#онлайнасар
Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
15-қисм
Гавдаси катталашиб, кучга тўлган, кўзлари янаям одамга бақраядиган, қўрқинчли бир тусга кирганди. Синглисига оғзининг таноби қочганча ўқрайиб қараб турарди. Кабира иложи борича уйда Ғайрат йўқ деб ҳисоблашга ҳаракат қилаётганди. Ғайрат келгач бир ҳафта ичида совчилик, учрашувлар ҳам ўтиб, тўйни ҳам ҳал қилишди. Ҳаммаси шунчалик тез бўлаётгандики, Кабира қувонишни ҳам ранжишни ҳам билмай қолди. Нима қилсин, шунақа жиим юргани маъқулми? Балки ҳақиқатда, акаси уйланса, ўзгарар. Ахир, бир уйда, хотинини олдида Кабирага яқинлашолмаса керак…
Апрелнинг 4-санасида тўй белгиланди. Бор-йўғи саккиз кундан кейин. Кабира акаси билан саломлашишдан бошқа умуман гаплашгани йўқ. Акаси ҳам тўй тайёргарликлари билан овора уёқдан буёққ юрибди. Деярли ҳар куни, бўлажак келин билан учрашувга чиқади. Никоҳга ариза, дўхтирлар кўриги, келинга кўйлак танлаш ишлари билан банд эди. Кабира ҳам оз бўлсада уйларида хурсандчилик-тўй бошланганидан қувона бошлади. Акасига қиз ёққан шекилли, бор хаёли ўша қизда. Учрашиб келгач ҳам телефонда гаплашгани гаплашган. Шунинг учун ҳам Кабиранинг кўнгли тинчлангандек эди.
Тўйига уч кун қолганда Ғайрат ўртоқлари билан учрашиб, бўккунича ичиб, уйга алламаҳалда, ҳамма уйқуга чўмган паллада жиққа маст ҳолда кириб келди. Ҳаммаси рисоладагидек кетиб турган жойда, Ғайратнинг шу тун қилган қилиғи ҳаммани юрагига ғулғула солди. У Кабира ётган хонага кириб, унга яна тегажоғлик қилишга ҳаракат қилди. Аммо энди Кабира ҳам ўзини яхшигина ҳимоя қила оладиган бўлганди. Ҳар ҳолда Ғайратнинг нозик жойини билади, ҳеч бўлмаганда ҳар доимгидек тишлаб қутилиши мумкин. Бу сафар вазият унгача етиб ҳам бормади. Кабира нозик гавдаси устига келиб ёпишган бақувват гавдани ўзида қандайдир куч топиб, улоқтириб ташлаб, бақириииб ҳаммани чақирди. Энди у ҳеч кимдан қўрқмайди. Ким нима деса ҳам, ҳатто уйдан ҳайдаса ҳам майли. Бироқ, ота-онасининг хавотири энди бошқа нарсада эди. Бу ҳолат тўйдан кейин ҳам давом этса нима бўлади. Ғайратга на гап таъсир қилади, на бошқа чора! Эртаси куни Ғайрат кайфи тарқаб, ўзига келгач, онасига бу иш бошқа қайтарилмаслигини айтиб, қасам ичди. Унинг қасамининг кучи қанақалигини ҳамма билсада, ўзларини бунга ишонишга мажбурлашди. Бошқа чоралари ҳам қолмаганди. Икки кундан кейин тўй! Ҳаммасига кўз юмиб тўйни эсон-омон ўтказишсин, у ёғи бир гап бўлар!
Кабиранинг онаси тўй ўтгунча юрагини қўлтиқлаб юрди. Аммо тўйдан кейин ҳам бу қўрқув тарқамади. Чунки, ўғлига ишонч йўқ! Яна бирор балони қўзғаб, янги турмушини бузилиб кетишидан хавотирда эди. Келини олдида ҳам ўзини айбдордек ҳис қилар, иложи борича кўнглига қараб, уринтирмасликка ҳаракат қиларди. Ўғли уйда бўлса, келинига ўғлининг ёнидан жилмаслигини, ишларни ўзи қилишини айтиб, хонасига киргизиб юборарди. Ҳар ҳолда унга ўғли энди Кабирага эътибор бермайоргандек туйилаётганди. Аммо Кабира Ғайратнинг қарашларидан юраги беззилаб турарди. Келинойиси-Ҳуснора соддагина, кўнглида кири йўқ, беғубор, эрининг ширинсўзлари-ю эркалашларидан осмонларда парвоз этиб юрган ёшгина, янги келинчак. Эри ўз синглисига кўз олайтириб юриши унинг етти ухлаб тушига ҳам кирмаган, ҳеч кимдан, ҳеч нимадан шубҳаланмас, ёрининг муҳаббатидан сармаст эди. Ҳақиқатдан, Ғайрат ҳам унга жуда меҳрибон, тун-у кун атрофида гирд-у капалак, эркалаб-суйиб Ҳуснорани ўзига ипсиз боғлаб олганди. Аслида ҳам у бунақа ишларга жуда уста, нечта қизни бошини айлантириб, кайф-у сафо қилган. Кабирага етишолмагани ҳалиям унга алам қиларди. Қанча қизни тўрига илинтирган, бироқ ўзининг миттигина синглиси унга ҳеч дов бермайди. Аммо:”Кабира менга ким бўлади? Бундай бузуқликни келиб келиб ўз синглимдан талаб қиламанми? “- деган фикр миясининг бир четида ҳам йўқ эди. Унга фақат ўз манфаатидан бошқаси қизиқ эмас! Ҳақиқатда, ҳаётда шундай разил кимсалар ҳам бор, афсуски!
#кабира
@drabllar
Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
15-қисм
Гавдаси катталашиб, кучга тўлган, кўзлари янаям одамга бақраядиган, қўрқинчли бир тусга кирганди. Синглисига оғзининг таноби қочганча ўқрайиб қараб турарди. Кабира иложи борича уйда Ғайрат йўқ деб ҳисоблашга ҳаракат қилаётганди. Ғайрат келгач бир ҳафта ичида совчилик, учрашувлар ҳам ўтиб, тўйни ҳам ҳал қилишди. Ҳаммаси шунчалик тез бўлаётгандики, Кабира қувонишни ҳам ранжишни ҳам билмай қолди. Нима қилсин, шунақа жиим юргани маъқулми? Балки ҳақиқатда, акаси уйланса, ўзгарар. Ахир, бир уйда, хотинини олдида Кабирага яқинлашолмаса керак…
Апрелнинг 4-санасида тўй белгиланди. Бор-йўғи саккиз кундан кейин. Кабира акаси билан саломлашишдан бошқа умуман гаплашгани йўқ. Акаси ҳам тўй тайёргарликлари билан овора уёқдан буёққ юрибди. Деярли ҳар куни, бўлажак келин билан учрашувга чиқади. Никоҳга ариза, дўхтирлар кўриги, келинга кўйлак танлаш ишлари билан банд эди. Кабира ҳам оз бўлсада уйларида хурсандчилик-тўй бошланганидан қувона бошлади. Акасига қиз ёққан шекилли, бор хаёли ўша қизда. Учрашиб келгач ҳам телефонда гаплашгани гаплашган. Шунинг учун ҳам Кабиранинг кўнгли тинчлангандек эди.
Тўйига уч кун қолганда Ғайрат ўртоқлари билан учрашиб, бўккунича ичиб, уйга алламаҳалда, ҳамма уйқуга чўмган паллада жиққа маст ҳолда кириб келди. Ҳаммаси рисоладагидек кетиб турган жойда, Ғайратнинг шу тун қилган қилиғи ҳаммани юрагига ғулғула солди. У Кабира ётган хонага кириб, унга яна тегажоғлик қилишга ҳаракат қилди. Аммо энди Кабира ҳам ўзини яхшигина ҳимоя қила оладиган бўлганди. Ҳар ҳолда Ғайратнинг нозик жойини билади, ҳеч бўлмаганда ҳар доимгидек тишлаб қутилиши мумкин. Бу сафар вазият унгача етиб ҳам бормади. Кабира нозик гавдаси устига келиб ёпишган бақувват гавдани ўзида қандайдир куч топиб, улоқтириб ташлаб, бақириииб ҳаммани чақирди. Энди у ҳеч кимдан қўрқмайди. Ким нима деса ҳам, ҳатто уйдан ҳайдаса ҳам майли. Бироқ, ота-онасининг хавотири энди бошқа нарсада эди. Бу ҳолат тўйдан кейин ҳам давом этса нима бўлади. Ғайратга на гап таъсир қилади, на бошқа чора! Эртаси куни Ғайрат кайфи тарқаб, ўзига келгач, онасига бу иш бошқа қайтарилмаслигини айтиб, қасам ичди. Унинг қасамининг кучи қанақалигини ҳамма билсада, ўзларини бунга ишонишга мажбурлашди. Бошқа чоралари ҳам қолмаганди. Икки кундан кейин тўй! Ҳаммасига кўз юмиб тўйни эсон-омон ўтказишсин, у ёғи бир гап бўлар!
Кабиранинг онаси тўй ўтгунча юрагини қўлтиқлаб юрди. Аммо тўйдан кейин ҳам бу қўрқув тарқамади. Чунки, ўғлига ишонч йўқ! Яна бирор балони қўзғаб, янги турмушини бузилиб кетишидан хавотирда эди. Келини олдида ҳам ўзини айбдордек ҳис қилар, иложи борича кўнглига қараб, уринтирмасликка ҳаракат қиларди. Ўғли уйда бўлса, келинига ўғлининг ёнидан жилмаслигини, ишларни ўзи қилишини айтиб, хонасига киргизиб юборарди. Ҳар ҳолда унга ўғли энди Кабирага эътибор бермайоргандек туйилаётганди. Аммо Кабира Ғайратнинг қарашларидан юраги беззилаб турарди. Келинойиси-Ҳуснора соддагина, кўнглида кири йўқ, беғубор, эрининг ширинсўзлари-ю эркалашларидан осмонларда парвоз этиб юрган ёшгина, янги келинчак. Эри ўз синглисига кўз олайтириб юриши унинг етти ухлаб тушига ҳам кирмаган, ҳеч кимдан, ҳеч нимадан шубҳаланмас, ёрининг муҳаббатидан сармаст эди. Ҳақиқатдан, Ғайрат ҳам унга жуда меҳрибон, тун-у кун атрофида гирд-у капалак, эркалаб-суйиб Ҳуснорани ўзига ипсиз боғлаб олганди. Аслида ҳам у бунақа ишларга жуда уста, нечта қизни бошини айлантириб, кайф-у сафо қилган. Кабирага етишолмагани ҳалиям унга алам қиларди. Қанча қизни тўрига илинтирган, бироқ ўзининг миттигина синглиси унга ҳеч дов бермайди. Аммо:”Кабира менга ким бўлади? Бундай бузуқликни келиб келиб ўз синглимдан талаб қиламанми? “- деган фикр миясининг бир четида ҳам йўқ эди. Унга фақат ўз манфаатидан бошқаси қизиқ эмас! Ҳақиқатда, ҳаётда шундай разил кимсалар ҳам бор, афсуски!
#кабира
@drabllar
😢51❤19🤬8👍3🤔3
#онлайнасар
Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
16-қисм
Ҳамма нарсанинг охири бор! Ҳаётнинг ҳам, дарднинг ҳам, қувончнинг ҳам, сабрнинг ҳам! Биз:”Сабрли бўл!”- деган гапни ҳаётимиз давомида кўп бора эшитишимиз мумкин. Аммо мана шу сабрнинг ҳам сўнгги бор! Мана шу сабр косаси тўлганда, биз ўзимизни бошқаролмай қоламиз. Ичимиздан портлаб чиққан туғён куч ато этиб, ҳозиргача ҳаммасига индамай, чидиб юрган жойимиздан тўхтаб, исён қилишни бошлаймиз!
Кабиранинг онаси ҳамиша ўғлининг феълидан хавотирда юриб, қизининг ҳам бир кун ёрилиши мумкинлигини ҳисобга олмасди. Бутун хаёли, ўғлини келинига яқинлаштириш, иккаласи бирга туп қўйиб, палак ёзиб кетганини кўришда эди. Ғайратни Кабирага яқин йўлатмай қўриқлаб юриши ҳам, қизини ҳимоялаш мақсадида эмас, балки ўғлининг оиласи тинч бўлиши учун эди.
Букрини гўр тузатади. Ғайратнинг бу феълини ҳам…
У шундай ғайр эдики, уйда кеч кимга билинтирмай синглисига тегажоғлик қиларди. Ёнидан ўтса-қайтса ҳар ерига тегиб, силаб ўтар, фурсат топилди дегунча суйкалишни бошларди.
Бир куни кечқурун Ғайрат хонасидан жаҳл билан отилиб чиқди. Хотини билан гапи қочиб, унга дағ-даға қилиб, эшикни юзига қарсиллатиб ёпганча, хонасини тарк этганди. Аламини нимадан олишни билмай, тишларини ғижирлатганча залга кириб, телевизорни ёқиб, диванга ўзини отди. Икки кўзи телевизорда бўлсада хаёли бошқа жойда эди. Тишлари билан тирноқларини чайнай бошлади. Кабира ишга кетишга тайёрланиб у-ёқдан бу ёққа ўтиб юрганди. Ғайрат шаҳвати қўзиб, уни залга яқинлашишини пойлаб турдида, яқинлашиши билан оғзини бергитганча қўлидан тортиб залга олиб кириб, эшикни беркитди. Йиғидан кўзлари шишиб чиққан Ҳуснора юзини ювиш учун ваннага кетаётиб, уларни кўриб қолди. Ғайрат Кабирани оғзини бўшатмай, қаттиқ қучоқлаганча ялина бошлади:
- Кабира, жоним. Сен нега бунақасан, ҳеч тутқич бермайсан! Мен сени яхши кўришимни бир неча бор айтганман, гапларимга ишонмайсанми? Ҳуснора мендан аразлаган, мени хоҳламаяпти. Хўп деяқол, ҳеч бўлмаса сен билан хуморимдан чиқай, истаган нарсангни муҳайё қиламан, йўқ дема!
Ҳуснора қулоқларига ишонмай ҳаммасини эшитиб турди. Бошқасига сабри етмай, эшикни очиб хонага кирди. Ғайратнинг кўзлари олайиб, нима қилишини билмай, синглисини дўппослашга тушди:
- Мана сенга, сенми ҳали бизни шарманда қиладиган! Ким у, ким билан донг олишиб юрибсан?
Зумда ўзгарган сценарийдан Кабира ҳам Ҳуснора ҳам ҳайратда. Аммо Ҳуснора эшитганларини аниқ эслайди, ҳалиям қулоқлари остида жаранглаб турибди, бу томоша билан эри уни алдолмайди
- Тўхтатинг, тўхтатинг дедим сизга, бу томошани! Мен ҳаммасини эшитдим! Синглингизни оғзини ёпиб хонага олиб кирганингизни ҳам кўрдим!
Ғайрат Кабирани калтаклашдан тўхтаб ўзини оқлай кетти. -Ҳуснора, сен ҳаммасини нотўғри тушунгансан. Бу ялангоёқ қизни адабини бериб қўймоқчи эдим. Бизни шарманда қилиб, нима ишлар қилиб юрибди!?
Ҳали бу томошанинг бошланиши эди. Кабира энди чидолмади, бор овози билан бақириб йиғлаб юборди. Шовқиндан уйдаги ҳамма югуриб келди. Кабира тезда ўзини қўлга олиб, ичидан қайнаб келган ҳамма гапини гапириб ташлади. Ҳамма ҳаммасини келинойисига айтиб берди. Акасининг асл башарасини очиб ташлади! Келинойисининг ранги оқариб, қўллари қалтирай бошлади. Бор кучини йиғиб:
- Юзсиз, ҳайвон экансан! Сен билан ажрашаман! Сенга бошқа айтадиган гапим йўқ!- деганча хонадан чиқаётган пайти қайнонаси уни оёғига ўзини отиб, ялинди. Кабиранинг гапларини ёлғонга чиқариб, уни акасига туҳмат қилишда, бахтини кўролмай, оиласини бузмоқчиликда айблаб, катлаклашди. Мақсад акасининг оиласини сақлаб қолиш бўлсада, Кабира ўзига қилинган бу адолатсизликдан кейин бу уйда ортиқ бир сония ҳам яшолмаслигини ҳис қилди.
Онаси унинг қаердалигини билсада, аммо дадасига индамай юрганди. Кабира ўша куни уйдан қочиб чиқиб, Ҳамидаларникига борди. Ич-ичидан у бутун оиласидан воз кечганди.
#Кабира
@drabllar
Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
16-қисм
Ҳамма нарсанинг охири бор! Ҳаётнинг ҳам, дарднинг ҳам, қувончнинг ҳам, сабрнинг ҳам! Биз:”Сабрли бўл!”- деган гапни ҳаётимиз давомида кўп бора эшитишимиз мумкин. Аммо мана шу сабрнинг ҳам сўнгги бор! Мана шу сабр косаси тўлганда, биз ўзимизни бошқаролмай қоламиз. Ичимиздан портлаб чиққан туғён куч ато этиб, ҳозиргача ҳаммасига индамай, чидиб юрган жойимиздан тўхтаб, исён қилишни бошлаймиз!
Кабиранинг онаси ҳамиша ўғлининг феълидан хавотирда юриб, қизининг ҳам бир кун ёрилиши мумкинлигини ҳисобга олмасди. Бутун хаёли, ўғлини келинига яқинлаштириш, иккаласи бирга туп қўйиб, палак ёзиб кетганини кўришда эди. Ғайратни Кабирага яқин йўлатмай қўриқлаб юриши ҳам, қизини ҳимоялаш мақсадида эмас, балки ўғлининг оиласи тинч бўлиши учун эди.
Букрини гўр тузатади. Ғайратнинг бу феълини ҳам…
У шундай ғайр эдики, уйда кеч кимга билинтирмай синглисига тегажоғлик қиларди. Ёнидан ўтса-қайтса ҳар ерига тегиб, силаб ўтар, фурсат топилди дегунча суйкалишни бошларди.
Бир куни кечқурун Ғайрат хонасидан жаҳл билан отилиб чиқди. Хотини билан гапи қочиб, унга дағ-даға қилиб, эшикни юзига қарсиллатиб ёпганча, хонасини тарк этганди. Аламини нимадан олишни билмай, тишларини ғижирлатганча залга кириб, телевизорни ёқиб, диванга ўзини отди. Икки кўзи телевизорда бўлсада хаёли бошқа жойда эди. Тишлари билан тирноқларини чайнай бошлади. Кабира ишга кетишга тайёрланиб у-ёқдан бу ёққа ўтиб юрганди. Ғайрат шаҳвати қўзиб, уни залга яқинлашишини пойлаб турдида, яқинлашиши билан оғзини бергитганча қўлидан тортиб залга олиб кириб, эшикни беркитди. Йиғидан кўзлари шишиб чиққан Ҳуснора юзини ювиш учун ваннага кетаётиб, уларни кўриб қолди. Ғайрат Кабирани оғзини бўшатмай, қаттиқ қучоқлаганча ялина бошлади:
- Кабира, жоним. Сен нега бунақасан, ҳеч тутқич бермайсан! Мен сени яхши кўришимни бир неча бор айтганман, гапларимга ишонмайсанми? Ҳуснора мендан аразлаган, мени хоҳламаяпти. Хўп деяқол, ҳеч бўлмаса сен билан хуморимдан чиқай, истаган нарсангни муҳайё қиламан, йўқ дема!
Ҳуснора қулоқларига ишонмай ҳаммасини эшитиб турди. Бошқасига сабри етмай, эшикни очиб хонага кирди. Ғайратнинг кўзлари олайиб, нима қилишини билмай, синглисини дўппослашга тушди:
- Мана сенга, сенми ҳали бизни шарманда қиладиган! Ким у, ким билан донг олишиб юрибсан?
Зумда ўзгарган сценарийдан Кабира ҳам Ҳуснора ҳам ҳайратда. Аммо Ҳуснора эшитганларини аниқ эслайди, ҳалиям қулоқлари остида жаранглаб турибди, бу томоша билан эри уни алдолмайди
- Тўхтатинг, тўхтатинг дедим сизга, бу томошани! Мен ҳаммасини эшитдим! Синглингизни оғзини ёпиб хонага олиб кирганингизни ҳам кўрдим!
Ғайрат Кабирани калтаклашдан тўхтаб ўзини оқлай кетти. -Ҳуснора, сен ҳаммасини нотўғри тушунгансан. Бу ялангоёқ қизни адабини бериб қўймоқчи эдим. Бизни шарманда қилиб, нима ишлар қилиб юрибди!?
Ҳали бу томошанинг бошланиши эди. Кабира энди чидолмади, бор овози билан бақириб йиғлаб юборди. Шовқиндан уйдаги ҳамма югуриб келди. Кабира тезда ўзини қўлга олиб, ичидан қайнаб келган ҳамма гапини гапириб ташлади. Ҳамма ҳаммасини келинойисига айтиб берди. Акасининг асл башарасини очиб ташлади! Келинойисининг ранги оқариб, қўллари қалтирай бошлади. Бор кучини йиғиб:
- Юзсиз, ҳайвон экансан! Сен билан ажрашаман! Сенга бошқа айтадиган гапим йўқ!- деганча хонадан чиқаётган пайти қайнонаси уни оёғига ўзини отиб, ялинди. Кабиранинг гапларини ёлғонга чиқариб, уни акасига туҳмат қилишда, бахтини кўролмай, оиласини бузмоқчиликда айблаб, катлаклашди. Мақсад акасининг оиласини сақлаб қолиш бўлсада, Кабира ўзига қилинган бу адолатсизликдан кейин бу уйда ортиқ бир сония ҳам яшолмаслигини ҳис қилди.
Онаси унинг қаердалигини билсада, аммо дадасига индамай юрганди. Кабира ўша куни уйдан қочиб чиқиб, Ҳамидаларникига борди. Ич-ичидан у бутун оиласидан воз кечганди.
#Кабира
@drabllar
😢46❤22👍5🤬4🤔1
#онлайнасар
Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
17-қисм
Бунчалик хор ва масхара қилишларини кутмасдан, аллақачон уйдан кетиб, улардан воз кечишим керак еди- деб ўйлади.
Ҳамидаларникида яшаб, ўз оиласида кўрмаган ғамхўрлик-у меҳрибочиликни ҳис қилди. Уйдан кетиб тўғри иш қилганига яна бир бор ишонч ҳосил қилди.
Одатда ёзги таътилда Ҳамиданинг тоғаси бутун оиласи билан қишлоққа келиб яшарди. Кабира уйидан қочиб борганида ҳам, ҳовлида биргалашиб Ҳамида ва бувисидан ташқари, тоғаси, келинойиси, уларнинг икки ўғли ва бир қизи ҳам яшаётгани учун у йерда қолишга хижолат бўла бошлади. Aйниқса, Ҳамиданинг тоғасининг тўнғич ўғли- Фирдавсдан ёцираб, ҳеч қулайини тополмаётган еди. Ҳамиданинг бувиси ўғлини ёнига чақириб, Кабира ҳақида гаплашишди:
-Кабира менинг неварамдек азиз бўлиб қолган. Унинг бошидан кечирган кўргуликларини ҳам яхши биламан. Сен ҳам озми кўпми хабардорсан. Ҳозир уни уйимизда яшириб ўтиришимиз балки, тўғри емасдир. Aммо мен бу қизни уйига қайтиб, олдингидек зўравон акасининг қўлида қийналиб яшашини ҳам умуман истамайман. Aллоҳ гувоҳ, ёмон ниятда бу қизга уйимиздан жой бермадик. Бир савобли амални бошладикми, охиригача давом еттириш керак. Ҳали олдинда нималар бўлиши фақат Aллоҳгагина аён, балки ота-онаси топиб келиб, олиб кетар. Aммо биз Кабирага қўлимиздан келганча ёрдам бериб, уни ҳимоя қилсак, ИншаAллоҳ бу ишимиз Aллоҳга хуш ёқади.
- Тўғри Онажон. Бунга менинг еътирозим йўқ. Фақат ота-онаси топиб келиб, жанжал қилиб, устимиздан судга мурожаат қилмасин деб қўрқаман.
- Биз бир қизни ҳимоя қиляпмиз! Буёғига Aллоҳ хоҳлагани бўлади.
- Охири бахайр бўлсинда, ишқилиб. - ўғли негадир ўйланиииб турдида яна давом етди
-Ҳозир менинг хаёлимга келган бир фикрни ҳам сизга айцам, сизнинг яхши билан ёмонни фаҳмига йетишингизга шубҳам йўқ! Бу қизнинг ҳам бирор айби бўлганида еди, табиийки сиз уни бунчалик ҳимоя қилмасдингиз. Демак, Кабира ес-ҳушли, яхши қиз.
- Ўғлим, нимани ўйлаганингни тушунгандекман- енди мавзу бутунлай бошқа томонга бурилиб кетганди.
- Ҳа ўзимни онам, сиз мени ичимдагини уқасиз. Фирдавс ҳам институтни келаси йил битиради. Уни ҳам бошини иккита қиладиган пайт яқинлашиб қолди.
- Кабирани кўз остимга олиб қўйганимга анча бўлган. Ҳақиқатда, жуда яхши қиз. Ҳамида билан бир тан-у жон, қиёматлик дугона! Aммо бу масалани яхшироқ ўйлаш керак, қолверса ёшларнинг ҳам фикрини билмасдан туриб, қарор қилиш тўғри емас. Фирдавсжон болам ўқишини тугатиб олсин, унгача Кабира ҳам коллежни битиради. Шошмай турган маъқул!
- Хўп Онам, сиз нима десангиз шуда!
- Сенга айтмоқчи бўлган гапим сал қолса ёдимдан кўтариларди. Фирдавсжон билан укаси Фаррухни шаҳарга жўнатиб юбормасак бўлмайди. Яқинда ўзи ўқиши ҳам бошланиб қолади. Нари бериси икки ҳафта қолди. Кабира ҳам уларнинг олдида юришга хижолат бўлаётгани билиниб турибди. Кеча оқшом Ҳамидага очиқ айтмаган бўлса ҳам, кетадиган бошқа жой топмасам бўлмайди дебди. Балки, бир томондан отаси уни бу йердан топиб олишидан қўрқаётгандир. Лекин бир-бирига бегона, бўй йетган қиз билан йигит бир хонадонда туриши ҳам жоиз емас.
- Сизни тушундим, Она! Ертагаёқ йигитларни шаҳарга жўнатиб юбораман. Бир ҳафтага қолмай ўзим ҳам кетаман, таътилим тугайди. Келинингиз ва набирангиз Фарзона мактаб бошлангунча юришади.
-Жуда соз, сен айтган масалани келин билан ҳам бир гаплашиб кўраман. Қолганига Худо пошшо!
Кабира йигитлар кетгач ўнғайсизлиги анча тарқагандек бўлди. Ҳамида уларни бувиси кетказиб юборганини айтганда, Кабира ҳайратда қолди. Унинг хавфсизлиги ва қулайлигини ўйлайдиган инсонлар ҳам борлигидан боши кўкка йетди. Қани енди ўз ота-онаси ҳам уни шунақа ўйлашганда еди. Уларнинг бу меҳрибончилигидан қанчалик қувонмасин, ундан икки чандон кўп хижолат чекаётганди. Aммо бу оиладаги ҳеч ким Кабирага ёмон муносабатда емасди. Ҳамма унинг кўнглига қарар, худди шу оиланинг аъзосидек кўришарди.
#Кабира
@drabllar
Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
17-қисм
Бунчалик хор ва масхара қилишларини кутмасдан, аллақачон уйдан кетиб, улардан воз кечишим керак еди- деб ўйлади.
Ҳамидаларникида яшаб, ўз оиласида кўрмаган ғамхўрлик-у меҳрибочиликни ҳис қилди. Уйдан кетиб тўғри иш қилганига яна бир бор ишонч ҳосил қилди.
Одатда ёзги таътилда Ҳамиданинг тоғаси бутун оиласи билан қишлоққа келиб яшарди. Кабира уйидан қочиб борганида ҳам, ҳовлида биргалашиб Ҳамида ва бувисидан ташқари, тоғаси, келинойиси, уларнинг икки ўғли ва бир қизи ҳам яшаётгани учун у йерда қолишга хижолат бўла бошлади. Aйниқса, Ҳамиданинг тоғасининг тўнғич ўғли- Фирдавсдан ёцираб, ҳеч қулайини тополмаётган еди. Ҳамиданинг бувиси ўғлини ёнига чақириб, Кабира ҳақида гаплашишди:
-Кабира менинг неварамдек азиз бўлиб қолган. Унинг бошидан кечирган кўргуликларини ҳам яхши биламан. Сен ҳам озми кўпми хабардорсан. Ҳозир уни уйимизда яшириб ўтиришимиз балки, тўғри емасдир. Aммо мен бу қизни уйига қайтиб, олдингидек зўравон акасининг қўлида қийналиб яшашини ҳам умуман истамайман. Aллоҳ гувоҳ, ёмон ниятда бу қизга уйимиздан жой бермадик. Бир савобли амални бошладикми, охиригача давом еттириш керак. Ҳали олдинда нималар бўлиши фақат Aллоҳгагина аён, балки ота-онаси топиб келиб, олиб кетар. Aммо биз Кабирага қўлимиздан келганча ёрдам бериб, уни ҳимоя қилсак, ИншаAллоҳ бу ишимиз Aллоҳга хуш ёқади.
- Тўғри Онажон. Бунга менинг еътирозим йўқ. Фақат ота-онаси топиб келиб, жанжал қилиб, устимиздан судга мурожаат қилмасин деб қўрқаман.
- Биз бир қизни ҳимоя қиляпмиз! Буёғига Aллоҳ хоҳлагани бўлади.
- Охири бахайр бўлсинда, ишқилиб. - ўғли негадир ўйланиииб турдида яна давом етди
-Ҳозир менинг хаёлимга келган бир фикрни ҳам сизга айцам, сизнинг яхши билан ёмонни фаҳмига йетишингизга шубҳам йўқ! Бу қизнинг ҳам бирор айби бўлганида еди, табиийки сиз уни бунчалик ҳимоя қилмасдингиз. Демак, Кабира ес-ҳушли, яхши қиз.
- Ўғлим, нимани ўйлаганингни тушунгандекман- енди мавзу бутунлай бошқа томонга бурилиб кетганди.
- Ҳа ўзимни онам, сиз мени ичимдагини уқасиз. Фирдавс ҳам институтни келаси йил битиради. Уни ҳам бошини иккита қиладиган пайт яқинлашиб қолди.
- Кабирани кўз остимга олиб қўйганимга анча бўлган. Ҳақиқатда, жуда яхши қиз. Ҳамида билан бир тан-у жон, қиёматлик дугона! Aммо бу масалани яхшироқ ўйлаш керак, қолверса ёшларнинг ҳам фикрини билмасдан туриб, қарор қилиш тўғри емас. Фирдавсжон болам ўқишини тугатиб олсин, унгача Кабира ҳам коллежни битиради. Шошмай турган маъқул!
- Хўп Онам, сиз нима десангиз шуда!
- Сенга айтмоқчи бўлган гапим сал қолса ёдимдан кўтариларди. Фирдавсжон билан укаси Фаррухни шаҳарга жўнатиб юбормасак бўлмайди. Яқинда ўзи ўқиши ҳам бошланиб қолади. Нари бериси икки ҳафта қолди. Кабира ҳам уларнинг олдида юришга хижолат бўлаётгани билиниб турибди. Кеча оқшом Ҳамидага очиқ айтмаган бўлса ҳам, кетадиган бошқа жой топмасам бўлмайди дебди. Балки, бир томондан отаси уни бу йердан топиб олишидан қўрқаётгандир. Лекин бир-бирига бегона, бўй йетган қиз билан йигит бир хонадонда туриши ҳам жоиз емас.
- Сизни тушундим, Она! Ертагаёқ йигитларни шаҳарга жўнатиб юбораман. Бир ҳафтага қолмай ўзим ҳам кетаман, таътилим тугайди. Келинингиз ва набирангиз Фарзона мактаб бошлангунча юришади.
-Жуда соз, сен айтган масалани келин билан ҳам бир гаплашиб кўраман. Қолганига Худо пошшо!
Кабира йигитлар кетгач ўнғайсизлиги анча тарқагандек бўлди. Ҳамида уларни бувиси кетказиб юборганини айтганда, Кабира ҳайратда қолди. Унинг хавфсизлиги ва қулайлигини ўйлайдиган инсонлар ҳам борлигидан боши кўкка йетди. Қани енди ўз ота-онаси ҳам уни шунақа ўйлашганда еди. Уларнинг бу меҳрибончилигидан қанчалик қувонмасин, ундан икки чандон кўп хижолат чекаётганди. Aммо бу оиладаги ҳеч ким Кабирага ёмон муносабатда емасди. Ҳамма унинг кўнглига қарар, худди шу оиланинг аъзосидек кўришарди.
#Кабира
@drabllar
😍30❤19👍15
#онлайнасар
Ҳаётий қисса
Муаллиф:МахмудоваКўҳинур
Давоми…
18-қисм
Ҳамма унинг кўнглига қарар, худди шу оиланинг аъзосидек кўришарди. Кабира бир ҳафтача уйдан чиқмай юрди. Кейин иш жойини ўзгартириб, қўшни қишлоқдаги кичкина бир тикув цехида ишлай бошлади. Қўлидан келганча уй ишларига ёрдамлашиб, Ҳамида билан бувиси унашмасада, рўзғор харажатларга ҳам ўз ҳиссасини қўшишга ҳаракат қилди. Анчагина юзлари тўлишиб, кайфияти ҳам чоғ бўлиб юрадиган бўлди. Кабира қанчалик яшириниб юрмасин, барибир уйдагилари уни қаердалигини билишарди. Онаси ҳам дадасига айтмагани билан, шундоққина қўшни маҳаллада яшаб юрган қизи ҳақида хабар топмай қолмагани аниқ! Аммо акасининг оиласи бузилмаслиги ва Кабиранинг ўз хоҳиши билан ҳеч кимга билдирмай уйдан қочгани учун ҳам ҳеч ким уни уйга қайтаришга ҳаракат қилмади. Бир томондан тинч юргани учун кўнгли хотиржам бўлсада, бошқа томондан ўз уйида заррача қадри йўқлигини янаям очиқроқ билгани сабаб юраги алам билан тўлганди.
Бу орада Ҳамиданинг синглиси Ҳалима ҳам келиб-кетиб турганди. Уччала қиз бир бўлиб мазза қилиб гаплашиб, нимадирлар ижод қилиб пишир-куйдир қилишар, онда-сонда шаҳарга ҳам тушиб, айланиб келишарди.
Кабира ўзини тамоман эркин ҳис қила бошлади. Ўзи истаганидек яйраб-яшнаб яшаётганди.
Ҳамиданинг отаси ҳам орада уйланди. Ҳамида бунга ичида қанчалик қарши бўлмасин, ташига ёриб чиқаролмади. Энди ота уйига ҳам бормай қўйганди. Кабиранинг улар билан яшаётгани эса Ҳамида учун айни муддао бўлди. Ҳар кеч дардлашадиган одами бор. Айниқса, ҳар иккисининг ҳам бошига тушаётган қийинчиликлар уларни янада бир-бирини ҳис қилиб, тушунишига сабаб бўлаётганди. Кабира учун Ҳамида ўз туғишган опасидан ҳам азиз! Ўз опаси оғир кунида ёнини олиш у ёқда турсин, аксинча, ундан юз ўгириб, ҳатто тузук гаплашмай ҳам қўйганди.
Шу зайлда беш ой ҳам шув этганча ўтди, кетди. Ҳар ҳолда, Кабира учун уйида бир сониянинг ҳам ўтиши қийиндек туюлгани учун, Ҳамидаларникида вақт қандай оқиб кетганини сезмай қолганди.
Кабира охирги бир ҳафтадан бери ўзгариб қолган. Умуман кўзига уйқу келмас, олдингиданда кўпроқ ўй суриб, паришонхаёл бўлиб қолган. Ичида туғён ураётган ҳислар нимани англатишини тушунолмай ҳалак. Кўнгил, кўнгил, кўнгил! Ажиб ширин, аммо ўта кучли ҳаяжонга солиб юракларни ҳапқиритириб юборадиган туйғунинг номи нима?
У жуда келишган, алпқомат, нимасидир ўзига оҳанрабодек тортувчи ва энг асосийси хушомад қилишни ҳам жой-жойига қўядиган устомон бир йигит! Кимдир сени севиб-ардоқлаши, кўнглингга қараб муомала қилиши, ҳимоя қилиши, меҳр бериши қандай ёқимли а! Эҳҳе, Кабира учун бу туйғулар қанчалик бебаҳо ва қадрли! Бир инсон ёнингда туриб сени борлигингдан қувонса, сенла суҳбат қуриб ором олса бундан ортиқ бахт бормикин? Энди Кабира ўша йигит- Нозимни ҳар куни кўрмаса юраги ҳеч нимадан тўлмайдиган, қўли ишга бормайдиган бўлиб қолганди. Ким у? Қаердан пайдо бўлиб қолди билмайди?
Бошида ҳар куни ишга кетаверишда Кабирага кимдир кузатиб келаётгандек туйиларди. Аммо тўрт томонга аланглаб ҳам кимлигини билолмасди. Бу ҳол бир ҳафтадан зиёдроқ давом этди. Кейин эса ўша кўринмас кузатувчи Кабирага кўриниш берди. Кабира анча вақт ўзини олиб қочиб юрди. Аммо йигит ҳар сафар унинг ортидан келиб:
-Кабирахон, сиз билан гаплашиб олсак майлими?- деганда ҳаяжондан юраги уришда тезлашиб кетар, айтишга сўз тополмасди. Ахийри, бу саволлар ўз жавобини топди. Суҳбат қуришга ошно қалблар ўз суҳбатдоши ила дийдор қўришишди. Кабира умрида биринчи бор шундай хушмуомала, меҳрибон эркак билан рўбарў бўлаётганди. Энди у ишдан иложи борича вақтлироқ чиқишга ҳаракат қилар, Нозим билан узундан-узоқ гаплашиб, унинг овозини эшитишни хоҳларди.
#Кабира
@drabllar
Ҳаётий қисса
Муаллиф:
Давоми…
18-қисм
Ҳамма унинг кўнглига қарар, худди шу оиланинг аъзосидек кўришарди. Кабира бир ҳафтача уйдан чиқмай юрди. Кейин иш жойини ўзгартириб, қўшни қишлоқдаги кичкина бир тикув цехида ишлай бошлади. Қўлидан келганча уй ишларига ёрдамлашиб, Ҳамида билан бувиси унашмасада, рўзғор харажатларга ҳам ўз ҳиссасини қўшишга ҳаракат қилди. Анчагина юзлари тўлишиб, кайфияти ҳам чоғ бўлиб юрадиган бўлди. Кабира қанчалик яшириниб юрмасин, барибир уйдагилари уни қаердалигини билишарди. Онаси ҳам дадасига айтмагани билан, шундоққина қўшни маҳаллада яшаб юрган қизи ҳақида хабар топмай қолмагани аниқ! Аммо акасининг оиласи бузилмаслиги ва Кабиранинг ўз хоҳиши билан ҳеч кимга билдирмай уйдан қочгани учун ҳам ҳеч ким уни уйга қайтаришга ҳаракат қилмади. Бир томондан тинч юргани учун кўнгли хотиржам бўлсада, бошқа томондан ўз уйида заррача қадри йўқлигини янаям очиқроқ билгани сабаб юраги алам билан тўлганди.
Бу орада Ҳамиданинг синглиси Ҳалима ҳам келиб-кетиб турганди. Уччала қиз бир бўлиб мазза қилиб гаплашиб, нимадирлар ижод қилиб пишир-куйдир қилишар, онда-сонда шаҳарга ҳам тушиб, айланиб келишарди.
Кабира ўзини тамоман эркин ҳис қила бошлади. Ўзи истаганидек яйраб-яшнаб яшаётганди.
Ҳамиданинг отаси ҳам орада уйланди. Ҳамида бунга ичида қанчалик қарши бўлмасин, ташига ёриб чиқаролмади. Энди ота уйига ҳам бормай қўйганди. Кабиранинг улар билан яшаётгани эса Ҳамида учун айни муддао бўлди. Ҳар кеч дардлашадиган одами бор. Айниқса, ҳар иккисининг ҳам бошига тушаётган қийинчиликлар уларни янада бир-бирини ҳис қилиб, тушунишига сабаб бўлаётганди. Кабира учун Ҳамида ўз туғишган опасидан ҳам азиз! Ўз опаси оғир кунида ёнини олиш у ёқда турсин, аксинча, ундан юз ўгириб, ҳатто тузук гаплашмай ҳам қўйганди.
Шу зайлда беш ой ҳам шув этганча ўтди, кетди. Ҳар ҳолда, Кабира учун уйида бир сониянинг ҳам ўтиши қийиндек туюлгани учун, Ҳамидаларникида вақт қандай оқиб кетганини сезмай қолганди.
Кабира охирги бир ҳафтадан бери ўзгариб қолган. Умуман кўзига уйқу келмас, олдингиданда кўпроқ ўй суриб, паришонхаёл бўлиб қолган. Ичида туғён ураётган ҳислар нимани англатишини тушунолмай ҳалак. Кўнгил, кўнгил, кўнгил! Ажиб ширин, аммо ўта кучли ҳаяжонга солиб юракларни ҳапқиритириб юборадиган туйғунинг номи нима?
У жуда келишган, алпқомат, нимасидир ўзига оҳанрабодек тортувчи ва энг асосийси хушомад қилишни ҳам жой-жойига қўядиган устомон бир йигит! Кимдир сени севиб-ардоқлаши, кўнглингга қараб муомала қилиши, ҳимоя қилиши, меҳр бериши қандай ёқимли а! Эҳҳе, Кабира учун бу туйғулар қанчалик бебаҳо ва қадрли! Бир инсон ёнингда туриб сени борлигингдан қувонса, сенла суҳбат қуриб ором олса бундан ортиқ бахт бормикин? Энди Кабира ўша йигит- Нозимни ҳар куни кўрмаса юраги ҳеч нимадан тўлмайдиган, қўли ишга бормайдиган бўлиб қолганди. Ким у? Қаердан пайдо бўлиб қолди билмайди?
Бошида ҳар куни ишга кетаверишда Кабирага кимдир кузатиб келаётгандек туйиларди. Аммо тўрт томонга аланглаб ҳам кимлигини билолмасди. Бу ҳол бир ҳафтадан зиёдроқ давом этди. Кейин эса ўша кўринмас кузатувчи Кабирага кўриниш берди. Кабира анча вақт ўзини олиб қочиб юрди. Аммо йигит ҳар сафар унинг ортидан келиб:
-Кабирахон, сиз билан гаплашиб олсак майлими?- деганда ҳаяжондан юраги уришда тезлашиб кетар, айтишга сўз тополмасди. Ахийри, бу саволлар ўз жавобини топди. Суҳбат қуришга ошно қалблар ўз суҳбатдоши ила дийдор қўришишди. Кабира умрида биринчи бор шундай хушмуомала, меҳрибон эркак билан рўбарў бўлаётганди. Энди у ишдан иложи борича вақтлироқ чиқишга ҳаракат қилар, Нозим билан узундан-узоқ гаплашиб, унинг овозини эшитишни хоҳларди.
#Кабира
@drabllar
❤32🤔9👍1😐1