💠نگاهی به گزارش «اسلام رسمی» از مرکز کارنگی💠

👤ناتان براون از محققانی است که مدت مدیدی پیگیر موضوع موسسات رسمی دینی در جهان عرب بوده است و بارها مقالات مفیدی به خصوص در مورد تحولات #الازهر نوشته است.

1⃣در فصل اول این گزارش براون به بررسی نقش روند تاریخی برآمدن دولت های مدرن در مناسبات دولت و سازمان دین پرداخته است. در این خصوص وی به تبیین آثار دورۀ استعمار و سیاستهای کشور استعمارگر در نحوۀ تعامل دولتهای پسااستعماری کشورهایی چون #الجزایر و #مصر و #عراق و #عربستان و #یمن پرداخته است.

2⃣در بخش بعدی اصلیترین حوزه های دخالت نهادهای رسمی دین مرور شده و چهره ای کلی از چالش های این نهادها درون هر یک از این حوزه ها ارائه می شود. اوقاف و خیرات، فتوا، آموزش، اداره مساجد و قوانین شاخص‌ترین حوزه‌هایی است که در این گزارش مورد بررسی قرار گرفته است. رویکردهای متمایز و مشترک دولتهای عربی و همچنین نقش #اسلام_غیررسمی در هر یک از این حوزه ها نقاط مورد توجه این اثر است.

3⃣از نکات جالب گزارش تلاش آن برای مستندسازی دعاوی خود بر اساس مشاهدات میدانی و مصادیق منطقه ای مختلف است. به طور مثال ذیل سرفصل تفکیک «#اسلام_رسمی» از «اسلام رژیم» نویسنده به پیوست گزارش کاملی از تلاشهای پادشاه #مراکش برای تسلط خود بر موسسات دینی و تضعیف بخش های مستقل سنتی آن همچون دانشگاه قرویین با تابلو اصلاحات و نوسازی ارائه داده است. یا در ذیل همین سرفصل آنجا که از ابزارهای نظارتی دولت های عربی برای کنترل جایگاه های دینی محلی سخن به میان می‌آید نویسنده مصادیق جالبی از مشاهدات مستقیم خود در مورد نحوۀ تعامل دولتهای #فلسطین و دولت مصر با امامان مساجد محلی عرضه می نماید. در بخشی از همین سرفصل نگارنده به بررسی دو نمونه از تلاش‌های دول عربی برای گسترش قرائت اسلامی مطلوب خود توسط اسلام رسمی، یعنی «رسالۀ امان» و «اعلامیۀ مراکش» پرداخته و از اثرات این نوع اقدامات در محیط داخلی جهان عرب دفاع نموده است.

4⃣در گزارش یک فصل کامل به بررسی سیر «نزاع بر سر #مرجعیت_دینی در مصر پساکودتا» اختصاص داده شده است. شاید جالبترین نقطه این فصل رقابت الازهر با #وزارت_اوقاف به بهانۀ غائلۀ «خطبه‌های مکتوب» است. غائله ای که مانند بسیاری موارد دیگر با بازی سیاسی شیخ الازهر به نفع وی به پایان رسید. نویسنده این قضیه و موارد دیگری را به عنوان شواهدی بر یک مدعای اساسی ذکر می کند و آن اینکه موسسات دینی رسمی اهداف و تمایلات همسو با دولت اما متمایز از آن دارند. نگارنده نتیجه‌گیری کرده است که: «موسسات اسلام رسمی و سازمانهای اسلامگرا هرچند ممکن است معارض سیاسی یکدیگر باشند، اما به عموما به لحاظ ایدئولوژیک خویشاوند همند.» «تشکیلات دولتی با ایجاد موسسات پرنفوذ و دادن مقادیری آزادی عمل و تخصص‌گرایی به آنها نشان می دهد که پیکره‌ای یکدست نیست.»

5⃣فصل بعدی گزارش تلاش کرده است تصویری از انتخاب سخت دولت‌های عربی میان پذیرش ریسک به رسمیت شناختن استقلال موسسات رسمی یا تن دادن به بی‌اعتباری اجتماعی این موسسات ارائه دهد. موسسات مستقل رسمی به راحتی می توانند تبدیل به مأمنی برای مخالفان اسلامگرا شوند. در کویت وزارت اوقاف به‌طور سنتی رابطه‌ای نزدیک با اخوان المسلمین داشته است. در عربستان بسیاری از چهره‌های دردسرساز درون دانشگاه‌ها و تشکیلات مذهبی رسمی فعالند و از طریق مسئولان وفادار این موسسات تحت نظر قرار می گیرند. میزان نفوذ اسلامگرایان در الازهر مصر به حدی است که تا مدتها پس از کودتا در سطوح مختلف الازهر مواضعی دوگانه در قبال کودتا وجود داشت.
______________
@dolatedin©

✍️ در ژوئن گذشته، اندیشکده #کارنگی مجموعه گزارش‌هایی را منتشر کرد که حاصل دو سال تحقیقات میدانی پژوهشگران آن در زمینه روابط پویای #نهادهای_اسلامی با دولت‌های عربی بود. این مجموعه ارزشمند بینش‌های تازه‌ای را پیرامون روابط پیچیده نهادهای دین و دولت در کشورهای گوناگون اسلامی، از #عربستان و #یمن و #سوریه گرفته تا #لیبی و #مصر و #الجزایر و #مراکش، آشکار می‌سازد. سرویراستار اين مجموعه گزارش‌ها، فردریک وری، خلاصه‌ای بر آن نگاشته که ترجمه آن در سایت اندیشکده مرصاد منتشر شده است.

⭕️ آنچه در ادامه می‌آید، گوشه‌هایی از یادداشت فردیک وری است:

🔹امروزه در سراسر جهان عرب، رژیم‌ها به طور فزاینده‌ای در نهادها و موسسات اسلامی مداخله می‌کنند. به طور گسترده، اینها شامل #وزارتخانه‌های_مذهبی، #مدارس_علوم_دینی، #دانشگاه‌های_اسلامی، #مساجد، موسسات خیریه، #اوقاف، #زوایای_صوفیه، #سازمان‌های_جوانان، پایگاه‌های رسانه‌ای و سایر نهادها می‌باشد. این فرایندهای کنترل و دخالت که از طریق انتصابات، تصفیه‌ها، قوانین جدید، سازماندهی مجدد اداری، نظارت مالی و سایر ابزارها صورت می‌گیرد، چندان جدید نیست: بسیاری از کشورهای عربی مدرن، از زمان تأسیس، بوروکراتیزاسیون اسلام را گسترش داده یا آنچه از حکومت استعماری اروپا و قبل از آن امپراتوری عثمانی به ارث رسیده است، را ادامه داده‌اند. از این جهت، نهادسازی اسلامی به موازات نفوذ دولت عرب به زندگی روزمره شهروندان پیش رفته است.

🔹با این حال، این فرآیند به ندرت یک‌طرفه است. شخصیت‌ها و سازمان‌های اسلامی حامی دولت نیز اغلب به دلیل نقش واسطه‌گر آنها در جامعه، دارای عاملیت و قدرت نفوذ بیشتری نسبت به آنچه تصور می‌شود، هستند. بسته به محبوبیت و سرمایه اجتماعی آنها، گاهی اوقات می‌توانند در ازای سکوت در برابر سیاست، در مورد حفظ برخی اختیارات در مسائل شخصی و اجتماعی، مذاکره کنند (گرچه رژیم‌ها اغلب به این مسائل نیز دست‌درازی می‌کنند). با این حال، شخصیت‌های مذهبی که در کنترل دولت قرار گرفته‌اند نیز باید اقتدار اخلاقی خود را مدیریت کنند و این تصور را که به عنوان سخنگوی برنامه‌های دنیوی سیاستمداران عمل می‌کنند، با تمرکز بر موضوعاتی مانند ایمان و تقوا، از بین ببرند.

🔹فراتر از این، مرز بین #اسلام_رسمی و #اسلام_غیررسمی اغلب مبهم و روان است. طیف وسیعی از بازیگران با درجات مختلف نزدیکی به دولت در مورد اسلام اظهار نظر می‌کنند، از روحانیون آموزش‌دیده رسمی گرفته تا قضات و قانون‌گذاران تا شخصیت‌های رسانه‌ای که پیروان قابل توجهی دارند اما دانش رسمی آنها از موضوعات حقوقی اسلامی اغلب کم است. در برخی موارد، دولت حوزه‌های اجتماعی و سیاسی جدیدی را ایجاد، پرداخت و پایدار کرده است که نقش آنها لابی و تبلیغات برای اصلاحات به اصطلاح اسلامی از طریق تغییرات قانونی و اداری است.

#خلاصه_گزارش #ترجمه
@dolatedin

💢آیا «استثنای مغرب» در پرونده اسلام سیاسی به پایان رسیده است؟ - بخش دوم

🔹در #الجزایر، این احزاب - با وجود اختلافات‌شان - همچنان یک شخصیت مهم در معادله سیاسی بودند؛ بنابراین، برای چندین سال، تجربیات #مغرب، چه در شکل‌های سازمانی و ایدئولوژی‌های معتدل و چه در عمل‌گرایی سیاسی، به‌عنوان چشم‌اندازی برای اصلاح و توسعه جنبش‌ها و احزاب اسلامی شرق ارائه می‌شد.

🔹اما کاهش فزاینده عملکرد احزاب مغرب طی چند سال گذشته که با فروپاشی بزرگ تجربه جنبش النهضه در قدرت با کودتای رئیس‌جمهور #تونس، #قیس_سعید، به اوج رسید و سپس شکست قاطع حزب عدالت و توسعه مراکش در انتخابات پارلمانی در روزهای گذشته را در پی داشت، سردرگمی بزرگی در صفوف «#اصلاح‌طلبان» جنبش‌های سیاسی اسلامگرا ایجاد کرده است.

🔹از سوی دیگر، این امر در بین اسلام‌گرایان «#محافظه‌کار» با رضایت خاصی روبرو شده است، چرا که آنچه این جنبش‌ها انجام دادند - از دیدگاه آنها – امتیاز دادنی بود که در نهایت بی‌نتیجه مانده، به ویژه از آنجایی که این امر با یک نمونه «موفق» از ظهور طیف محافظه‌کار و رادیکال جنبش‌های اسلامگرا، یعنی جنبش طالبان در افغانستان، همراه شده است. شاید موفقیت احزاب اسلامگرای الجزایری در انتخابات ژوئن گذشته در تقویت موقعیت سیاسی خود و دو برابر شدن تعداد کرسی‌های پارلمانی آنها، استثنایی از افول کلی احزاب و حرکت‌های سیاسی اسلامی در منطقه باشد.

🔹مهم‌ترین درس از تجربه حزب عدالت و توسعه در مراکش و پیش از آن، جنبش النهضه در تونس، این است که مردم از احزاب اسلامی حمایت کردند و آنها را به قدرت رساندند تا نیروهای تغییر و صدای رسای آنها باشند. اما هنگامی که آنها مردم را رها کردند و به نیروهایی تبدیل شدند که وضع موجود را عادی‌سازی می‌کردند، منطق سلطنت را بیان کرده و به زبان سلطه صحبت می‌کردند، انتقام مردم از آنها شدید بود.

🔹شاید نخستین عقب نشینی این احزاب از قدرت هنگامی بود که آنها متوجه محدودیت‌های توانایی خود در انجام تعهدات خود در شرایط بسیار دشوار واقعیت شدند، یعنی زمانی که نتوانستند با فشارهایی که آنها را وادار به عبور از خطوط قرمز می‌کرد، مواجه شوند. اما آنها اشتباه محاسبه کردند که اعتبار آنها نزد توده‌ها پابرجا است و تثبیت موقعیت خود نزد سلطه در اولویت است، حتی به قیمت گذشتن از اعتبار و اصول خود.

@dolatedin

🔹تی آر تی عربی: #عبدالرزاق_قسوم رئیس #جمعیة_العلماء_المسلمین الجزایر در واکنش به اظهارات #ماکرون در توجیه استعمار #فرانسه، با انتشار مقاله‌ای در روزنامه البصائر متعلق به انجمن علمای مسلمان الجزایر (بزرگ‌ترین نهاد علمای مسلمان در کشور الجزایر)، این کشور را عامل مصیبت‌های #الجزایر توصیف کرد.

🔹قسوم در این مقاله تأکید می‌کند که عثمانی‌هایی که به الجزایر آمدند، نه به عنوان اشغالگران استعمارگر، بلکه به دعوت الجزایری‌ها برای مقابله با تجاوز صلیبیان #اسپانیا به الجزایر آمدند.

🔹وی افزوده است که عثمانی‌ها مردم این کشور را قتل عام نکردند و آن را ویران نساختند و ثروت‌های آن را غارت نکردند، بلکه منشأ خیر فراوان برای الجزایر نیز بودند.

🔹علاوه بر این تصریح کرده است که عثمانی‌ها زبان خود را به ما تحمیل نکردند و امروز در ما کسی نیست که به زبان آن‌ها سخن بگوید و با #دین و #مذهب ما نیز دشمنی نداشتند، پیش از ورود آن‌ها به الجزایر مردم ما بر #مذهب_مالکی بودند و بعد از آن نیز بر همان مذهب باقی ماندند.

🔹وی از سویی دیگر #استعمار فرانسه را منشأ فاجعه و ریشه مصیبت و مشکلات الجزایر توصیف کرد و خواهان لغو توافقنامه‌های اقتصادی و تجاری با شرکت‌های فرانسوی شد.

✍🏼ملاحظه:

🔹مقاله قسوم در واقع پاسخی به اظهارات چندی پیش #امانوئل_ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه است که روزنامه لوموند فرانسه آن را منتشر کرد. در این اظهارات مکرون ادعا می‌کرد الجزایر پیش از استعمار فرانسه نیز مستعمره بوده است و به حضور خلافت #عثمانی در این کشور اشاره داشت. ماکرون، مقامات الجزایر را به کینه نسبت به فرانسه متهم و وجود ملت الجزایر را پیش از استعمار فرانسه (۱۸۳۰-۱۹۶۲) انکار کرد.

🔹ریاست جمهوری الجزایر در ۲ اکتبر با اعلام احضار سفیر الجزایر در پاریس، به این اظهارات که به گفته او «توهین‌آمیز» و «توهینی غیرقابل قبول» بود، واکنش نشان داد و بازگشت سفیر به پاریس را منوط به احترام کامل به الجزایر، نهادها و تاریخ این کشور دانست.

🔹الجزایر همچنین حریم هوایی خود را به روی هواپیماهای نظامی فرانسه که در چارچوب عملیات #بارخان در منطقه ساحل #آفریقا فعالیت می‌کردند، بست.

🔹انجمن پیمانکاران الجزائری (سازمان خصوصی ویژه کارفرمایان) با محکوم کردن اظهارات ماکرون، در بیانیه‌ای خواستار بازنگری در روابط اقتصادی با دولت فرانسه شده و اعلام کرد که شرکت‌های داخلی واردات از ۵۰۰ شرکت فرانسوی را به دلیل اهانت «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه به تاریخ الجزائر، تحریم کردند.

🔹واکنش به اظهارات رئیس جمهور فرانسه، محدود به کشور الجزایر نشده و در این میان، #چاوش‌_اوغلو وزیر امور خارجه #ترکیه، اظهارات «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه درباره نقش حکومت عثمانی در تاریخ الجزایر را محکوم و گفت: «بسیار اشتباه است که ترکیه را که لکه ننگی مانند استعمار را در تاریخ خود ندارد، وارد چنین بحث‌هایی کرد».

🔹الجزایر به مدت ۱۳۲ سال تحت استعمار فرانسه بود. این کشور بار‌ها از پاریس خواهان عذرخواهی در قبال جنایت‌های ضد بشری در دوران استعمار شده است؛ خواسته‌ای که هرگز محقق نشد.

🔹ماکرون با وجود آنکه پیش‌تر به ایجاد نظام #شکنجه در دوران استعمار در الجزائر اعتراف داشته، تصریح کرده که هرگونه عذرخواهی از جنایات این کشور در الجزائر در دوره اشغال را منتفی می‌داند و هرگز از اشغال الجزائر به دست ارتش فرانسه در قرن بیستم عذرخواهی نخواهد کرد.

@dolatedin

💢 اتحاد العلماء از الجزایر و مراکش درخواست پرهیز از نزاع و جنگ کرد

🔹راشا تودی: #اتحاد_العلماء در بیانیه‌ای اعلام کرد: «این اتحادیه با نگرانی تشدید تنش در روابط #مراکش و #الجزایر را که در کمپین‌های رسانه‌ای علیه یکدیگر، بستن مرزها، قطع روابط دیپلماتیک و اختلال در مبادلات اقتصادی تجسم یافته، دنبال می‌کند.»

🔹این بیانیه می‌افزاید: «در این زمینه به مقامات دو کشور یادآوری می‌کنیم که بسیاری از جنگ‌های ویرانگر ناشی از یک تصمیم عمدی و از پیش برنامه‌ریزی شده نیست، بلکه به طور ناگهانی و پس از رسیدن به حالت رقابت، تنش و آمادگی به اوج خود می‌رسد.»

🔹در این بیانیه آمده است: «فضای تنش شدید و تحرک روزافزون بدون دلیل موجه، دو کشور عزیز مراکش و الجزایر را به درگیری نظامی می‌کشاند و وسعت و عواقب آن برای دو ملت برادر الجزایر و مراکش و امت عربی و اسلامی را فقط خدا می‌داند، در حالی که امت اسلامی-عربی ما چیزی از جنگ و درگیری‌های ویرانگر کم ندارد.»

🔹در ادامه این بیانیه آمده است: «بنابراین اتحاد علماء المسلمين از پادشاه مغرب محمد ششم و جناب عبدالمجید تبون رئیس جمهور الجزایر می‌خواهد فوراً تمام تلاش خود را برای بازگرداندن روابط دو کشور به حالت عادی خود، برادری، وحدت و انسجام، همکاری و اقدام مشترک به کار گیرند.»

✍🏼ملاحظه:
🔹اختلافات میان الجزایر و مراکش مربوط به چند ماه و حتی چند سال اخیر نیست. این اختلافات ریشه در تاریخ دارد. در حقیقت از زمان استقلال مراکش (1956) و الجزایر (1965) از استعمار فرانسه، این دو کشور با یکدیگر اختلاف داشتند به طوری که در دهه 1960 آتش جنگ میان الجزایر و مراکش برافروخته شد. این جنگ به دلیل اختلافات مرزی رخداد و به نبرد «الرمال» مشهور شد.

🔹موضوع #صحرای_غربی از مهم‌ترین موضوعات چالش‌برانگیز بین مراکش و الجزایر محسوب می‌شود. مراکش ادعای مالکیت صحرای غربی را دارد و از سال 1975 تاکنون اداره امور این صحرا را به عهده دارد. در قبال #عادی‌سازی روابط میان مراکش و #رژیم_صهیونیستی، #آمریکا حاکمیت مراکش بر صحرای غربی را به رسمیت شناخت. اما برخی کشورهای و از جمله #اتحادیه_آفریقا اين به رسمیت شناختن را محکوم کرده و آن را فاقد ارزش حقوقی دانستند.

🔹طی ماه‌های اخیر دو تحول در عرصه آفریقا رخ داد که روابط الجزایر با مراکش را تیره‌تر کرد و به افزایش تنش میان این دو کشور دامن زد. اولین رخداد درخواست چندی قبل رژیم صهیونیستی به کمیساریای اتحادیه آفریقا بود تا این رژیم به عنوان عضو ناظر این اتحادیه پذیرفته شود. در پی این درخواست، بلافاصله الجزایر با آن به مخالفت برخاست و توانست 13 کشور آفریقایی را با خود همراه کند. الجزایر معتقد است تلاش‌ها برای عضویت رژیم صهیونیستی در اتحادیه آفریقا با موافقت رئیس کمیساریای این اتحادیه و برخی از کشورها از جمله مراکش صورت گرفته است.

🔹تحول دوم در جریان سفر چند هفته قبل وزیر خارجه صهیونیستی به مراکش رخ داد. «یائیر لاپید» که برای افتتاح دفتر نمایندگی تل‌آویو به رباط رفته بود، در پایان سفر خود با حضور در یک نشست مطبوعاتی در شهر دارالبیضاء از نقش‌آفرینی الجزایر در تحولات منطقه انتقاد کرد. پس از این سفر بود که یک مقام بلندپایه الجزایر در گفت‌وگو با روزنامه «الشروق» هدف لاپید از سفر به مراکش را ایجاد یک جبهه نظامی علیه الجزایر دانست.

@dolatedin

💢تغییر محتوای درسی کشورهای عربی به نفع اسرائیل

🔴 بخش اول

🔹الجزیرة: یک گروه فشار در #آمریکا که بر روند تغییر برنامه‌های درسی کشورهای عربی به نفع #اسرائیل نظارت می‌کند، خواستار آموزش #هولوکاست و اصلاح نقشه‌ها در کتب درسی این کشورها شد.

🔹«سازمان دفاع از اسرائیل» در ایالات متحده در گزارشی مبسوط بیان کرد که موفقیت‌هایی را در تغییر برنامه‌های آموزشی در تعدادی از کشورهای عربی با حذف انتقاد از یهودیان و اسرائیل از کتاب‌های درسی مدارس کشورهای عربی مشاهده کرده است.

🔹این سازمان خواستار ادامه فشار بر این کشورها شد تا دولت عبری در نقشه‌های عربی گنجانده شده و به دانش‌آموزان به طور مناسب روند صلح بین اعراب و اسرائیل آموزش داده شود و آنها را با هولوکاست آشنا کند.

🔹شایان ذکر است که تعدادی از سازمان‌های آمریکایی و یهودی – که معمولاً مدافعان بیشتر سیاست‌های اسرائیل در خاورمیانه هستند – تلاش گسترده‌ای را برای تغییر و اصلاح مواد آموزشی در مدارس عربی از مهد کودک تا دانشگاه انجام داده‌اند.

🔹این سازمان اظهار امیدواری کرد اصلاحات آموزشی در خاورمیانه به پیشرفت مداوم در مقابله با افراط‌گرایی منجر شود و در این باره به گزارشی که اخیراً با همکاری «مؤسسه تونی بلر برای تغییرات جهانی» تهیه شده است، استناد می‌کند. این گزارش ۴۵ صفحه‌ای با عنوان «آموزش صلح و مدارا در جهان عرب دو دهه پس از ۱۱ سپتامبر» منتشر شده است.

🔹این سازمان، گزارش مذکور را به عنوان یک مطالعه مشترک پیشگام توصیف کرد که اصلاحات آموزشی در منطقه را پس از ۱۱ سپتامبر با تمرکز ویژه بر کتاب‌های درسی منتشر شده در جهان عرب مطالعه کرده و تأثیر آن را بر تهدید مستمر ناشی از افراط‌گرایان بررسی می‌کند.

🔹این انجمن در پاییز ۲۰۲۰ از دولت #مراکش به دلیل افزودن چندین صفحه به کتاب مطالعات اجتماعی دانش‌آموزان کلاس ششم که در آن به جامعه یهودی و سهم آن در میراث مراکش اشاره می‌کند، قدردانی کرد.

🔹این گزارش همچنین از تصویری در کتاب درسی دانش‌آموزان مراکش که محمد ششم پادشاه این کشور را در حال بازدید از «خانه خاطره یهودیان» در شهر صویره نشان می‌دهد، تمجید کرد.

🔹این گزارش تلاش مستمر برای تغییر برنامه‌های درسی در مصر را ستایش می‌کند و از فرآیندهای توسعه در کتاب‌های این کشور از سال ۲۰۱۵ چه در آموزش عمومی و چه در برنامه‌های درسی #الازهر ستایش می‌کند. این گزارش آنچه را که – به عنوان مثال – در برنامه درسی دبیرستان #مصر در مورد ضرورت پذیرش دیگران نوشته شده بود تحسین می‌کند.

🔹این انجمن حذف آیات جهاد از برخی کتاب‌های درسی کشورهای عربی را ستود و گفت اکثر برنامه‌های درسی گام‌هایی در جهت اصلاح نحوه آموزش مفهوم #جهاد برای کاهش احتمال جذب تروریستها برداشته‌اند. این گزارش از پادشاه #عربستان سعودی که اخیراً دعوت به جهاد را از کتب درسی این کشور حذف کرده است قدردانی کرد.

🔹در این گزارش آمده است که نشانه مثبتی در #امارات درکتاب درسی «آموزش اخلاق» کلاس دهم وجود دارد که وجود معابد هندو و سیک در این کشور را به عنوان نشانه‌ای از تنوع دینی در این کشور ذکر می‌کند.

🔹این انجمن همچنین به شواهدی مبنی بر موفقیت تلاش‌ها برای تغییر برنامه‌های درسی مدارس اشاره کرد، مانند آنچه در کتاب‌های درسی کلاس نهم مطالعات اسلامی در امارات آمده است که اسلام تقویت پیوندهای محبت را با یهودیان و مسیحیان به عنوان مردمان اهل کتاب واجب می‌داند.

🔹این گزارش هم‌زمان از آنچه در کتاب‌های آموزشی #الجزایر آمده است که استعمار اروپایی را امری خطرناک و خونین می‌شمرد، انتقاد می‌کند و از روایت کتاب‌های اماراتی از قتل عام‌های عثمانی علیه اعراب ابراز خشنودی می‌کند.

🔹این گزارش ضمن تمجید از کشورهای دیگر مانند #بحرین و #اردن معتقد است کتب درسی این کشورها همچنان به تغییراتی نیاز دارد.

@dolatedin

⭕️ واتیکان اسقف اعظم الجزایر را که در اسرائیل آموزش دیده است، منصوب کرد

🔹اولترا جزائر: به گزارش وب سایت کلیسای #کاتولیک #الجزایر، #پاپ فرانسیس، در 27 دسامبر گذشته اسقف ژان پل ویسکو را به عنوان #اسقف_اعظم جدید الجزایر منصوب کرد و او جانشین اسقف پل دزفارژ شد که به حداکثر سن قانونی رسیده است.

🔹ویسکو در سال 1962 در لیون #فرانسه متولد شده و دارای مدرک تحصیلی دانشگاهی در رشته حقوق است.

🔹اسقف اعظم جدید الجزایر در فاصله سال‌های 2000 تا 2002 برای تحصیل به #اسرائیل رفته و در مؤسسه‌ای یهودی تحصیل کرده است. وی سپس به مدرسه‌ای انجیلی در پایتخت #فلسطین، بیت‌المقدس، که تحت اشغال #رژیم_صهیونیستی است، نقل مکان کرد.

🔹ناظران بر این باورند که انتصاب این فرانسوی که در «اسرائیل» تحصیل کرده است، به عنوان رئیس اسقف‌های الجزایر، واکنش شدید الجزایری‌ها را در پی خواهد داشت و الجزایری‌ها هر چیزی را که به «اسرائیل» مربوط می‌شود، به دلیل نقض وحشیانه آن علیه فلسطینی‌ها رد می‌کنند.

@dolatedin

⭕ اظهارات جنجالی کاندیدای جناح راست فرانسه علیه مهاجران مسلمان الجزایری

🔹 تی آر تی: نامزد راست #افراطی در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری #فرانسه، ضمن رد هرگونه احتمال عذرخواهی از #الجزایر در صورت پیروزی، از لغو توافقنامه تسهیل کار و اقامت #مهاجران مسلمان الجزایری در فرانسه خبر داد.

🔹زمور که خود یک #یهودی الجزایری‌تبار است، در گفت‌وگو با انجمن مطبوعات خارجی تصریح کرد: این ضعف ما است که رهبران الجزایر را مغرور می‌کند.

🔹زمور اذعان کرد: روابط بین پاریس و مستعمره سابق آن، به ویژه در مورد مسائل مربوط به تاریخ، همیشه پیچیده و متلاطم بوده است.

🔹این کاندیدای جناح راست افراطی در ادامه سخنان خود گفت: ما 130 سال الجزایر را استعمار کردیم، اما اولین و تنها استعمارگر نبودیم، الجزایر همیشه سرزمین استعمار بوده است، از رومی‌ها و عرب‌ها گرفته تا ترک‌ها، اسپانیایی‌ها و بقیه، این کشور را استعمار کرده‌اند.

🔹اریک زمور ادعا کرد: فرانسه خدماتی نیز به الجزایر کرده است، از قبیل کشف نفت، ساخت راه‌ها و بیمارستان‌ها و همچنین خدمات بهداشتی از قبیل واکسیناسیون مردم الجزایر.

🔹با این حال او اعتراف کرد: در روند استعمار قتل‌عام و جنگ نیز صورت گرفته و من به‌هیچ‌وجه منکر آن نیستم، اما تاریخ جهان همین است.

🔹اظهارات این نامزد ریاست جمهوری فرانسه، چند ماه قبل از شصتمین سالگرد انعقاد پیمان اویان (18 مارس 1962) مطرح می‌شود که راه را برای استقلال الجزایر هموار کرد.

🔹زمور با هشدار اینکه الجزایر نباید فرانسه را به عنوان جایی برای مازاد جمعیت خود تلقی کند، تأکید کرد: مصمم است توافقنامه‌ای را که بین فرانسه و الجزایر در سال 1968 منعقد شد، لغو کند. این توافقنامه کار و اقامت مهاجران الجزایری‌ها در فرانسه را تسهیل می‌کند.

🔹این نامزد راست افراطی در پایان تأکید کرد: با پیروزی من، عذرخواهی فرانسه از الجزایر محلی از اعراب نخواهد داشت. (ایکنا)

@dolatedin

⭕️ مرجعیت دینی در الجزایر؛ از تصوف تا سلفی‌گری

✍️ رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در الجزایر

📌بخش اول

🔹جامعه #الجزایر همچون سایر جوامع در شمال آفریقا، مصر، مغرب و تونس در تاریخ گذشته خود مهد #تصوف و محبت #اهل_بیت عصمت و طهارت بوده است.

🔹زندگی دینی مردم این خطه همیشه به وسیله علمایی که به طور عمده فارغ‌التحصیل زوایا بودند اداره می‌شد و شیوخ زوایا رهبری دینی مردم بر عهده داشتند. شخصیت‌های تاریخی این کشور امثال امیر عبد القادر و... خود از شیوخ زوایا بودند.

🔹شیوخ تصوف و مریدانشان در فقه پیرو مذهب #مالکی و در عقاید و کلام #اشعری بوده و در عین حال سلوک صوفیانه را نیز در شیوه دین‌ورزی حفظ می‌کردند. صدها #زاویه (خانقاه) و هزاران مزار از بزرگان #صوفیه که در شهر و روستای الجزایر وجود دارد کانون‌های دینورزی مردم به شمار می‌رفته است. این شیوه دین‌داری در عین حال همچون سایر فرقه‌ها، با بسیاری از انحرافات و خرافات هم همراه بوده است.

🔹همزمان با یکصدمین سال اشغال الجزایر توسط #فرانسه، جمعی از علمای الجزایری که تحت تأثیر حرکت #وهابیت و #سلفی‌گری قرار گرفته بودند، گرد هم جمع شدند و جمعیتی را به نام «#جمعیت_علمای_مسلمان_الجزایر» در این کشور تأسیس کردند. عبد الحمید بن بادیس و محمد بشیر ابراهیمی از جمله فعال‌ترین این افراد بودند. در ابتدا تمام خطوط فکری دینی از قبیل: سلفی‌ها، صوفی‌ها، اباضی‌ها، علمای رسمی وابسته به حاکمیت فرانسوی در آن عضو بودند. این جمعیت خود را از ادامه‌دهندگان راه سید جمال‌الدین اسدآبادی، محمد عبده و محمد ابن عبد الوهاب معرفی کرده و هدفش را اصلاح وضعیت دینی الجزایر اعلام نمود.

🔹اما به زودی مشخص شد که هدف از اصلاح اعلام شده چیزی جز مبارزه با تصوف نبوده است. از همین روی درگیری و کشمکش بین اعضای ارشد جمعیت علمای مسلمان و به ویژه محمد بشیر ابراهیمی با شیوخ تصوف آغاز و منجر به کناره‌گیری شیوخ تصوف از جمعیت شد.

🔹جمعیت علمای مسلمان در عین مبارزه بی‌امان با تصوف که بسیاری از شیوخ آن از انقلابیون ضد استعمارگری فرانسه بودند، با اشغالگران فرانسوی مماشات و گاهی همکاری می‌کردند و در دوران مبارزات انقلابی مردم بر علیه فرانسه هم همیشه از قافله عقب بوده و حتی گاهی انقلابیون را به خرابکاری و اخلالگری متهم می‌ساختند. پس از پیروزی انقلاب الجزایر و تشکیل دولت ملی، انقلابیون به قدرت رسیده اعتنایی به جمعیت علما نکرده و این جمعیت مدتی منحل شده و در عمل در حالت انزوا به سر می‌برد. البته افراد موجه و علمای انقلابی هم به ندرت در صف اعضای جمعیت حضور داشتند.

🔹مشی جمعیت در دوره‌های اخیر مبتنی بر سلفی‌گری تبلیغی و تربیتی بوده و در بخش عظیمی از مساجد، دانشگاه‌ها، روزنامه‌ها، آموزش و پرورش و مدارس حضور فعال دارد. در جریان حراک شعبی و تغییر حکومت و با روی کار آمدن آقای عبد المجید تبون، عبد الرزاق قسوم، رئیس جمعیت در دیداری با او تقاضای تأسیس منصب افتاء در الجزایر و گنجاندن آن در قانون اساسی شد. تقاضایی که از سوی رئیس جمهور جدید مورد بی‌اعتنایی قرار گرفت.

👇 ادامه دارد...

@dolatedin

⭕️ ریسونی مراکشی‌ها را به جهاد علیه الجزایری‌ها فراخواند

🔹ارم نیوز: دعوت احمد #الریسونی رئیس مراکشی ”الاتحاد العالمي لعلماء المسلمين“ به جهاد به منظور سازماندهی راهپیمایی مشابه «راهپیمایی سبز» در #صحرای_غربی و اردوگاه‌های الجزایری تندوف، خشم مردم #الجزایر را برانگیخت.

🔹ریسونی در مصاحبه‌ای که توسط وب سایت بلانکا پرس پخش شد، با «محصول استعمار» خواندن مسئله صحرای غربی، گفت: «وجود موریتانی و صحرای بزرگ آفریقا یک اشتباه است. مغرب عربی باید به وضعیت پیش از حمله اروپا برگردد». وی خاطرنشان کرد که «برخورد با مسئله صحرای غربی جدا از 35 میلیون نفر ظرفیت مردمی اشتباه است، اگر اعلیحضرت پادشاه (محمد ششم) آنها را برای جهاد مالی و جانی فراخواند، مردم یک راهپیمایی مانند راهپیمایی سبز به سمت صحرای غربی و تندوف سازماندهی خواهند کرد.»

🔹وی تاکید کرد که «مردم آماده‌اند تا امید کسانی را که به جدایی صحرا می‌اندیشند و مشکلات گوناگون برای #مراکش ایجاد می‌کنند، از بین ببرند. اگر اعلیحضرت پادشاه این را بخواهند، میلیون‌ها نفر از مردم آماده هستند. مدافعان مراکش آماده هستند تا بروند و هفته‌ها و ماه‌ها در صحرا و تندوف بمانند، ما فقط برای شهر العیون تجمع نمی‌کنیم، بلکه تجمعات را در خود شهر تندوف هم برگزار می‌کنیم. اما متأسفانه دولت به‌جای تکیه بر مردم، اکنون به اسرائیل وابسته شده و به زودی می‌یابد که این سراب است و به میان مردم بازمی‌گردد.»

🔹این اظهارات که به طور گسترده در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد، خشم مردم الجزایر را برانگیخت که از جبهه پولیساریو که خواهان جدایی صحرای غربی از مراکش است، حمایت می‌کند. این در حالی است که که #اتحاد_العلماء بیانیه‌ای در رد این اضهارات ریسونی صادر کرده و آنها را دیدگاه‌های شخصی وی خواندند.

🔹عبدالقادر بن قرینه، رئیس «حركة البناء الوطني الجزائرية»، نارضایتی خود را از این اظهارات ابراز کرده و آن را «فتنه‌انگیزی میان مردم» توصیف کرد. وی خاطرنشان کرد: «برای ما مسلم شده است که رهبری چنین شخصیتی بر این نهاد (اتحاد العلماء) به اعتبار آن نزد ما خدشه وارد می‌کند و از این رو علمای ما باید چنین شخصیت‌هایی را که معنای سخنان خود و مسئولیت‌شان در فتنه‌انگیزی را در نظر نمی‌گیرند، از نهاد خود دور نگه دارند.»

🔹به گزارش شبکه تلویزیونی «النهار» الجزایر، عبدالرزاق المقری، رئیس «حركة مجتمع السلم الجزائرية» گفت: «اظهارات ریسونی الجزایری‌ها و بسیاری از مردم مغرب عربی مانند موریتانی‌ها و صحرایی‌ها را را شوکه کرد. او با لفاظی‌های متکبرانه و رویه غیرمسئولانه و تحریک‌آمیز خود، علیه حاکمیت دولت‌ها و کرامت مردم صحبت کرده و از مفهوم جهاد برای ورود به سرزمین‌های الجزایر در ولایت تندوف، که شامل کمپ‌های آوارگان صحرای غربی است، بهره‌بردای کرده است».

🔹همچنین حزب «التجمع الوطني الديمقراطي الجزائري» این اظهارات را محکوم و آنها را خطرناک توصیف کرد و طیب زیتونی، دبیرکل حزب، گفت: «این فراخوان صریح تروریسم است و تهدیدی برای امنیت منطقه و اتحاد ملت‌های آن با بهره‌برداری از دین برای جاه‌طلبی‌های توسعه‌طلبانه و اهداف تهاجمی است که به ویرانی مردم مغرب عربی می‌انجامد و آنها را وارد چرخه رقابت و جنگ خواهد کرد.»

✍️ گفتنی است که ده‌ها سال است که بین مراکش و جبهه پولیساریو که مورد حمایت الجزایر است، بر سر صحرای غربی درگیری وجود دارد. در حالی که رباط پیشنهاد اعطای خودمختاری به این منطقه تحت حاکمیت پادشاهی مراکش را دارد. جبهه این پیشنهاد را رد کرده و خواستار برگزاری همه‌پرسی در مورد خودمختاری شده است.

🔸راهپیمایی سبز (المسیرة الخضراء)، راهپیمایی مسالمت‌آمیزی به سوی شهر العیون در صحرای غربی بود که در روز پنجشنبه 3 ذی القعده 1395 (6 نوامبر 1975) برای کنترل این منطقه و پایان دادن به استعمار اسپانیا در آنجا برگزار شد. 350 هزار مراکشی در این راهپیمایی شرکت کردند. این یک رویداد تاریخی مهم در تاریخ معاصر مراکش به حساب می‌آید.

@dolatedin