#ማሂ_ድንግሏ
፡
፡
ልጃገረድነት ሰልችቶኛል፡፡
ቦይ ፍሬንድ አምሮኛል፡፡
“የኔ ፍቅር” መባል፤ “የኔ ቆንጆ” ተብሎ መጠራት አሰኝቶኛል፡፡እስከ ዛሬ ድረስ “
ትምህርቴን በሥርዓት ለመከታተል”፣ “ከአልባሌ ቦታ ለመራቅ”፣ “መቅደም ያለበትን ለማስቀደም” ፤ የከጀሉኝን
በአልገባኝም እየሸወድኩ፣ የጠየቁኝን እምቢ እያልኩ፣ ስንት የተቀበረ
የወንድ ፈንጂ በጥንቃቄ አልፌ ልጃገረድ ሆኜ ቆይቻለሁ፡፡
ኮሌጅ ከገባሁ ጊዜ አንስቶ ግን ከካልኩለስ በላይ ይሄ እየከበደኝ መጣ፡፡ አብሶ ሦስተኛ ዓመት ስደርስ፤ አብሶ 21 ዓመት ሲሞላኝ፣ አብሶ ጓደኞቼ ሁሉ ወሬያቸው በ“እንትና ደውሎልኝ ፣ በ“እንትና ቴክስት ልኮልኝ” ፣ በ“እንትና ስሞኝ” ሲጀምርና ሲያልቅ፤ እኔ ደግሞ ከወሬው መገለል ስጀምር፡፡
እኔ ስልክ የሚደውልልኝ ታላቅ ወንድሜ ብቻ ነው፡፡ ቴክስት
የሚደርሰኝ ከ8100 ብቻ ነው፡፡ ተስሜ የማውቀው አሥራ አንደኛ
ክፍል እያለን አሳስቶ (ለአራት ወራት) በቀመሰኝ ዮናታን ብቻ ነው፡፡
እነሆ! ድንግል መሆኔን ያወቁት የቅርብ ጓደኞቼ የቀልዶች መጀመሪያ ካደረጉኝ ቆዩ፡፡
አንቺ ልጅ ኧረ ተይ...! ኮርማ አምጥተን እናስጠቃሽ እንዴ...?”
“ቱሪዝም ኮሚሽን ስላንቺ ያውቃል...? ከድንቃድንቅ ቅርሶች መሀል
አስመዝግበው ያስጎብኙሽ እንጂ!”
የሆነ አራት ማእዘን የመስታወት ሣጥን ውስጥ አስቀምጠው ሊመረምሩሽ እንዳይመጡ......”
ልጃገረድነት ሰልችቶኛል፡፡
ቦይፍሬንድ አምሮኛል፡፡
የኔ ፍቅር” መባል፤ “የኔ ቆንጆ” ተብሎ መጠራት አሰኝቶኛል፡፡ግን ቦይፍሬንድ እንዴት እንደሚገኝ፣ ልጃገረድነት እንዴት
እንደሚሰጥ፣ የኔ ፍቅር ለመባል በየት በኩል እንደሚኬድ አጥርቼ
ስለማላውቅ፤ ጓደኞቼ ሲወጡና ሲገቡ ማጥናት፣ አንዳንዴም ጥያቄ
መጠየቅ፣ አንዳንዴም ዝም ብለው ሲያወሩ ከዝባዝንኬው ፍሬ ነገር
መልቀም ያዝኩ፡፡
ልክ ክፍል ውስጥ ገብቼ ደብተሬ ላይ ዋና ዋናው እንደምጽፈው ፤
ከአፋቸው የሚወጡ ነገሮችን፣ ጆሮዎቼን አፋቸው ስር እንደ ባልዲ ደቅኜ መቅዳት ጀመርኩ፡፡
ብዙ ጊዜ የሚጠቅመኝን ነገር የምታወራው ግን ሰምሃል ነበረች::
ሰምሃል እንደ ኤቲኤም ማሽን?” ለወንዶች ሃያ አራት ሰዓት ክፍት ናት፡፡ በተለይ የሚስጥር ኮድዋን ለሚያውቁ::
የሴቶች ቪያግራ ገንዘብ ነው!” የምትለው ነገር አላት ገንዘብ ካገኘች እንደ ሕዝብ ስልክ ማውራት ትጀምራለች፡፡የተጠየቀችውን ታደርጋላች፡፡
አንድ ቀን ዶርም ለብቻችን ስንሆን ድፍረት አጠራከምኩና፤ "ሰሚ ሰምሃል...” አልኳት፡፡
“እንዳትሥቂ ግን...”
“በምን እሥቃለሁ...?”
“በምጠይቅሽ ነገር”
“ምንድነው.....? የሚያሥቅ ነው...?”
“ኦፋ! አትሳቂ አልኩሽ አይደል...?”
“እሺ.. ጠይቂኝ”
የእግር ጥፍሮችዋን ዐይን የሚያደነቁር ቀይ ቀለም እየቀባች ነው፡፡
ጎንበስ ብሎ ለሞከረ ከአውሮፕላን የሚታይ ይመስለኛል፡፡
“እ... ቦይፍሬንድ... ቦይፍሬንድ እንዴት ነው..... የሚያዘው...?
ማለቴ... መጀመሪያ ምን ማድረግ ነው ያለብኝ...?” አልሣቀችም፡፡
ገረመኝ፡፡
“ማሂዬ! የኔ ቆንጆ... ልብስ እንዴት ነው የሚገዛው...?” አለችኝ
ቀለም ቅቡን ትታ ወደኔ እያየች፡፡
ልብስ ስትገዢ ምንድነው ምታደርጊው...?”
"እለካለሁ!”
ወንድም እንደዛ ነው፡፡ ገበያ ትወጫለሽ፤ ያማረሽን ታነሺያለሽ፤
ትለኪዋለሽ፤ ካልጠበበ ወይ ካልሰፋ በልክሽ የሆነውን በዐቅምሽ ትገዣለሽ፡፡”
ብዙ ጊዜ የምትለው ነገር አይጥመኝም ነበር ይሄ ግን ልክ መሰለኝ፡፡
በልክ መግዛት፡፡ በዕቅም መግዛት፡፡ ግን ልኬ ማነው...? ዐቅሜስ
ምን ያህል ነው ? ወንድን “መለካትስ ምን ማለት ነው.....? ስንት
ምሳ ተጋብዤ እመርጣለሁ? ስንት ከንፈር ቀምሼ አውቃለሁ?
ከስንቱ ጋር ተኝቼ እወስናለሁ...? ብዙ ያልተመለሱ ጥያቄዎች
ነበሩኝ ግን፤
ልጃገረድነት ሰልችቶኛል፡፡
ቦይፍሬንድ አምሮኛል፡፡
“የኔ ፍቅር” መባል፤ “የኔ ቆንጆ” ተብሎ መጠራት አሰኝቶኛል፡፡
ስለዚህ በፈራ-ተባ ቦይ ፍሬንድ ገበያ ወጣሁ፡፡ ምን ያደርጋል!
የምሄድበት ቦታ ሁሉ የኖኅ መርከብ ይመስል ካለ ጥንድ ብቻውን
የቆመ ሰው አጣሁ፡፡ አልፎ አልፎ ብቻውን የቆመ ባገኝም ፤ ለምሳሌ አንዱ መላጣ እና ሾጣጣ ጭንቅላታም ይሆንና፣ “አሁን ይሄ መላጣ፣ ሌላ ፊት አያሰራም?” እያልኩ ስሥቅ የቦይፍሬንድ
ግዢውን እረሳለሁ፡፡ እንዲህ እንዲህ እያልኩ አቃቂር ሳወጣ ባዶ እጄን እመለሳለሁ፡፡
#ሙከራ_አንድ
ከዕለታት በአንዱ ቀን በሰምሃል አያያዥነት ከአብሥራ ጋር ተዋወቅኩ፡፡ ለነገሩ በፊትም አውቀው ነበር፡፡ “ጓደኝነታችን ሲጠነክርና በግ ተራ እየተቀጣጠርን መገናኘት ስንጀምር፣ የነገሩን አቅጣጫ በመገመት ለሚመጣው መዘጋጀት ጀመርኩ፡፡ የዚያን ጊዜ ነው ሰምሃል የአብሥራም እንደኔ፣ “ልዩና አስደናቂ ወጣት” እንደሆነ የነገረችኝ፡፡ ጎበዝ የማትስ ዲፓርትመንት ተማሪ ስለነበር፣ “በሂደቱ ላይ” ችግር ቢፈጠር መላ መምታት አይከብደውም ብዬ ብዙ አልከፋኝም፡፡
ከጥቂት ሳምንታት በኋላ ተከራይቶ የሚኖርበት ቤት ወስዶ፣
“የሚያሳብድ ሙዚቃ” ሊያሰማኝ እንደሚፈልግ ሲነግረኝ በጠዋት
ወጥቼ የውስጥ ሱሪ ገዛሁ፡፡ ቀይ፣ ባለ አበባ፣ የቂጤን አንድ አራተኛ ብቻ የሚሽፍን ሻፋዳ የውስጥ ሱሪ፡፡
እንደ ጎበዝ ተማሪ ባሕሪዬ ፤ ከዚያ በፊት በነበሩት ቀናት ግን ሰምሃልና ሌሎቹ ባሉበት የቅድመ ዝግጅት ጥያቄዬን ልምድ ላካበቱት እነሱ አቅርቤ ነበር፡፡
“ያማል?”
“አዎ ግን አሪፍ ሕመም ነው”
"ካደረግኩ በኋላ ወዲያው መቆምና መራመድ እችላለሁ?”
(ከህብረት ሣቅ በኋላ) “እንዴ! ስልክ እንጨት የምትውጪ መሰለሽ
እንዴ?” ሰምሃል ናት፡፡
ከሱሬ ጋር ካላደረግሽ... ቆመሽ ትሄጃለሽ” ሁሉም ጮኽ ብለው ሳቁ
“ሱሬ ደግሞ ማነው?” ሌላ የማላውቀው ነገር ከጣሪያ በላይ ሲያሥቅ
እኔ ግን መጠየቅ እየሰለቸኝ ጠየቅኩ፡፡
“ሱሬ ቲቪኤስ ነዋ! ሱሬን አታውቂውም?” ሰምሃል ተሽቀዳድማ።
“ሱሬ ማ?”
“ሱሬ ቲቪኤስ!” እንደገና ሣቁ፡፡
“ምንድነው ደሞ ቲቪኤስ?” እያመመኝ ጠየቅኩ፡፡
ሦስቱም በአንድ ጊዜ እንዳጠኑት ሁሉ እኩል “ባለ ሦስት እግር
ተሽከርካሪ!” አሉና እንደገና ሣቁ፡፡
አፍሬም ሥቂም ዝም ብዬ ትንሽ እንደቆየሁ ማክዳ፣ “ለመጀመሪያ
እንኳን ባለማርያም ጣቱን ያድርግልሽ” አለች ከቅድሙ የተረፈ
ይሁን፣ አዲስ ይሆን ያላወቅኩትን ሣቅ ሳታቆም፡፡ ስቄ ዝም አልኩ፡፡
“ባይ ዘ ዌይ..... ክብሩ እንደዛ ነው አሉ!” (ያው እንደምትገምቱት ሰምሃል ናት ይሄን ያለችው)
“ክብሩ..? ክብሩ ሳይኮሎጂ....?” ማክዳ ተሸቀዳድማ ጠየቀች::
“ያ... ሰኒ አብራው አድራ ስትወጣ እንዴት ነበር? ስላት ምን ብትለኝ ጥሩ ነው?”
“ምን አለች?”
“እሱ ኮንዶም ሲያመጣ እኔ ደግሞ ማይክሮስኮፕ ይዤ መሄድ ነበረብኝ!”
እኔ የሌለሁበት ሌላ የኅብረት ሣቅ፡፡
ልጃገረድነት ሰልችቶኛል፡፡
ቦይፍሬንድ አምሮኛል፡፡
“የኔ ፍቅር” መባል፤ “የኔ ቆንጆ” ተብሎ መጠራት አሰኝቶኛል፡፡
ከእነዚህ ልጆች ሣቅ መደመር አምሮኛል፡፡
የአብሥራ፤ ከላይ ጣራዋን፣ ከታች ወለሏን በማዳበሪያ ኮርኒስ የተለበጠች፤ ከትንሽነቷ ብዛት በስፋት ልኬት ልትጠራ የማይገባት
ቤቱ ይዞኝ ሄደ፡፡ ፍራሽና የሲዲ ማጫወቻ ብቻ ነው ያላት፡፡
“ሙዚቃ ልንሰማ... ሃሃ...ያልተበላ ብላ!” አልኩ በሆዴ፡፡
ፍራሽ ላይ ተጣበን ተቀመጠን፡፡ ካሁን ካሁን ወጣብኝ፣ ካሁን ካሁን
ሴት አደረገኝ፣ ካሁን ካሁን ከተተብኝ ብዬ ስጠብቅ በላዬ ላይ ተንጠራርቶ ማጫወቻው ውስጥ የሆነ ሲዲ ከተተ፡፡
ግርማ ይፍራሽዋን መስማት አለብሽ...! ስሚ የምር ሙዚቃ!” አለና
፡
፡
ልጃገረድነት ሰልችቶኛል፡፡
ቦይ ፍሬንድ አምሮኛል፡፡
“የኔ ፍቅር” መባል፤ “የኔ ቆንጆ” ተብሎ መጠራት አሰኝቶኛል፡፡እስከ ዛሬ ድረስ “
ትምህርቴን በሥርዓት ለመከታተል”፣ “ከአልባሌ ቦታ ለመራቅ”፣ “መቅደም ያለበትን ለማስቀደም” ፤ የከጀሉኝን
በአልገባኝም እየሸወድኩ፣ የጠየቁኝን እምቢ እያልኩ፣ ስንት የተቀበረ
የወንድ ፈንጂ በጥንቃቄ አልፌ ልጃገረድ ሆኜ ቆይቻለሁ፡፡
ኮሌጅ ከገባሁ ጊዜ አንስቶ ግን ከካልኩለስ በላይ ይሄ እየከበደኝ መጣ፡፡ አብሶ ሦስተኛ ዓመት ስደርስ፤ አብሶ 21 ዓመት ሲሞላኝ፣ አብሶ ጓደኞቼ ሁሉ ወሬያቸው በ“እንትና ደውሎልኝ ፣ በ“እንትና ቴክስት ልኮልኝ” ፣ በ“እንትና ስሞኝ” ሲጀምርና ሲያልቅ፤ እኔ ደግሞ ከወሬው መገለል ስጀምር፡፡
እኔ ስልክ የሚደውልልኝ ታላቅ ወንድሜ ብቻ ነው፡፡ ቴክስት
የሚደርሰኝ ከ8100 ብቻ ነው፡፡ ተስሜ የማውቀው አሥራ አንደኛ
ክፍል እያለን አሳስቶ (ለአራት ወራት) በቀመሰኝ ዮናታን ብቻ ነው፡፡
እነሆ! ድንግል መሆኔን ያወቁት የቅርብ ጓደኞቼ የቀልዶች መጀመሪያ ካደረጉኝ ቆዩ፡፡
አንቺ ልጅ ኧረ ተይ...! ኮርማ አምጥተን እናስጠቃሽ እንዴ...?”
“ቱሪዝም ኮሚሽን ስላንቺ ያውቃል...? ከድንቃድንቅ ቅርሶች መሀል
አስመዝግበው ያስጎብኙሽ እንጂ!”
የሆነ አራት ማእዘን የመስታወት ሣጥን ውስጥ አስቀምጠው ሊመረምሩሽ እንዳይመጡ......”
ልጃገረድነት ሰልችቶኛል፡፡
ቦይፍሬንድ አምሮኛል፡፡
የኔ ፍቅር” መባል፤ “የኔ ቆንጆ” ተብሎ መጠራት አሰኝቶኛል፡፡ግን ቦይፍሬንድ እንዴት እንደሚገኝ፣ ልጃገረድነት እንዴት
እንደሚሰጥ፣ የኔ ፍቅር ለመባል በየት በኩል እንደሚኬድ አጥርቼ
ስለማላውቅ፤ ጓደኞቼ ሲወጡና ሲገቡ ማጥናት፣ አንዳንዴም ጥያቄ
መጠየቅ፣ አንዳንዴም ዝም ብለው ሲያወሩ ከዝባዝንኬው ፍሬ ነገር
መልቀም ያዝኩ፡፡
ልክ ክፍል ውስጥ ገብቼ ደብተሬ ላይ ዋና ዋናው እንደምጽፈው ፤
ከአፋቸው የሚወጡ ነገሮችን፣ ጆሮዎቼን አፋቸው ስር እንደ ባልዲ ደቅኜ መቅዳት ጀመርኩ፡፡
ብዙ ጊዜ የሚጠቅመኝን ነገር የምታወራው ግን ሰምሃል ነበረች::
ሰምሃል እንደ ኤቲኤም ማሽን?” ለወንዶች ሃያ አራት ሰዓት ክፍት ናት፡፡ በተለይ የሚስጥር ኮድዋን ለሚያውቁ::
የሴቶች ቪያግራ ገንዘብ ነው!” የምትለው ነገር አላት ገንዘብ ካገኘች እንደ ሕዝብ ስልክ ማውራት ትጀምራለች፡፡የተጠየቀችውን ታደርጋላች፡፡
አንድ ቀን ዶርም ለብቻችን ስንሆን ድፍረት አጠራከምኩና፤ "ሰሚ ሰምሃል...” አልኳት፡፡
“እንዳትሥቂ ግን...”
“በምን እሥቃለሁ...?”
“በምጠይቅሽ ነገር”
“ምንድነው.....? የሚያሥቅ ነው...?”
“ኦፋ! አትሳቂ አልኩሽ አይደል...?”
“እሺ.. ጠይቂኝ”
የእግር ጥፍሮችዋን ዐይን የሚያደነቁር ቀይ ቀለም እየቀባች ነው፡፡
ጎንበስ ብሎ ለሞከረ ከአውሮፕላን የሚታይ ይመስለኛል፡፡
“እ... ቦይፍሬንድ... ቦይፍሬንድ እንዴት ነው..... የሚያዘው...?
ማለቴ... መጀመሪያ ምን ማድረግ ነው ያለብኝ...?” አልሣቀችም፡፡
ገረመኝ፡፡
“ማሂዬ! የኔ ቆንጆ... ልብስ እንዴት ነው የሚገዛው...?” አለችኝ
ቀለም ቅቡን ትታ ወደኔ እያየች፡፡
ልብስ ስትገዢ ምንድነው ምታደርጊው...?”
"እለካለሁ!”
ወንድም እንደዛ ነው፡፡ ገበያ ትወጫለሽ፤ ያማረሽን ታነሺያለሽ፤
ትለኪዋለሽ፤ ካልጠበበ ወይ ካልሰፋ በልክሽ የሆነውን በዐቅምሽ ትገዣለሽ፡፡”
ብዙ ጊዜ የምትለው ነገር አይጥመኝም ነበር ይሄ ግን ልክ መሰለኝ፡፡
በልክ መግዛት፡፡ በዕቅም መግዛት፡፡ ግን ልኬ ማነው...? ዐቅሜስ
ምን ያህል ነው ? ወንድን “መለካትስ ምን ማለት ነው.....? ስንት
ምሳ ተጋብዤ እመርጣለሁ? ስንት ከንፈር ቀምሼ አውቃለሁ?
ከስንቱ ጋር ተኝቼ እወስናለሁ...? ብዙ ያልተመለሱ ጥያቄዎች
ነበሩኝ ግን፤
ልጃገረድነት ሰልችቶኛል፡፡
ቦይፍሬንድ አምሮኛል፡፡
“የኔ ፍቅር” መባል፤ “የኔ ቆንጆ” ተብሎ መጠራት አሰኝቶኛል፡፡
ስለዚህ በፈራ-ተባ ቦይ ፍሬንድ ገበያ ወጣሁ፡፡ ምን ያደርጋል!
የምሄድበት ቦታ ሁሉ የኖኅ መርከብ ይመስል ካለ ጥንድ ብቻውን
የቆመ ሰው አጣሁ፡፡ አልፎ አልፎ ብቻውን የቆመ ባገኝም ፤ ለምሳሌ አንዱ መላጣ እና ሾጣጣ ጭንቅላታም ይሆንና፣ “አሁን ይሄ መላጣ፣ ሌላ ፊት አያሰራም?” እያልኩ ስሥቅ የቦይፍሬንድ
ግዢውን እረሳለሁ፡፡ እንዲህ እንዲህ እያልኩ አቃቂር ሳወጣ ባዶ እጄን እመለሳለሁ፡፡
#ሙከራ_አንድ
ከዕለታት በአንዱ ቀን በሰምሃል አያያዥነት ከአብሥራ ጋር ተዋወቅኩ፡፡ ለነገሩ በፊትም አውቀው ነበር፡፡ “ጓደኝነታችን ሲጠነክርና በግ ተራ እየተቀጣጠርን መገናኘት ስንጀምር፣ የነገሩን አቅጣጫ በመገመት ለሚመጣው መዘጋጀት ጀመርኩ፡፡ የዚያን ጊዜ ነው ሰምሃል የአብሥራም እንደኔ፣ “ልዩና አስደናቂ ወጣት” እንደሆነ የነገረችኝ፡፡ ጎበዝ የማትስ ዲፓርትመንት ተማሪ ስለነበር፣ “በሂደቱ ላይ” ችግር ቢፈጠር መላ መምታት አይከብደውም ብዬ ብዙ አልከፋኝም፡፡
ከጥቂት ሳምንታት በኋላ ተከራይቶ የሚኖርበት ቤት ወስዶ፣
“የሚያሳብድ ሙዚቃ” ሊያሰማኝ እንደሚፈልግ ሲነግረኝ በጠዋት
ወጥቼ የውስጥ ሱሪ ገዛሁ፡፡ ቀይ፣ ባለ አበባ፣ የቂጤን አንድ አራተኛ ብቻ የሚሽፍን ሻፋዳ የውስጥ ሱሪ፡፡
እንደ ጎበዝ ተማሪ ባሕሪዬ ፤ ከዚያ በፊት በነበሩት ቀናት ግን ሰምሃልና ሌሎቹ ባሉበት የቅድመ ዝግጅት ጥያቄዬን ልምድ ላካበቱት እነሱ አቅርቤ ነበር፡፡
“ያማል?”
“አዎ ግን አሪፍ ሕመም ነው”
"ካደረግኩ በኋላ ወዲያው መቆምና መራመድ እችላለሁ?”
(ከህብረት ሣቅ በኋላ) “እንዴ! ስልክ እንጨት የምትውጪ መሰለሽ
እንዴ?” ሰምሃል ናት፡፡
ከሱሬ ጋር ካላደረግሽ... ቆመሽ ትሄጃለሽ” ሁሉም ጮኽ ብለው ሳቁ
“ሱሬ ደግሞ ማነው?” ሌላ የማላውቀው ነገር ከጣሪያ በላይ ሲያሥቅ
እኔ ግን መጠየቅ እየሰለቸኝ ጠየቅኩ፡፡
“ሱሬ ቲቪኤስ ነዋ! ሱሬን አታውቂውም?” ሰምሃል ተሽቀዳድማ።
“ሱሬ ማ?”
“ሱሬ ቲቪኤስ!” እንደገና ሣቁ፡፡
“ምንድነው ደሞ ቲቪኤስ?” እያመመኝ ጠየቅኩ፡፡
ሦስቱም በአንድ ጊዜ እንዳጠኑት ሁሉ እኩል “ባለ ሦስት እግር
ተሽከርካሪ!” አሉና እንደገና ሣቁ፡፡
አፍሬም ሥቂም ዝም ብዬ ትንሽ እንደቆየሁ ማክዳ፣ “ለመጀመሪያ
እንኳን ባለማርያም ጣቱን ያድርግልሽ” አለች ከቅድሙ የተረፈ
ይሁን፣ አዲስ ይሆን ያላወቅኩትን ሣቅ ሳታቆም፡፡ ስቄ ዝም አልኩ፡፡
“ባይ ዘ ዌይ..... ክብሩ እንደዛ ነው አሉ!” (ያው እንደምትገምቱት ሰምሃል ናት ይሄን ያለችው)
“ክብሩ..? ክብሩ ሳይኮሎጂ....?” ማክዳ ተሸቀዳድማ ጠየቀች::
“ያ... ሰኒ አብራው አድራ ስትወጣ እንዴት ነበር? ስላት ምን ብትለኝ ጥሩ ነው?”
“ምን አለች?”
“እሱ ኮንዶም ሲያመጣ እኔ ደግሞ ማይክሮስኮፕ ይዤ መሄድ ነበረብኝ!”
እኔ የሌለሁበት ሌላ የኅብረት ሣቅ፡፡
ልጃገረድነት ሰልችቶኛል፡፡
ቦይፍሬንድ አምሮኛል፡፡
“የኔ ፍቅር” መባል፤ “የኔ ቆንጆ” ተብሎ መጠራት አሰኝቶኛል፡፡
ከእነዚህ ልጆች ሣቅ መደመር አምሮኛል፡፡
የአብሥራ፤ ከላይ ጣራዋን፣ ከታች ወለሏን በማዳበሪያ ኮርኒስ የተለበጠች፤ ከትንሽነቷ ብዛት በስፋት ልኬት ልትጠራ የማይገባት
ቤቱ ይዞኝ ሄደ፡፡ ፍራሽና የሲዲ ማጫወቻ ብቻ ነው ያላት፡፡
“ሙዚቃ ልንሰማ... ሃሃ...ያልተበላ ብላ!” አልኩ በሆዴ፡፡
ፍራሽ ላይ ተጣበን ተቀመጠን፡፡ ካሁን ካሁን ወጣብኝ፣ ካሁን ካሁን
ሴት አደረገኝ፣ ካሁን ካሁን ከተተብኝ ብዬ ስጠብቅ በላዬ ላይ ተንጠራርቶ ማጫወቻው ውስጥ የሆነ ሲዲ ከተተ፡፡
ግርማ ይፍራሽዋን መስማት አለብሽ...! ስሚ የምር ሙዚቃ!” አለና
👍7