با فعالیت کدام احزاب سیاسی موافقت شد؟

🔺کمیسیون ماده ۱۰ احزاب با فعالیت جبهه‌های شریان، مردمی ایران قوی، تحول‌خواهان انقلابی، یاس و شورای وحدت در سطح ملی و جبهه شورای هماهنگی اصولگرایان استان قم در سطح استانی به مدت یک سال موافقت کرد؛ جبهه‌هایی که در آستانه انتخابات مجلس دوازدهم با یارگیری از میان فعالان سیاسی به دنبال در دست گرفتن کرسی‌های بهارستان هستند./عصرایران

#دنیای_اقتصاد #احزاب

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

احتمال ائتلاف دو حزب

🔺۳۱روز مانده به برگزاری انتخابات مجلس هنوز تکلیف ائتلاف میان احزاب اصلاح‌طلب و اصولگرا با یکدیگر مشخص نشده است.

🔺از یکسو حزب کارگزاران سازندگی از احتمال ائتلافش با سایر احزاب اصلاح‌طلب ازجمله اعتدال و توسعه سخن می‌گوید و از سوی دیگر جناح رقیب خواستار وحدت اصولگرایان است و هرگونه سهم‌خواهی را نفی می‌کند.

احتمال ائتلاف کارگزاران با اعتدال و توسعه

🔺یدالله طاهرنژاد، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی با اشاره به اینکه «منتظر تایید صلاحیت سایر داوطلبان انتخابات مجلس هستیم»، گفت: احتمال ائتلاف کارگزاران با سایر احزاب اصلاح‌طلب یا اعتدال و توسعه وجود دارد.

اصولگرایان سهم‌خواهی را کنار بگذارند

🔺عضو جامعه روحانیت مبارز گفت: تلاش می‌شود اصولگرایان به وحدت برسند، اما نمی‌شود پیش‌بینی کرد که این اتفاق می‌افتد یا خیر. اما تلاش در این جهت است که همه جناح‌های اصولگرا به وحدت برسند. حسین ابراهیمی افزود: اگر بنا به وحدت باشد، کسی نباید سهم بیشتری بخواهد و باید این سهم‌خواهی را کنار بگذارند.

🔗متن کامل

#دنیای_اقتصاد #احزاب #انتخابات

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

🟡خیابانی شدن سیاست در ایران

الزام به تغییر قوانین دو قلوی سیاسی

👤 محمد قوچانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی:

🔺در همین انتخابات نماینده اول تهران آرای حدود 7درصد واجدین شرایط را کسب کرد و در دوره‌های قبلی هم نهایتا این رقم به 20 تا 25درصد واجدین شرایط می‌رسید.

🔺در این شرایط ما چطور می‌توانیم به مردم بگوییم که این نماینده مجلس، نماینده شماست و شما از طرح مطالباتتان در خیابان پرهیز کنید.

🔺ما حزب سیاسی در ایران نداریم و انتخابات اخیر نیز بیش از پیش نشان داد که پدیده تحزب در کشورمان تضعیف شده؛ درحالی‌که همه جای دنیا برای جلوگیری از خیابانی شدن سیاست، احزاب را تقویت می‌کنند.

🔺البته از احزاب مهم‌تر خود نظام حزبی است و در عین حال و همگام با تقویت نظام حزبی، نظام انتخابات نیز باید به‌گونه‌ای باشد که مردم در روز انتخابات به لیست‌های حزبی رای دهند و این خود مسیر را برای ائتلاف‌های متعدد در مجلس باز می‌کند؛ درواقع این ائتلاف‌ها هستند که اکثریت جامعه را نمایندگی می‌کنند.

🔺اما نظام انتخاباتی ما حزبی نیست و مردم نمی‌توانند به فهرست‌های انتخاباتی حزبی رای دهند.

🔺بیشتر دولت‌ها نیز از جمله همین دولت، دولت اقلیت را تشکیل می‌دهند.

🔺ما به لحاظ ساختاری با حذف نیروهای مختلف جامعه در عمل به مردم می‌گوییم که مطالباتتان را در خیابان پیگیری کنید.

🔺تنها راه، اصلاح قانون انتخابات و احزاب است تا از این طریق مردم بتوانند در پای صندوق به فهرست‌های انتخاباتی رای دهند و هر فهرستی که 5درصد آرا را به‌دست آورد، کرسی‌های متناسب با آن را به‌دست آورد و در انتخابات ریاست‌جمهوری نیز باید مساله ردصلاحیت‌ها و نظارت استصوابی حل شود.

🔺پیشنهاد من این است که انتخابات ریاست‌جمهوری و مجلس به‌طور همزمان برگزار شود تا مردم به یک لیست انتخاباتی در مجلس و یک فرد همسو با این لیست برای ریاست جمهوری رای دهند.

🔺خیابانی شدن سیاست در ایران نسبت مستقیم با قانون انتخابات و نظام انتخاباتی ما دارد.

🔗متن کامل

#دنیای_اقتصاد #خیابانی_شدن_سیاست #احزاب #انتخابات

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

🔹 سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:

پیش‌بینی‌پذیری سیاسی و سرمایه‌گذاری سیاسی

👤 دکتر علی سرزعیم

✍️ در کشورهای دارای رژیم دیکتاتوری باثبات، اگر سیاست‌های فرد دیکتاتور همسو با توسعه اقتصادی باشد، امکان رشد اقتصادی وجود دارد. بی‌دلیل نیست عمده کشورهای حاشیه خلیج فارس از رفاه خوبی برخوردارند.

✍️ در دیکتاتوری‌های بی‌ثباتی که پیوسته کودتا رخ می‌دهد یا امکان شورش یا جدایی‌طلبی وجود دارد، شانس توسعه بسیار کم است؛ حتی اگر درآمد بادآورده نفت داشته باشند.

✍️ در دموکراسی‌ها که هر چهار سال یک‌بار انتخابات رخ می‌دهد یا مجلس منحل می‌شود و انتخابات هر از چندگاهی رخ می‌دهد بی‌ثباتی شدید می‌شود.

✍️ راه چاره‌ای که جوامع برای این امر پیدا کرده‌اند حزبی شدن سیاست به جای شخصی شدن سیاست است؛ زیرا رفتار احزاب قابل پیش‌بینی است، ولی رفتار اشخاص تا وقتی بر سر کار نیامده‌اند قابل پیش‌بینی نیست.

✍️ در ایران تا نزدیک انتخابات ثبت‌نام نامزدها انجام نمی‌شود. چند هفته مانده به انتخابات تازه شورای نگهبان بررسی را انجام می‌دهد و تا دقیقه نود لیست نهایی تغییر می‌کند.

✍️ بلافاصله ظرف مدت کوتاهی تبلیغات انجام می‌شود و بعد انتخابات برگزار می‌شود. واقعیت آن است که بیشتر افراد نمی‌دانند آیا برای نامزدی ریاست‌جمهوری تایید صلاحیت خواهند شد یا نه؟

✍️ آقای جلیلی چون از این حیث نگرانی ناچیزی داشت با اطمینان‌خاطر نسبت به تدوین برنامه اقدام می‌کرد، ولی دیگر نامزدها نمی‌دانند که آیا تایید خواهند شد و در نتیجه رغبتی نخواهند داشت تا وقت زیادی برای تدوین برنامه تفصیلی اداره دولت بگذارند.

✍️ اگر کار ثبت‌نام و تایید صلاحیت دست‌کم ۶ماه پیش از انتخابات انجام شود، نامزدها فرصت کافی خواهند داشت تا هم برنامه اداره کشور را تهیه کنند و هم کابینه خود را گزینش کنند.

✍️ نتیجه آنکه جامعه نیز دچار ابهام نمی‌شود که اگر هرکدام از این نامزدها پیروز شوند، چه سیاستی اتخاذ خواهد شد.

✍️ البته راه‌حل اصولی‌تر آن است که احزاب شکل بگیرند و فعال شوند و نامزدهای احزاب به شکل خودکار برای احراز صلاحیت تایید شوند و آن وقت عدم‌قطعیت در سیاست کمتر خواهد شد.

✍️ مخلص کلام آنکه در شکل فعلی سازوکار احراز صلاحیت، چنان عدم قطعیتی به عرصه سیاست تزریق می‌شود که کل نظام سیاسی کشور و فعالیت بازیگران سیاسی را مختل می‌کند و مانع از آن می‌شود آنها روی کسب مهارت‌های لازم در سیاست سرمایه‌گذاری کافی کنند.

🔗متن کامل سرمقاله

#دنیای_اقتصاد #پیش_بینی_پذیری #احزاب #انتخابات #برنامه

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

🔹 سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:

صنعت سیاست

👤 دکتر پویا جبل‌عاملی

✍️ برخی از محققان قائل به این موضوع هستند که برای بررسی پهنه سیاست باید این حوزه را مانند هر بازار و صنعت و کسب‌وکار دیگری تحلیل کرد؛ جایی که یک طرف از بازیگران، عرضه‌کنندگان و تولیدکنندگان کالای سیاسی هستند که همان تمشیت امور شهروندان است و طرف دیگر صنعت، مردم عادی هستند و متقاضی این کالا.

✍️ بزرگ‌ترین خصوصیت این صنعت در ایران مانند بسیاری از دیگر صنایع، انحصاری بودن آن است.

✍️ در ایالات متحده دو حزب تولیدکننده اصلی این صنعت هستند و کسانی که سودای نمایندگی و سناتوری و بالاتر از آن را دارند، باید از طریق این دو حزب به بالای هرم قدرت روند.

✍️ در بریتانیا هم دو حزب اصلی کارگر و محافظه‌کار عمده‌ترین احزاب شکل‌دهنده دولت‌ها هستند.

❓اما چه تفاوتی میان صنعت انحصاری سیاست در ایران و این کشورها وجود دارد؟

✍️ بزرگ‌ترین تفاوت آن است که انحصار در بازار سیاست ایران غیرطبیعی و در آن کشورها طبیعی است.

✍️ در آن کشورها هیچ مانعی برای افراد، اندیشه‌ها و احزاب وجود ندارد؛ درعوض رقابت وجود دارد و هر حزب برای ارائه کالای سیاسی به مشتری و خرید توسط شهروندان، خود را به آب و آتش می‌زند و بودن هر حزب در این صنعت به خرید و اعتماد مشتری متکی است وگرنه حذف می‌شود.

✍️ اما صنعت سیاست ایران دچار انحصار غیرطبیعی است و ذاتا در آن رقابت شکل نمی‌گیرد.

✍️ نه تنها کسی آزادانه و با اندیشه‌ای متمایز نمی‌تواند به‌دلیل موانع رسمی وارد این صنعت شود، بلکه حتی بازی به‌گونه‌ای است که رقابت عادلانه بین دو تولیدکننده صنعت هم نمی‌تواند رخ دهد.

✍️ صنعتی که خالی از رقابت باشد، خالی از کارآیی و نوآوری است و صنعت بدون خلاقیت نمی‌تواند مشتری خود را جذب کند. از این حیث عجیب نیست که در دور اول انتخابات ریاست‌جمهوری، قریب ۶۰درصد و در دوره دوم بیش از ۵۰درصد از واجدان شرایط در انتخابات شرکت نکردند.

✍️ مانند هر صنعت دیگری، راه اصلاح از طریق تزریق رقابت به این صنعت و بازگشت خلاقیت به آن میسر است.

✍️ هر کسی باید بتواند بنا به ایده و اندیشه خود، کالای سیاسی را به شهروندان ارائه دهد و کسی باید در نهایت در بازار باقی بماند که در این رقابت پیروز شده باشد.

✍️ این مسوولیت برای جناب آقای پزشکیان بیش از همه است. اگر با کمک تصمیم‌گیرندگان، رقابت به صنعت بازگردد و این آخرین دولت حداقلی باشد، می‌توان به آینده امید داشت و تنها در این شرایط است که اقتصاد جان می‌گیرد.

🔗متن کامل سرمقاله

#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #صنعت_سیاست #احزاب

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir