#ТУТҚУНЛИКДА


Деб ўйладим. Терговчи:
-Энди армонларинг қолмади, Холида.
Вақт зиқ. Кеча миттитуманларимизнинг
бирида қотиллик жинояти содир этилган. Бир
аёл ўлдирилган. Изни иссиғида изламасак
ютқазамиз, -деди.
Демак, эзгулик ва ёвузлик ёнма-
ён яшайди, деганлари рост экан. Ҳар- на
бўлганда ҳам терговчи Саъдуллаев
кабилар, милиция ходимлари бор экан,
эзгулик енгиб чиқаверади.
Қайтишда терговчи бир шифохона
олдида тўхтади. Ўн дақиқалардан сўнг
ёшгина бир йигит билан чиқиб келди. Бу
йигит «Заргар»нинг уйи қуршаб олинганда
жароҳатланган милиция ходими экан.
-Бу биз излаган ва топган Холида
қизимиз. Ёнидаги йигит эса Бахтиёр. У
Холидани олиб қочганлардан. Яна олиб
қочиш ниятида, -деди Саъдуллаев.
Милиционер йигитнинг соғайиб
кетганидан жуда хурсанд бўлдим.
-Раҳмат сизларга, -дедим.
-Бу бизнинг бурчимиз, -деди йигит ва
олдинги ўриндиққа жойлашди.
Уйга келсам, аям йиғлаб ўтирган
экан. Юрагим увишиб кетди.
-Нега йиғлаяпсиз, аяжон? Айтинг, -
дедим.
-Сени ўйлаб. Баъмани оиладан совчи
келаётган эди. Қўшнимиз Фароғат йўлдан
оздирибди. Дадангнинг қадрдонларидан бири
ўғлига сўраётган эди. «Уларнинг қизини
хотин қўйган ёки хотини ўлган олмаса,
йигит кишига ҳайф.
#Тутқунликда10Кун

Тутқунликда 10 кун (12 - сўнгги қисм)

Ўн кун Тошканни
гуллатиб келган», -депти.
Бирам жаҳлим чиқиб кетди. Бориб
қўшнимизни хўп дўппосласамми, деб
ўйладим. Шайтонга «ҳай» бердим.
-Ая, мени севган йигитим бор.
Бахтиёр бекорга ортимдан соядек
эргашиб юргани йўқ. Кўнглингиз тўқ
бўлсин. Мен Фароғат опанинг қизидан кўра
бахтлироқ яшайман, -дедим.
-Бетини тескари қилсин Бахтиёрингни. У
ҳам гувоҳ бўлиб боргандир, деб
индамагандим. Насли-насабининг тайини
бўлмаса, ота-онасиз, ҳар кўчада санғиб
юрган етим бўлса.
-Ая!
-...
-Агар Бахтиёр бўлмаса қизингиз ҳам
бағрингизда бўлмас эди. Қўрқув,
умидсизлик мени енгарди. У курашга
чорламаса, «Заргар»нинг қўлида сувга
тушган мушукдек «миқ» этолмай, қўр-
қувдан жўнжикардим. Уйи бор, биттагина
синглиси бор. Мени ҳам дадам йўқ, онали
бойлар мени етимча дейишса, сизга оғир
ботмайдими? Ҳа, ота-онаси йўқ. Ахир ажал
олдида барибир ожизмиз. Қисқаси, агар
Бахтиёр бўлмаса, менга бу ҳаётнинг
қизиғи йўқ. Молу дунё, обрўли хонадон -
булар менинг орзуларим ичида йўқ. Нозу
неъматга тўла дастурхон, тилла
тақинчоқлару, дабдаба эгаларининг
аҳволини кўрдим, эшитдим. Улар ҳамма
вақт оддийгина инсон бўлишни истаб, армон
билан яшаган. Миш-мишларни айтиб,
ўртанган юрагимга ўт қўйманг.
Мураббийим мени Ўзбекистон
чемпионатига тайёрлаяпти. Насиб бўлса
чемпион бўламан, -дея бу саволга узил-
кесил жавоб қайтардим.
-Нима ҳам дейман. Бахтиёрга
унаштириб қўйсаккина, бу гап-сўзлардан
қутуламиз. Ўқишингга тайёрланавер.
Шунисига ҳам шукур -дедилар.
Хуллас, ҳаётим изга тушди. Мен
ҳам, Бахтиёр ҳам тенгқурларимиз қатори
орзули дунёга яна қадам қўйдик.
Аросатда қолган қаро кунларим ҳақида
гапириб, сизни зериктириб қўймадимми? Ҳар
қандай оғир шароитда ҳам умид билан
яшаш керак экан, опа. Ноумид шайтон.
Бу ҳаёт синовидан ўрганганим шу бўлди.
ТАМОМ........................................................
Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar