#የወድያነሽ
፡
፡
#ክፍል_ሀያ_ስምንት
፡
፡
#ድርሰት_በኀይለመለኮት_መዋዕል


እናቴም የአባቴን አኳኋንና ለዘብተኛ አነጋገር በመከተል እንደ ወትሮዋ አልተቆጣችኝም

ከየውብነሽ ጋር መገናኘቴን ቀጠልኩ። አባቴ ስለ እኔ ያለውን አስተያየት እምብዛም እንዳልለወጠው አጣራሁ፡፡ እናቴም የእኔን ደጅ ደጅ ማየት ችላ እንዳለችውና እንኳን ከዚያች ከመናጢ ገረድ ጋር አብሮ ያልታየና ስማችንን ያላስጠፋው እንጂ የኋላ ኋላ መመለሱና ልብ መግዛቱ አይቀርም፡፡ እኔም ለጊዜው ንድድ ያለኝ ከገረድ ጋር መዋልና መልከስከሱ ነበር፣ ሌላ ሌላውስ ግድ የለም” ማለቷን የዋህ ተመስዩ ከየውብነሽ ሰማሁ፡፡

ያም ሆነ ይህ አንድ ቀን የእኔንና የየወዲያነሽን ጉዳይ ይፋ ለማውጣት ቆርጬ በምነሣበት ጊዜ ንትርክና ከባድ የቤተሰብ ውዝግብ እንደሚያጋጥመኝ በእርግጠኝነት ወለል ብሎ ታየኝ፡፡ ካለፈ አገደም ከሥራ መልስ በምሳ ሰዓት ወደ ወላጆቼ ቤት እየሄድኩ የሻከረ ሆዳቸውንና
አስተያየታቸውን ደረጃ በደረጃ ለመለወጥ ጥሩ ጥረት አደረግሁ፡፡ ተደጋጋሚ
ሙከራዩ ትንሽ የለውጥ ፍሬ አሳየ፡፡ በተለይም ከእናቴ ጋር የማደርገው ወሬና
ጨዋታ ሁሉ አስደሳች ቅርርብ ፈጠረ፡፡ ትንሽም ፊቷ በኀዘን የሚጠወልግና
የጠራራ ቅጠል የምትመስለው ደህና እደሪ ብዬ ለመሄድ በምነሣበት ጊዜ
ነበር።

አንድ ቀን ቅዳሜ ከሰዓት በኋላ ከየውብነሽ ጋር መኝታ ቤቷ ውስጥ
ተቀምጠን ሞቅ ደመቅ ያለ መሬ ስናወራ «አንተ ጌታነህ» አለችኝ፡፡ ዐይኖቿ
የትዝታዋን ክብደት ለማስረዳት እየቦዙ ያነዩ ዱሮ ከዚያች ከገረዳችን ጋር
እንዲያ ስትሆን አባባ ያየኛል፣ ይሰማብኛል ብለሀ አልፈራህም?» ብላ
ታላቅነቴን በማክበር የኃፍረት ሣቅ ሣቀች። ምናልባት አንዳንድ ያልሰማሁትን
ነገር ታሰማኝ ይሆናል በማለት ልበ ግልጽ
ተመስዩ «እንዳልታይና እንዳይሰማብኝ ያልሠራሁትና ያልፈጸምኩት ዘድ አልነበረም። አንቺንም በጣም እፈራሽና እጠራጠርሽ ነበር» አልኩና አልጋዋ ላይ ጣል ያደረገችውን የሰነበተ ጋዜጣ ማገላበጥ ጀመርኩ። አንገቷን ወደ ቀኝ ሰበር አድርጋ የማገላብጠውን
ጋዜጣ እየተመለከተች ግን እኮ እያደር እንዳፈቀርካትና ከወዲያ ወዲህ
እየተመላለሰች በምትሠራበት ጊዜ ዐይኖችህ አብረዋት እንደሚዋትቱ ኣሳምሬ ዐውቅ ነበር፡፡ ከእንጀራ አቅም እንኳ ሌላ ሰው ሲያቀርብልህ ደስ አይልህም ነበር። እሷም የዋዛ ሾላካ አልነበረችም ! ኋላማ ልናባርራት አቅራቢያ
አረማመዷና አነጋገሯ፣ ጸጉር አሠራሯና አለባበሷ ሁሉ በጣም ተሻሽሉ ነበር፡፡
እኔ ከሁሉም ከሁሉም የማይረሳኝ ጠባይዋና ሲያዝዋት እሺ ባይነቷ ነው፡፡ ምን ይሆናል፣ ያ መሳይ መልክ ያለ ቦታው ቀረ፡፡ እሷ የተማረች ሆና ውጪ
ውጪውን ብናገኛት ኖሮ... እኔ ግን እስከ ዛሬ ድረስ ስለ እሷ አንዳችም ወሬ
ሰምቼ አላውቅም» ብላ አጠናቀቀች። የወሬ ከረጢቷን መፍታቷ ስለ ታወቀኝ
ለጊዜው ውስጣዊ ብስጭቴን ኣፍኜ ባናነሣው ይሻላል ያለፈው አልፏል እንጂ
ብሳሳትም ባልሳሳትም ከዚህ ቤት ስታባርሯት እርጉዝ ነበረች። ቀስ ብላችሁ
ሹክ ብትሉኝ ኖሮ እንደምንም አንዱ ጋ አስጠጋትና ትወልድ ነበር፡፡

ይኸንዬ እኔን አባብዬ” ሲል አንቺን ደግሞ ”እቴቴ' እቴ ሸንኮሬ 'እት -አይገኝ” ይልሽ ነበር» አልኳት፡፡ የአሁኑን የ'ወዲያነሽን ሕይወትና ኑሮ የማታውቀዋ እኅቴ ከሁሉም ከሁሉም በጣም የሚያሳዝነኝ» ብላ ቀጠለች፣
«ያነዪ አንተ ወደ ሥራ ወጣ ከማለትu እማዬ በአባባ ከዘራ ታፋ ታፋዋን'
ጀርባ ጀርባዋን ስትደበድባት ኩርምት ብላ ስትደበደብ የወረደባት የዱላ መዓት ነው፡፡ በመጨረሻ የተሰነዘረው ዱላ መኻል እናቷ ላይ በማረፉ ደሟ በጸጉሯ ውስጥ እየተንጀረጀረ ትከሻዋ ላይ ተንጠፈጠፈ፡፡ ነፍስ ይዟትም ይሁን ያሰበችውን እንጃ ከዘራውን ይዛ እለቅም በማለቷ እኔም እናቴን የተዳፈረችብኝና ግብግብ የምትገጥማት ስለመሰለኝ ሁለት ጊዜ በጥፊ አላስኳት።

«እሷ ግን ቀና ብላ አይታ፣ አንቺም? አንቺም? ጨክነሽ ትመቺኝ የውብነሽ? ኣይ ድኃ መሆን!” ያለችኝ ዛሬም አንጀት አንጀቴን ይበላኛል፡፡»
«እሷ ግን በጣም የተንገበገበችውና ያለቀሰችው ከቤት በመባረሯና
በመደብደቧ ሳይሆን እንተን ሳትሰናበትሀና ሳታይህ በመሔዷ ነበር። ከሥራ ስትመለስ መንገድ ላይ ጠብቃ እንዳታግባባሀና በሴት እንባዋ እንዳታታልልህ ከዚህ አካባቢ ያባረርናት በዘበኛ ነበር» ብላ ያን ዚያ ቀደም አሳርሮ
ያከሰለኝን መራራ ነገር እንደገና ጋተችኝ፡፡ የየወዲያነሽ መከራና እንግልት
ሁሉ ከተቀበረበት የትዝብት መቃብር ወጥቶ ነጭ ዓፅሙ ፊት ለፊቴ ተገተረ፡፡ ሌላ ተጨማሪ ነገር በመስማት አንጎሌን ማጥመልመል ስላልፈለግሁ
«ነገ አራት ሰዓት ላይ ዕጓለ ማውታ ስለምሔድ አብረን እንሂድ። ከዚያ በኋላ
ደግሞ ሌላ የማማክርሽ ጉዳይ ስላለ ቀደም ብለሽ ቀበና ድልድይ አጠገብ
ጠብቂኝ ብያት ወጣሁ፡፡

በማግሥቱ እሑድ እኅቴና ባለቤቴ ዕጓለ ማውታ እንዳይገናኙብኝ፡ የወዲያነሽን «እንግዳ ይዤ እመጣለሁና ተዘጋጅተሽ እንድትጠብቂኝ፡ ከዚያ በኋላ እንሔዳለን» ብያት ከቤት ወጣሁ፡፡ መኪና መግዛቴን መላ ቤተሰቦቼ ስላልሰሙ የውብነሽ የምትጠብቀኝ በእግር እንጂ በመኪና ይመጣል ብላ አልነበረም፡፡ ጥቂት ደቂቃዎች ዘግየት ብዬ ቀጠሮእችን ቦታ ስደርስ የውብነሽ ተረከዘ ሹል ጫማ አድርጋ ከጉልበቷ ትንሽ ከፍ ያለ ቀለመ ብዙ የፈረንጅ ቅድ ቀሚስና ነጭ ሸሚዝ ለብሳ ቡናማ ኮረጆዋን አንግታ ድልድዩ አካባቢ ስትጠብቀኝ አገኘኋት። መኪና አጠገቧ ደርሳ በመቆሟ ባለ መኪናውም እኔ መሆኔን ባለማወቋ ፊቷን በቁጣ ከሰከሰች፡፡ እንዳንድ የጎዳና ሴቶች
ለመግደርደር ሲሉ የሚያሳዩት አኳኋን ትዝ አለኝና የየውብነሽ አድራጎት አሣቀኝ፡፡ ወዲያው ወጣ ብዬ ወደ እርሷ ተራመድኩ። ከመኪና ወጥቶ ወደ
እርሷ የሚራመደው ሰው ታላቅ ወንድሟ መሆኑን ስታውቅ የአድናቆት ሣቅ
ሣቀች፡፡

«መኪና ገዛሁ እንዳትለኝ አለችኝ፡፡ «አዎ ገዛሁ እኔም ወጉ ይድረሰኝ ብዬ ገና ሁለተኛ ወሯን መያዟ ነው» አልኩና እየተሣሣቅን ተጨባበጥን፡፡
«የውቤ፣ ይቺንም ታድያ ቤተሰብ እንዳይሰማ፣ እንድ ቀን ሁሉንም ነገር
አጠራቅሜ አቀርበዋለሁ፡፡» «ሌላ ደግሞ ምን የሚነገር አለህ?» ብላ አየችኝ፡፡
«እኔ ገና ብዙ የሚነገር ነገር አለኝ» ብያት መኪና ውስጥ ገብተን መንገድ
ቀጠልን፡፡ በአሥራ አምስት ደቂቃ ውስጥ አግድመት ቁልቁለቱን ጨርሰን
ሕፃናት ማሳደጊያ ድርጅት ደረስን፡፡ ለምለሙ መስክ ላይ ትላልቅና ትናንሽ
ልጆች እንደ ጥሬ ፈስሰው ልዩ ልዩ ጨዋታዎች ይጫወታሉ። ከትንንሾቹ
ልጆች መኻል አንድ የግራ ዐይኑ የጠፋችና በዐይን አር የተጨማለቀች
ሰማያዊ ቁምጣና ትከሻው ላይ የተጣፈች እሷኑ መሰል ኮት የለበሰ ልጅ
በሩጫ መጥቶ ጨበጠኝ፡፡ የጋሻዬነህ ጓደኛ ነው:: ከኪሴ ከረሜላ ኣውጥቼ ሰጠሁት። የውብነሽ በድንጋጤ አፏን ከፍታ «ምነው ምን ሆነ? ዐይኑን ምን ነካው? ደኅና አልነበረም እንዴ !?» አለችኝ፡፡
«ይህ እኮ ያ ከዚህ ቀደም ያየሽው የጓደኛዬ ልጅ አይደለም፣ ይኸ ጓደኛዉ ነው:: አሁን ሮጦ ይጠራልናል» አልኩና የደነገጠውን ስሜቷን በደስታ
አደስኩት:: ከረሜላውን ልጦ ጎረሰና ተለይቶን ሔደ። እምብዛም ሳይቆይ
ጋሻነህን ይዞት መጣ፡፡ አንዲት በጣም የጠወለገች ነጭ አበባ ይዞ ነበረ።
እጆቼን ከብብቱ ሥር አስገብቼ በማንሣት ጉንጮቹን ስስም ሁሉም ነገር
ጥሉኝ ጠፋ፡፡ የውብነሽ ቀበል ብላ አገላብጣ ሳመችው:: ቀድሞውንም የሙት ልጅ ነው ብዬ ነግሬያት ስለ ነበር በርኅራኄ ተመለከተችው:: አላስችል ስላላት ዕንባ ተናነቃት። መሐረቧን አውጥቃ ዐይኖቿን አበሰች። «ለመሆኑ ያባቱ ዘመዶች እየመጡ ይጠይቁታል እንዴ?» አለችኝ፡፡ ልጅ ያለው መሆኑን የሰማ አንድም

#የወድያነሽ
፡
፡
#ክፍል_ሀያ_ዘጠኝ
፡
፡
#ድርሰት_በኀይለመለኮት_መዋዕል

...አንድ ቀን ከሰዓት በኋላ ለተለመደው የሥራ ጉዳይ ሳይሆን ለግላዊ ጉዳዩ ወደ አለቃዬ ጽሕፈት ቤት ገባሁ፡፡ በመጠኑ ግልጽ ሆኖ መናገር ፈቃድ በማግኘት በኩል ነገሩን የሚያፋጥንልኝ ስለ መሰለኝ ያጋጠመኝን ጉዳዬ ቀነጫጭቤ በሾላ በድፍን ዘዴ አስረዳሁ፡፡ ንግግሬን እንደ ጀመርኩ የወዲያነሽ ጆሮዬ ላይ ለጠፍ ብላ የምታበረታታኝ መሰለኝ፡፡

አለቃዩ አንደበቱን አለስልሶና የዝቅተኝነትን ስሜት በሚገልጹ ቃላት ተጠቅሞ የሚጠይቃቸውን ሰው ስለሚወዱ ጆሮአቸውን አቁመው ሰሙኝ::
የጉዳዩን አሳሳቢነትና መደረግ የሚገባውን ውጣ ውረድ ሁሉ ከኑሮ ልምዳቸው ስላወቁልኝ አስፈላጊ በሆነ ጊዜ ሁሉ እያመለከትኩ ለመሔድ እንደምችል ካንዳንድ ግዴታዎች ጋር ነገሩኝ፡፡ አዎ ጌታነህ ከባድ ግዴታ ያለብኝ ሰው ነኝ።

የመጀመሪያዋን ቃታ ሳብኩ! ማመልከቻዪን ለዕጓለ ማውታው የበላይ
ባለሥልን ለማቅረብ የሐሳቤ ዝግጅት ተጠናቀቀ። የእኔንና የባለቤቴን
የግንኙነት መነሻ፣ የወላጆቼን የአመለካከት አቋም፣ እንዲሁም የልጃችን
ሕይወት ለምንና እንዴት ለዚያ ዕጓለ ማውታ እንደበቃ ተንትኖ የሚያስረዳ
ጽሑፍ ማዘጋጀት እንዳለብኝ ከየወዲያነሽ ጋር ተነጋገርንበት።

ማታ ከት/ቤት መልስ ግራና ቀኝ ተቀምጠን ሐሳብ ለማቀነባበር
ተፍጨረጨርን፡፡ ከጉዳዩ አፈጻጸም ጋር በጣም ተፃራሪ የሆነ አቋም ቢኖረኝም ሁኔታውን ሁሉ ተቋቁሞ ሌላ አመቺ ሁኔታን መፍጠር ግን የማይቀር ግዴታ ሆነ፡፡ በመጠኑ ሞጫጭሬ ከምሽቱ አምስት ሰዓት ገደማ ለወጉ ያህል ጋደም አልኩ።ቁንጫውን ለማራገፍ እንደሚንደባለል ውሻ አልጋዩ ላይ መንከባለል እንጂ እንቅልፍ በማጣቴ ሁለት ሰዓት ያህል ቆይቼ ተነሣሁ፡፡ አካባቢዬ ጸጥ በማለቱ ሐሳቤን በቅደም ተከተል ለማስፈር ውጫዊ ችግር አልገጠመኝም፡፡ ምንም እንኳ የእኔና የወዲያነሽ የሕይወት ገድል በሁለትና በሦስት ገጽ ጽሑፍ ተዘርዝሮ የማያልቅ ቢሆንም መቆነጻጸሉ ግን የግድ አስፈላጊ ነበር፡፡ የወዲያነሽ በወላጆቼ ቤት ውስጥ ሠራተኛ ሆና ማገልገሏን፣ በእርግዝናዋ
ወራት ከቤት መባረሯን፣ የእኔን ማንነትና ያረገዘችውም ከእኔ እንደ ነበር፣
በችግርና በእጦት ተንገላታ ልጅዋን በጭካኔ ሳይሆን በአስገዳጅ የኑሮና የጊዜ ሁኔታ አሳዳጊ እንዲያገኝ ብላ ጥላው መጥፋቷን፣ ከዚያም በወንጀለኛነት ተይዛ አምስት ዓመት መታሰሯን፡ ልጁም በድርጅቱ አማካይነት በማደግ ላይ መሆኑን በልክ በልኩ አሳምሬ ጻፍኩ፡፡ በተጨማሪም እኔና የልጄ እናት በነበረንና ባለን እውነተኛ ፍቅር ትዳር መሥርተን ኣብረን በመኖር ላይ
መሆናችንን አከልኩበት። ቀላል በሆነ አገላለፅ የተቀነባበረ ማመልከቻ
ተዘጋጀ፡፡
በመጨረሻም ድርጅቱ ይህን እስከ ዛሬ ድረስ በጥንቃቄ ያሳደገልንን ልጅ በሕጋዊ መንገድ አስረክቦን ልጃችንን ማሳደግ እንችል ዘንድ የሚጠይቅ ማለፊያ መደምደሚያ አደረግሁለት። ረቂቁን ገልብጬ ስጨርስ ሰማይና መሬት ተላቀቀ። የወዲያነሽ ከእንቅልፏ ነቃች፡፡ አልጋውና የተቀመጥኩበት ወንበር አፍና አፍንጫ ነበሩ። መለስ ብዬ ስመለከታት ካንገቷ ቀና ብላ በድንጋጤ ታስተውለኛለች፡፡ እጆቿን በትከሻዬ ላይ አሳልፋ ጣቶቿን ደረቴ ላይ አንጠለጠለቻቸው። የተበታተነው ጸጉሯ አንገቴ ላይ ሲኩነሰነስ በጣም
እንደ ተጠጋችኝ አወቅሁ፡፡ ተቀምጬ በማደሬ አካላቴ ዝሏል፡፡ የወዲያነሽን
ሐሳብ ላይ ጣልኳት፡፡ በቀኙ ትከሻዬ ላይ ደፋ አለች። በአንገቴ ሥር የተጋደመውን ክንዷን እየደባበስኩ «እንግዲህ አንድ ጊዜ ጀምሬዋለሁ፣ ፍጻሜውን ሳላይ ፊቴን አላዞርም» አልኩና ጽሑፉን አነበብኩላት። የሐሳብ ሰመመን ይዟት ነጎደ። የጻፍኩትን ማመልከቻ ሳጣጥፍ በአእምሮዬ ውስጥ
የተረገዘው ፍላጎቴ ዕለተ ልደቱ እንደ ደረሰ ታወቀኝ፡፡ ውጤቱን በግምት ሳሰላስል የወዲያነሽ ከአልጋው ላይ ወረደች፡፡
ቁርሴን በልቼ ከቤት ስወጣና መኪና አስነሥቼ ስሔድ የማልመለስ ስለ መሰላት ዐይኖቿ ከላዪ ላይ ሳይነቀሉ ተለይቻት ሔድኩ።

ማመልከቻዬን ለባለ ሥልጣኑ ከማቅረቤ በፊት መኪናዬ ውስጥ ሁለት ጊዜ ወጣሁት። የድፍረት ወኔ አጥለቀለቀኝ፡፡ አረማመዴ ጎምላላ ሆነ።አንኳኩቼ ስገባ መላ ሰውነቴ ተሟሟቀ። ማመልከቻዬን ሳቀርብ በሐተታው ርዝመት እንጂ በዘረዘርኩት ከፊል ምስጢር ቅንጣት ታህል አላፈርኩም፡፡አያሳፍርማ!! እንዲያውም ማቀርቀሬና መደንገጤ ቀርቶ ተጨማሪ ማብራሪያ ለማቅረብ ተዘጋጀሁ፡፡ ለሦስት ደቂቃዎች ያህል ታሪኩን ያላንዳች እንቅስቃሴ
አነበቡት። የታሪኩ አነሳና አካሔድ ስላስደነቃቸው ራሳቸውን ይነቀንቁ
ጀመር፡፡ ስሜታቸውና ሁኔታቸው ስላፍነከነከኝ የተስፋ ምጥ አጣደፈኝ፡፡
የሚያስደንቅ ዐረፍተ ነገር ሲያጋጥማቸው ንባባቸውን እያቋረጡ ስለሚመለከቱኝ የምትወጂውን ታሚያለሽ እንደ ተባለች ፈሰሰ ሁለመናዬ በደስታ ተነከረ፡፡ ሁለቱን ገጾች ጨርሰው ሦስተኛዉን ሲጀምሩ ወረቀቱን አጠፍ አድርገው ጠረጴዛውን በሁለት ክንዳቸው ተመረኮዙ። ከእግር ጥፍሬ እስከ ራስ ጸጉሬ ተመለከቱኝ። እንደገና ደግሞ «ልጄን በችግርና በሥቃይ ከመግደል ይልቅ ምናልባት ርኅሩኅ አሳዳጊና ሰብሳቢ ቢያገኝ ብዩ ብዙ ሕዝብ ከሚተላለፍበት መንገድ
ላይ በጨርቅ ጠቅልዩ ጣልኩት» የሚለውን የእናትየዋን አነጋገር ጽፌው ስለ ነበር ጮክ ብለው አነበቡት።

ምንም እንኳን እሷን ለመርዳትና ልጀንም ለማሳደግ ሙሉ ችሎታ ቢኖረኝም ከቤት የተባረረችው በሌለሁበት ጊዜ ስለነበርና ኋላም አድራሻዋን ለማግኘት ባለመቻሌ ይህ የአንድ ትውልድ የመጥፎ ልማድ ድርሻ ሊደርስብን ቻሏል የሚለውን ሐተታ በቀዳሚው የድምፅ ሁኔታ ደገሙት። አንብበው ከጨረሱ በኋላ ላቀረቡልኝ ጥያቄ የተብራራ ኣጥጋቢ መልስ ሰጠሁ፡፡ ጥያቄ በሚያቀርቡበትና መልስ በሚሰሙበት በሚያደርጉት ከፍተኛ ጥንቃቄ የጦር ስልት እንዳይበላሽበት የሚከታተልና የውጊያ ስልት ሚዛን የሚቆጣጠር የጦር አበጋዝ ይመስላሉ፡፡ መልሶቼን ሁሉ እያጣጣሙ ተራ በተራ ዋጧቸው::

ለእርሳቸው የአንድ ጉዳይ ተራ ውጥን ቢሆንም፡ ለእኔ ግን አንድ አነስተኛ የትግል ምዕራፍ ነበር፡፡ ሙሉ ተስፋ በማይሰጥ ሁኔታ ቀጠሮ ተቀብዩ ወጣሁ፡፡

ጉዳዩ በቀላሉ የማይፈጸም በመሆኑ ድርጅቱ ጥያቄውን አብላልቶ ከአንድ ውሳኔ ላይ ለመድረስ በጉዳዩ ላይ አተኮረበት።

ደጅ ደጁን ፍሬ ሐሳብ የሚያቀብለኝና በጎደለ የሚሞላልኝ ጉልላት ነበር፡፡ በየቀጠሮው ቀን ስቀርብ የሚጠብቀኝ ጥያቄ ከዕለት ወደ ዕለት እንደ
ስንቅ ሟሸሸ፡፡

አነጣጥሬ የለቀቅሁት የሰላም ቀስት ዒላማውን መታ፡፡ ልክ ባሽመቅሁ
በኻያ አንደኛዉ ቀን የድርጅቱ ደንብ እና ሌላውም ሕግ በሚፈቅደው መሠረት ልጁን የምረከብበት ቀን ተነገረኝ፡፡ ባለቤትህን ይዘህ እንድትቀርብ
ተብዬ ስለ ነበር የወዲያነሽን ተነሽ አልኳት፡፡ ዶፍ እንደ ወረደበት የፍየል
ግልገል አካላቷ ተሽማቀቀ፡፡ ልማደኛ እንባዋ አትንካት ሲል ተንቆረዘዘ፡፡
አስታራቂ ሐሳብ ስላልነበረ ተረታች፡፡ «እንዴት ብዩ ከሰው ፊት እቀርባለሁ?
ያለፈውን አድራጎቴን ሁሉ ቢጠይቀኝስ ምን እመልሳለሁ? ይቺ ጨካኝ
አረመኔ ቢሉኝስ ምን እላለሁ? አንተን እንዳልኩህ ነው የምላችው?» ብላ
በሥጋት ጠየቀችኝ። እእምሮዋ ተናውጦ እንዳይናጋ የፈጸምሽው ሁሉ በወቅቱ
ባጋጠመሽ አስገዳጅ ሁኔታ የተደረገ ተራ ድርጊት እንጂ ይህን ሁሉ አጓጉል
ስያሜ የሚያሰጥ ባለመሆኑ አታስቢ» ብዩ ካግባባኋት በኋላ ሄድን።

በመንገድ ላይና ድርጅቱም ጽሕፈት ቤት ከመግባታችን በፊት በጣም ስለ አበረታታኋት አራት የድርጅቱ ባለሥልጣኖች በተሰበሰቡበት ክፍል ውስጥ ለጥያቄዎቻቸው ሁሉ መልስ እንድትሰጥና ሐሳቧንም ያላንዳች ግፊት
እንዲሰሙ ጥያት ወጣሁ፡፡ በአስተዋይነቷ ስለምተማመን ምን

#የወድያነሽ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ
፡
፡
#ድርሰት_በኀይለመለኮት_መዋዕል


...ጉልላት ሙሽራ ይዞ እንደሚመለስ ሚዜ በደስታ ብዛት ከወዲያ ወዲህ ይዞራል፡፡ እኔ ግን እምብዛም አያሌ ለውጥ የሚገኝበት ሕይወትና የኑሮ አካባቢ እንደማይጠብቀው ስለማውቅ አልፈነደቅሁም፡፡ በአካባቢው የነበሩት
ሰዎች ሁሉ እኔንና የወዲያነሽን «እንኳን ደስ ያላችሁ! እሱንም እንኳን ለዚህ
እበቃው!? እያሉ መልካም ምኞታቸውን ገለጹልን፡፡ የወዲያንሽ ከፍተኛ ደስታ
ስላጥለቀለቃት የሚፈጸመውንና የሚነገረውን ሁሉ የምትከታተልና
የምታዳምጥ ኣትመስልም፡፡ የድርጅቱ ተወካይ ባለሥልጣን ጋሻዬነህን ጎንበስ
ብለው ካነሡ በኋላ በወዳጅነት ፈገግታ ተዝናንተው «ለቁም ነገር የሚበቃና
የተባረከ፣ እናት አባቱን አክባሪ ጧሪ ቀባሪና አስመስጋኝ ልጅ እንዲሆንላችሁ
እመኛለሁ» ብለው ጋሻዬነህን ለየወዲያነሽ አስረከቧት፡፡ የጋሻዬነህ እጅ
በየወዲያነሽ አንገት ዙሪያ ተጠመጠመች ጉልላት ከአበባ ወደ አበባ ለቀሠማ
እንደምትዘዋወር ንብ ሰውን ሁሉ ይዞረዋል። የወዲያነሽ ሰውነቷ እየተንዘፈዘፈ የደስታ እንባ አነባች፡፡ የንጋት ፀሐይ ጨረር እንዳረፈበት የባቄላ አበባ
የሚያስደስተው ጥርሷ ፍልቅቅ ብሎ በመታየት የውስጣዊ ደስታዋ ምስክር
ነበር፡፡ ደስታና ትዝታ ተቃረጧት፡፡ «ቀስ በቀስ ደስታዬ ውስጥ ውስጡን
እንደ እሳተ ገሞራ ፍል እየተንሸከሽከ ሰውነቴን አሞቀው፡፡ የወዲያነሽ
ጉጉትና ምኞት ተፈጸመ፡፡ ወዴት እንደሚወሰድ የማያውቀው ጋሻዬነህም
ከእናቱ ትከሻ ባሻገር ወደ ኋላ እየተመለከተ የስድስት ዓመታት መኖሪያውን ለቅቆ ወጣ፡፡

ጋሻዬነህን ይዘን ወደ ቤት ስንገባ ቀደም ብለው ወሬውን የሰሙት ሦስት ወራት ያህል የቅርብ ጎረቤቶቻችን በሙሉ ደስታ ተቀበሉን፡፡ የወዲያነሽ ጋሻዬነህን አቅፋ ፊት ለፊቴ ተቀመጠች። ጋሻዬነህ ግራ ገባው። በማያውቀው አዲስ አካባቢ በመገኘቱ ተጨነቀ፡፡ ዐይኖቹ ተቅበዘበዙ፡፡ የቤቱ ዕቃና በዙሪያው ያሉት ሰዎች ሁሉ አዲስ ስለ ሆኑበት ቀስ እያለ በፍርሃት ዐይን አያቸው። የለበሰው ነጭ ልብስና የእናቲቱ አረንጓዴ ቀሚስ በአንድነት ሲታዩ በቄጠማ መኻል የበቀለች ነጭ አበባ መሰሉ፡፡ የተደረገው ውጣ ውረድ ሁሉ
አስደሰተኝ፡፡

እንኳን ደስ አላችሁ ለማለት ለሚመጡት የጎረቤት ሰዎች ከወዲያ ወዲህ እያሉ ጠላ የሚቀዱት ጉልላትና ሠራተኛችን ነበሩ፡፡ የወዲያነሽማ ከተቀመጠችበት የምትነሣ አትመስልም ነበር፡፡ የሰው ሁሉ ዐይን በእናትና ልጅ ላይ አረፈ። «እንኳን ለዚህ አበቃሽ! እንኳን ደስ ያላችሁ፣ እሰየው እሰይ» እያሉ የሚስሙን የሰፈሩ ሰዎች ደስታችን ደስታቸው ሆነ። ጋሻዬነህ
መላ ቅጡ ጠፋው። ከእናቱ ተቀብዬ ስታቀፈው ከጭልፊት አምልጣ ከጭራሮ
መዝጊያ ሥር እንደምትሸጎጥ ጫጩት ደረቴ ላይ ተለጠፈ፡፡ ዐሥር ሰዓት
ገደማ ጉልላት፣ እኔና የወዲያነሽ እንዲሁም የቤታችን አዲሱ 'ሰው' ብቻ
ቀረን፡፡ የቤቱን ወለል ለመንካት የፈራ ይመስል ከእኔና ከእናቱ ዕቅፍ
አልላቀቅ አለ። ካፈናት የደስታ ሲቃ ጋር ትንሽ በትንሽ ስለ ተለማመደችና
የጎጆ ነገር በመሆኑ የወዲያነሽ ጉድ ጉድ አለች፡፡ ጋሻዬነህንም በእጅዋ ይዛ
ከመኝታ ቤት ወደ ትልቁ ክፍል ከዚያም ወደ ውጭና ወደ ግቢው እየወሰደች
አዝናናችው፡፡ በፍርሃት ተሳስሮ የቆየው ሰውነቱ በመፍታታቱ በፊቱ ላይ
የፈገግታ ጮራ ታየ፡፡ የቤቱን ውስጥ ዕቃዎች አንድ በአንድ እያየ መደባበስ
ጀመረ፡፡

ከዚያም ዐልፎ ”እማማ” እያለ ጥያቄ ማቅረብ ቀጠለ፡፡ ከሁሉም ከሁሉም እማሚ የምትለዋ ቃሉ ልቤን በደስታ ዘርፍ አሳመረቻት፡፡ የጉልላትን ዐመል የምታውቀዋ የወዲያነሽ ወፍራም ሻይ አቀረበችለት፡፡ የሚፈልገውን ያህል ስላላነቃቃው ጋደም አለ፡፡ የጋሻዬነህ አእምሮ ከአካባቢው ጋር ተላምዶ ፍርሃቱ በመቃለሉ ብቻውን በሰበሰቡ ላይ መሯሯጥና ዕንጨቱን እያሻሽ መጫወት ጀመረ፡፡ ትዎትም ትም እያደረገ በፍጥነት በሚራመድበት ጊዜ አንገቴን እርሱ ወዳለበት ቦታ አስግና «ቀስ! ቀስ እያልክ እንዳትወድቅ፣ ረጋ ብለህ ነው መጫወት! እያልኩ ማስጠንቀቂያ ለመስጠት በመብቃቴ ያባትነት ኩራት ተሰማኝ፡፡ ድንገት እግሩ ከእግሩ ጋር ተጋጭቶ ወይም አንሸራቶት ሲወድቅ «አይዞህ! የኔ አንበሳ! » ብዬ ላነሳው በመሮጤ አንጎሌ
በደስታ ሰከረ፡፡ የዕለቷ ፀሐይ ግዴታዋን ጨርሳ ስትሰናበት ጉልላትንጰለመሸኘት ወጣሁ፡፡

የዚያች የጋግርታም መኪናው ሞተር ፍዳችንን አሳየን። «ሙክት ሲያጡ ወጠጤ አርደው ድግስን ይወጡ» ሆነና የእኔዋን ይዞ ሔደ፡፡ ቀኑም ሆነ ምሽቱ እንደዚያ ዕለት አጥሮብኝና ፈጥኖብኝ አያውቅም፡፡ ጊዜ የሚጨበጥ ግዙፍ ኣካል ቢሆን ኖሮ ይለይልን ነበር፡፡

አዲስ መዐድ ! በቀዳሚ ትግልና ድል ያጌጠ መዐድ! ከነጠላ ወደ ስሉስ አካላት የተሸጋገረ መዐድ! ያቺ የሁለት ቀን የወንደላጤነት ቤቴ ቀደም ሲል በየወዲያነሽ ዛሬ ደግሞ ጋሻዬነህ ደምቃ ምሰሶዋ ወፈረ።ለመጀመሪያ ጊዜ በመዐዳችን ዙሪያ ሦስት ማእዘን ሆነን ተቀመጥን። የተስፋዬ ዘለላ ተጨባጭ ፍሬ አፈራ፡፡ የመከራ ቀንበሯ ገና ያልተሰበረው የወዲያነሽ፡አረሠብሩህ ተስፋ ያለውና የሥቃይ ፍሬ የሆነው ጋሻዬነህ፣ ያን ሁሉ የኑሮ ኮረኮንች አልፈውና፡ ከፊት ለፊት ያለውን ጉራንጉራም የሕይወት ወጣ ገባ
እና የኑሮ ጭጋግ ከእኔ ጋር አብሮ ለመጋፈጥ ተገናኘን፡፡

ሕሊናችን በደስታ በመሞላቱ ሆዳችን ጠገበ፡፡ ችግር የተፈጠረው መኝታ ላይ ነበር፡፡ እኔ በበኩሌ ወደ እኔ ዞሮ አቅፌውና አቅፎኝ እንዲተኛ ስፈልግ፣ እናቱ ደግሞ «ኧረ ምን ሲደረግ አንተ እኮ አምስት ዓመት ሙሉ እስኪበቃህ አይተህ ጠግበኸዋል» ብላ አሻፈረኝ አለች፡፡ ወዲያ ብል ወዲህ ብል ተሸነፍኩ፡፡ ካንገት በላይ እሷን ያናደድኩ መስሎኝ ወደ ግድግዳው ዞሬ ተኛሁ፡፡ ዝም ብላ በመተኛት ፈንታ ቀስ እያለች ከልጅዋ ጋር ወሬዋን ቀጠለች፡፡ ትኩስ የአባትነት ቅናት አላስተኛ ስላለኝ ያለ ምክንያት መገላበጥና ማካክ አበዛሁ፡፡ የልጅዋን እጅ ባንገቷ ዙሪያ ጠምጥማ የናፍቆት ጥማቷን የምታረካዋ የወዲያነሽ «እባክህ አርፈህ ተኛ! አሁን ምን ሆንኩ ብለህ ነው
የምትገላበጠው?» አለችኝ፡፡ «አማረብኝ ብለሽ ነው? ጠቦሽ እንደሆነ ልነሣና
ልውረድ፣ አበዛሽው! » አልኩና ፍቅራዋ ቅናቴ ስለ ገነፈለብኝ «አምጪ!
አይቻልም፣ መተኛት ያለበት በእኔና በአንቺ መካከል ነው! » ብዩ አስገዳጅ
ቃላት ተናገርኩ፡፡ ከት ብላ ስቃ ጋሻዬነህን በላይዋ ላይ አሳልፋ በመካከላችን
አስተኛችው፡፡

ለመጀመሪያ ጊዜ የሁለታችንን ክንዶች ተንተርሶ ሲተኛ ለውጡ ምን ስሜት እንደ ፈጠረበት ለማወቅ ጓጓሁ፡፡ ሙያዩ ባለመሆኑ አቃተኝ፡፡ የብልጠቴ ብልጠት ባፍንጫው በኩል የምትወጣዋን ትንፋሹን ለማዳመጥ ስል ራሱን ወደ እኔ ኣስጠጋሁት:: ጧት ግን በዕለቱ ሥራ ምክንያት ማልዳ በመነሣቷ ከጋሻዬነህ ጋር ሰፊ ልፊያና ጨዋታ ቀጠልኩ። አንዳንድ ጊዜ ወደ እኛ ዘንድ ትመጣና «በል ይውልህ! በዚህ አያያዝማ ምኑን ተነሣኸው?» ትልና ወደ ሥራዋ ትመለሳለች:: ቆየትየት ብላ ደግሞ ትመስስና «እኔ ምኑም ምኑም አልተሠራልኝም እንዳፈቀዳት አድርጋ ትሥራው:: የእናንተ ጨዋታ ናፈቀኝ» በማለት አልጋው ጫፍ ላይ እረፍ ብላ እሽቆልቁላ ትመለከተን ነበር፡፡

ያም ሆነ ይህ የጋራ ቀንዲላችን ፏ ብሉ በራ፡፡ የእኔና የወዲያነሽ የአንድነት እና የጋራ ችቦ ተንቦለቦለ፡፡ ነበልባሉ እንዳይጠፋኛ ፍሙ እንዳይከስም ፍቅራችን የነዳጅ ኃይል ሰጠው:: የሳምንቱ ቀናት እንደ ነባር አመጣጣቸው ተራ በተራ ለዘለዓለም ባለፉ ቁጥር የጋሻዬነህ ሕይወት ለውጥ ማግኘቷን ቀጠለች፡፡ «እማማዩና አባባዬ» የሚሉት ቃላት ቀስ በቀስ ተዋሐዱት፡፡ ጠባዩን ለማስተካከልና ለማረቅ እዚህ ግባ የሚባል

#የወድያነሽ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ_አንድ
፡
፡
#ድርሰት_በኀይለመለኮት_መዋዕል


...ምን ብዬ እንደምጀምር ቸገረኝ፡፡ ቁርጤን ለማወቅና የምትመልስልኝን ለመስማት ያለመጠን ጓጓሁ። ከመኪናይቱ ውስጥ የመውጣት ፍላጎት ቢኖረኝም በዚያች ወቅት ረዳቴ ስለ መሰለችኝ ሙጢኝ አልኳት፡፡ ያወራነው ተራ ወሬ ሁሉ የአንጎል መርዝ ሆኖ ተሰማኝ፡፡ በመኪናይቱ ውስጥ የነበረው ሞቃት አየር እንዳይወጣ የተገዘተ ይመስል ወበቁ ፈጀን፡፡ ተነጋገርንና ከመኪናይቱ በስተምሥራቅ ኻያ እርምጃ ያህል ርቀን ተቀመጥን፡፡ እንደ ክረምት ደመና የጠቆረና የከበደ ሐሳብ አእምሮዩ ውስጥ ማንዣበቡን ቀጠለ።

ከአንድ አስፈሪ የኑሮ ገጽታ ጋር ጔተፋጠጥኩ፡፡ የጠወለገው ፊቴና በዝምታ
የተለጎመው አፌ በውስጡ አንድ ነገር እንደሚፈራገጥ ያስረዳል፡፡ ዝምታ
የሁኔታ ምልክት ነው፡፡ ጎንበስ ብዩ እንዲት እንጓ ሠርዶ አነሣሁ፡፡ አንድ
ጫፏን በፊት ጥርሴ ኣኘክሁት። የውብነሽ ዝምታዬ ስላሳሰባት «ምን ሆነሃል?
ምነው ዝም አልክ? ለዚህ ለዚህማ እዚያው እቤትህ አትጎለተውም ነበር?
ወንደላጤነት ሰለቸህ እንዴ? በጨለማ ተጻፍኖ የሚጠብቅህ ቤት አስጠላህ
መሰል?» አለችና የጥያቄ ጋጋታ አቀረበች፡፡
አነጣጥሬ መሳት ስላልፈለግሁ ከጥርጣሬና ካልባሰ ሐሳብ እንድርቅ
ፈገግ አልኩ፡፡ «ምንም አልሆንኩ እንድ ችግርና ሐሳብ ቢያጋጥመኝማ ኖሮ
እነግርሽ ነበር፡፡ እኔ የምፈራው አንቺን ሳይሆን እኔኑ ራሴን ነው። ውድቀቴንም
ሆነ ትንሣኤዬን የማፈልቀው እኔው ነኝ፡፡ ያም ሆነ ይህ ዛሬ በእኔና በአንቺ
እንድ ትልቅ ጉዳይ ያውም ሥርና ግንድ ያለው ቁም ነገር ይወጠናል።
የያዝኩትና የተለምኩት የሕይወት ጥርጊያ የልማትም ይሁን የጥፋት ፈር የሚይዘው ከእንግዲህ ወዲያ ነው፡፡ እስከ አሁን ድረስ ለመኖርና አካባቢዩን ለመምሰል ስል በምርም በቀልድም ባያሌው አታልያለሁ፡፡ ከእንግዲህ ወዲያ ግን
በቃኝ፡፡ ዘወትር ከማነጣጠር አንድ ቀን መተኮስ አለብኝ። ሐሳቤ ቢስማማሽም
ባይስማማሽም፣ ዘላቂ ሰላምንና ፍቅርን ቢፈጥርም ባይፈጥርም፣ ቢያቀራርበንም
ቢያራርቀንም ዛሬ ግን ይለይለት ብዩ ላብራራልሽ ቆርጬ ተነሥቻለሁ።
ሕይወቴን በማያቋርጥ የጨለማ ኦና ውስጥ ማዴፈን ስለማልፈልግ የብርሃን
ጭላንጭል ፍለጋ በምወጣበት ጊዜ እንደምትከተይኝና ረዳቴ እንደምትሆኝ
ርግጠኛ ነኝ፡፡ ጋን በጠጠር ይደገፋል ይባላል ብዬ ሐሳቤን ለማቀነባበር እና
በጥንካሪ ለመቀጠል ጥቂት ዝም አልኩ። ብዙ ሰው የራሱን ክብርና ዝና ለመጠበቅና ለማስከበር ሲል በኣካባቢው መጥፎ ባሕልና ልምድ የተለያየ በዴል
ይፈጽማል፡፡ በአሁኑ ዘመን በምድራችን ላይ አጥቂና ተጠቂ፣ የበላይና የበታች፡
ኃይለኛና ደካማ የሌለበት አካባቢ ይገኛል ብዬ አልገምትም፡፡ የጥቃት አፈፃፀሙ
ግን ያንዱ ካንዱ የተለየ ይሆናል፡፡ የእያንዳንዱ ሰው እስተሳሰቡና ዝንባሌው
ይለያይ እንጂ ኑሮን በየግል ዐይኑ ይመለከታታል፡፡ አስጨናቂና አስቸጋሪ ሁኔታ ሲያጋጥም ሰው ሁሉ ኑሮን በጋራ ዐይን የሚያይበት ጊዜ ደግሞ ይመጣል።
እናቴም ትሁን ወይም ሌላ ሰው በየዋህነት በቂና ትክክለኛ ምክንያት ነው
ብለው ባመኑበት ሁኔታ ተነሳሥተው ቢበድሉኝና ክፉ ነገር ቢፈጽሙብኝ ነገር
ግን ስሕተታቸውን ዐውቀው ካረሙ በጥፋታቸው ደረጃ መጠን ይቅርታ
አልነፍጋቸውም፡፡ የቅርብ ዘመዱ እንዳይጠቃበት ብሎ የሩቅ ወገኑን የሚያጠቃና የሚያሳድድም አለ፡፡ ራስ ወዳድነት ካጠቃው የኑሮና የሕይወት አባዜ የፈለቀ ድርጊት፣ የመፍትሔው አቅጣጫ ሌላ ነው። ስንዴ ስጥ አጠገብ ያረፈችውን ርግብ ገና ለገና ጠቅ ጠቅ ታደርግ ይሆናል በማለት በድንጋይ እንከነችራት የለ? በትምህርት ወይም በትክክለኛ የሕይወት ልምድ ያልበሰለ ሕሊና የሚሰጠው መፍትሔና ውሳኔ በስሕተትና በጥፋት የተሞላ ሊሆን ይችላል። የበሰለ ሰፊ ሕሊና ግን የሚሰጠው ውሳኔ ለምንና እንዴት እንደተሰጠ ጉዳዩን በቅድሚያ
አጢኖ ይመረምራል። ባልበሰለና ከመጥፎ እምነት ባርነት ነጻ ባልወጣ ሕሊና ላይ የሚወሰድ ማናቸውም ርምጃ በአጥጋቢና ፍትሐዊ ምርምር ላይ የተመሠረተ ሊሆን ይገባል።» አልኩና እንደነገሩ ከዚህም ከዚያም አያይዤ ሰፊና ያልተጣራ የሐሳብ ዝብዝብ ካቀረብኩ በኋላ ዝምታ ጎራ ውስጥ ገባሁ፡፡ ዕቃ እንደ ጣለ ሰው ኪሴን መፈተሽ ጀመርኩ፡፡ የተናገርኩት ሁሉ ዝብርቅርቅ ያለና ግራ የሚያጋባ ስለ ሆነባት «የዛሬውስ ደግሞ የጉድ ነው፣ የተናገርከው ሁሉ አማርኛ አልመስል አለኝ፡፡ ምን ለማለት እንደ ፈለግህ ኣልገባኝም፡፡ ካልግባኝ ደግሞ መልስ ለመስጠት…» አለችና ንግግሯን ሳትጨርስ ጎንበስ ብላ ትናንሽ ጠጠሮች ለቅማ ያዘች። ሐሳቤን የምሰቀስቅበት የምክንያት ስንጥር በማጣቴ ሐሳቤ አእምሮዬ ውስጥ በጻዕር ተያዘ፡፡ በጻዕር አልኩ! እንዲያውም ሊበክት ተቃረበ። በቁሜ ተርበተበትኩ። መጀመር የመጨረስን ያህል ምንኛ አስቸጋሪ ነው? ድንገት እንደ ፈነዳ እሳተ ገሞራ የሐሳቤን ረመጥና አመድ ቋቅ አልኩት።

«በወላጆቻችን ቤት በሠራተኛነት ተቀጥራ በማገልገሏና ሠርታ በማደሯ አላፍርባትም ለወደፊትም አላፍርም» ብዬ በልበ ሙሉነት ጀመር ሳደርግ
ዐይኖቿ በድንጋጤ ቦዙ፡፡ ቀጠልኩ፡፡
የምወድሽ እኅቴ በመሆንሽ ምስጢሬን
በመሐላ አላስጠብቅሽም። በእኔ ላይ የደረሰና የሚደርስ መከራ ሁሉ ያንቺም
በመሆኑ የመከራዩ ቀንበር ተጋሪ ነሽ። እስከ ዛሬ ይህን ጉዳይ ካንቺ በመደበቄና
ሳላዋይሽም በመቅረቴ እንደ ክፉ ሰው ትቆጥሪኝ ይሆናል። ጉዙ የዋለ
መንገደኛ ሲርበው ስንቁን ይፈታል' ነውና እኔም ምቹና ትክክለኛው ጊዜ
ሲደርስና ሐሳቤ አብቦ በሚያፈራበት ወቅት ምስጢሬን ላካፍልሽ በመወሰኔ
ይኸው ዛሬ ልገልጽልሽ ነው። ከዚህ ቀደም በተደጋጋሚ ለተናገርኩት ሐሰት
ሁሉ የእኅትነት ልቦናሽ ንጹሕ ይቅርታ አይነፍገኝም» ብዬ የሚቀጥለው
ንግግሬን ሐሳብ ለማቀነባበር ያህል ትንፋሼን ዋጥኩ። ሁለተኛዉን ምዕራፍ
ከፈትኩ። ሐሳቤን ባጭሩና በቀላሉ ለማስረዳት ስል ብዙውን የኑሮ እና የችግር ውጣ ውረድ በጥቂት ቃላት ኣጠቃለልኩት፡፡

«ከስድስት ዓመታት በፊት ያውም ይበልጣል፡ በወላጆቻችን ቤት ውስጥ
ስትሠራ የነበረችው የወዲያነሽ ብዙ ሥቃይና መከራ አሳልፋለች። ዕርጉዝ ሆና
መባረሯንም ታስታውሻለሽ፡፡ ከእኛ ቤት ተባርራ ከሄደች በኋላ ልጅ ወልዳ
በመጣሏ በወንጀለኛነት ተይዛ አምስት ዓመት ተፈረደባት። ተጥሎ የተገኘው ልጅ
አሳዳጊና ሰብሳቢ ባለማግኘቱ ለዕጓለ ማውታ ተሰጠ። አሁን ግን የእስራት ጊዜዋን ጨርሳ ከወህኒ ቤት ወጥታለች፡፡ በከባድ ችግርና በኑሮ ውጣ ውረድ በመጐሳቆሏ መልኳን እንኳ ለይቶ ስላላወቃት የገዛ አባታችን በአሁኗ ባለቤቴ ላይ አምስት ዓመት እሥራት ፈርዶባት ነበር፡፡ ሕግ የጥፋተኝነት ማረሚያ እና የኃይል ሚዛን
መለኪያና መሳያ መሣሪያ በመሆኑ የሆነው ሆኗል። የገዛ ልጄን የሙት ልጅ ነው እያልኩ በመናገሬ በርህራሄ ዐይን እንድታይው አድርጌአለሁ። አስፈላጊ ተንኮልና የልብ ማራራቂያ ዘዴ ነበር። ለየወዲያነሽ ያለኝ ፍቅር ጽኑ በመሆኑ ከወህኒ ቤት እንደ ወጣች ውድና ፍቅርት ባለቤቴ ብዬ ከእርሷ ጋር ጐጆ ወጥቻለሁ፡፡የሁለታችን የፍቅር ፍሬ የሆነውና ዕጓለ ማውታ ውስጥ ያደገው ልጃችን አሁን ከእኛ ጋር እየኖረ ነው:: ከትናንት ወዲያ በመንገድ ላይ እርሷን የምትመስል ሴት ከሩቅ አየሁ ያልሽኝም የልጀ የጋሻዬነህ እናት የማፈቅራት የኑሮ ጓደኛዬ የወዲያነሽ ነች፡፡ ባጭሩ ላጠቃልልሽ፡፡ ሦስታችንም በአንድ ላይ በመኖር ላይ ነን» ብዬ ለዓመታት በምስጢር እየቋጠርኩ ያጠራቀምኩትን ሐሳብ በደቂቃዎች ውስጥ
ዘረገፍኩላት። አንድ ግዙፍ ሽክም የተራገፈልኝ ያህል በጣም ቀለለኝ፡፡ በአካባቢዩ ያለው ነገር ሁሉ ደምቆና ፈክቶ ታየኝ፡፡ የተጠራቀመ

#የወድያነሽ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ_ሁለት
፡
፡
#ድርሰት_በኀይለመለኮት_መዋዕል

....ወደ ወላጆቼ ቤት በሔድኩ ቁጥር መኪናዬን የማቆማት ከአካባቢው
እርቄ ነበር። በሩን እንዳንኳኳሁ ወዲያው ተከፍቶልኝ ገባሁ። በአሁኑ ጊዜ እኔና
ያ ቤት ማንና ምን መሆናችንን ዘበኛው አሳምረው አውቀውታል። ምድረ ግቢው ውስጥ ያሉት የኮክ ዛፎች፣ ኮባዎችና ሌሉቹም አትክልቶች ሁሉ የቀድሞ
ውበታቸውን የተጎናጸፉ መስለው ታዩኝ። እንድ ጊዜ ቆም ብዩ ዙሪያውን ካየሁ
በኋላ በቀጥታ ወደ ቤት ገባሁ። መመላለሱንና ወጣ ገባ ማለቱን አዘውትሬው ስለነበር ፍርሃትም ሆነ ኃፍረት አልተጠጉኝም፡፡ እሑድ እሑድ ባለነገር እንግዳ ስለማይበዛ ከአባቴ እጅ ያንዱ መልአክ መልክአ እንቶኔ አይታጣም፡፡ ግባ ስል የአባቴ ነጭ ጋቢ ቤቱን ተጨማሪ ውበት ሰጥቶታል። እናቴ የለበሰቻት ወሃ ሰማያዊ ጥለት ያላት ቀሚስ ከሩቅ ሲመለከቷት ጭጋግ የጋረደው ሰማይ ትመስላለች።

የውብነሽ በጊዜው ስለ እኔ በምታወራው ወሬ የወላጆቼ ሸካራ ስሜት ለስልሶ ውጥረቱ በመላሳቱ መሠረታዊ አስተሳሰባቸው ሳይሆን ተራ ዕለታዊ
አስተያየታቸው በመጠኑ ተለውጧል፡፡ ሁለቱም በፈገግታ ተቀበሉኝ፡፡ በሕሊናዩ
ውስጥ የለውጥ ጮራ ጨረረ፡፡ በአቀባበላቸው የተዝናናው ሕሊናዩ እጅ አነሣሰንና ሰላምታ አሰጣጤን አሳመረው:: መምጣቴን በድምፄ ያወቀችው የውብነሽ የቤት ውስጥ ቀላል ልብስ ለብሳ ከጐኔ ተቀመጠች፡፡ በውስጤ የተጠነሰሰውን ዓላማና እምነት አባቴ ፊት በዐይነ ሐሳብ አቀረብኩት። የእኔ ለጋ እምነትና የአባቴ
ግብዝ ሐሳብ ተፋጠጡ፡፡ የእኔዋ ሐሳብ በዳመራ ነበልባል ውስጥ ዘሎ ለማለፍ
እንደሚፈልግ ሰው ስትዘጋጅና የአባቴ ግትርነት በፈሪዎች መካከል እየተጎማለለ
እንደሚያሳግድ ጀግና ተኮፍሶ ታየኝ፡፡ እናቴ ፈቷን ፈታ አድርጋ ለስስ ባለ
የእናትነት ድምዕ «አረ ዛሬስ አምሮብሃል እሰየው! አባትህ እንዳለው ልብ ልትገዛ
ነው መሰል? እየተመላለስክ መጠየቁንም ሥራዬ ብለህ ይዘኸዋል፡፡ ታዲያ እንዲህ
እንዳማረብህና ሙሽራ እንደ መሰልክ ወደ ቤትህ ናና እንደ ዱሯችን ተቻችለን
አብረን እንኑር፡፡ ዕድሜ ላባትህ እንጂ ምን ጠፍቶ! ለወግ ለማረጉ ነው እንጂ
አንተም ራስህን ችለሃል። ከእንግዲህ ልጅነት የለም። እኛም እኮ እያደር...»
አለችና ንግግሯን ሳትደመድም የተገረፈ ልጅ እንደምታባብል እናት አቆላመጠችኝ

እባቴ ወለድ ለመቀበል እንዳሰፈሰፈ አራጭ ዐይን ዐይኔን እያየ መልክአ
ጊዮርጊሱን ወደ ጋቢው ውስጥ ሸጎጠና «የውብነሽማ የእኅትነቷንም እንደሆነ
አላውቅም፡፡ ነጋ ጠባ "አገኘሁት” ነጋ ጠባ እንዴት ናችሁ ብሏል፥ እንዲህ
አድርጎ፤ እንዲህ ፈጥሮ እያለች ጥሩ ጥሩህን ታወራለች እኔስ ጉቦ ሰጥተሃታል
ልበል?» አለና ያቺን በሐሰት ተጀቡና በጉቦ የምትፌጸም ነገር ሳይታወቀው
ተናግሮ ሣቀ። በእናቴ መሪነት የሚረባ የማይረባውን ስናወራ ጥቂት ደቂቃዎች
ከቆየን በኋላ አባቴ ያቺው የወንጀለኛ መቅጫ መጽሐፉ ትዝ ስላለችው ወደ
መኝታ ቤት ገባ። ግልግል አልኩ በውስጤ። ያጠራቀምኩትን ድፍረት ቀስ በቀስ ልጠቀምበት በመፈለጌ ከናቴ ጎን ተቀመጥኩ፡፡ በእኔና በእናቴ መካከል ያለው የፍቅር ገመድ በየወዲያኒሽ የተነሣ ተገዝግዞ ላላ እንጂ ፈጽሞ ባለመበጠሱ
እንደገና ለማጥበቅ አያዳግትም፡፡ እስኪ ዛሬ እንኳ እንዲህ ጠጋ ብለህ
አጫውተኝ' የእናት ወጉ ይድረሰኝ ብላ ባሸበሸበው ፊቷ ላይ ፈገግታ
ረጨችበት። ፊቷ በመጠኑ ሽብሽብ ከማለቱ በስተቀር ወዝና ሙላቱ ባለመቀነሱ መልኳ እንደ ወጣት ሴት ባይማርክም አዲስ ርጥብ ሥጋ ትመስላለች፡፡ አንገቷን ወደ ጎን ዘንበል አድርጋ ዐይን ዐይኔን እያየች እስኪ አፈር ስበላልህ ንገረኝ፡፡ ወዲያ ወዲህ ቢሉት ምንም መላ የለው፡፡ ከእኔ ከእናትህ የምትበልጥብህና አይዞህ አይሀ የምትልህን አግኝተህ እንደሆነም አትደብቀኝ፡፡ ኧረ መቼ ነው ጓዝህን
ጠቅልለህ የምትመጣው?» አለችና ከመጀመሪያው በበለጠ ትኩር ብላ ተመለከተችኝ፡፡

ከዚያች ከምወዳትና እንደ ነፍሴ ከምሳሳላት ከየወዲያነሽ ጋር ትዳር
ይዤ ንብረት መሥርቻለሁ። ምን የመሰለ ታይቶ የማይጠገብ ወንድ ልጅ ወልደናል። እሷንም በቅርብ ጊዜ ይዣት እመጣለሁ። አስታርቃችኋለሁ” ብዬ ልንገራትና ለእኔ አንድ ግልግል፣ ለእርሷ ደግሞ ያልታሰበ መርዶ በማርዳት
'ጉዷን ልየው ይሆን?” በማለት ገና ያልበሰለና ከገለባ የቀለለ ሐሳብ አሰብኩ፡፡ ላቀረበችው ጥያቄ መልስ የምትጠባበቀዋ እናቴ በግራ እጅ ጣቶቿ አፏን እየተመተመች «በል እንጂ ንገረኝ? ምነው ሰምተህ ዝም አልክ?» ብላ ጥያቄዋን ደገመች። የጠየቀችኝን ትቼ ያሳለችኝን ጀመርኩ፡፡

«ለጠየቅሽኝ ጥያቄ መልስ ከመስጠቴ በፊት አንድ ነገር ብለምንሽ እሺ
ትይኛለሽ ወይ? አዎን ካልሽ እና ከማልሽልኝ እኔም ለጥያቄዎችሽ ሁሉ ደስ
በሚያሰኝ ሁኔታ እመልስልሻለሁ» ብዪ አዲስ ነገር ደቀንኩ፡፡
የእመ ብርሃን ያለህ! ደግሞ የምን ማይልኝ አመጣህ? እኔ እናትህ
ባልምልልህስ እንዴት ብዬ እንቢ እልሃለሁ፡፡ ካንተ ከልጂ የምሰስተው ምን ነገር አለና ነው?» ብላ የመሳቢያ ሐሳቧን አቀረበች፡፡ የአንደበቷ መላላት መንፈሴን
ሽምጥ ለማስጋለብ ረዳኝ፡፡ «ኧረ ለመሆኑ እኔ የምለምንሽንና የምጠይቅሽን ሁሉ
ዐይንሽን ሳታሺ ትፈጽሚልኛለሽ ወይ? ብዬ አዝማሚያዋን ለማወቅ በየዋህ መሰል አቀራረብ ስሜቷን ለመረዳት ጓጓሁ፡፡

«ልጄ ሙት አልልህም! የምትለኝን ሁሉ ባስፈለህ ጊዜ አደርግልሃለሁ፡፡ አንተ ልብ ግዛልኝ እንጂ፣ አንተን መንፈስ ቅዱስ ይጠጋህ እንጂ ለምን ባጉቼስ
አይሆንም» አለችና የልብ ልብ ሰጠችኝ፡፡ «ለመሆኑ» ብዬ ስጀምር ያን ምንም
ያልነበረበትን የቀሚሷን ጫፍ ልክ አቧራ እንደ ነካው እስመስዬ አራገፍኩና
ይህን አድርጌያለሁ፣ ይህን ፈጽሜያለሁ፣ ይህን አጥፍቻለሁ፣ የተጣሉ ወይም
የተኳረፉ ሰዎች አምጥቼ ታረቁልኝ እላለሁና፣ ታረቂልኝ ብዬ ብጠይቅሽ እሺ
ትይኛለሽ ወይ?» አልኩና ዙሪያ ጥምጥም ሄድኩ፡፡

እኔ ልሙትልህ! የምትጠይቀኝን ሁሉ እፈጽምልሃለሁ፡፡አንተ ደግሞ
በበኩልህ አባት እናቴ ቤት ብለህ ተመለስልኝ፡፡ በስተርጅና ወግ ማዕረግ አሳየኝ» ብላ ገና በመቀጠል ላይ እንዳለች ፋታ ሳልሰጥ «ምንጊዜም ብለምንሽና የፈለግሁትን ይዤ ብቀርብ ሳትቀያሚና ሳታሳፍሪ ትቀበይኛለሽ ወይ? ብዬ ውስጥ ውስጡን ለመጪው ጥቅሜ አደባሁ፡፡

የውብነሽ ጣልቃ ገብታ ወሬያችንን ባለማጨናገፏ ተደሰትኩ፡፡

«ታማኙን ወዳጄን አቡዩና!» ብላ በእምነት ፈረሷ ላይ አፈናጠጠችኝ::
«እኔ በበኩሌ ከጥቂት ቀናት በኋላ አንድ በጣም ድንቅ የሆነ ነገር ኣምጥቼ
አሳይሻለሁ» አልኩና ወደ የውብነሽ መለስ አልኩ፡፡ ልብ ለልብ በመተዋወቃችን በዐይናችን ተሣሣቅን፡፡ «እሰየው ተመስገን! አቡዩ ያውቃሉ! ምንጊዜም ረዳቴና ሰሚዩ ናቸው» ብላ እጄን ስባ ሳመችው:: ኃይለኛ ንፋስ በሌለበት ሰማይ ላይ እንደምትንሳፈፍ የማለዳ አሞራ አእምሮዬ በደስታ ተንሳፈፈች። አዝመራው ካማረልኝ የተግባር እርሻዪን ጀምሬያለሁ። የውብነሽ የወሬያችን ተካፋይ ለመሆን በመፈለጓ «አሁንስ እኔንም አስጎመዣችሁኝ የአሁኑ ፍቅራችሁስ ያጓጓል። ምነው እኔ አንድ ነገር ስለምንሽ ዓመት ሙሉ ታስደገድጊኛለሽ?» አለችና ለእኔ
የተሰጠኝን የተስፋ ቃል ሆን ብላ አጋነነችው፡፡

«አንቺ ምን ቸገረሽ ልጀ? እኔ ለስንቱ ታቦት እንደ ተሳልኩ የት አየሽና? ተማጥኜ ተማጥኜ ነው አሁንም ቢሆን ለዚህ የበቃልኝ፡፡ አንቺ ደግሞ በእኔና በልጄ መኻል ምን ጥልቅ ኣደረገሽ? የሚጠይቀኝን ሁሉ አደርግለታለሁ»
ካለች በኋላ ከደረቷ ውስጥ የምታምር አረንጓዴ መሓረብ ኣውጥታ ምንም
ጉድፍ ያልነበረባትን አፍንጫዋን ጠረገቻት፡፡

ነገር አቃኝልኝ ያልኳት ይመስል

#የወድያነሽ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ_ሶስት
፡
፡
#ድርሰት_በኀይለመለኮት_መዋዕል


...እናቴ ደረጃው ላይ ቆማ «አደራ በጊዜ እንድትመለሺ... ይኽ ወጣ ወጣ..» አለቻትና ተመልሳ ገባች። የቀኑ ሞቃት አየር እንደ ብረት ምጣድ ያሰማትን መኪና ከፍተን በቀጥታ ጉዞ ጀመርን፡፡ ከጥቂት ደቂቃዎች በኋላ ከቤቴ አጥር በር አጠገብ ስንደርስ በደከሙ ዓይኖቹ ትናንሽ ፊደሉች እንደሚያነብ ዓይነ ደካማ ሽማግሌ፣ የውብነሽ በድንጋጤና በመገረም ዐይኗን ተክላ አየችኝ፡፡

«ያንተ ነገር እኮ አይታወቅም፡ ደረስን ልትለኝ እኮ ይሆናል» ብላ ወረቱ እንደ ረከሰበት ነጋደ ዐይኗ ቃበዘ፡፡ እጆቿ ተወራጩ፡፡ ቁልቁልም ሽቅብም
ወሰደቻቸው:: መጨረሻዋን ለማየት በጸጥታ ተቀመጥኩ፡፡ ቃላቷ በድንጋጤ
እየተቆራረጡ «እንዴት ብዩ ዐይኗን አየዋለሁ? ስንገናኝ ምን ምን ልበላት? በዚያ በሥቃይና መከራዋ ጊዜ ሳልጠይቃትና የት ገባች ሳልላት ኖሬ አሁን እንዲህ ብቅ ስል ምን ትለኛለች? ወይኔ ዛሬ 0ፈር በበላሁት!» አለችና ያንን ምድረ በዳ የሆነ ዐይኗን አቁለጨለጨችው::
«ይልቅ ነይ እንሒድ! እንዳንድ ጊዜ እዚህ ድረስ እየመጣች
ስለምትቀበለኝ አጉል ቦታ ላይ እንዳታገኝኽና ይብሱን እንዳትርበተበቺ ብዩ ከመናገሬ ጋሻዬነህ ከወደ ቤት «እባብዪ መጣ አባባ መጣ! » እያለ ሲጮህ ተሰማ፡፡ እናቱ ደግሞ በዚያች ቀጠን ብላ ቃናዋ በሚማርክ ድምጺ ና! ና
ተመለስ! ተው ትወድቃለህ! » እያለች ስትጣራና ስታስጠነቅቅ ሰማን። የውብነሽ
ማንቁርቱን እንቀው ዐይኑን እንዳስፈጠጡት ሰው አይኗ ፈጠጠ። የየወዲያነሽን ድምፅ ከሰማች ድፍን ስድስት ዓመት ኣልፏል። የውብነሽን ለማበረታታት ያህል
«አይዞሽ አትፍሪ! » ባለቤቴ እኮ ክፉ ሰው አይደለችም፡፡ ገና ገባ ስንል አንገቷ
ላይ ተጠምጥመሽ ሳሚያትና ኃፍረትሽን አስወግጂ፡፡ እንደገና ደግሞ ሳሚያት።
በእርሷ በኩል ሁሉንም ነገር በይቅርታ ትታዋለች፡፡ ከትናንት ጀምራ በጉጉት ነው
የምትጠባበቅሽ» አልኩና ከዚህም ከዚያም እምታትቼ እበረታታኋት፡፡ መለስ
ያለውን የአጥር በር ከፍተን ገባን።

ጋሻዬነህ ሰብሰቡ ሳይ ዝንጉርጉር ኳስ እያንከባለለ ይጫወት ነበር፡፡ ኳሱን
ጥሉ እየሮጠ መጥቶ አጠገቤ እንደደረሰ እጁን ዘረጋ፡፡ ቅብል ብዬ ታቀፍኩት፡፡
የየውብነሽ አእምሮ ያለ የሌለ ኃይሉን ፍርሃትን ለመቋቋሚያ አዋለው:: ዐይኖቿ
እንኳ በሚገባ ማየት የሚችሉ አይመስሉም ነበር፡፡ ቀይ ዳማ ፊቷ ከረመጥ የወጣ ካራ መስሎ ለሥቃይ መግለጫ ትሆን ዘንድ የተቀረፀች የመብ ሐውልት መሰለች፡፡ ወደ ቤት ገባ እንዳልን የወዲያነሽ ከወደ ጓዳ ወጣች፡፡ ባለ ወይን ጠጅ ጥለት ሽንሽን ቀሚስና ብሩህ እረንጓዴ እጀ ጉርድ ሹራብ ለብሳለች፡፡ ጸጉሯን በቀላሉ ጐንጉናና የቤት ውስጥ ቀላል ጫማ እድርጋ ወደ እኔ ስትመጣ
ከበስተጀርባዬ ያለችውን የውብነሽን ከወደ ጎኔ በኩል ኣየቻት። «እውይ የውብነሽ! አቤት የውቧ !» ብላ እጅዋን እስከ ትከሸዋ ከፍ ኣድርጋ ተንደርድራ
አንገቷ ላይ ተጠመጠመች። የየውብነሽ ኮሮጆ በድንጋጤም ይሁን ከደስታ ብዛት
አምልጧት ወደቀ፡፡ እንስቼ ወንበር ላይ አስቀመጥኩት። ተቃቅፈው ሲሳሳሙ
ልክየለሽ ደስታ አጥለቀለቀኝ፡፡ የምሆነው መላቅጡ ጠፋኝ፡፡ የየወዲያነሽ አለባበስ
እንደ ነገሩ ቢሆንም ደስ አለኝ እንጂ አልተከፋሁም። ጎን ለጎን ተቀምጠው
«ደኅና ነሽ ወይ?» እየተባባሉ በሣቅና በፈግታ ሲጠያየቁ ምንጊዜም በቃላት
እቀናብሬ ልገልጸው የማይቻለኝ ደስታ ተሰማኝ፡፡ ጋሻዬነህ ጭኔ ላይ አስቀምጬ
ፊት ለፊታቸው ጉብ አልኩ፡፡ ደቂቃዎች እየፈነጠዙ ተግተለተሉ፡፡ የየውብነሽ
ፍርሃትና ድንጋጤ ሙልጭ ብሎ ከላይዋ ላይ በመጥፋቱ ያለቻትን ፈገግታ ሁሉ
ሞጣጥጣ አወጣቻት። ጋሻዬነህ ከጭኔ ላይ ወርዶ ወደ እናቱ ሲሔድ የውብነሽ
አገላብጣ ሳመችው። ዐይን ዐይኑን እያየች «እንኳን ለዚህ አበቃችሁ እኔንም
እንኳን ይህን ለማየት አበቃኝ» ብላ ኣንስታ አቀፈችው::

የወዲያነሽን፡ ስለ የውብነሽ እንግድነት ይህን ይህን እንድታዘጋጂ ብዬ አልነገርኳትም። ደስ የሚያሰኘውንና መቅረብ የሚገባውን ነገር ሁሉ
ስለምታውቀው ይህን እንድትሠሪ ያንን እንዳትረሺ ማለት አላስፈለገኝም፡፡
የወዲያነሽ ንብ ነች! የውብነሽ አሁንም


አሁንም የማርያምን ጽዋ እያስቆሙ
እንደሚስሙ ሕፃናት የጋሻዬነህን ጉንጭ ደጋግማ ሳመች። ከሥቃይ በኋላ የሚገኝ
እውነተኛ ድል ከድሉች ሁሉ የበለጠ ድል ነው። የወዲያነሽ ግልጽና ቅን ከመሆኗ
የተነሣ ከየውብነሽ ጋር በምትነጋገርበት ጊዜ ሁሉ ካንጀቷ ስለምትሥቅና ፈገግ
ስለምትል አኳኋኗና አቀራረቧ ሁሉ የየውብነሽን ልብ ማረከው፡፡ ቀድሞም ቢሆን የውብነሽና የወዲያነሽ በጣም ይዋደዱ ስለነበር አሁን ከጥቂት ዓመታት በኋላ ሲገናኙ ፍቅራቸው ከትዝታቸው ሰታቴ ገንፍሎ ወጣ፡፡ የሁለቱ መግባባትና አዲስ ግንኙነት መጀመር ለእኔ አንድ ታላቅ የትግል ምርት ነበር። በእኅቴና በባለቤቴ መካከል ያለው ጋሻዬነህም በሁለት የሚያማምሩ አበቦች ዙሪያ እንደምትዞር የመስቀል ወፍ ይማርካል። የወዲያነሽ ከሁለታችን ተለይታ ወደ ጓዳ ገባች፡፡

በጋሻዬነህና በአክስቱ እንዲሁም በእኔ መካከል ውብ ትዝታው እስከ መቼም የማይረሳ ወሬ ቀጠለ፡፡ ጊዜ እንደ አበደ ውሻ ተክለፈለፈች። መሰለኝ እንጂ አትረዝም አታጥር! የወዲያነሽ ከሠራተኛይቱ ጋር በመረዳዳት ምግብና
መጠጥ አቀረቡ። ከግምቴ በላይ ሆኖ በማግኘቴ በአቀራረቧ ረክቼ ባይኔ ጠገብኩ፡፡

ለመጀመሪያ ጊዜ እኔ፤ ባለቤቴና እኅቴ በአንድ ማዕድ ዙሪያ ቀረብን፡፡ ድሉ ግን የእኔና የየወዲያዩ ነበር፡፡ ምንም እንኳ የውብነሽን ያ በአእምሮዋ ውስጥ
ተዳፍኖ በመጥፎ ትዝታ የሚጫረው ያንድ ቀን ስሕተቷ እያጸጸተ አንገቷን
እንድትደፋ ቢታገላትም እጅግም ስላላጠቃት ጨዋታው ደራ፡፡ የወዲያነሽ
በተደጋጋሚ ስታጎርሳት ቀጥ ያለ ዓቀበት ዘልቆ እፎይ እንዳለ መንገደኛ ተደሰትኩ፡፡ የውብነሽም በሌላ በኩል ብድር የምትመልስ ይመስል «ይቺን ብቻ
ጋሻው» እያለች ለጋሻዬነህ ታጎርሳለች፡፡
የማዕዱ ጣጣ ከተጠናቀቀ በኋላ ወደ መኝታ ቤቴ ገባሁ፡፡ እንደ ልብ
እንዲጠያየቁና እንዲጫወቱ ነጻነት መስጠቴ ነበር፡፡ ተቆርጦ እንደ ወደቀ የጥድ ዕንጨት ተዘረርኩ እንጂ እንቅልፍስ በዐይኔም አልተኳለ፡፡

የፈለግኸውን ነገር ብትጠይቀኝና አድርጊልኝ ብትለኝ እፈጽምልሃለሁ፡
የፈለግሁትን ሰው አምጥቼ ታረቁልኝ ብል እታረቅልሃለሁ ብለሽኛልና በይ
እንግዲህ እንደ መሐላሽና እንደ ቃልሽ ፈፅሚልኝ ብዬ እናቴን ሳስገድዳት እሺ
ብላ የወዲያነሽ ጋር ትታረቅልኛለች ወይ?» የሚለው ሓሳብ አንጎሌን በሥጋት
ሹል ወስፌ ዉቀዉቀው። ሌሎችም ተመሳሳይ ጥያቄዎች ደረደርኩ፡፡
እናቴ በአስገዳጅ ምክንያቶችና ሁኔታዎች ተገፋፍታ እሺ ብትለኝና ከባለቤቴ ጋር ብትታረቅልኝ የአባቴን ጉዳይ እንዴት ልወጣው እችላለሁ? የሚለው ሐሳብ ደግሞ የባሕር ላይ ኩበት አደረገኝ። ይህ ጉዳይ በእናቴ በኩል ቢደርሰው ይቀላል ወይስ በቀጥታ በእኔ አማካይነት? ይሁን ፈጽሞ ያላወቀውንና ይደርሳል ብሎ ያልጠረጠረውን ነገር ከሥር ከመሠረቱ አብራርቶ ለማስረዳት ቀላሉ ዘዴ ምንድነው? እያልኩ ራስን በራሲ በሐሳብ ቢላዋ ዘለከልኩት።

በቀላል ሐሳብም ሆነ በጊዜያዊ መግባባት ከአባቴ ይልቅ እናቴ ቅረብ
ስለምትለኝ በመጀመሪያ በእናቴ በኩል ያለውን ወደ ፍጻሚ ማድረስ አለብኝ
የሚለው ሐሳብ አመዘነ፡፡ በሐሳብ አዞሪት ውስጥ ተዘፍቄ ብቅ ጥልቅ በማለት ላይ
እንዳለው የውብነሽ ጋሻዬነህን
ስትገባ ከአሳቢ ተናጠብኩ፡፡
አልተንቀሳቀስኩም፡፡ ጎንበስ ብላ ጫማውን ካወለቀችለት በኋላ በላዩ ሳይ አሻግሬ አልጋው ላይ አስቀመችው::

ትንሽ ጎበጥ ብላ በሁለት እጅዋ አልጋውን በመመርኮዝ

#የወድያነሽ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ_አራት
፡
፡
#ድርሰት_በኀይለመለኮት_መዋዕል


...«አባባ ትላንት ከሰዓት በኋላ ሔደ፡፡ ከሳምንት በላይ ይቆያል፡፡ሲያተራምስ ነው የሚሰነብተው:: ያሰብነው ጉዳይ እንደፈለግነው ሊፈጸም ይችላል ማለት ነው» አለች የውብነሽ ቅዳሜ ማለዳ በቁርስ ሰዓት የምሥራች ነው
የምትለውን ወሬ እያወራች፡፡

ለግብግቤ አንድ ተጨማሪ ርምጃ እንደሚሆን በማመኔ ደስ አለኝ።
ጠረጴዛውን ተደግፋ ወደ ቆመችው ባለቤቴ ዞር አልኩና ዛሬ ጋሻዬነህ አብሮኝ
ለቁርቁስ የሚሔድበት ቀን በመሆኑ አደይ አበባ እስመስለሽው ቆይኝ፣ የሚያምርበትን ልብስ አንቺ ታውቂዋለሽ፡፡ ወዴት እንደሚሄድና ጉዳዩ ምን እንደሆነ ነግሬሻለሁ» ብዬ ወደ ውስጥ ገባሁ፡፡ ልክ እንደ እዲስ ወፈፌ ያቅበዝብዝ
ያዘኝ፡፡ “ጭንቅላት በደስታ ሲሰክር! ለብሼ ስመለስ እኅቴና ባለቤቴ ወሬያቸውን
ተያይዘውታል፡፡ አልተጋራኋቸውም፡፡ መኪናይቱን እስከማሟሙቅ ድረስ ደረሱብኝ፡፡መንገድ ስንጀምር የወዲያነሽ ተመለሰች። «የውብነሽ፣ ሰባት ሰዓት ሲሆን እዚሁ ጠብቂኝ» ብያት ከመሥሪያ ቤቷ በር ላይ ተመለስኩ፡፡ የሥራ መግቢያ ሰዓት ሞልቶ ስለ ነበር ሠራተኛው በሙሉ ነጠላና ጥንድ ሆኖ እያውካካ ወደ ክፍሉ ገባ፡፡ ገና ቁጭ ከማለቴ ቅናት እንደሚያንዘፈዝፈው ሰው መላ አካላቴ እየተንቀጠቀጠ አወከኝ፡፡ በአካባቢዬ ያለው ዕቃ ሁለ ጥያቄ የሚያቀርብልኝ እየመሰለኝ ”እስቲ አባክ! አንድ ቃል ይውጣህ! እንደሚል ሰው እጉርጩ አየሁት።

በጦርነት ዋዜማ እንደምትሸበር የፈሪ ልብ የልቤ ትርታ ከገደቡ በላይ ናረ፡፡ ለቆላ ቁስል የሆድ ቁርጠት መድኃነት መዋጥ ሆነብኝ፡፡ ብናኝ የምታህል የመንፈስ ጸጥታ ሳላገኝ ቀረሁ። የሰዓቴን ጠቋሚ ዘንግ ወደፊት በማስኬድ የጊዜን
ሥርዓታዊ ጉዞ ለመለወጥ ያስችለኝ ይመስል ሦስት ከኻያ የነበረውን አራት ከኻያ አደረግሁት፡፡ራሴን በማጭበርበሬና ሕሊናዬን በታለሌ ረቂቅ ኃፍረት ተሰማኝና
መልሼ አስተካከልኳት። እርሳሱ፣ ወረቀቱ፣ ብዕሩ፣ ወንበርና ጠረጴዛዉ ደመኛዩ
መሰሉኝ፡፡ ሒድ ሒድ ውጣ ውጣ የሚል ነገር ያዘኝ። በቀጥታ አለቃዬ ቢሮ ገባሁ፡፡
አእምሮው ተቃውሶ ሁኔታዎችን እንደ ዘነጋ ሰው ከፊታቸው ተገተርኩ፡፡ ቀና
ብለው ሲያዩኝ «ዛሬ በጣም አሞኛል ምናልባት ቢሻለኝ ብዬ ነበር የመጣሁት።
እያመመኝ ከመቀመጥ ብሄድ ይሻላል» አልኩና በዙሪያዬ የውሸት ገረገራ አጠርኩ።አለቃዩ ዘለው ለመግባት አልቻሉም። ካመመሕማ ሂድ፣ በጎ ካልሆንክ ደግሞ ሰኞ ሰው ላክ» አለና ያስደስተዋል ብለው ያሰቡትን በሞኝ ሰው ፊት ላይ የሚታይ የፈገግታ ዐይነት አቀረቡልኝ፡፡ ልቤ በደስታ ከመነረቱ የተነሣ ሣቄ ፈንድቶ አጉል እንዳያደርገኝ ነገር ሳላበዛ አመስግኜ ሹልክ አልኩ፡፡

ጭንቀትና ሥጋት ተንጠርዞ እንደ ከበደኝ በመኪናዩ ገሠገሥኩ። በራሴ
ለመተማመን ያልቻልኩበትን ምክንያት ፈልፍዬ ማውጣት ባለመቻሌ በውስጡ
ትልቅ ችግር ተፈጠረ። ከመኪናዬ ወርጄ ወደ ቤት ስራመድ ምንና የት
እንደምረግጥ የማውቅ አልመስልም። ማንም ሳያየኝ ሰተት ብዬ እንግዳ መቀበያ
ክፍላችንም ገባሁ፡፡ በቀስታ ሄጄ ከመስተዋቱ ፊት ለፊት ቆምኩ። አኳኋኔ
ስላላስደሰተኝ ምናልባት በፈገግታ ቢለወጥልኝ ብዬ ፈገግ አልኩ። ከውስጥ
ያልመነው ፈገግታ በመሆኑ ወዲያው ከሰመ፡፡ እንዲያውም ስካሩ ያልበረደለት
ሰው መሰልኩ እንጂ ጤነኛውን ጌታነህን ለመሆን አልቻልኩም፡፡ ከወደ መኝታ
ቤት እየኮረኮሩ የሚያሥት የልጅ ሣቅ አሁንም አሁንም ይሰማል። ወዲያው
ከሚከታተሉትና ሊይዙት ከተዘረጉት እጆች ለማምለጥ ግማሽ ኃይሉን ለሣቅ ያዋለ
ልጅ ከወደጓዳ እየሮጠ መጣ። ከእኔ ራቅ ብሉ ድካም የዋጣት ሣቅ እየሣቀ ቆመ፡፡
አላየኝም። የወዲያነሽ ጥቂት ዘግየት ብላ ጫጩቷን ተከትላ እንደምትሄድ ዶሮ
እሱን ለመያዝ እየሮጠች መጣች።
በልፊያ የተበታተነው ጸጉሯ እንደ ጋሽበ አዝመራ የራሱን ግላዊ ውበት ፈጥሯል። በዚያች ሰዓት ወደ ቤት ይመለሳል ብለው ስለማይጠረጥሩ እናትና ልጅ አላዩኝም፡፡ ፊቷ እንደ በጋ ወራት ሙሉ ጨረቃ ደምቆ «መጣሁብህ! ያዝኩህ!» ብላ ወደ እርሱ ተራመደች፡፡

በመሮጥ ፈንታ ሆዱን ወደ ውስጥ እጥፍ ሣቁን ለቀቀው። አፈፍ አደረገችው:: ከቡችላዋ ጋር እንደምትላፋ እናቲት ወሻ ጎበስ ብላ ወገቡን ያዘችውና ትግል ገጠሙ:: ከወዲያ ወዲህ አባተለችው፡፡ የጋሻዬነህ ሣቅ ገነነች፡፡ ትርዒቱ እንዲቀጥል እንጂ እንዲቋረጥ ባለመፈለጌ እንደ ምሰሶ ጸጥ ብዩ
ተገተርኩ፡፡ ወደ ላይ እንሥታ አንጋጣ ስትመለከተው ውብ ጥርሶቿ ተፈለቀቁ፡፡
ስለ ከበዳት አወረደችው:: ወለሉ ላይ ስታቆመው ጸጉሯን በጣቶቹ በተነባት፡፡
ሲናከሱና ሲናጩ ውለው እንደ ደከሙ አውራ ዶሮዎች እናትና ልጅ ፊት ለፊት
ቆመው ተያዩ። ጋሻዬነህ በአጋጣሚ እኔ ወዳለሁበት ዐይኑን መለስ ሲያደርግ
ድንገት አየኝና «አባብዬ! » ብሉ በሩጫ መጥቶ እግሬ ላይ ተጠመጠመ፡፡
አንሥቼ ታቀፍኩት፡፡ የወጂያነሽ ባደረገችው ልፊያ ፍቅራዊ ኃፍረት ስለ ተሰማት ከበስተጀርባዬ ቆማ አንገቴ ላይ ተጠመጠመች፡፡ በአፍንጫዋ በኩል የሚወጣው ትንፋሽ እየተናጠች እንደምትስቅ ያስታውቃል። ወደ መስታወቱ ላይ የፊተኛው ጨምዳዳ ገጽታዩ ጠፍቶ በአዲስ ፈገግታ ተተክቷል። ከግራናከቀኝ አማከለውኝ ተቀመጡ፡፡ ያ ሲያዋክበኝ የነበረው ጭንቀት ለጊዜው ገለል ስላለልኝ ጥቂት ተዝናናሁ፡፡ . የጋሻዩነህ ወለላ አንደበትና የየወዲያነሽ ለዛሚ ቃላት አያረኩኝ አምስት ተኩል ሆነ። ከዚያ በኋላ ግን እሷ ወደ ማድ ቤት፣ ልጃችን ከቤት ውጪ ወጣ፡፡ ወጣ ከማለታቸው ሥጋትና ጭንቀት ተቃረጡኝ:: እንቅልፍ የሥጋትን
እድፍ አጥቦ ይወስድልኝ ይመስል ገብቼ ጋደም አልኩ፡፡ ዳሩ ግን አስጨናቂ
ሐሳብ ከጣራው ላይ የተንጠባጠበ ያህል ልዩ ልዩ ሐሳብ እንደ ጉንዳን ወረረኝ።
ታገልኩት፡፡ በመጨረሻ ግን «ዛሬ ድል ማድረግ አለብኝ የሕሊናዩ ትክክለኛ ወኔ
መገንፈል አለበት። ምንም እንኳ ከንትርክ ይልቅ መግባባት ለመቀራረቢያ የተሻለ
ቢሆንም ዛሬ ደግሞ አንድ ውሳኔ ተግባራዊ በማድረግ ሰፊ የኑሮ ምዕራፍ
የምደመድምበት ቀን ነው» አልኩ፡፡ አእምሮዬ ጥቂት ሰከን በማለቱ ለዐርባ
ደቂቃ ያህል ደህና እንቅልፍ ወሰደኝ። ከሩቅ የሚሰማው የኤሌትሪክ እምቢልታ
በወፍራሙ ጀምሮ በቀጭኑ በመዉረስ ሰባት ሰዓት መሙላቱን አሰማ፡፡ የጋለ ሽቦ
እንዳ ነካው ሰው ደንግጬ ተነሳሁ። እመር ብዬ ወርጄ ጫማዬን አደረግሁና ወደ እንግዳ መቀበያ ክፍል ገባሁ፡፡ ለካስ የውብነሽ ቀደም ብላ ገብታ ኖሮ የውጪ
አገር መጽሔት እያገላበጠች ተዝናንታ ትጠብቀኛለች፡፡ አንዳችም ሐሳብና ሥጋት
ያለባት አትመስልም፡፡

ከምሳ በኋላ የአለባበስ ችሎታዬን ሁሉ አጠቃልዩ በዕለቱ አለባበሴ ላይ
አዋልኩት፡፡ ሙሽራ ሆኜ ባላውቅም ሙሽራ መሰልኩ። አንጎሌ የኑሮ ፈተናውን
ውጤት ለማየት አሰፈሰፈ። የወዲያነሽ የመሄጃችን ጊዜ መዳረሱን በማወቋ
ጋሻዬነህን ይዛ ወደ መኝታ ቤት ገባች፡፡ አሥር ደቂቃ በማይሞላ ጊዜ ውስጥ
አጥቢያ ኮከብ አስመስላው መጣች። በእኔና በየውብነሽ ዝምታ ጭር ብሎ
የነበረው ክፍል በጋሻነህ የልብስ ውበት እንደገና ነፍስ ዘራ፡፡

«በሉ እንግዲህ በርቱ ይኸውላችሁ! ይቅናችሁ! አድባር ትቀበላችሁ ነው
የሚባለው» ብላ አስረከበችን፡፡ «ጨክነሽ?» አልኳት የምትለውን ለመስማት። ከዚህ አልፈ ምን ለማለት እችላለሁ በሚል አስተያየት አየችኝ። የውብነሽ ጋሻዩነህን ይዛ ፊት ለፊቴ ቆመች፡፡ ልማደኛው ሐሳቤ ተመሳቀለ፡፡ እኔንና ልጄን ወደ ሰው አለባ ምድረበዳ የምትገፈትረን መሰለኝ፡፡

«ተነሥ እንጂ ምን ትጠብቃለህ» ተባልኩ፡፡ በድካም እንደ ተጠቃ ሰው
በዝግታ ተነሣሁ።

የመጨረሻው ግብ ግብ የመጀመሪያው ምዕራፍ ተከፈተ፡፡

#የወድያነሽ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ_አምስት
፡
፡
#ድርሰት_በኀይለመለኮት_መዋዕል


...ጋሻዬነህ ጌታነህ ይባላል» ብላ ጸጥ አለች። ከወዲህም ከወዲያም ከጣራውም ከወለሉም ላይ ድምፅ ስደት ገባ።

ከማን የተወለደ? የመቼው? የት የነበረ? ብላ የተሰደደውን ድምፅ መለሰችው:: ነገሩ በመፋፋሙና ጥያቄው በመድራቱ የመጣው ይምጣ ብዩ ዐይኔን ጨፍኜ ገባሁ፡፡

ምንም ሳልናር ተቀመጥኩ፡፡ ጋሻይነህ እናቴ እግሮች መካከል ቆሟል።
የውብነሽ ከእናቴ ፊት ለፊት ቆማ የአቤቱታ መልስ የሚጠባበቅ ድኃ መስላለች።እናቴ ዘወር ብላ ካየችኝ በኋላ ለዛ ባጣ ፈገግታ ገረመመችኝ፡፡ «የጌታነህማ ልጅ ከሆነ እሱው ራሱ ይናገር፣ ይኸው መጣ! አንቺ ምን ታጎበጉቢያለሽ» አለችና ዐይኖቿን ወደ ጋሻዬነህ መለሰቻቸው:: አቀረቀርኩ፡፡ ከንፈሮቼ ተጣበቁ፡፡

ያመጣኸውን ብታመጣ በደስታ እቀበልልሃለሁ፣ እፈጽምልሃለሁ ብለሽ
የአቦን ስም ጠርተሽ ምለሻል:: አሁን ወዲያ ወዲህ እንዳትይ! በዚህ ወጥቶ በዚያ ወርዶ ብሎ ነገር የለም፡፡ ታሪኩንና ሁኔታን ሁሉ ቀስ በቀስ ነገና ከነገ ወዲያ
እንዘረዝርልሻለን፡፡ አሁን ግን ምንም ምንም ሳትይ ይህን የአተር ክክ የመሰለ ልጅ ደስ ብሎሽ ተቀበይን፡፡ የሚያኮራና የሚያስደስት ነው:: ከዛሬ ስድስት ዓመት
በፊት የተወለደ የጌታነህ ልጅ ነው» ብላ በሙሉ ልብ ተዝናንታ ተቀመጠች፡፡
ከተሽከምኩት የሐሳብ ቀንበር ላይ ትንሽ ተጎርዶ ወደቀ፡፡ ደቂቃዎች ተውዘገዘጉ፡፡

እናቴ በሐሳብ ላይ እንዳለች ጋሻዬነህ ከእግሮቿ መኻል ሹልክ ብሎ ወጣና ትከሻዬን ይዞ ከጐኔ ቆመ:: ጉልህ መልስና ድንቅ ምስክርነት ነበር፡፡

እናቴ ወደ ጎን ዘወር ብላ ስታይ ሰርቀው ከሚመለከቷት ዐይኖቼ ጋር ተጋጨች፡፡ የእኔዎቹ ተሰበሩ፡፡ ፍርሃት ሳይሆን ትሕትና ሰበራቸው።

«ይሁና! አበጀህ! ደግ አረክ! ታዲያ ምን ኣለበት እንኳን ወንድ ልጅና፣ሴትም ልጅ ወልዳ ትመጣለች ! ቀና በል! የምን ማቀርቀር ነው:: ያንበሳ ግልገል
የመሰለ ልጅ ነው ያመጣኸው! እኔ እናትህ ባልምል ባልገዘትስ አንተን ልጄን
አሳፍርሃለሁ እንዴ? ደስ የሚል እንጂ የሚያሳፍር አይደለም፡፡ ያኔዬስ ቢሆን
መላውን አጥቼውና የሴት ነገር ሆኖ ተበሳጭቼ ነው እንጂ የኋላ ኋላ ሳልጠጣትና ሳያንገበግበኝ ቀርቶ መሰለህ: ሽንፍላችን ስስ ነው:: አንችልም! አንኳን አንድ ሁለትና ሦስት ቢሆንሳ? እስከ ዛሬ ድረስ ደብቀሽኝ በመኖርሀ ግን ቀስ ብለን እንወቃቀስበታለን» ብላ ጋሻዬነህን ወስዳ አገላብጣ ሳመችው። የደስታና የርኅራኄ እንባ ዐይኖቿ ላይ ተንቀዋለለ።

ጨምደድ ባለው ፊቷ ላይ የኃፍረትና የጸጸት ስስ ፈገግታ ታየ። አምጣ አምጣ እንደ ተገላገለች ነፍሰ ጡር እኔም የሐሳቤን እትብት አስቆርጡ አፎይ
አልኩ፡፡

«አቤት እኔ! ይኸስ እውነትም እልል በይ የሚያሰኝ ነው፡፡ በል አንተ ትልቁ ልጅ
ደግሞ ሳመኝ፡፡ ምንስ ቢሆን ከጥጃይቱ በፊት እናቲቱ” ይሉ የለ፡፡ ከዚህ የበለጠ
ዓለም የት ይገኛል» ብላ ከመናገሯ እመር ብዬ ሄጀ ተሳሳምን፡፡ የውብነሽ በደስታ
ተፍነከነከች፡፡ ደሜ የፈንጠዚያ ግልቢያ ጋለበ። ዐይኖቼ በእናቴ በኩል የሚደረገውን የተስፋና የጉጉት ውጤት አፍጥጠው ተመለከቱ። በእናቴ የፍቅር
ሚዛን ላይ የዱሮው ጌታነህ ለመሆን ተቃረብኩ፡፡ ወንዙን ላደነቀ ምንጩን
ማሳየት አስፈላጊ በመሆኑ የጋሻዬነህን ምንጭ ማሳየት አስፈላጊ ነው፡፡

ተመስገን! ተመስገን! ክብርህ ይስፋ! እንኳን ለዚህ ያበቃኸኝ! ኖረህ ኖረህ ይህን የመሰለ ልጅ ይዘህልኝ ስትመጣ ምን ከፍቶኝ! አቦዬም ስለታቸውን አገኙ፡፡ ትንሽም ቅር የሚለኝ እንደ ወንድሞችህና እኅቶችህ ወግ ማረግ...አረ ምን አባቱ! ይሁን! ዞሮ ዞሮ ለዚሁ አይደል?» አለችና ከሕሊናዋ ጋር ለመግባባት አስተያየቷን መለወጥ ሞከረች፡፡ እንደ ወንድሞቼና እህቶቼ እንድሆንላት ስትመኝ የነበረው ምኞቷና ፍላጎቷ ሁሉ በዚህ ባልጠበቀችው ሁኔታና ኢጋጣሚ ከሰመ፡፡

«ደስ አለሽ? እኛማ በጣም ፈርተንና ተጨንቀን ነበር፡፡ እንዲህ በቀላሉ
ይቀናናል፣ እንዲህ ባለ ሁኔታ ይሳካልናል ብለን በፍፁም አላሰብንም ነበር?» ብላ
የእናቴን ኃይለኛነትና ትፈሪነት ለማስገንዘብ ሞከረች፡፡ እግረ መንገዷንም የእናቴ ስሜት ወደ እኛ እንዲያዘነብል ማጎሳመሷ ነበር፡፡

«እስኪ ተይኝ ልጀ! የዛሬዋን ደስታዩን ዝግ ብለን ልባችንን አስፍተን እንጫወታለን፡፡ ጌታነህ እንበሳ ከነነፍሱ ይዞልኝ መጥቷል» ካለች በኋላ ጋሻዬነህን
ለየውብነሽ ሰጥታ ወደ እንግዳ መቀበያ ክፍል ሄደች። እኔና የውብነሽ በደስታ
ተቃቅፈን ተሳሳምን። ጋሻዬነህንም ለሁለት ኣንሥተን «አንተ ዕድለኛ» ብለን
በየአቅጣጫችን ያለውን ጉንጩን ስመን ወደየነበርንበት ቦታ ተመልሰን
ተቀመጥን። ሰው በደስታ ይፈነዳ ሲሆን ያለጥርጥር እፈነዳ ነበር። አንዲት
ሠራተኛ የእጅ ውሃ አምጥታ እንዳስታጠበችን እናታችን ገባች። ይኽነዩ ነበር የቀድሞው የየወዲያነሽ ሕይወት ትዝ ያለኝና መንፈሴ ስለ ባለቤቴ
የተሠቃየው:: በሌሎች ሁለት ሠራተኞች ደግሞ ምግብና መጠጥ በየተራ ቀረበ።
«የቤታችንን የሲሳይ ርጥበት አሳምሬ ስለማውቀው በቀረበው መስተንግዶ
አልተደነቅሁም፡፡
እህል ብቻ ሳይሆን የደስታ እንክብክብ ጎረስኩ፡፡ ባልገመትኩት አኳኋን ወኔና ብርታት አካበትኩ፡፡ አዲስ የኑሮ ተስፋ ከፊት ለፊቴ ተዘረጋ፡፡ አጋጣሚና
ድል የሚባለው ይኸ ይሆን? እስከ ማለት ደረስኩ፡፡ እናቴ ወደ እፏ ከላከችው
ይልቅ ለእኔና ለጋሻዬነህ ያጎረሰችን ይበልጣል። የጣቶቿ ጫፎች ከንፈሮቼን
እየነኩ ሲመለሱ የእናትነቷን ውድ ፍቅር እያቀበሉኝ ተመለሱ።

ጋሻዬነህ አካባቢውን ስለተለማመደው ያ በግርታ መጦ የነበረው ፊቱ እጥፍ ፈገግታ አንዠረገገ። ገበታው ከፍ ኣለ። የአዲሱ ግንኙነት ማዕድ ግን በሰፊው ቀጠለ። እናቴ ብርጭቆዋ ውስጥ የነበረችውን ጠላዋን ተጎንጭታ
ጉሮሮዋን ካራሰች በኋላ እናንተ ግን ምስጥ ናችሁ፣ ልባችሁ አይገኝም፡፡
የገረመኝ ደግሞ ሆን ብላችሁ አባታችሁ በሌለበት ቀን መምጣታችሁ ነው::
የናንተን ብልጠት ማን ያገኘዋል» አለችና ተንኮል የሌለበት ሣቅ ሣቀች፡፡

«ከአባታችን ይልቅ አንቺን በመጀመሪያ ብንጠይቅና ብናሸንፍ፣ አንቺ
ካየሽው በኋላ የምትይንን ለማወቅ ብለን ነው:: በተለይ የዛሬዋን ቀን ጠብቀን
የመጣነው» ብላ የውብነሽ በጠላዋ ውስጥ የምትታየውን የገዛ ፊቷን ምስል
ለማየት አንገቷን ወደ ብርጭቆው አሰገገችው።

«ኧረ ለመሆኑ አንቺ ይኸ ልጅ መወለዱን የሰማሽውና ያወቅሽው መቼ ነው?» ብላ መገረሟን በሚገልጽ ስሜት ጠየቀቻት። የውብነሽ ካቀረቀረችበት ቀና ብላ «አጅሬ መች እንዲህ የዋዛ ሰው ነውና! እኔም ያየሁት አሁን በቅርቡ ነው:: ያም ሆነ ይህ በጣም ደስ ብሎኛል፡፡ የቀረውን ተይኝ» በማለት ወቀሳ የቦረቦረው ድጋፍ አደረገችልኝ። የጋሻዬነህ እናት ማንነት እና ስሟ ተጠቅሶ ባለመነገሩ በውስጤ የሚፈራገጠውን ጭንቀቴን አጠቃልዬ አልገደልኩም፡፡

«ኧረ ለመሆኑ እናቱ ማን ትባላለች? የማን ልጅ ትሆን? አልነገራችሁኝም እኮ?» ብላ ሁለታችንንም. በየተራ አየችን፡፡ እኔና የውብነሽ ተፋጠጥን! ይህን ለጊዜው በምሥራችነት የማይነገር ታላቅ ጉዳይ ማን ያርዳ?
የውብነሽ መልስ ለመስጠት አልዘገየችም፡፡ «የእናቱ ጉዳይ ግልጽም
??ስውርም ነው:: ከዚህ ቤት ይጀምርና ወደ ሌላ ሰፊ ሥፍራ ይጓዛል። ዳቦውን
ገምጦ ምጣዱን መጥላት አይገባም፡፡ የዚህ ልጅ እናት አንቺ እንደምትመኘው
የማንም ትልቅ ሰው ልጅ አይደለችም፡፡ በደፈናው የሰው ልጅ ነች፡፡ እስከ አሁን
ድረስ ፈርተናል ፣ተጨንቀናል፣ ከእንግዲህ ግን በቃ! የዚህ ልጅ እናት የመከራ
እሳት የለበለባት፡ የሥቃይ ቀንበር የተጫናት፣ የሰው ፊት እንደ እሳት ነበልባል

#የወድያነሽ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ_ሰባት
፡
#ድርሰት_በኀይለመለኮት_መዋዕል

....ጋሻዬነህ ከእናቴ ጋር ውሉ አደረ፡፡ የየወዲያነሽ የእናትነት አንጀት በናፍቆት ተላወሰ፡፡ ሮብ ጧት ለቁርስ እንደ ተቀመጥን «ምነው ዝም አልክ ጌታነህ? ረሳኸው እንዴ? ከጋሼ ጉልላት ጋር ምን ምን ነበር የተባባላችሁት?
ሂድና አምጣው እንጂ» አለችኝ፡፡

“ምናልባት ዛሬ የውብነሽ ታመጣው ይሆናል» አልኩና እንደገና ደግሞ
«ምናለባት ጋሻዬነህን ለእነርሱ ብንሰጣቸውና እኔና አንቺ ደግሞ….ሌላ» ብዬ ንግግሬን ሳልጨርስ ደረቷን ሁለት ጊዜ በጥፊ ደቃችና «ህ! እንዴት ያለህው ዓለመኛ ነህ! ምነው ምን በወጣኝ! ዕድሜ ላንተ እያልኩ ዐይን ዐይኑን እንዳላይ ነው!» ብላ ከነጥርጣሬዋ ዝም አለች።

ሐሳብን ማሻሻልና ፈጽሞም መለወጥ አንድ ዐይነት ዕድገት በሆኑ የሐሳቧ መለወጥና ተቃውሞዋ ደስ አለኝ፡፡ ለጥያቄዋ መልስ ሳልሰጥ ወደ ሥራ ሄድኩ፡፡
የውብነሽ ቀንም ሆነ ማታ ብቅ ሳትል ቀረች፡፡ የሮብ ጀንበር ጠልቃ የሐሙሷ ተወለደች፡፡ አዲሱ የፍርሃት ሸክም ከየወዲያነሽ ይልቅ እኔን ከበደኝ፡፡ ከማታ
ትምህርት መልስ ሻይ እየጠጣን ስናወራ አንዱን ተረስቶ የቀረ የጋሻዬነህን የሒሳብ ደብተር እያገላበጠች «እሷ መች ሥራ አጣችና ነው ይዛው ትመጣለች
የምትለው? እኔ እኮ ነገሩ የገባኝ የመማሪያ ደብተሩን ይዛ ስትሒድ ነው» ብላ ወደ ራሷ ደብተሮች መለስ አለች፡፡

«እኔን ያሠጋኝ ሌላው አይደለም.....አባባ ይመለሳል ከተባለበት ቀን ቀደም ብሎ ቢመለስና ይኸ ልጅ የማን ነው ልጅ? ብሎ ቢጠየቅ ምን ይላሉ?
እናቴ ገና እንማከራለን ነው ያለችኝ እንጂ ሌላ የተነጋገርነው ነገር የለም ከማለቴ፣ የማን ልጅ እንዲባልልህ ትፈልጋለህ? የጌታነህ ልጅ ነው ብለው
ይነግሩልሃላ» ብላ ኩታ አጣፍቶ የመልበስ ያህል ጉዳዩን አቃልላ መለሰችልኝ።

«እንዴት አንቺ? እኔ እኮ ገና ብዙ ግብግብና ትግል ይጠብቀኛል።
የሙሉ ድሌ ቀኔ ገና ነው:: ምኑ ተያዘና!ምኑ ተነካና! እንዴት አድርጌ እንደምገጥመውና ድል እንደማደርገው ዕቅድና ብልሃቴ አልተጠናቀቀም፡፡ወደፊት የሚቀረኝ የትግል ጉራንጉር ያለፉትን የመከራና የትግል ገድሎች ሁሉ ሊያጠቃልል ይችላል፡፡ ቀሪው ትግል በዕድልና በአጋጣሚ የማምንበት ነገር
የለም፡፡ የሚጠብቀኝ ውጣ ውረድ ሁሉ በበቂ ምክንያትና በተግባር የሚመራ ነው። «የዘልማድ ዝላይና ባወጣ ያውጣኝ በቃው! በቂ ምክንያት ጥሩ የተግባር
ዋስትና» ብዬ በመጀመር ለወደፊት ከሚያጋጠሙኝ አንደንድ ችግሮች መኻል አንዳንዶቹን በከፊል አዋየኋት፡፡

ዓርብ ከጧቱ ሁለት ሰዓት ላይ የውብነሽ ጋሻዬነህን ይዛ መጣች።
የሚያምር አዲስ ልብስ ለብሶ
ከፈገግታው ጋር ሲታይ የመስከረም ዝናብ ያጠባት
የለጋ ዘንባባ ተክል መስሏል። የወዲያነሽ ግልገሏን አስከትላ ጢሻ ውስጥ እንደምትገባ ሰስ ልጅዋን አስከትላ ወደ ጓዳ ገባች። እኔና የውብነሽ ወጣ ብለን ሰበሰቡ ላይ እንደቆምን «አባባ የነገ ሳምንት ከሰዓት በኋላ ይገባል፡፡ ባለቢትህን እንዴት አድርገን እሱ ፊት እንደምናቀርባት፡ አንተም ምንና ምን እያልክ መናገርና ማስረዳት እንዳለብህ አንድ ባንድ አውጥተን አውርደን ጨርሰናል» ብላ ስለ እኛ ሕይወት እኔና ባለቤቴ ያልተካፈልንበትን የአፈጻጸም ዕቅድ አረዳችኝ፡፡
የችግሬን ዐይነትና ዓላማዬን የማውቀው እኔ ሆኜ ሳለሁ መወከልና ማስፈጸም
የማይገባቸው እኅቴና እናቴ አፈ ቀላጤ ሆነን እንገኝ ሲሉ በመስማቴ ተናደድኩ፡፡
አልተዋጠልኝም፡፡

የአባቴ ግብዝነትና ቁጣዉ፣ ግትርነቱንና የመጣ ይምጣ ባይነቱ፣ እንደ ጨካኝ አገረ ገዢ ፊት ለፊት ቆሞ እንደ እሳት ፈጀኝ፡፡ «ማታ ከትምህርት ቤት
መልስ ከየወዲያነሽ ጋር እንድትመጡ፣ ነገሩን አብራራልሃለሁ። አሁን ግን
ቸኩያለሁ ደኀና ዋል» ብላኝ ቶሉ ብለህ ና እንደ ተባለ መልእክተኛ ጥላኝ ሄደች። አእምሮዬ በሐሳብ ተወቃ፡፡ ሁለመናዬ ብው ብሎ ጋመ፡፡ አዳዲስ ጭንቀቶች በውስጤ ተራወጡ፡፡ የሐሳቤ አድማስ ለመጥበብም ሆነ ለመስፋት ባለመቻሉ መረጋጊያ አጣሁ፡፡

ጎርፍ እንደ ገረሰሰው ዛፍ ግድግዳውን ተደግፌ ቆምኩ፡፡ የወዲያነሽ ከወደ ውስጥ መጥታ «ከምን ጊዜው ሄደች? ያንተ ነገር እኮ...አናደድካት እንዴ?» ብላ
በሥጋት አዘል ሁኔታ ጠየቀችኝ፡፡ «ቸኩላ ነበር፡ ታናድደኛለች እንጂ ምን አናድዳታለሁ፡፡ የማይጠቅሙሽ እጠቅምሻለሁ፣ የሚያጠፉሽ አለማሻለሁ፣
የሚገድሉሽ አድንሻለሁ ሲሉሽ አትናደጂም? አሁን የነገረችኝን ማታ ስትነግረኝ ትሰሚያታለሽ፡፡ አሁን ወደ ሥራሽ ሂጂ» ብያት ዝም አልኩ፡፡ የእርሷ ከአጠገቤ
ገለል ማለት የሚረዳኝ ስለ መሰላት ተመልሳ ገባች፡፡ በአካባቢዬ የሚገኙት ነገሮች
ሁሉ ለችግሮች ማቃለያ የሚሆን ብልሃት ያቀርቡልኝ ይመስል ትክ ብዬ አየኋቸው:: ሆኖም ከበድን መልስ የለምና አፍጥጨ ቀረሁ። ሳላስበው ከቤት ወጣ ብዬ ቆምኩ፡፡ የማለዳዋ ፀሐይ ደጋናማ ጉዞዋን ጀምራለች፡፡ ደመና የማይታይበትን ሰማይ ትኩር ብሎ ላየው ኣስፈሪነቱ አይጣል! ዘልዓለም የሚሉት ይህን ርቀትና
ጥልቀት ይሆን? አንጋጥጬ ስመለከት ሐሳብ አሽቆልቁሎ አየኝ፡፡ አካባቢዬን ፈራሁት፡፡ ጥቂት ርምጃ ተራምጄ ግቢው መኻል ተገተርኩ፡፡ ከመሬት ውስጥ
መልስ ይፈልቅልኝ ይመስል ደቃቁን አፈርና ኮረት ባይኔ ሰለልኩት። ቀዝቃዛና ለስላሳ ትንሽ እጅ የቀኝ እጄን ከበስተኋላዬ ስትነካው ከፍዘቴ ነቃሁ። ጋሻዬነህን እጁን ስቤ ወደፊት አዞርኩት፡፡ ከፍ ብለው የሚበርሩ አዕዋፋትን እንደሚከታተል
ወፍ ጠባቂ ዐይኖቼን አሻቅቦ ከፈለገ በኋላ ና ቶሎ! አሁኑኑ ና ቶሎ ብላሃለች እማማዬ» ብሎ መልሴን ለመስማት ኣፉን እንደ ከፈተ ዝም አለ፡፡ ከቁመቱ ጋር ለማስተካከል ጉልበቴን አጥፈ ቁጢጥ አልኩና፣ እኔን ነው እማማዬህን ነው የምትወደው ጋሻዬነህ?» አልኩት።ፊቱ በፈገግታ ፈክቶ የደብር ጉልላት የሚመስሉት ዐይኖቹ በሰፊው ተከፈቱ። «አንተንም እማማዬንም እወዳችኋለሁ...ያንን ቀይ ሽጉጥ እገዛልሃለሁ አላልከኝም ነበር፡ መቼ ትገዛልኛለህ?» ብሎ ዐይን ዐይኔን ሲያይ ዐይኖቹ በዐይኖቼ ውስጥ ሠረጉ፡፡ ትልቋ እማማስ እዚያ ትልቁ ቤት ውስጥ ያየሃቸው
የእኔ እናት አያትህ ጥሩ ናቸው? በል እስኪ ንገረኝ፡ ያንን ሽጉጥ እንድገዛልህ?»አልኩት። ከንፈሩን ትንሽ ሾል ካደረገ በኋላ «እሳቸው ደግሞ በጣም ደስ ሊሉኝ፡
ጥሩ ናቸው፡፡ ያንተ እማማ ናቸው እንዴ? እወዳቸዋለሁ» ካለ በኋላ ትልቅ በመሆኔ ከእናት ያልተወለድኩ ይመስል አወጣጧ የምታምር ሞንሟና ሣቅ ሣቀ።

«እስኪ ትወደኝ እንደሆነ ሳመኝ?» አልኩት፡፡ ጉንጩን ተራ በተራ ሳመ። «ኧረ እባካችሁ ኑ ግቡ! እባትና ልጅ ምን ትማከራላችሁ? እኔ እንዳልሰማችሁ ነው?» የሚል ድምፅ ከወደ ቤት ተሰማ፡፡ የወዲያነሽ ፍቅራዊ ትእዛዝ ስለሆነብኝ ጋሻዬነህን ይዤ ገባሁ፡፡ ቁርስ ይዛ ከተፍ አለች፡፡ የጀመረችውን ሥራ ለመዉረስ
መለስ ስትል «በይ አንሺና ይዘሽው ሂጂ!» ብዩ የካንገት በላይ ቁጣን በሚገልጽ
ስሜት ተናገርኩ፡፡ ደንገጥ ብላ ተመለሰችና «ምነው? ምን አጠፋሁ? የት ልሄድ
ነው? እደርሳለሁ ብዬ ነው ! » በማለት በፍርሃት ሳይሆን በፍቅራዊ ስሜት ትኩር

#የወድያነሽ
፡
፡
#ክፍል_አርባ_ሁለት
፡
፡
#ድርሰት_በኀይለመለኮት_መዋዕል

...ስለ ከዘራዎቹ ቀደም በለን ተነጋግረን ስለነበር ንቅንቄ አላለችም።

እናቴ በቅምጧ ውብነሽ በቁሟ ተንዘፈዘፉ። «አእምሮህ ብዙ ነገር
ይቋጥራል፥ በደንብ ታውቃታለህም ታስታውሳታለህም የጊዚ መርዘም ትዝታን ያመነምናታል እንጂ ፈጽሞ አይገድላትም፡፡ የዚህ ልጅ እናት የወዲያነሽ አሽናፊ ትባላለች። ባልተስተካከለና ባልተሟላ የፍቅር ሕይወት ውስጥ የተሠቃየችውና
የተንገላታችው የወዲያነሽና እኔ የተገናኘነው እዚህ ቤት ውስጥ ነው:: ሌላውን ሰፊ ሐተታና ዝብዝብ እንተወውና ከእኔ እንዳረገዘች ከዚህ ቤት ተባረረች። አነሆ እኔና እርሷ ከተፋቀርን ከስምንት ዓመታት በላይ ሆኗል» ብዬ ዝም ስል «ቀጥል! ተርክ!» ብሎ አንባረቀ፡፡

«ካንተ ቀደም ብለው ይህ ልጅ ልጂ መሆኑን የሰሙት የነባር
ምስጢሩንም ሥረ መሠረት የሚያውቁት እናቴና አጎቴ ናቸው። በከንቱ ልማዳዊ እምነት ታፍኜ ይህን መልካሙንና አስፈላጊውን ጉዳይ እንደ ነውር ቆጥሬ
ትክከለኛ የነበረውንና ያልነበረውንም ድርጊቴን አምቄው ኖሬያለሁ፡፡ አሁን ግን እውነት ራሷ ለመሰማትና ይፋ ለመውጣት በውስጤ በመብላላቷና በመብሰሷ እነሆ ይኸው አሁን በማስረዳት ላይ ነኝ፡፡ ይህ ልጅ የተረገዘው እዚህ ቤት ውስጥ
ነበር፡፡ ስለ አስተዳደጉ ግን ደረጃ በደረጃ እነግርሃለሁ:: ቆሞ ለመሔድ መዳህ ያስፈልጋል» ብዬ ንግግሬን እልባት ሳላደርግበት፥

«የት ነበር የተረዝው?» ብሎ መልሴን ለመስማት በሙሉ ስሜት
አሰፈሰፈ፡፡

«ደግሜ ላረጋግጥልሀ፤ እዚሁ ቤት ውስጥ!» ብዬ ወዲያውኑ ስለ መለስኩለት አጠገቡ የነበረውን አየር በፊቱ ስፋት ልክ ገፍቶ ወደ እናቴ ዞረ።

«የሚለውን ሰማሽ? ጉድሽ ተዘከዘከ! እውነት ከሆነ እውነት ነው በይ! ከዚህ ከዝብርቅርቅ ነገር ገላግይኝ፡ እዚህ ቤት ነገር አለ፡፡ ይኸ ዝም ዝም አያዛልቅም! ማን ነች በእርግዝናዋ ጊዜ ከዚህ ቤት የተባረረች? አውጡ! ተናገሩ!» ብሎ ቤቱን በቁጣ አናጋው::
የውብነሽ ውስጥ ውስጡን ከተጫናት ሐሳብ በድንጋጤ ባነነች፡፡ ፍርሃት አፈፍ አደረጋትና ጥቂት ወደ ኋላ አፈገፈገች።
እናቴ ጻእረ ሞት የተናነቀው ሰው መሰለች፡፡

የእኔ ሕሊና እያደር ሰላ፡፡ «እኔው ልናገር! እኔው ላስረዳ!» ብዬ
በሰፊው ለመናገር ወጠን ሳደርግ «በቃህ! ማን ጠየቀህ! ከልኩ የተረፈ ምላስ አላቸው፡፡ የእነርሱ መንታ ምላስ ምን ሆነና? ሾል ሾል አበዛህ! ከልኩ አለፈ!»
ብሎ ኩም አደረገኝ፡፡ የእናቴ ከንፈሮች በትንቅንቅ አንደሚከፈት አሮጌ የብረት በር ቀስ ብለው ከተላቀቀ በኋላ በፍርሃት የተስረቀረቁ ቃላት ማሰማት ጀመረች።
«ነገር ወዲያ ወዲህ ሆኖ አስቸግሮኝ ነው እንጂ የሱ ልጅ መሆኑን ካወቅሁ ይኸው ሁለት ሳምንት ሆነኝ፡፡ ልጁ ነው፡፡ ያቺ ያነዬ እዚህ ቤት ትሠራ
የነበረችው ሠራተኛችን እኛ ሳናውቅና ሳንሰማ ለካ ውስጥ ውስጡን» ብላ ተይው በቃሽ! አርደሽኛል! ገድለሽኛል! በቁሜ
ቀብረሽኛል!» ብሎ ከንፈሩን ነክሶ አቀረቀረ።

«ታዲያ ኑራ ኑራ የስንት ወር ነው ወንድሜ... ነፈሰ ጡር ከሆነችና ሆዷ ከለየ በኋላ ከጌታነህ ማርገዟን ቤት ዘግተን አስለፍልፈን ሰማን» ብላ ተነሣች።

ቀስ ብዬ ጋሻዬነህን በእጄ ጠቀስኩትና አጠገቤ መጥቶ ቆመ፡፡ «እግዚኦ የሰው ልብ! አንቺ አረመኔ! አንቺ ጨካኝ! ለምን
አልነገርሽኝም? ለምን ደበቅሽኝ? አንቺማ አልሠራም አልታዘዝም” ብላ በመጥገቧ አባረርኳት ነበር ያልሽኝ፡፡ ገብረ መንፈስ ቅዱስ ይይልሽ! » ብሎ በደም ፍላት
ራሱን ነቀነቀ። የተለኮሰውን የትግል ችቦ አጥብቄ ያዝኩት፡፡ የእናቴና የየውብነሽ ሁኔታ በመጠኑ ስሳሳዘነኝ ምንም እንኳ እናቴ የምታምንበትን ሁሉ
የማላምንበትና የማልመራበት ቢሆንም የራሷንና የቤተሰባችንን የኖረ ክብር ስምና ዝና ለመጠበቅ ከፍተኛ ፍላጎት ስላላት በእርሷ ኣስተሳሰብ ማናቸውም
የቤተሰባችን ሰው ተልከስክሶ እንዲገኝ አትፈልግም፡፡ እኔ ግን አሁንም በግልጽ ልናገር! በሰዉ ልጅ እኩልነት ላይ ያላችሁን ፍፁም የተሳሳተ እምነት አላምንበትም! የእናቴንና የቤተሰቤን ፍላጎት ተጋፍቼና ጥሼ ማድረግ
'የማይገባኝን' ነገር ሁኔታው በማይፈቅድልኝና በማይደግፈኝ አካባቢ በመፈጸሜ ስሕተተኛ ነህ እባል ይሆናል፡፡ እኔ ግን አይደለሁም፡፡ የማላምንበትን ሁሉ
አልቀበልም፡፡ ተገዢነቷ ምክንያት ሆኖ ላደረስኩባት በደል በሕግና በሕሊና ችሎት ተጠያቂው እኔ ነኝ፡፡ ከዚህ በኋላ ግን እምነታችሁን ስለማላምንበትና ጨቋኝና ረጋጭ የሆነ ልማድና እምነትንም ስለማልቀበል ወንጀለኛ አይደለሁም ብዬ በመጠኑ ጊዜያዊ የመላቀቂያ ድጋፍ ሰጠኋቸው።» አባቴ ዐይኑን በርበሬ አስመስሎና ግንባሩን አኮፋትሮ «ያም ሆነ ይህ እስካሁን ድረስ የለፈለፍከው ምንም የሚጨበጥ ቁም ነገር የለበትም» ብሎ ጉልበቱን በቡጢ ደወለው።

«አዎ ከአንተ እምነት ውጪ የሆነ
በመሆኑ በቀላሉ አይጨበጥልሀም፡፡ ልብ ብለህ ስማኝ! ማንኛውም ጤነኛ ሰው በተለይም በወጣትነቱ ጊዜ ሥጋዊ ፍላጎትና ፍቅር ባንድ ላይ ተጣምረው እንደሚይዙትና
እንደሚያጠቁት የታወቀ ነው፡፡ ይህ የተፈጥሮ ሕግ ጊዜውን ጠብቆ ደርሶኛል።ያን ጊዜ ዝቅተኛ የኑሮ ደረጃዋን ሳይሆን ወበቷን እድንቄና ከፈቃዱም
እንደማትወጣ ተማምኜ አግባባኋት፡፡ በሁኔታዎች የተከበበ ውስጣዊ ግዴታ ባማናትም ፍቅራዊ ግፊትና ውዴታም ነበራት» ብዩ ሐሳቡን ለማወቅ ዝም አልኩ፡፡

«ለምኑ ብላችሁ ነው፣ አሁን የምትጨቃጨቁት እኮ እንዲያው ነው፡፡ምነው አንተ ዝም ብትል ልጄ? አባትህም ሲሆን ይኸው ይኸን ሰሞን ጤና አላገኘም፡፡ ያመከረኛ የደም ብዛቱ እየተነሣ ቁም ስቅሉን ያሳየዋል፡፡ ምነው
የሚልህን ብትሰማ፡ ምነው እንደ ዱሮህ ይሁን ይሁን” ብትለው::»

በንግግሬ የተደሰተ ይመስል «ቀጥል፤ አብራራልኝ! አሁን ልንገናኝ ነው!» ብሎ እንድቀጥል አዘዘ። አሳርፍ እንደ ተባለ ወታደር እጅ እግሬን አፍታትቼ ተዝናናሁ፡፡

«የእኔና የእርሷ የጋራ ሥጋዊ ፍላጎት ውጤት በማሕፀኗ ውስጥ
እርግዝናን አስከተለ፡፡ ከዚያ በኋላ ነበር እናቴ ያን በአእምሮዎ ውስጥ ተዳፍኖ የኖረውን እምነቷን ይዛ በመነሣት የትውልዳችንን ክብርና ዝና ጨዋነትና ትልቅነት አስከብራለሁ በማለት በእርግዝናዋ ጊዜ ያባረረቻት። ያም ሆነ ይህ ሲወርድ ሲዋረድ መጥቶ በወረሰችው የተሳሳተ እምነት ተገድዳ የፈጸመችው
ስሕተት በመሆኑ እርሷ ብቻዋን በደለኛ አይደለችም፡፡ የስሕተቱ ቅርንጫፍ ሳይሆን ሥርና ምንጩን መቁረጥና መድፈን ያስፈልጋል፡፡ አንድን ሰው ብቻ መወንጀል ግን ከበሽታ ጠንቆች መካከል አንዷን ብቻ እንደ መግደል ይቆጠራል፡፡
ለወዲያነሽ ያለኝ ፍቅራዊ ታማኝነት ምንጊዜም ቢሆን የማይቀነስና በማንም የተቃውሞ አስተያየት የማይሻር ነው ! » አልኩና በዕለቱ ከሚፈፀመው ጉዳይ ውስጥ አብዛኛውን በድፍረትና በጥንቃቄ አጋመስኩት።

የአባቴ ንዴት ናረ፡፡ ወደ እናቴ ዞር ብሉ «ኧረ ይቺ የወዲያነሽ
የሚላትና እንዲህ የምታስወተውተው ማን ነች? የመቼዋ ነች? እስኪ ደኅና
አደርግሽ ንገረኝ? ምን ይለጉምሻል» አለ። እናቴ በፍርሃት ወለል ወለሉን እያየች «ያነዬ ነው ቆይቷል አንዲት ጠይም መልከ ቀና እዚህ እኛ ጋ አልነበረችም እንዴ? አንተ እንኳ ረጋ ያለች
ደርባባ ነች” ብለህ አመስግነሃት አልነበረም እንዴ? እሷን ነዋ የሚልህ። ከሷ ጋር ነው ይኸ ሁሉ» ብላ ወደ ዝምታዋ ተመለሰች። የአባቴ ዐይኖች ተውዘግዝገው
ጋሻዬነህ ላይ ተተከሉ። «እረግ! እረግ! እረግ! ተይው ተይው! አገኘኋት! ይኸ ልጅ የተወለደው ከእርሷ ነው ማለት ነው?» ብሎ ከሁላችንም መልስ ጠበቀ።