#የተወጋ_ልብ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ_አምስት
፡
፡
#ድርሰት_በትክክል_ገና


....የዓመቱ መጨረሻ ስለሆነ ትምህርት ቤቷ የወላጆች ቀን በአሏን በማክበር ላይ ትገኛለች። ዘይኑ እንደተለመደው በደረጃ ከክፍሏ አንደኛ ወጥታ ወደ ስድስተኛ ክፍል ተዛውራለች፡፡ለአምስት አመታት ከጓደኞቿ ጋር የቦረቀችበትን ትምርት ቤት የመሰነባበቻዋ ዕለት ነበር። ሽልማቷን ብትቀበልም አይኖችዋ እምባ መቋጠራቸውን አልተዉም፡፡ እናቷም ረዳቻት።አብራት አለቀሰች፡፡ የጎበዝ ልጅ እናት መሆን እንዴት ደስ ይላል? ግራ
ቀኟ ለተቀመጡት ወላጆች የሷ ልጅ መሆኗን በኩራት ገለፀችላቸው::
“ጎሽ የተባረከች ልጅ እንጀራ ይውጣላት። ሴት ልጅ እንደዚህ ስትሆን መታደል ነው” በማለት አደነቁላት፡፡
የሽልማት ሥነ ሥርዓቱ ከመስተንግዶው ጋር መሳ ለመሳ ሲጓዝ ቆየ።ዘይኑ የትምህርት ቤት ሰርተፊኬቷን አወጣች። መጪው መስከረም ነው፡፡ የመስከረም ወር ሳሩ ቅጠሉ ለምልሞ የሚታይበት አዲሱ ዓመት አዲስ
ተስፋን ይዞ የሚመጣበት የዘመን መለወጫ በመሆኑ ወዳድ
ዘመዱ እንኳን ለአዲሱ አመት አደረሳችሁ የሚባባልባት ተወዳጅ ወር ናት፡፡ መስከረም "በአበባ አየሽወይ" የህፃናት ጣፋጭ ጣዕመ ዜማ የምታሽበርቅ ወር....

እንቁጣጣሽ እንኳን መጣሽ፣
በአበቦች መሀል አሽብርቀሽ..
እየተባለች የምትወደስ የአዲሱ አመት መክፈቻ በር ዘይኑም ከሰፈሯ ልጆች ጋር በአዲስ ልብስ አምራና ተውባ "አበባ አየሽ ወይን" ትጫወታለች።
ባልንጀሮቼ ቁሙ በተራ፣
እንጨት ሰብሬ ቤት እስክሰራ፣
እንኳን ቤትና የለኝም አጥር፣
ከደጅ አድራለሁ ኮከብ ስቆጥር።
ኮከብ ቆጥሬ ስገባ ቤቴ፣
ትቆጣኛለች እንጀራ እናቴ...
በአንድ አውራጅ እየተቀባበሉ የሚፈነድቁባት የመስከረም ወር መጣች፡፡ ዘይኑ ይቺን በናፍቆት የምትጠብቃት "የአበባ አየሽወይ" በዓልን ሳታከብር ወደ ወንድሟ እንድትሄድ እናቷ ስለወሰነች የትምህር ቤት ጣጣዋን
ሁሉ ጨርሳ የአዲስ አበባ ተጓዥ መንገደኛ ሆነች፡፡ የምትነሳበት ቀን
ተቆርጦ ወንድሟ እንዲጠብቃት ተነገረው። በዚሁ መሠረት አቶ አለሙ ይዘዋት ሊሄዱ ተነሱ... በዚህ ጊዜ እናትና ልጅ አንገት ለአንገት ተቃቅፈው ተላቀሱ፡፡ ልጀቿን ወደ አዲስ አበባ ሸኝታ የጨረሰችው እናት ብቻዋን ልትቀር እጅግ የምታፈቅራት ሴት ልጅዋን መሸኘት ግዴታዋን ሆነ።

"በሄድሽበት ሁሉ እንደ ማር እንደ ወተት ጣፍጪ። አንድ ቀን እንኳ
እንደ ትንሽ ልጅ ተሳስታ ሰው ሳታስቀይም ሁሉን እሺ እንዳለች ለሁሉ እንደታዘዘች" ሊሸሿት የመጡት በሙሉ አድናቆታቸውን እየገለፁ እሷንም እንደ ወንድሟ መረቋት፡፡
እናት ከዐይኖችዋ ያለማቋረጥ የሚፈስ እንባዋን በነጠላዋ ጫፍ ቶሎ ቶሎ እያበሰች ልትሸኛቸው አብራ ተነሳች። አውቶቡሱ ረጅም ጡሩምባውን አሰማ፡፡ "ፑም! ጥም! ፓም! ፓም!እረም!.. እረም!” አለና በጢስ ማውጫው በኩል ጥቁር ጥጥ የመሰለ ወፍራም ጢስ ትጉልል አድርጎ
አስወጣ፡፡ ያንን የመኪናውን አሸባሪ ተዘጋጁ! ተዘጋጁ! የሚለውን ድምፅ ስትሰማ እንደ አዲስ ልቧ ሽብር ሽብር አለባት። አንጀቷ ተላወሰ፡፡ጣፋጫ ትንሽዋ ዘይኑ ልትሄድ ነው፡፡

በሉ እንግዲህ ጋሼ ዓለሙ እሱ ፈጣሪ ይከተላችሁ በደህና ግቡ...”ልጇን እቅፍ አድርጋ ለመጨረሻ ጊዜ ስማ ተሰናበተቻቸው። አቶ ዓለሙ
በቶሎ ብለው ዘይኑን እጅዋን ያዙና ወደ መኪናው ገቡ፡፡ ዘይኑም እንባዋን እያፈሰሰች በመስታወቱ ፊቷን ብቅ አደረገችና እናቷን አይን አይኗን አየቻት። ከዚያም ትንሿን እጅዋን አውለበለበችላት...
ቻዎ! ቻዎ! ባይ! ባይ! እማምዬ..” መኪናው ተንቀሳቀሰ፡፡ እናት ወገቧ
እየተንቀጠቀጠ እግሯ እየተብረከረከ ስለተቸገረች በቆመችበት ቦታ ላይ ቁጢጥ አለች።
"ምነው አመመሽ እንዴ?" አሉ ጎረቤቷ ወይዘሮ ተዋበች። መልስ አልሰጠቻቸውም፡፡ መናገር አቃታት።
"በይ በርቺ ከንግዲህ አንቺም ወደዚያው ወደነሱ መጠቃለልሽ አይቀርም፡፡ እስከዚያው ድረስ ግን ብቸኝነቱን ጠንከር ብለሽ መቋቋም አለብሽ አውቶቡሱ እየተመዘገዘገ ጉዞውን ወደ ፊት ቀጠለ... ዳገት ቁልቁለቱን
ጋራ ሽንተረሩን ጫካና ሜዳውን እያቆራረጠ ወደ ፊት ተወነጨፈ
የባሌ ደን መቼም ለጉድ ነው፡፡ ዘይኑ የደኑን ውበት እያደነቀች አሻግራ የምታያቸው ዛፎች ሁሉ እየተነሱ የሚፈርጡ እየመሰላት
እየተገረመች ሰብስቤ ዋሻ ደረሱ፡፡ ሰብስቤ ዋሻን ቁልቁል ስትመለከተው ፍርሀት ፍርሀት አላት። እዚያ ግድም ሰማይ ተገምሶ የወደቀ ይመስላል። ከላይ ወደ ታች የሆነ ነገር ቢወረወር መሬት ለመድረስ ሳምንት የሚፈጅበት ይመስላል። መኪናው ወደ ፊት ነጎደ

"ሙጨዮ በረከቴ ኢጀ በዳ ሲንላለን! የተባረክሽ ልጅ ክፉ ዐይን አይይሽ.."እያሉ የሚመርቋት የሚወዷት ጎረቤቶቿ ትዝታ ከእናቷ ትዝታ ጋር በዐይኖቿ ላይ እየተንቀዋለለ የተራራውንና የሜዳውን ግልቢያ አሻግራ
ስትመለከት እየተደነቀች ወደ አዲስ አበባ ወደ ወንድም ጋሻዋ ከነፈች…..መኪናው በየመንገዱ ላይ እየቆመ ሸንኮራ አገዳ፣ ብርቱካን፣ ሙዝ፣ፓፓያ ለመሽጥ የሚሮጡ ልጆችን እያስተናገደ ተሳፋሪው በመስታወቱ አንገቱን ብቅ እያደረገ እየገዛ እየተቋደሰ ጉዞው ቀጠለ...

"ይህችን! ይህችን ጣፋጭ ብርቱካን! መንደሪን!. . ሙዝ አለ ሙዝ! አለ ሙዝ! ሽንኮራ ጣፋጭ ሸንኮራ አገዲ!" ሁሉም የሚሸጡትን እያወደሱ ከጣዕሙ የበለጠ በቃላት እያጣፈጡ ለመሸጥ ይሯሯጣሉ። መኪናው
በዚህ ሁኔታ ሲጓዝ ውሎ ሻሽመኔ ከተማ ደረሰ፡፡ አቶ አለሙ ዘይኑን
ይዘው ምሳ ለመብላት ወደ ኢየሩሳሌም ሆቴል ገቡ። ሆቴሉ በተስተናጋጅ እንግዶች ተጣቧል፡፡ አስተናጋጆችም ወዲያና ወዲህ ይሯሯጣሉ።
“ሄይ! ምነው ቶሎ በል እንጂ! ለአዳር አልመጣንምኮ?!"
“ምነው ባክህ ገና እያረዳችሁ ነው እንዴ? የበሰለ ወጥ ጨልፎ ለማምጣት እስከዚህ ድረስ?!.
“ከኛ በኋላ የገባው ስንቱ ተሸኘ በናታችሁ? ስማ ወንድም! መኪና ጥሎን ይሄዳልኮ ያንተን ሩጫ ለማየት አልመጣንም " ከሁሉም የሚሰነዘራውን ወቀሳ የሚስማው አስተናጋጅ.."እሺ ጌታዬ ይደርሳል አሁኑኑ አመጣለሁ" ለዘገየበት ይቅርታ ጠይቆ ይከንፋል። ደግሞ ይሮጣል.እሺ! እሺ! ማለቱ ተመጋቢውን ከንዴቱ ትንሽ መለስ ያደርገዋል። የተባረከ አስተናጋጅ በመሆኑ እንጂ እንደ ሌሎቹ ቢሆን ኖሮ ያንን ሁሉ ወቀሳና ዘለፋ
በትዕግስት አያሳልፈውም ነበር፡፡ ደንበኛን ላበሳጩበት ደመወዝ የሚከፈላቸው የሚመስላቸውን ቤቱ ይቁጠራቸው፡፡ ለስድብ የሚጋበዙም ሞልተዋል፡፡ይሄኛው ግን ፍፁም የተለየ ነው፡፡ ዘይኑ የአቶ አለሙን ጉልበት ተደግፋ የተመጋቢዎቹን ሁኔታ“ የአስተናጋጆቹን ሩጫ ስትመለከት
ደስ አላት። አይታው የማታውቀው ድራማ ነበር፡፡ ዘይኑና አቶ አለሙ
ተራቸው ደርሶ አስተናጋጁ ያመጣላቸውን ምግብ ከበሉና ለስላሳቸውን ጠጥተው ጥቂት እረፍት ከወሰዱ በኋላ መኪናው ለመንቀሳቀስ ጥሩምባውን አሰማ፡፡ በጊዜ የተጠናቀቀው በፍጥነት ብድግ እያለ ሲወጣ የዘገየው ደግሞ ሁለቴና ሶስቴ ይመላለስበት የነበረውን በአንድ ጉርሻ እያጠቃ በፍአጥነት ተነሳ ፡፡ ከዚያም ጉዞው ቀጥሎ ሞጆ ከተማ ደረሱ፡፡

“እንግዲህ አዲስ አበባ ልንገባ ደርስናል ወንድም ጋሼሽን ልታገኝው ትንሽ ነው የቀረሽ፡፡ ደስ ይበልሽ!” አሏት፡፡ ዘይኑ ፊቷ ፈካ ።

#የተወጋ_ልብ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ_ስድስት
፡
፡
#ድርሰት_በትክክል_ገና


...ሁለት ዓመታት እንደ ዋዛ አለፉ። በነዚህ ሁለት አመታት ውስጥ የአማረችና የጌትነት ግንኙነት ደረጃ በውል አልታወቀም። አማረች በሁለተኛው አመት መጀመሪያ ላይ የእናቷን ቡናማ ቀለም ያላት ዳትሰን መኪና
ይዛ መምጣት ጀመረች። ይሄ ሁኔታ ደግሞ በመካከላቸው ያለውን ልዩነት ይበልጥ አጎላበትና ድህነቱ ተፅእኖ ያሳድርበት ጀመር፡፡ በልቡ የተሰማውን ስሜት በአንደበቱ ለመግፅ ከአቅም በላይ መንጠራራት እየመሰለው ፈራት፡ የግንኙነት ደረጃቸው እስከምን ድረስ እንደሆነ እሷ እንድትነግረው ፈለገ፡፡ እሷ ደግሞ ግፊቱ ከሱ እስከሚመጣ ድረስ ጠበቀችው፡፡
ሁለቱም ከሱ ይምጣ ከሷ ይምጣ ሲባባሉ ጊዜው ነጎደ። አማረች በቤት ውስጥ መነጫነጭ ጀመረች፡፡ እሷ ስትበሳጭ እናቷ አብረዋት ጭንቅ ጥብብ ይላሉ፡፡ “ምን ሆነሻል ልጄ?እስቲ የሆንሽውን ንገሪኝ?" ይሏታል።
ምክንያቱን እሷም በውል አታውቀውም፡፡ ይሄ ንጭንጫ ከጌትነት ጋር ስትገናኝ ድራሹ ይጠፋል፡፡ ደስተኛ ሆና አብራው ትቆያለች። ከሱ ስትለይ ደግሞ ያው ፀባይዋ ተመልሶ ይመጣል። ቀስ በቀስ ፍቅር እንደጀማመራት ተረዳች። ሲሽሻት በዘዴ የቀረበችው እሷ ትሁን እንጂ አፍ አውጥታ አፈቀርኩህ ብላ ለመጠየቅ ተቸገረች። ሴት ልጅ ለፍቅር ስትጠየቅ እንጂ ስትጠይቅ አልተለመደምና እንዴት አድርጋ ስሜቷን እንደምትገልጽለት
ከመጨነቅ የተነሳ የሌለባትን ፀባይ ማሳየት ጀመረች።

ዩኒቨርሲቲው ሊዘጋ ተቃርቧል። ጌትነትና አማረች ፈተና ጨርሰው
ውጤቱን በመጠባበቅ ላይ ናቸው፡፡ ትምህርት ቤት ከተዘጋ ደግሞ በየቀኑ መገናኘት ሊቀር ነው። አልፎ አልፎ ስልክ መደዋወሉ ብቻ ብዙም ፋይዳ የለውም፡፡ በየግላቸው በናፍቆት ሲጠበሱ መክረማቸው ነው፡፡
ቢያንስ ዐይን ለዐይን እየተያዩ ረሃባቸውን ለመወጣት ሰበባቸው ትምህርት ቤት ነበረችና መዘጊያዋ ሲደርስ ሁለቱም ተጨነቁ፡፡ በተለይ አማረች ይሄው ለተወሰነ ጊዜ የመለያየቱ ነገር በይበልጥ አስጨንቋት ሙሉውን ሌሊት በሀሳብ ስትገላበጥ አነጋች፡፡ ጌትነትን ወኔ ለማላበስ ምን ማድረግ እንዳለባት ዕቅድ ስታወጣ ፕሮግራም ስትነድፍ አደረች።

"ጌትሽ ትምህርት ቤት ከመዘጋቱ በፊት በፈተና ሲጨነቅ የከረመ አእምሯችንን ትንሽ ለማዝናናት ወደ ላንጋኖ ብንሄድ ምን ይመስልሃል?' ከፊቷ ፈገግታ ባይጠፋም በልቧ እምቢ ብሎ እንዳያሳፍረኝ አምላኬ አደራህን እያለች ነበር፡፡

ያንን ከአማረች የተሰነዘረ የተቀደሰ ሃሳብ ሲሰማ የጌትነት ልብ በደስታ
ወከክ አለች። በተለይ የሀብታም ልጅ መሆኗን እየተረዳ ከመጣ በኋላ "እንድታስጠናኝ እንጂ እኩያህ ነኝ ወይ? እንዴት ያለአቅምህ ትንጠራራለህ? የሳቀና የተጫወተ ሁሉ አፈቀረ ማለት አይደለም የድሃ ልጅ!"ብላ ቅስሜን ብትሰብረውስ? የሚል ፍርሃት ሸምቅቆ ይዞት ነበር። ተንቀዥቅዦ ውርደት ከመቅመስ ይልቅ የሷን ፍላጎት ከሷ ከመጠበቅ ውጪ
አማራጭ የለውም ብሎ ወስኖ በነበረበት ሰዓት ይሄንን ሲመኘው የኖረውን ሰናይ ሃሳብ ስታቀርብለት አላንገራገረም፡፡

"ደስታውን አልችለውም አማረች ግን መቼ?" አላት፡፡ቅዳሜ ዕለት የዋና ልብስ እንዳትረሳ!... "
ቅዳሜ ከጠዋቱ ሁለት ስዓት ላይ ለገሀር እንዲጠብቃት ተቀጣጠሩ
ቅዳሜ ላንጋኖ ደርሰው ተዝናንተው በእለቱ ወደ አዲስ አበባ ሊመለሱ
እንደማይችሉ የታወቀ ነው። ነገሩ አዳር እንዳለበት በልቡ ገመተና ለማንኛውም ብሎ ለእህቱ ነገራት፡፡


"ዘይንዬ ነገ ወደ ላንጋኖ ሳልሄድ አልቀርም ምናልባት ካደርኩ ከጎረቤት የሚያስተዳድርሽ ሰው ልፈልግ?" አላት፡፡
"ወንድም ጋሼ ለምን አብሬህ አልሄድም?” አለችው፡፡ ደንገጥ አለ፡፡ ለመጀመሪያ ጊዜ እህቱ ያቀረበችለትን ጥያቄ ላለመቀበልና ለመዋሸት ተገደደ::“ዘይንዬ ጉዞው ከመስሪያ ቤታችን ሰራተኞች ጋር ስለሆነ አይመችም::
በሌላ ጊዜ ፕሮግራም ይዘን እንሄዳለን እሺ?" አለና ተለማመጣት::"እሺ ወንድም ጋሼ ለእትዬ ጤናዳም እነግራቸውና ከሎሚ ጋር አብሬ አድራለሁ" የዕድሜ አቻ የጎረቤታቸውን ልጅ ማለቷ ነው፡፡

በከፍተኛ የንፋስ ሞገድ የታጀበ ውርጭ እንደ ጅራፍ እየተጋረፈ ይዘንባል። የብዙዎቹን ሰዎች ጃንጥላ የሚገለብጥ የሚያፏጭ ንፋስ ከታክሲ ላይ ወርዶ እየሮጠ ሄደና ከአንድ ህንፃ ስር ተጠለለ፡፡ ከቀጠሮው በፊት ስላሳ ደቂቃ ቀድሟል፡፡ የቀጠሮው ሰዓት ሊደርስ አምስት ደቂቃ ሲቀረው
ዐይኖቹን አሻግሮ ወረወረና ከወዲያ ማዶ ብቅ ባለችው ቡናማ ዳትሰን መኪና ላይ አሳረፋቸው። አማረች ከቀጠሮው በፊት አምስት ደቂቃ ቀደም ብላ መድረሷ ነበር። እየሮጠ ሄደ። ተገናኙ። ሞቅ ያለ ሰላምታ ተለዋወጡ። "ጎበዝ ሰዓት አክባሪ!" የጋቢናውን በር እየከፈተችለት በቀጠሮ አክባሪነቱ አድናቆቷን በፈገግታ ገለፀችለት፡፡

“አመሰግናለሁ" እሱም እየሳቀ ነበር፡፡ መቼም አማረች የጨዋታ ቅመም ነች፡፡ እንኳንስ ወደ ሽርሽር ቦታ ለመዝናናት እየሄዱ ይቅርና በአስጨናቂው ጥናት ላይም ቢሆን አፍ ታስከፍታለች። በተለይ የዛሬው ጉዞ የረጅም ጊዜ ጓደኝነታቸው ወደ ላቀ ደረጃ የሚሸጋገርበት አጋጣሚ ነውና
ፍፁም ነፃነት እንዲሰማው የተቻላትን ሁሉ ለማድረግ ወስናለች። ጉዞ ተጀመረና ቀስ እያሉ እየተዝናኑ አዋሳ ደረሱ። አዳር በቀለ ሞላ ሆቴል ነበር። ራታቸውን በልተው ሲጨዋወቱ አመሹ :: የተያዘው አልጋ
ሁለት ነው፡፡

“አንድ አልጋ ይበቃናል ለምን ለሁለት አልጋ ይከፈላል የሚል የተቀደሰ ሃሳብ ያቀረበ አልነበረም" መኝታ ክፍላቸው ጎን ለጎን ቢሆንም በመካከሉ የግንብ ግርዶሽ አለ፡፡ በይሉኝታና በፍራቻ ግርዶሽ ላይ የግንቡ ግርዶሽ ተጨምሮበት ለሊቱን ሙሉ ተለያይተው ማደራቸው ነው፡፡
የቅርብ ሩቅ... በመንፈስ እሱ ወደ እሷ እሷም ወደ እሱ እየሄዱ ቢፈላ
ለጉም ሃሳባቸውን በግልፅ አውጥተው መነጋገር አልቻሉምና መድረሻቸውን ያላወቁ መንታ መንገድ ላይ የቆሙ መንገደኞች ሆኑ። በስሜትዐረጅም ርቀት የተጓዙ ነገር ግን በይሉኝታ ልጓም ተሽብበው የተያዙ ተፈላላጊዎች። አማረች የዛሬው ግብዣዋ የሽርሽር ብቻ ሳይሆን የፍቅር ግብዣንም የሚያጠቃልል መሆኑን ከሁኔታዎች ይገነዘባል የሚል እምነት ነበራት፡፡ እሱ ደግሞ ይቺ ቆንጆ የሀብታም ቤተሰብ ልጅ በትምህርት ቤት ውስጥ በተመቻት ጊዜና ቦታ ሁሉ እየተገኘ የሚያስጠናትን እንደ ውለታ ቆጥራ ያንን ውለታ ለመክፈል የጋበዘችው እንጂ የፍቅር ግብዣ ጭምር መሆኑን አላወቀምና ፈራት፡፡ እሱ እንደሚያስበው በፍቅር አስባው ካልሆነ ሊያስቀይማት ሊጣላት ነው ማለት ነው፡፡ ይህንን ደግሞ
አልፈለገውም፡፡ ዐይኖቹ ያንን ልብ የሚያጠፋ ውበቷን በቅርበት እያስተዋሉ እንዲያደንቁ፣ ጆሮዎቹ ያንን የማይጠገብ ጨዋታዋን እንዲያደምጡ፣ አፍንጫው ያንን ጣፋጭ መአዛዋን ያለምንም ገደብ እያጣጣመ በሀሴት ይሞላ ዘንድ የተፈቀደለት ሰው ነውና ቢያንስ ቢያንስ ሌላው ባይሳካለት እንኳ እሷነቷን ጥሬ ጓደኛነቷን ላለማጣት ራሱን ቆጠበ፡፡ ሲያያት
ምራቁን የሚውጠው ወንድ ሁሉ ያልተፈቀደለትን እሱ ተፈቅዶለታል።
ይሄ ሁሉነቷ ገደብ ያልተደረገበት ሰው ነውና ከራሷ እስካልመጣ ድረስ ተሽቀዳድሞ ነገር ማበላሸት ይሆናል በሚል ፍራቻ ዝምታን መርጧል።

#የተወጋ_ልብ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ_ሰባት
፡
፡
#ድርሰት_በትክክል_ገና


...የተቃራኒ ፆታ ሱስ እስከሚያንጠራራው ድረስ ተጨነቀ ጭኖቹ በጭኖቿ መካከል ነበሩ አልቻለም፡፡ ከንፈሮቿን እየሳመ ቀስ ብሎ የሆነ ነገር በጆሮዋ ሹክ አላት፡በዚህ ጊዜ አማረች በጣም ተበሳጨች፡፡

ሂድ! ባለጌ! ወንዶች ስትባሉ ይሄው ናችሁ። ፍቅር ሲሏችሁ ዘላችሁ የምትሰፍሩት እዚያ ላይ ነው፡፡ ፍቅር ማለት እሱ ብቻ ነው የሚመስላችሁ፡፡ እኔኮ አንተን ለብዙ ነገር ነበር የምመኝህ፡፡ እንደዚህ አይነት ሰው አትመስለኝም ነበር፡፡ በዚህ ላይ ደግሞ ልጃገረድ መሆኔን ማወቅ አለብህ!ባንተ ዘንድ ረከስኩ እንጂ ውድ ነበርኩ፡፡ ሽርሙጣ አይደለሁም፡፡ ገባህ?!" ጮኽችበት። ደነገጠ።

“እንደሱ አይደለም የኔ ቆንጆ። በሌላ መልክ አይቼሽ አይደለም፡፡ በጣም ስለምወድሽ ነው በጣም አማረች.." ቃላት አጥረውት ተጨነቀ፡፡ በዚህ ላይ ደግሞ ስውነቱ በስሜት ግሏል። ነዷል። "እኔኮ እኔኮ . እወድሻለሁ.... እስከ መጨረሻው የኔ እንድትሆኚ እፈልጋለሁ" አፉ ሲወተውት
ጣቶቹ ባልተፈቀደላቸው ድንበር ዘለው ገብተው አሰሳ ማካሄዳቸውን አላቋረጡም ነበር፡፡ ድርጊቱ አማረችን የበለጠ አናደዳት።

"ልቀቀኝ! ልቀቀኝ!" መንጭቃው ተነሳች። "እኔው ነኝ ወረዳዋ! አንተ
ምን አደረክ? በለሊቱ በርህን አንኳኩቼ የገባሁት እኔ! ጥፋተኛዋ እኔ!" ፀጉሯን እየነሰነሰች….ያንን ውብ ዳሌዋን እያውረገረገች ከአልጋው ላይ ወረደች፡፡ በድንጋጤ ዐይኖቹ ፈጠጡ። የሚናገረው ጠፍቶበት በፈፀመው የብልግና ድርጊት ራሱን ወቀሰ፡፡ በስሜት ግፊት ተሸንፎ ከፍላጎትዋ ውጭ በፈፀመው ድርጊት ተፀፀተ።

ቆይ!!. . ቆይ! . ቆይ! " እጆቹን ዘርግቶ ተከትሏት ብድግ አለ።
“ሂድ!" በሩን አላትማ ወጣች።
“አማ.አማረች..አንዴ .ምን…. መሆንሽ ነው?ቆይ እስቲ..." ሲወራጭ የአልጋው ብረት ቅዝቃዜ እንደ ኤሌክትሪክ ነዘረውና ብንን አለ። ጭንቀቱ..
ቅዠቱ.. ላብ በላብ አድርጎት ነበር፡፡
“በስመአብ ወልድ!“ ሰዓቱን ተመለከተ፡፡ ከለሊቱ ስምንት ሰዓት ተኩል ሆኖ ነበር፡፡ ቀስ ብሎ ያየውን ህልም ይመረምር ጀመር፡፡ ያንን የማይጨበጥ ጉም የማይዳሰስ ተስፋ መጨረሻው ባያምርም እቅፍ አድርጎ
በላይዋ ላይ እየተንፈላሰለ እንጆሪ ከንፈሮቿን የቀሰመበት ዓለም እንደ
ሰቀቀን ሆኖ አለፈ። ዐይኖቹን ጭፍን ክድን ጭፍን ክድን አደረጋቸው። መብራቱን አበራና ሁለቱንም ትራሶች ደራርቦ ከወገቡ በላይ ራቁቱን ሆነ፡ ዐይኖቹን ፊት ለፊቱ አማረችን በጋረደበት ግድግድ ላይ በንዴት ተክሎ በሀሳብ እሷ ክፍል ገባ፡፡ እንደ ንዴቱና እንደ ብሽቀቱ ቢሆን ኖሮ
ከዐይኖቹ የሚወረወሩት ጨረሮች ያንን የግንብ ግድግዳ የጤፍ መንፊያ ወንፊት ባደረጉት ነበር፡፡ በዚህ ሁኔታ እንቅልፍ በዐይኑ ሳይዞር ቀሪውን ጊዜ በመቀመጥና በመገላበጥ አሳለፈው፡፡ ጠዋት ቁርሳቸውን እዚያው በሉና በፕሮግራማቸው መሰረት ወደ ላንጋኖ ጉዞ ጀመሩ፡፡ ዛሬ አማረች
የዋና ተለማማጅና የህይወት አድን ሰራተኛ ፈላጊ ሆና ለመቅረብ አቅዳለች። ለዘዴዋ፡፡ ላንጋኖ ደርስው ለዋና ተዘጋጁ፡፡ አማረች ልብሷን አወላልቃ በውስጥ ሱሪ ብቻ ወደ ሃይቁ መጣች፡፡ ጌትነት ያንን ውብ ተክለ ቁመናዋን የሚያጓጓ ራቁት ገላዋን በውስጥ ሱሪ ብቻ ለመጀመሪያ ጊዜ
አየው። ልቡ ወደ ሰማይ ወጥታ እንደ እምቧይ ፈረጠች፡፡ ወደር የሌለው አፍ የሚያስከፍት ቅርፅ.. ስምንት ቁጥር ቁጭቁጭ.ያሉ ጡቶቿ ዐይኖቻቸውን አፍጠው ምራቃቸውን በሚውጡ ተመልካቾቿ ድርጊት ተቆጥተው እንደ ነብር ያበጡ ይመስላሉ። ጌትነት ዘወር ዘወር ብሎ ሲመለከት የበርካታ ዋናተኞች አፎች ተከፍተው መቅረታቸውን አስተዋለ። ቅንአት ቢጤ ቆነጠጠው...

"እውን የኔ ትሆኝ ይሆን ?"አለ በልቡ። ይሄንን ልቡ የተመኘውን ምኞት ዐይኑ እንዳያሳብቅበት ፈራና ለመሸፋፈን ጥረት አደረገ፡፡ ተወት ያደረጋት ለመምሰል ማዶ ማዶውን ማየት አበዛ... አማረች ደግሞ የጌትነትን አንጀት ለመብላት ስትል አንድ አላስፈላጊ ድርጊት ፈፀመች። ጡት ማስ
ያዣዋን በመጠኑ ዝቅ አደረገች። ማግኔት!!

"ጌትሽ ይሄኛው ጥልቅ ነው እኔ እዚህ አልዋኝም፡፡ እሰምጣለሁ። እዚ ቅርቡ ጋ ሄደን እንዋኝ?” ሰው ወደሌለበት አካባቢ በአገጭዋ እያሳየችው አካባቢውን ጠቆመችው። ወደዚያ እሷ ወዳለችው የሃይቁ ዳርቻ ተያይዘው ሄዱ፡፡ አማረች አዲስ ዋና ተማሪ ሆና ቁጭ አለች፡፡ ወይ አበሳው?!
ያንን መጠጋት የፈራውን እፍኝ የማይሞላ ወገቧን ይዞ ከፍ ዝቅ ወደ..ፊት ወደ ኋላ... እያደረገ ያለማምዳት ጀመር። በሷ እንቅስቃሴ አቅጣጫ
እየተመራች የሱም ልብ ከቦታዋ ለቃ እየተንከራተተች ነበር፡፡
ጌትነት የትናንትናው ህልም ዓለም ክፍል ሁለት እንዳይሆን ዐይኖቹን
ተጠራጠረ፡፡ ሲፈራው የኖረ ውብ ገላዋን በኒያ አለንጋ መሳይ ጣቶቹ
እያሻሽ አንዳንዴም ልቡ ሲከዳው ጣቶቹ ደግሞ ሳይታዘዙ ወደ ጡቶቿ እያዘገሙ ከዚያም ድንግጥ ብሎ ሲመልሳቸው ደግሞም ላያስበው በስሜት
ሌላ ሃሳብ ውስጥ ይገባና ወደ ዳሌዋ አድርሶ ሲመልሳቸው.. በአማረች ፈተና እንደያዘችው ቁም ስቅሉን ሲያይ ዋለ፡፡ እሷ አውቃ ስትፈራገጥ እሱም ጎበዝ አሰልጣኝ ለመሆን ሲታገል ሲተሻሹ ሲደባበሱ..ብዙ ቆዩ።
ሰው እንደ ጨው የሚሟሟ ቢሆን ኖሮ ሟሙተው ሟሙተው በጠፉ
ነበር፡፡ የሱ ጣቶች በገላዋ ላይ በሚርመሰመሱበት ጊዜ አማረች በከፍተኛ የፍቅር ስሜት ውስጥ ነበረች። ከውጭ ቀዝቃዛው ውሃ ባያቀዘቅዛት ኖሮ ውስጧ በስሜት እየጋለ እየነደደ ሄዶ እንደ ስም ቀልጣ በፈሰሰች ነበር፡፡

የሁለት ዓመት የትምህርት ቤት ጓደኛዋ ከአንገቷ ቀና አድርጎ ዐይን
ዐይኖቿን በፍቅር እያየ አበባ ከንፈሮችዋን ለመቅሰም ያልታደለ ንብ ሆኖ አንገቱን እያቀረቀረ እሷ በጉጉት ስትጠብቀው እያሳፈራት ሁለት አመታት እንደ ዋዛ አለፉ፡፡ እሱ እንደዚያ ማድረግ ቢችል ኖሮ ከወዲሁ ስሜቷን ቢረዳላት ኖሮ ያንን ያክል የሚባክን ጊዜ ባልተፈጠረ ነበር፡፡ ገና
ከጅምሩ ፍላጎትዋን አውቆ በአንደኛና በሁለተኛው ወር ላይ በአፉ ባያወጣው እንኳ ሚስጥሩን በዐይኖቹ ቢገልፅላት ኖሮ ተቀላጥፋ ምላሹን በደስታ በገለፀችለት ነበር፡፡ እሱ ግን ያንን ማድረግ ባለመቻሉ ግንኙነታቸው በጥናት ላይ ብቻ ተወሰነና ጊዜው ተላለፈና በእህትነት በወንድምት
በሚል ፈሊጥ ምኞታቸውን ከመገላለፅ ተቆጠቡ።

በልባቸው እየተፈላለጉ ከአሁን በኋላ ምን ይለኝ? ምን ትለኝ? በመባባል ተፈራርተው በመካከላቸው አፏን ከፍታ የምታዛጋውን ፍቅር ሁለት
ዓመት ሙሉ በሱስ እንድትሰቃይ አደረጓት። በይሉኝታ ገመድ በመታሰር ምን ይለኛል ምን ትለኛለች በሚል ፍራቻ ግልፅነት ሲጠፋ ትርፉ ውስጥ ውስጡን መሰቃየት ነውና አማረችና ጌትነት የዚህ የፍቅር ጋግርት የይሉኝታ ሰለባዎች ሆኑና የሱን ልወቀው ከሷ ይምጣ እየተባባሉ የመፈላለግ ደረጃቸው ገሃድ ሳይወጣ ሁለት ዓመታት ተቆጠሩ።

በማህበረሰቡ ዘንድ ሴት ልጅ ስትለመን፣ ደጅ ስታስጠና፣ ስትሽኮረመም ትወደዳለች የሚል አመለካከት በስፋት የሚንፀባረቅ በመሆኑ ፍቅሯን አስቀድማ ለመግለፅ ትቸገራለች። አማረችንም አፏን ያፈነው ይሄው
ነበር፡፡ በአንዳንድ ሁኔታዎቹ የተረታላት መሆኑን ብታውቅም አስጠናኝ ብዬ በግድ የቀረብኩት ልጅ ቀድሜ ወደድኩህ ብለውና "አልፈልግሽም ዞር በይ" ቢለኝስ? በሚል ፍራቻ ዝምታን መርጣ ቆየች። እሺ እንደ ሃሳብሽ ቢላት እንኳ ወደ ፊት አንድ ቀን “እሷ ራሷ ወደድኩህ አበድኩልህ ብላ ተለማምጣኝ ነው" ብሎ ሊያወራ ነው። ከዚህ ሁሉ እንደተከባበርን ቢቀርስ? ከዚህ ሁሉ ነገሩ ከሱ ገፍቶ እስከሚመጣ ድረስ በትዕግስት ብጠብቅስ? በማለት ሁለት ዓመት ሙሉ ታገሰች። ከጌትነት በኩል ገሀድ የሚወጣ

#የተወጋ_ልብ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ_ስምንት
፡
፡
#ድርሰት_በትክክል_ገና


.....አምናን ካቻምናን ከዚያ በፊት የተቆጠሩ ዓመታትን ጨምሮ ለብዙ ጊዜ የደከሙበት ትምህርት የሚቋጨው ዘንድሮ ነው። ጌትነትና አማረች ከጓደኞቻቸው ጋር በቡድን በቡድን ሆነው እያሽመቁ ጥናታቸውን ሲለበልቡ የከረሙበት ላለፉት ረጅም አመታት ትምህርታቸውን በመከታተልና የሚሰጣቸውን አድካሚ የቤት ስራዎችን ከመደበኛ ሥራቸው ጋር አጣምረው በመስራት ከፍተኛ ዋጋ የከፈሉበት የነዚያ ሁሉ አመታት ልፋት ድምር ውጤት የሚደመደምበትና የሚመረቁበት አመት ዘንድሮ ነው።
ሁለቱ ፍቅረኛሞች በአዋሳ ላንጋኖ ሃይቅ ውስጥ ተክለው ያለመለሙት ፍቅራቸው የሚያስቀና ሆኗል። ጌትነት የመልካሙ ተበጀ አዋሳ ላንጋኖ
ዘፈን አስቀድሞ የሚወደው ቢሆንም ለሱ የተዘፈነለት እስከሚመስለው ድረስ በይበልጥ የወደደውና አብሮ ማቀንቀን የጀመረው ከላንጋኖ ሽርሽር
በኋላ ነው።
አዋሳ ላንጋኖ ለሽርሽር ሄጄ ያየሁሽ፣
የሲዳሞ ቆንጆ እንዴት ነሽ?
ሽንጥና ተረከዝ ዳሌና ጡትሽ...
አዲስ አበባ ውስጥ ለሁለት አመታት ሲመኛት ቢኖርም በፍቅር ያወቃት በአዋሳ ላንጋኖ ሀይቅ ውስጥ ነበረና ያንን ዘፈን ሲሰማ የአዋሳ ላንጋኖው ሃይቅና ያ ውብና ምንጊዜም ከህሊና የማይጠፋ አስደሳች ዓለም ከነሙሉ
ጓዙ ተጠቅልሎ በሃሳቡ እየመጣበት ዘፈኑን ነፍሱ ምንጥቅ ብላ እስከምትወጣ ድረስ ወደደው። በዚህ የተነሳ የሲዳሞ ቆንጆ በሚለው ምትክ የአዲስ አበባ ቆንጆ እንዴት ነሽ በሚል ተክቶ ከዘፋኙ ጋራ አብሮ ሲያቀነቅን የሚሰማው ስሜት የተለዬ ነበር፡፡ አማረች ለሁለት አመታት ስትመኘው የነበረው ጉዳይ በመሳካቱ እጅግ ደስተኛ ከመሆኗ በላይ ከምትወደው ልጅ ጋር በትዳር ተሳስራ በመኖር የወላጆቿን ፍላጎት ለማሟላት
የሚያስችላት መልካም አጋጣሚ መፈጠሩ በአንድ ጠጠር ሁለት ወፍ ሆኖላታል። ወላጆቿ ልጃቸው ትዳር እንድትይዝላቸው ከፍተኛ ጉጉት አላቸው፡፡ “መቼ ይሆን የአያትነት ወግ ማእረግ የምታሳይኝ ልጄ? እንግዲህ ጀርባዬ ሳይጎብጥ ጉልበቴ ሳይዝል ጥሩ እስክስታ እንድመታልሽ ከፈለግሽ ይሄን ጊዜ ነው ጉልበቴን መሻማት” እያሉ የሚወተውቷት አባቷ
ይህንን ውሳኔዋን ሲሰሙ ደስታቸው ወደር እንደማይኖረው ጥርጥር አልነበራትም፡፡እናቷ አማረችን የሚያይዋት እንደ ልጃቸው ሳይሆን እንደ ታናሽ እህታቸው ነው። አማረችም እናቷን እንደ ታላቅ እህት እንጂ
እንደ እናት አይደለም የምታያቸው፡፡ ታሪኩን ያጫወተቻቸውም እሳቸው
በነገር ወጋ አድርገዋት ነው፡፡

“አማሩዬ? እኔ የምለው? እኛ የምናመጣልሽ ባል እንደማይኖር
በጠዋቱ አስጠነቀቅሽን
አንቺ የምታመጭውን ብንጠብቅ ደግሞ የማሚታይ ነገር ጠፋ።
ምን ይሻላል ልጄ? የሁልጊዜ ምክንያትሽ ትምህርቴን ልጨርስ ነው። ትዳር ተይዞ መማርን ምን ይከለክለዋል? አባትሽ ትዳር ትዳር እያልኩ ስጨቀጭቃት ሸክም ሆንሽብኝ ያልኳት እንዳይመስላት እንዳትሳቀቅብኝ እያለ እየፈራ እንጂ ከኔ የበለጠ የቸኮለ እሱ ነው፡፡ እንዲያው ለጤናው ያድርግለት ችኩል ብሏል”
የትዳሯ ነገር ያጓጓቸው፤ የሰርጉ ቀን የናፈቃቸው መሆኑን አጫወቷት።አማረች ቀኝ ክንዷን በቀኝ ጉልበቷ ላይ አገጯን በመዳፏ ደገፍ አድርጋ
በፍቅር ዐይን ዐይናቸውን እየተመለከተች ነበር የምታዳምጣቸው፡፡

ፊቷ ወይን ጠጅ መስሏል፡፡ ከረጅም ጊዜ ሚስጥር በኋላ እጮኛ ያላት መሆኑን ወላጆቿ ያላወቁት የትዳር ጥንስስ በልቧ ውስጥ ተጠንስሶ መቆየቱን ልትነግራቸው ፈለገች። ከዘንድሮ ምረቃ በኋላ ለትዳር የወጠነቸው
ጓደኛ ያላት መሆኑን ለእናቷ ለማብሰር ፈለገችና ጥርት ያለው ፊቷ በእፍረት ሲቀላባት የወይን ጠጅ መልክ እየያዘ ሄደ።

ከአማረች የመኝታ ክፍል ውስጥ ሆነው ነበር የሚጨዋወቱት፡፡ አማረች ስለፍቅረኛዋ ማስረዳቱን ቀጠለች፡፡ የዐይነ ህሊናዋ ካሜራ በጌትነት ላይ አነጣጥሮ ያሳለፉትን ጣፋጭ የፍቅር ጊዚያት አንድ በአንድ እንደ ፊልም
እየቀረፀና የአዋሳው ትዝታ ፊቷ ላይ ድቅን እያለ፡ “ትንሽ ነው የቀረኝ በጣም ትንሽ ጊዜ፡፡ በጣት የሚጠለቀውን ቀለበት አላጠለኩም እንጂ ታጭቻለሁ። ለረጅም ጊዜ የተዋወቅኩት የምወደው ፍቅረኛ አለኝ፡፡ እስከ አሁን በደንብ ተጠናንተናል። ተግባብተናል። ተዋደናል። ያንቺና የአባዬ ብቻ ሳይሆን በትዳር የመኖሩ ጉጉት በኔ ብሷል። ዩኒቨርስቲ አብሮኝ የሚማር
ልጅ ነው፡፡ ላንቺም ለአባዬም የማስተዋውቅበት ጊዜው ደርሷል። ሁላታችንም በዚህ ዓመት እንመረቃለን፡፡ እስከዛሬም የደበቅኩሽ ትምህርቴን
ከመጨረሴ በፊት ሠርጉ ይፋጠን የሚል ጥያቄ እንዳታቅርቡልኝ ነው።አሁንም ቢሆን ላንቺ ብቻ ነው የምነግረው፡፡ ለአባዬ ጊዜው ሲደርስ አንቺ ትነግሪዋለሽ” የአማረች እናት ልባቸው በደስታ ዘለለች። እንኳን የተማረ! እንኳን ያፈቀረችውን ይቅርና ሱሪ ይልበስ እንጂ እሷ ተመችቶኛል ትዳር
መያዝ እፈልጋለሁ ብላ ፈቃደኝነቷን ከገለፀች ከማንም ጋር ቢሆን ድል ባለ ሠርግ ሊድሯት ሁሌም የሚቃዡበት ምኞታቸው ነበረና፣ እንደ
ዕድሜ እኩዮቻቸው “ልጃችንን ዳርናት” እያሉ አፋቸውን ሞላ አድርገው ለመናገርና እርጅና ከመምጣቱ በፊት የአያትነት ወግ ማእረግ ሊያገኙ ነውና የሰሙት የምስራች እንደ ትንሽ ልጅ እያስቦረቃቸው የባለቤታቸውን ደስታ ጭምር አገላብጠው ሳሟት፡፡

“ለምን የፈለገው አይሆንም አማሩዬ? ይህችን አሁን ያሰማሽኝን የምስራች ይቺን እኔ የሰማኋትን ሚስጥር እሱም ቢሰማ ኖሮ በደስታ አስር
ዓመት ወደ ኋላ ያስቆጥር ነበር” በዜናው እጅግ ተደስተው ወደር የማይገኝለት የእናትነት ፍቅራቸውን እቅፍ አድርገው በመሳም ገለፁላት።አባቷ የሚወዷት የመጀመሪያ ልጃቸው ትምህርቷን ጨርሳ በዲግሪ ተመርቃ
የምትወደውን ፀባየ ሸጋና ጠንበለል ልጅ ይዛላቸው ከተፍ ስትልሳቸው ከደስታቸው የተነሳ ቦሌ አካባቢ ያሰሩትን አምስት ክፍል ቪላ ቤት ጀባ እንደሚሏቸው ጥርጥር የለውም፡፡ ይህንን ጠንቅቃ ስለምታውቅ ጌትነትና ስለመኖሪያ ቤት እያነሳ ሲጨናነቅ በልቧ ትስቅ ነበር። አማረች የምስራቹን ለእናቷ ባደረሰችበት በመመረቂያቸው ዓመት ላይ ጌትነትና እሷ የዓመት ዕረፍት ፈቃዳቸውን ወስደው ለመጨረሻው ፈተና እየተዘ
ጋጁ ነበር።

ትናንትና ለእናቷ የነገረቻቸውን ልትነግረው ፈለገች። አሁንም እንደ
አማረች በሆነ ባልሆነው “ጌትሽ ድረስ!” ሆኗል ዜማዋ፡፡ ዕቃ ሲሰበር አዲስ ፊቷ በእፍረት እየተለወጠ እየቀላ ሄደ፡፡ አሁን አሁን ደግሞ “ጌትዬ ድረስ!" ሆኗል ዜማዋ ምናምን ካስደነገጣት ጌትሽ” ብቻ ለሁሉም ነገር "ጌትሽ
ነጠላ ዜማ ሆኗል፡፡ ይሄ ነገር እናቷንም ግራ ሲያጋባቸው የኖረ ጉዳይ ነበር፡፡ በመጨረሻው ላይ እቅጩን ነገረቻቸው እንጂ ደጋግመው ስምተዋታል "ጌትዬ! ጌትዬ" ስትል፡፡

በዩኒቨርስቲው የመማሪያ ክፍል ውስጥ ከሁለቱ በስተቀር ማንም አልነበረም፡፡ባዶ ነው።ኃይለኛ ንፋስ መስኮቱን ጓ! አደረገና አላጋው። እንደልማዷ”ጌትሽ ድረስ!” በማለት ሄዳ ልጥፍ አለችበትና” ለማዘር ነገርኳት እኮ!"
አለችው እየተፍነከነከች።የመስኮቱ ጩኸት እፍረቷን አቡንኖታል።
“ምኑን?" ፈገግ እንዳለ ዘቅዝቆ እየተመለከታት፡፡
“በቃ ላስተዋውቅህ መሆኑን? እና እንትኔ መሆንህን፡ ባሌ መሆንህን!" አንገቱን እቅፍ አድርጋ ከንፈሩን ሳመችው። ቅብጥ ስትል ያለማጋነን ደስ ትላለች። የአንዳንዱ ቅብጠት ያስጠላል። አማረች ግን የቅብጠት ቅመሙን ጣል አድርጐባት ነው መሰል ቅብጥብጥ ስትል የበለጠ

#የተወጋ_ልብ
፡
፡
#ክፍል_ሰላሳ_ዘጠኝ
፡
፡
#ድርሰት_በትክክል_ገና


...ፀጉሩን ተላጨና ቁምጣ ሱሪውን አወለቀ! በምትኩ ቀጭን ቦላሌውን ለበሰ፡፡ ከላይ ሸሚዝና ኮቱን ደርቦ ሽክ.. ኳ! ብሎ ሲታይ ያ ጎንቻ! ያ አስፈሪው ጎንቻ! ያ ባለጎፈሬው ሽፍታ! መሆኑን እንኳንስ የማያውቀው የሚ
ያውቀውም ቢሆን ለማመን ይቸገር ነበር፡፡ውስጣዊ እሱነቱ ሳይሆን ውጫዊ ማንነቱ ተቀይሯል። የከተማው ሰው
የሚለብሰውን ልብስ ለብሶ ሰው መሰል አውሬነቱን የሚያሳስት አይነት ሆኗል።

በዚያች ምሽት በጠፍ ጨረቃ ከዓለሚቱ ጋር ተያይዘው ጠፉ... ከኢተያ ከተማ እስከ ዴራ ከተማ በእግራቸው ተጓዙ በሌሊት መኪና ተሳፈሩና ናዝሬት ገቡ፡፡ ከዚያም ወደ አዲስ አበባ ወደዚያ የከተማ ጫካ፣ ወደዚያ የከተማ ዋሻ ገብተው ሊደባለቁ በአዲስ አበባ መኪና ላይ ተሳፈሩ። ከእንግዲህ በኋላ ጎንቻን ፈልጎ ማግኘት ከእንግዲህ በኋላ ዓላሚቱን ፈልጎ
ማግኘት ቁና አሸዋ ውስጥ የወደቀች ጤፍ ለማግኘት እንደመሞከር ነው፡፡ ከእንግዲህ ወዲያ ዓለሚቱ ባሏን ያስገደለች እየተባለች ከምትጠበስበት የሀሜት ምላስ ልትድን እፎይ ልትል ነው፡፡ እነኝያ የገደ ቢስ
ልጆች ጨርሰው ከዐይኖቿ ሊርቁላትና ሰላማዊ ሰዎች መስለው ከአዲስ አበባ ህዝብ ጋር ሊቀላቀሉ የቀራቸው በሰዓታት የሚቆጠር ጊዜ ብቻ
ነው፡፡
ከእንግዲህ ወዲያ የጎንቻን ፍቅር ሙቀቱ እስከሚያቃጥላት ድረስ እንደ ልቧ ልትሟሟቀው ሁኔታው ተመቻችቶላታል። ከእንግዲህ በኋላ የልታጌጥ፣ እንደፈለገችው ልትዘል፣ ልትቦርቅ ልጓሙ ተፈቶላታል።
ጎንቻም አንጎሉን ሲያዞረው በኖረው በዓለሚቱ ፍቅር ወፈፍ በሚያደርገው በዓለሚቱ ናፍቆት ክፉኛ ተጎድቶ ነበር። አብዛኛውን ጊዜ በጫካ ውስጥ ትዝታዋን ብቻ እያቀፈ በማደር ሲሰቃይ ኖሯልና ናፍቆቷ ነፍሱን መንጥቆ ሳያወጣው በፊት ጥሩ ዘዴ ፈጥራ ይዛው በመኮብለሏ አልተከፋም፡፡ያንን ቢያሽተው ቢምገው የማይጠግበው መዓዛዋን በየቀኑ በየደቂቃው ሊያጣጥመው ነውና ኩብለላው ብዙም አላስጨነቀውም ነበር። የተሳፈሩበት ሎንቺና ወስዶ ለገሃር ጣላቸው፡፡

ጎንቻ ከጫካ ያመለጠ አውሬነቱ የታወቀው ገና ከመኪና ላይ እንደወረደ ነበር፡፡ ተይዛ ያመለጠች ሚዳቋ መሰለ፡፡ ሽው!...ሽው!... ውር!... ውር
በሚሉት መኪኖች መሀል ሲገባ ሮጦ ሊያመልጥ ሞከረ። እንጣጥ!
እንጣጥ! እያለ የአንዱ መኪና ራት ሊሆን ትንሽ ቀረው። መንገዱ መሀል ሲደርስ ሰግጠጥ.. ሰግጠጥ እያደረገው አንዴ ወደ ፊት አንዴ ደግሞ ወደ ኋላ ለማምለጥ ዓለሚቱን ክፉኛ ታገላት።እሷም መደናበሯ አልቀረም ቆይ ጎንቻዬ እኔን ተከተለኝ፡፡ ቀስ በል። እኔ ወደምሄድበት ረጋ ብለህ ተራመድ። መኪኖቹን አትመልከት። ያዞርሃል ... ቀስ ...አዎ እንደሱ ጎሽ
..እጆቹን ግጥም አድርጋ ያዘችው እንደምንም ብለው እየተጓተቱ አስፋልቱን ተሻገሩ።
“እሺ ...አዞረኝ እኮ…ቆይ ቁጭ ልበል" አላት፡፡ ደገፈችውና ወደ አንድ ህንፃ አጥር ጥግ ሄዱ፡፡ ተረከዙ ላይ እንደ ዝንጀሮ ቁጢጥ አለ፡፡ ጭውው..አለበት። ጭንቅላቱን በሁለት እጆቹ ያዘው። ዐይኖቹ ጭፍን ክድን ጭፍን
ክድን አሉ፡፡ መኪና ላይ ያልተሰማው የማጥወልወል ስሜት ተሰማው፡፡

"ርቦህ ይሆናል ጌታዬ ርቦህ ነው። ቆይ እዚህ ጋር የማየው ሆቴል ቤት ነው መሰለኝ" ባሻገር ከሚታየው ቤት ላይ ጣቷን ቀስራ አሳየችው።ቆዳቸው የተገፈፈ በጎች ሳይበለቱ ተሰቅለዋል። የሰንጋ ብልቶች በአይነት በአይነታቸው በስርአት ተዘጋጅተው በወረንጦ ላይ ተንጠልጥለዋል፡፡
ልክ ነው ምግብ ቤት ነው" አለችውና ከተቀመጠበት አስነስታው ተያይዘው
ትደጋግፈው ወደ ስጋ ቤቱ አመሩ....
የሚበላ ነገር አለ?" ብላ ጠየቀች፡፡
“አዎን!” አለ ሻጩ፡፡
“ምን አለ?"
“ሁሉም ነገር አለ፡፡ የፈለጋችሁትን..." ወደ ውስጥ እንደመዝለቅ አለችና የሻጩን ዐይን ዐይን በልምምጥ ተመለከተችው።
“በል እስቲ ቀይ ወጥ በእንጀራ..“ፈራ ተባ እያለች ጠየቀቸው። ዓለሚቱ ከልጁ ጋር ስትነጋገር ጎንቻን እንደ ህፃን ልጅ ግራ እጁን ግጥም አድርጋ
ይዛው ነበር፡፡ ጎንቻ...ያ ወንዱ..ጎንቻ... ያ አስፈሪው ጎንቻ አስፈሪነቱ ጀግንነቱ ከሹሩባው ጋር አብሮ እንደተላጨ ሁሉ ወኔው በኛሮ ጫካ ውስጥ ተጥሎ እንደቀረ ሁሉ ዐይኖቹ ፈጠው ርቦት ሲቁለጨለጭ ቀበሮ
የፈሳባት ጦጣ መስሎ ሲታይ እሱነቱን የማይክድ አልነበረም።
“በሉ ጥፉ ከዚህ! ፋራዎች! ገገማዎች! ይሄ የሥጋ መሸጫ ሉካንዳ እንጂ የእንጀራ መሽጫ ጉሊት መስለሽ?! አይተሽ አትጠይቂም?!” ጮኸባት።
ሽምቅቅ አሉ፡፡ አቤት አደነጋገጥ ወጥቶ ፀብ እንዳይፈጥር ጎንቻም በንዴት እልህ ውስጥ እንዳይገባና ገና አንዱንም ሳይይዙት መዘዝ ውስጥ እንዳይገባ ፈራች ፀብ ከተፈጠረ ፖሊስ ይዞ እንዳያንገላታቸው ስጋት አደረባትና
ዐይኖቹ መቅላት ልቡ የንዴት ደም መርጨት ሰውነቱ መቆጣት
የጀመረው ጎንቻን ሙጭጭ አድርጋ ይዛ የስድብ መዓት ከሚያወርድባቸው ጎረምሳ ሽሹ...ጎንቻ አንድ ቂም በልቡ ቋጠረ፡፡ ርቦት ሆዱ የእህል
ያለህ! በሚልበት ሰዓት ወስፋት የሚቆልፍና ወሽመጥ የሚበጥስ የስድብ መርዝ ቀመሰ። እንደምንም ብለው እየተጓተቱ ሄዱና እንጀራ የሚሽጥበት ምግብ ቤት በጠቋሚ አገኙ። በሉ፣ጠጡ፣ ጠገቡ። ጊዜው እየመሸ
ሲመጣ አሁንም በጥቆማ አልቤርጎ ተከራዩ። ምን ችግር አለ? ብር እንደሆነ ዕድሜ ለጎንቻ! በሽበሽ ነው፡፡ ከሰባት ሺህ ብር በላይ ጥሬ ገንዘብ ይዘዋል። ጎንቻን ትንሽ ያስቸገረው መብራቱ ነበር፡፡ ብርሃን በጣም በዛበት። ዐይኑ በአንድ ጊዜ የአምፖሉን ብርሃን መቋቋም አልቻለም፡፡
ሊተኙ አካባቢ አምፖሉን ቀድሞ ለማጥፋት የሞከረው እሱ ነበር፡፡ “ኡፍ ኡፍፍ. ኡፍፍፍ..!" እንደ ኩራዙ ሞከረ። በኋላ ግን ዓለሚቱ በድርጊቱ እየሳቀች ማጥፊያውን ቀጭ... ቋ! አድርጋ አጠፋችውና በችሎታዋ እየተኩራራችበት ተቃቅፈው ተኙ፡፡

ከሌሊቱ ሰባት ሰዓት አካባቢ ጎንቻ ሽንቱ ወጠረውና የመኝታ ቤቱን በር ቷ! አድርጎ ከፍቶ ወጣ፡፡ የተከፈተውን ድምፅ የሰማው ሽማግሌ ዘበኛ
“ማነው?” አለ በተጎተተ ድምፅ፡፡
"እኔ ነኝ!" አለ ጎንቻ።
"ወዴት ነው?"
ለውሃ ሽንት!"
“የውሃ ሽንት ተሆነ ቦቦው አለልህ አይደለም?! የት ልትሸና ነው? አሁን የሽንት ቤቱ በር ቁልፍ ነው" አለና ዘበኛው ቁጣ ቀረሽ መልስ ሰጠው፡፡
"የምን ቦቦ ነው የምትለኝ ጃል?! ሽንቴ መጥቷል እኮ ነው የምልህ!... "
በዘበኛው ኃይለ ቃል ልክ መለሰለት።
“ጤናም የለው እንዴ ሰውየው?" ዘበኛው ካፖርቱን እላዩ ላይ ጣል
አድርጎ አጭር ዱላውን ይዞ ወጣ፡፡
ሂድ ግባ! ቦቦው የተዘጋጀው ላንተ እኮ ነው!" አለና ጮኹ፡፡
“የት ነው የምሄድልህ?!"
"አልጋው ስር አለልህ እኮ ነው የምልህ!"
“አልጋ ስር ሽና ነው የምትለኝ?!"
እዚህ ደጅ ግን መሽኛ ቦታ የለም! ያንተ ቢጤ ሰካራሞች ናቸው እዚህ እንኳን አልጋ ስር አልጋህም ላይ ሽናው! እሱ የኔ ችግር አይደለም!
ሽንታቸውን እየሸኑ የጉንፋን መጫወቻ ያደረጉኝ!” በንዴት ጮኸ፡ በዚህ በሁለቱ ጭቅጭቅ መሃል ዓለሚቱ ልቧ በፍርሃት ተውጦ እያዳመጠች ና። የውሽማዋን አመል ስለምታውቅ ሽማግሌውን ሲጥ!

#የተወጋ_ልብ
፡
፡
#ክፍል_አርባ
፡
፡
#ድርሰት_በትክክል_ገና


....እሱም ዓለሚቱም ለአገሩ እንግዶች በመሆናቸው ምክንያት ፍላጎቱን በአስቸኳይ ማሳካት አልቻለም፡፡ ይሁን እንጂ እየዋለ እያደረ እሱ የሚፈልጋት ወንጀል እሱ የተጠማት ደም ወዳጅዋን ፍለጋ ዳዴ እያለች እየመጣችለት ነበር።
እንደ ልማዱ የአንበሶቹን ግቢ አጥር አንቆ አንበሶቹን ይመለከታል።
“ሲያዩት ገና ከገጠር የመጣ ነው" አለ ከወዲያ ማዶ ሆኖ ሁኔታውን ሲከታተል የነበረው ጆብሬ፡፡በአዲስ ልብሱ በቦላሌ ሱሪው ውስጥ ደንበኛ ባላገርነቱን አነበበ፡፡ በሃሳቡ ከኮት ኪሱ ውስጥ ከብብቱ ስር ገብቶ ሲሞዠልቀው ታየው።
እጅሬ የእርሻ በሬዋን ወይንም የጎተራ ጥሬዋን ሸጣ በርካታ ብር ሳትይዝ አትቀርም"ብሎ ገመተና "ልዳብሳት!"ሲል ወሰነ፡፡ አስፋልቱን ተሻገረና ወደ አንበሶቹ ግቢ መጣ፡፡ ጠጋ አለ። ወደ ጎንቻ፡ ሽቦውን በሁለት እጆቹ ግጥም አድርጎ ይዞ "ፓ! ወይኔ! ኧረረረ!!…አፉን እንዴት ነው የሚከፍተው በእናታችሁ?!” የጎንቻን የባላገሯን ልብ ሰልቦ ትኩረቷን በአንበሳው
ላይ እንድትጥል ለማድረግና ከዚያም ያለ ሀሳብ ኪሷን ለመዳበስ ነበር።
በጆብሬ አመለካከት ጎንቻ አፏን ከፍታ የቀረችው አንበሳ አይታ ስለማታውቅ ነው፡፡ ያላወቁ አለቁ! አሉ?…ቀስ በቀስ ባላገሯን ተጠጋት። እባቡ ጎንቻ! እንኳንስ ስው ጥላውን የሚጠራጠረው ጎንቻ የጆብሬን እንቅስቃሴ ቀርቶ ሃሳቡን ከነቃበት ቆይቷል። የበግ ለምድ የለበስ የቀበሮ ባህታዊነቱን ያላወቀው ጆብሬ ሲፈርድበት እነዚያ በልምድ የዳበሩ ጣቶቹን
በመቀስ ፎርም ወደ ጎንቻ የኮት ኪስ ሰደዳቸው።
“ሌንጨ ቦሩ!!" አለና ፎከረ እንደ ልማዱ።
ሂድ!ጀጋ! ምን አባክ ሆነሃል?!! ገገማ!!. ጆብሬ ዐይኖቹ እንደፈጠጡ እንደማፈግፈግም እንደማስፈራራትም አደረገው፡፡ ጡንቻውንም እንደማሳየት ቃጣው። ዳሩ ምን ያደርጋል? ያ ባላገር ፤ላጆብሬም እንደ ህልም ሆኖ በሚታወሰው ኃይል ከብረት ምጣዱ ላይ ተሰቅስቆ እንደሚነሳ ቂጣ ሰቅስቆ ወደ ሰማይ አነሳና አስፋልቱ ላይ አነጠፈው። ሲሰርቀው ኪሱ ሊገባ የተመለከቱ ሰዎች ከበቡ። ጆብሬ ሌባ
መሆኑን ከሚመስክረው የተጫጫረ ፊቱ ሌላ የሚያውቁትም ነበሩ፡፡
“ጎሽ! ጎሽ! እሰይ! ወንድ!.. ይበለው! ይበለው ይንጫጩ ጀመር፡፡
“ባላገር መስላ አጅሬ ወንድ ናት!!" ጎንቻን አደነቁ፡፡ ጎንቻም አዲስ አበባ ከገባ ከአንድ ወር በኋላ ደም ካየ ደም ከተጠማ ከአንድ ወር በኋላ ምንም እንኳን ትርፍ የሌለውና ጥቅም የማያስገኝ ቢሆንም ደፍሮ ኪሱ የገባ
ጠላቱን ወደ መሬት ደፍቶ በአፍንጫና በአፉ ደም አስደፈቀው...ጎንቻ ደም አየ። ተደሰተ፡፡ በብዙ ሰው ኃይልና በበርካታ ክንዶች ወደ ላይ በግድ
ተጎትቶ ተነሳ። ቀልጣፋው ጆብሬ፣ አንበሳው ጆብሬ ጣቶቹ አነጣጥረው የማይስቱት ጆብሬ፣ ጉልበቱ የጅብ የነበረው ጆብሬ በጎንቻ ክንድ ውርደት ቀመሰ፡፡ ፍፁም ያልገመተው ነበርና ጎንቻን በአድናቆት ተመለከተው።
ጎንቻን ፈራው፡፡ በፍርሃትና በአድናቆቱ ውስጥም ወደደው። ደሙን ጠራረገና ሄደ። ራቅ ብሎ ከሄደ በኋላ እንደገና ዘወር ብሎ ጎንቻን በጥንቃቄ አስተዋለው፡፡ በአድናቆት ጭንቅላቱን እያከከ ተመልሶ መጣ፡፡

“ወንድ ነህ! ወንድ ጀግና!" እጁን በአድናቆት ዘረጋለት፡፡ ወንድነቱን አምኖ ተሸናፊነቱን ተቀብሎ እጁን የሰጠውን ምርኮኛ ሊያሳፍረው አልፈለገም::ያን ሲመኘው የነበረ፣ ያን ሲያቅበጠብጠው የከረመ ስራ የሚጀምርበትን ቀን ምክንያት አድርጎ ይሆን ጆብሬን የጣለለት? ማን ያውቃል?እጁን ሲዘረጋለት እሱም እየሳቀ ወዘወዘው፡፡ እንደገና ተቃቀፉ፡፡
"አንበሳ ነህ!" ሲል ጆብሬ በድጋሚ አደነቀው። ይሄ ሁሉ እርቀ ሰላም
የወረደው ፀቡ ከበረደና ለወሬ የተሰበሰበው ሰው ከተበተነ በኋላ ሆነ እንጂ ሁኔታቸውን ከመጀመሪያ ጀምሮ ለተከታተለ ሰው ጉድ የሚያሰኝ ነበር፡፡ እንደዚያ ተናንቀው ሲደባደቡ የነበሩት ሰዎች የደም ማግኔት አሳሳባቸውና አንደኛው አድናቂ ሌላው ተደናቂ ሆነው ጨዋታ ጀመሩ።
“ጆብሬ ጫን ያለው እባላለሁ!"
“ጎንቻ ሀጂ ቦሩ" እሰኛለሁ፡፡
"በጣም ወድጄሃለሁ ልጋብዝህ እፈልጋለሁ።"
“ዛሬ አልጋበዝልህም፡፡ ከፈለክ ለነገ እንቀጣጠር” አንድም ቶሎ ብሎ ተጋባዥ ላለመሆን ሁለተኛው ደግሞ የጆብሬን ቁም ነገረኛነት ለማወቅ
እንዲያስችለው በማግስቱ እዚያው አንበሶቹ ግቢ በራፉ ላይ ለመገናኘት ተቀጣጥረው ተለያዩ፡ ጆብሬ ሀቀኛ ስዓት አክባሪነቱንና ጎንቻን ለቁም ነገር የሚፈልገው መሆኑን አረጋገጠ፡፡ ከቀጠሮው ቀድሞ እየጠበቀው ነበር። ተቃቀፉ፡፡
“ቦታ ይዘን እንጫወት" አለውና ጆብሬ ወደ ሚኒሊክ ሆስፒታል በሚወስደው መንገድ ቁልቁል ይዞት ወረደ። ከዚያም አረቄ ቤት ይዞት ገባና አረቄ እየጠጡ ጨዋታው ደራ። ጆብሬ የህይወት ታሪኩን ይተርክለት ጀመር፡፡

"ወላጆች ነበሩኝ፡፡ መቼም ሰው ያለወላጅ አይፈጠርም! የኔ ወላጆች ግን በአንድ የመንግሥት መሥሪያ ቤት ውስጥ ጥሩ ደመወዝ የሚከፈለው አንደኛው ራስ ወዳድ ሌላው ለኔ አሳቢ ሆኑና በሀሳብ ተለያዩ። አባቴ
ተቀጣሪ ነበር፡፡ እናቴ የቤት እመቤት ነበረች። ገና የሰባት ዓመት ልጅ ሆኜ በቤት ውስጥ ጭቅጭቅና ንትርክ በዛ። አባቴ መጠጥ ይወድ ነበር።
ወላ ሚስቴ የለ ወላ ልጄ የለ! ደመወዙን በአራጣ ለሚበደራቸውና በዱቤ
መጠጥ ለሚሸጡለት ሰዎች ከፋፍሎ ይጨርስና ዐይኑን አፍጥጦ በአል ኮል ነብዞ ይገባል። እናቴ ትንሽ ልትናገረው ከሞከረች አበቃላት። ዛሬን አያድርገው ዛሬን አትውደደኝና በጣም ትወደኝ፣ በጣም ታፈቅረኝ ነበር፡፡ለእኔ ስትል ታገሰችው፡፡ ሲደበድባት ተደብድባ ሲረግጣት መሬት ሆና ብዙ ቻለችው። እንደዚያ የሚያደርገው ቤቱን ጥላለት እንድትጠፋ ሆን
ብሎ ነበር። ጥላው እንዳትሄድ የኔ ነገር ጨነቃት። ከዚያ ቤት ውጭ
የማድግ አልመሰላትም። የአባት ፍቅር እጦት እንዳይጎዳኝ አሰበች፡፡ በመጨረሻ ላይ ግን ሁሉም ነገር ከአቅሟና ከትዕግስቷ በላይ ሆነባትና እኔን ይዛ ቤቱን ትታለት ጠፋች። ደስ አለው፡፡ ሊፈልጋት አልሞከረም፡፡ወዲያውኑ ሌላ ሚስት አገባ። እኔና እናቴ ከእህቷ ቤት ለኔ አክስት መሆኗ
ነው ከአክስቴ ቤት ገባን። አክስቴ ጠላና አረቄ ትሸጥ ነበር፡፡ እናቴ
እዚያው እሷን እየረዳች መኖር ጀመርን፡፡በዚሁ መሃል እናቴን አንዱ ካላገባሁሽ አላት። አገባችውና እኔን ይዛኝ ቤቱ ገባች፡፡ አዲሱ ባሏ እሷን ይወዳታል።እኔን ግን አይወደኝም፡፡ ዲቃላ! እያለ ይሰድበኝና ያሸማቅቀኝ ነበር።አባዬ ስለው አባት ይንሳህ የለማኝ ልጅ እያለ ያሳቅቀኝ ነበር።
ይሄን የሚያደርገው እናቴ ሳትሰማ ነው። እናቴ በጣም እንደምትወደኝ
ያውቃል። እሷ ፊት ይስመኛል። እሷ ዘወር ስትል ጭንቅላቴ እስከሚበሳ ድረስ በኩርኩም ያጋጨኝና ሳለቅስ እውላለሁ። የእንጀራ አባቴ ቀስ በቀስ ሰው ሳይሆን ጭራቅ እየመሰለኝ ሄደ። ሁል ጊዜ "ዲቃላ! ዲቃላ!
ዲቃላ!” እያለ እየሰደበ እየደበደበ ራሴንም እሱንም እንድጠላ አደረገኝ።

ይሄ ጥላቻዬ ደግሞ ለሱ ጥሩ እንዳልሆን መጥፎ ስራ እንድሰራ ይገፋፋኝ ጀመር፡፡ ቀስ በቀስ ገንዘብ ከኪሱ መስረቅ ጀመርኩ። የሱን ገንዘብ ሰርቄ ብስኩት ገዝቼ ስበላ ይጣፍጠኛል። የጠላት ገንዘብ ይጣፍጣል። እናቴ

#የተወጋ_ልብ
፡
፡
#ክፍል_አርባ_አንድ
፡
፡
#ድርሰት_በትክክል_ገና


....አሜሪካን ግቢ፣ጌሾ ተራ፣ ዶሮ ማነቂያ፣ ሠራተኛ ሰፈር፣ እሪ በከንቱ በጎንቻ ቁጥጥር ስር ዋሉ፡፡ የጆብሬና የጎንቻ ጓደኝነት ከሁለትነት ወደ አራትነት ተሸጋገረ። ጎንቻ ጀግንነቱን ለመጀመሪያ ጊዜ ያስመሰከረው
በፈጣን የአንገት ጥምዘዛ ነበር፡
አንድ ምሽት በሀብተ ጊዮርጊስ ድልድይ አካባቢ ለወሊድ የደረሰች ሚስቱን በሌሊት ሆስፒታል አድርሶ የመመለሻ መኪና አጥቶ ወደ ቤቱ ኩስ ኩስ የሚል ምስኪን አንገት እንደ ዶሮ ጠምዝዞ በመጣል ማንነቱን አሳየው።
ጆብሬ ፍጥነቱንና ቅልጥፍናውን የበለጠ አደነቀው።ከዚያን ግዜ ጀምሮ የበለጠ እያከበረውና እየፈራው መጣ፡፡ገንዘብ በሽበሽ ሆነ፡፡ ጆብሬ ኪስ ይዳብሳል።ጎንቻ ማጅራት ይመታል። ክርክር ከበዛ አንገት እንደ ፎጣ ጠምዝዞ ይጨምቅና ይበረብራል"ለካስ በከንቱ ኖሯል ኛሮ ኛሮ ያሰኘኝ?”
አለ፡፡ ኛሮን በአሜሪካ ግቢ ውስጥ፣ ኛሮን በጌሾ ተራ ውስጥ፣ ኛሮን በዶሮ ማነቂያ ውስጥ፣ ኛሮን በሠራተኛ ሰፈር ውስጥ፣ ኛሮን በእሪ በከንቱ ውስጥ አገኘው
ከኛሮ የቀረ የቀረበት ነገር ቢኖር
ዋሻውና የአውሬ ስጋው ብቻ ነበር፡፡በአዲስ አበባ ውስጥ የወላጆቹን ሃይማኖት ቀይሮ የዓለሚቱ ሃይማኖት ተከታይ ሆኖ አብረው ጮማ ይቆርጣሉ፡፡
አልኮል ይጨልጣሉ። ከዓለሚቱ ጋር በአረግራጊ ሽቦ አልጋ ላይ ያረገርጋሉ። ከዓላሚቱ ጋር እንደዚህ ዓለምን እየቀጩ በአዲስ አበባ ውስጥ መኖርን ቀስ በቀስ እየለመደው፣ እየወደደው መጣ፡፡ አዲስ አበባ ጣመችው፡፡ ጆብሬም
እውነተኛ ታማኝ ጓደኛነቱን አስመሰከረ ጎንቻን ጋሻ መከታው አደረገ፡፡ፀብ ከተነሳ ጎንቻ ገላጋይ መስሎ ተበዳይ ላይ ጉብ ነው፡፡ ጆብሬ የደነዘዘ ሰውነት ካገኘ ሞሽልቆ ያመልጣል። ከተነቃበትም ጎንቻ አለኝታው
ነው። ትርዒቱ ቀጠለ፡፡ አንደኛው የአደጋ ጣይ ቡድን ከሌላው ጋር
ተዋወቀ። በጎንቻ የበላይነት በዓለሚቱ ንብረት ተቀባይነትና አስቀማጭነት ወዳጅነቱ ተጧጧፈ።ሌሎቹ የቡድኑ አባላትም ዓለሚቱን በጥሩ አስተናጋጅነቷ ወደዷት። ፍቅር በፍቅር ሆኑ። መኖሪያ ቤታቸውንም ከእንጦጦ ወደ ዋናው መስሪያ ቤታቸው ወደ እሪ በከንቱ አዛወሩና አንድ ሰፊ ክፍል ቤት ተከራዩ።

በገንዘብ ላይ ገንዘብ ተጨመረ፡፡ እያለቀ፣ እየመነመነ የመጣው ገንዘብ ሲያሳስባት የቆየችው ዓለሚቱ ለመቁጠር እስከሚታክታት ድረስ ተንበሽበሸች፡፡ አራጣ በማበደር ሌላ የገቢ ምንጭ ከፈተች፡፡ በውበቷ ላይ ውበት፣
በጌጣጌጦቿ ላይ ጌጣጌጥ፣ በብር ላይ ብር አከማቸች።
ዛሬም በዓለሚቱ ካዳሚነት ጫት እየተቃመ የተዘረፈው ንብረት የሚቆጠርበት፣ ክፍፍል የሚደረግበት፣ እየተመረቀነ፣ እየተፈረሽ ውይይት የሚካ
ሄድበት፣ ተጨማሪ ዕቅድ የሚወጣበት፣ ስትራቴጂ የሚቀየስበትና ስልት
የሚነደፍበት ዕለት ነው፡፡ በቤቱ ውስጥ ያሉት ከዓለሚቱ ጋር አምስት ሲሆኑ ከጆብሬ ሌላ በቅፅል ስሙ “መቀስ" እየተባለ የሚጠራው አንበሴና
በጫት ምርቃና ላይ የሚንተፋተፈው አበራም ይገኙበታል። ጫት ከመጀመሩ በፊት ዓለሚቱ ሳር ጎዝጉዛ ፍራሽ አንጥፋ፣ ከሰል አያይዛ ሁሉን
ነገር አዘገጃጅታለች፡፡

የሜቱ ሥነ ሥርዓት የሚጠይቀው የቄጤማው ጉዝጓዝ ሰንደሉ ዕጣኑ
ሁሉ የተሟላ ነው፡፡ እውነተኛ ካዳሚነቷን አረጋግጣለች ማለት ይቻላል። የሰላም አምባሳደሮች፣ የሳይንስና ምርምር ፕሮፌሰሮች፣ የዕድገት መሀንዲሶች፣ ጥበበኞች እና ምሁራኖችን የምታስተናግድ ካዳሚ..እግሮቻቸውን አጣጥፈው ቦታ ቦታቸውን እንደያዙ ጎንቻ ግድግዳው ላይ ወዳን
ጠለጠለው ኮት ኪሱ ውስጥ ገባና በርካታ ነገሮችን ማውጣት ጀመረ።
በደም የተለወስ የአንገት ሀብል... ትላልቅ የጆሮ ጉትቻዎች… ከወርቅ
የተሰሩ የሴት የእጅ አምባሮች የተለያዩ የብር ኖቶች ያሉበት ትንሽ
ቦርሳ ያ ሁሉ ንብረት ከጥቂት ሰዓታት በፊት አንቆ የዘረፋት ሴት
ሀብት ነበር፡፡ ጆብሬ ዛሬ የሰራውን ሁለት መቶ ብር ከደረት ኪሱ ላጥ
አድርጎ አወጣና አስቀመጠ፡፡ አበራ አልቀናውም፡፡ አንበሴ ዛሬ እንደ አንበሳነቱ ሳይሆን ውርደት ቀምሶ ቡጢ ልሶ ነው የመጣው። ሁለቱ የሰሩትን ሲያወጡ ሁለቱ አፈጠጡ። ወላ ሀባ ጭቅጭቅ ንትርክ የለም። አንዱ ከቀናው ላልቀናው ያካፍላል ዛሬ ባይቀናው ነገ እንደሚክስ የታወቀ ነው፡፡
ይሁን እንጂ መቀስ በጣም አብዝቶታል። ያንን መልካም ቁመናውን ብቻ ዋቤ አድርጎ ዕይኖቹን ያስለመልምና ድርሻውን ላፍ አድርጎ መሰስ ይላል። የቀናው ዕለት እንኳ የረባ ነገር አበርክቶ አያውቅም። እፍኝ ቆሎ ይዞ ከአሻሮ መጠጋት አብዝቷል፡፡ በማንኪያ ሰጥቶ በአካፋ መዛቁን እየደጋገመ መጥቷል።

የተማመነው በማን ይሆን? ጎንቻ ጆብሬ ያስቀመጠውን አየና ወደ ሁለቱ ፊቱን አዙሮ በምልክት
እጃችሁ ከምን? ሲል በእንቅስቃሴ ጠየቃቸው፡፡ ያገኘው መልስ ግን የፈጠጡ አራት ዐይኖች ሲንከባሉና ሲቁለጨለጩ ከማየት ሊዘል አልቻለም።

“ስማ መቀስ ብዙ ብልጥ መሆን አያስፈልግም! የምታገኘውን ላፍ አድርገህ ትሄዳለህ፡፡ ይዘህ የምትመጣው የሰራኸውን ሳይሆን በብልጠት እየቀነጨብክለት መሆኑን ሁላችንም እናውቃለን። በመካከላችን ዋናው ቁም ነገር መተማመን ነው! አንተ ግን ሁኔታህን ደጋግሜ ስመለከ
ተው እምነት የጎደለህ ትመስላለህ፡፡ ሁል ጊዜ የሌላውን ድካም ጠባቂ መሆን ብልጥነት ብቻ ሳይሆን ዐይን አውጣነት ነው!” ተቆጣ፡፡ 'የአበራ ጉዳይ እንኳ ምንም አይደለም የታወቀ ነው። ቶሉ ቶሎ ባይቀናውም
አንዴ ከቀናው በሽ በሽ ስለሆነ ግድ የለም። አንተ ግን አበዛኸው። ከዚህ ውስጥ ምንም የሚደርስህ ነገር እንደማይኖር አረጋግጥልሀለሁ! በርጫህን ቅመህ ለጨብሲ የምትሆን አስር ብር በቂህ ስለሆነ ሌላውን እን
ዳትጠብቅ!" ቁርጡን ነገረው፡፡ ከጎንቻ ያላነሰ የአረመኔነት ባህሪ የነበረው መቀስ ለግላጋ ቁመቱና ወንዳወንድነቱ ከውጭ ለሚያየው ሰው የሚስብ ነው። መቀስ በጎንቻ አነጋገር ወሽመጡ ብጥስ አለ። በጉምዥት አፉን የሞላው ምራቅ በድንገት ደረቀ፡፡ ጎንቻ የበላይነቱን በመያዙ እኔስ ከማን አንሼ? በማለት ሊቀናቀነው የሚሞክር ሰው ነው። የቡድኑን የመሪነት ሥልጣን ለመውሰድ ከመመኘት ባለፈ በጎንቻ ላይ ንቀት ነበረው። ይህንን ንቀቱን በተግባር ለማሳየት ደግሞ ዓለሚቱን አጥምዷታል። ጎንቻ ያን የመሰለ አንጀት
የሚበጥስ ንግግር ሲናገረው ቀስ ብሎ ዓለሚቱን በቆረጣ ተመለከታት፡፡ እሷም የጎንቻን ዐይኖችና የሌሎቹንም
እንቅስቃሴ ጠብቃ ማንም ሳያያት ተደብቃ "ጥቅስ" አደረገችው። ፀብ አትፍጠር ማለቷ ነው፡፡ ምን አሳስበህ? ማለቷ ነው። ተረጋጋ....
።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።

ከሶስት ዓመታት የላምበረት ኑሮ በኋላ ዘይኑን ዳግማዊ ሚኒሊክ ትምህርት ቤት አስገባት። ከላምበረት ዳግማዊ ሚኒሊክ ትምህርት ቤት ከምትመላለስ በአቅራቢያው ቤት መከራየት ፈለገና እሪ በከንቱ አካባቢ ሰራተኛ
ስፈር ሁለት ክፍል ያላት ቤት አግኝቶ ተከራየ፡፡ ዘይኑ ለትምህርት ቤቷ ቅርብ የሆነ ቤት አገኘች። ትንሽ ደስ ያላላት ላምበረት የትውልድ መንደሯን ዓይነት ፀጥታ የሰፈነበት ሲሆን እሪ በከንቱ ግን የተጨናነቀና ሁካታ የበዛበት መሆኑ ነው፡፡ ይሁን እንጂ ረጅም መንገድ ከመመላለስ ታድጓታልና ጉዳቱን በጥቅሙ አካክሳ ተቀብላዋለች፡፡ ጌትነት እህቱን በቅርበት እየተከታተለ ለጥሩ ውጤት እንድትበቃ ማድረጉ፣ በትምህርት ቤት ተጀምሮ ለሁለት አመታት የዘለቀውና ውስጥ ውስጡን ሲያሰቃየው የኖረው ፍቅር መቋጫው አምሮ ከሚወዳት ከአማረች ጋር አስደሳች

#የተወጋ_ልብ
፡
፡
#ክፍል_አርባ_ሁለት
፡
፡
#ድርሰት_በትክክል_ገና


....በዚህ ላይ ደግሞ አቶ አባይነህ ስራቸው ተጋልጦ ከሥልጣናቸው ዝቅ እንዲሉ ምክንያት በመሆኑ እያቶኮቶኩ ነገር ያቀጣጥላሉ።

እውነትህን ነው ይሄ ጦሰኛ ጦሳችንን ይዞ ካልሄደ በስተቀር ምን ሰላም እናገኛለን?!” በማለት ብሶቱን ያባብሳሉ፡፡ በዚህ ምክንያት የምረቃ በአሉ ለጌትነት ለቤተሰቦቹና ለወዳጅ ዘመዶቹ ልዩ የደስታ ቀን ሆኖ ሲውል
ለልኡልሰገድ ግን መርዶ ነው የሆነበት። ይህንን መጥፎ ስሜቱን ለማብረድ ደግሞ ሰሞኑን ሲሯሯጥ ሰንብቷል። ትጉህ ሰራተኛነቱ እንኳንስ አብረውት በሚሰሩ የስራ ባልደረቦቹ ቀርቶ በሚጠሉት ሰራተኞች ጭምር
የታወቀ ነው፡፡ ዲግሪውን ይዞ ሲመጣ ያንን እንደቀላዋጭ ውሻ ከንፈሩን እየላሰ ሲጎመዥለት የኖረውን የሂሳብ ዋና ክፍል ሃላፊ ቦታ እንደ ሚወስደው የታወቀ ነው፡፡ በሱ እምነት ያንን እድገት ለማግኘት ጌትነት ከዚያ አካባቢ ገለል ማለት አለበት።እሱ ገለል እስካላለ ድረስ ሊረጋጋ አይችልም፡፡ አንዳንዱ ሰው እድገት ለማግኘት ሲል ከፊት ለፊቱ የቆመው ሰው በሆነ ምክንያት ገለል እንዲልለት ይመኛል። ፀሎት ያደርሳል፡በዚህ የተነሳ ከፊት ለፊቱ በሚታየው የተስፋ ጭላንጭል ላይ የተንጠለጠለ የምኞት እስረኛ ሆኖ ይቀራል።ከጭላንጭሉ በስተጀርባ ዕድል ደማቅ የብርሃን ውጋጋኗን አብርታ እየጠበቀችው መሆኑን በፍጹም አያስብም፡፡ በፈጠራት ጠባብ ዓለም ውስጥ ራሱን ወስኖ በማስቀረት ለትንሹ
ነገር ሲጓጓ የሱ የነበረው ትልቁና መልካሙ ነገር በድቅድቁ ጨለማ
ውስጥ ተውጦ ይቀራል። ልኡልሰገድም ተምሮ ራሱን በመለወጥ ከዚያ የተሻለ ወፍራም እንጀራ መብላት ሲችል የተመኛትን ትንሽ ሹመት እንዳይቀማው በመስጋት የጌትነትን ሞት ተመኘ፡፡ በምረቃ ስነ ስርአቱ ላይም ሳይገኝ ቀረ። ጌትነት አለቃው በጥሪው ቦታ ሳይገኝ በመቅረቱ ቅር ቢለውም ጥሪውን አክብረው የመጡ ጓደኞቹ እቅፍ አበባ እያበረከቱ ሲስሙት ተፅናና፡፡ እናቱን እቅፍ እያደረገ ከአማረች እና ከቤተሰቦቿ ጋር እንደዚሁም ከትምህርት ቤት ጓደኞቹና ከሽመልስ ጋር በርከት ያሉ ፎቶ
ግራፎችን ተነሱ፡፡ እናቱ እጮኛነቷን ባታውቅም የልጇ ፍቅረኛ መሆን
ዋን ገምታ ከአማረች ጋር በፍቅር እየተቃቀፈች በርከት ያሉ የማስታወሻፎቶግራፎችን ስትነሳ ዋለች::

የፎቶ ግራፍ ስነ ስርአቱ እንዳበቃ ጥሪውን አክብረው በመጡ ጓደኞቹ ታጅቦ ከእናትና ከእህቱ ጋርም ተያይዘው ወደ መኖሪያ ቤቱ ሄዱ። ጌትነት እምብዛም በማይወደው ሰፈር ውስጥ የተከራያት ጎጆውን የወደዳት ገና ዛሬ ነው፡፡ ዛሬ ከጓደኞቹና ከሚወዳቸው ቤተሰቦቹ ጋር ደማቅ የደስታ ጊዜ እያሳለፈባት ነውና ሰፈሩን ዘንግቶ ጎጆውን ቢወድ የሚደንቅ አይሆንም ጌትነት የተከራያት ቤት መሀሏ በመጋረጃ ተከፍሎ ከመጋረጃው ውስጥ
አንድ ሰፊ የሞዝቮልድ አልጋና ዘይኑ የምትተኛበት አንድ ታጣፊ
አልጋ አለ፡፡ የወዲህኛው ክፍል በሳሎንነት የሚጠቀሙበት ሲሆን አንድ ትልቅ ጠረጴዛና አራት የእንጨት ወንበሮች መሀል ላይ ጉብ ብለዋል።
ከጥግ ላይ አንድ አግዳሚ ወንበር አለ፡፡ ቤቱ ከውጭ እንደሚታየው
አይደለም፡፡ በዘይኑ ከፍተኛ ጥንቃቄና ጥረት ፅዳቱ ተጠብቆ ያምራል።
ዘይኑና እናቷ ላባቸውን ጠብ አድርገው የጠመቁት ጠላ ከውስኪ ያስንቃል።

"በሉ አረፍ በሉ!" አለች የጌትነት እናት ለመስተንግዶው ተፍ ተፍ
እያለች። ጌትነት ግን ልቡ ወደ አማረች በሯል። የሱን ደሳሳ ጎጆ የምታያት ዛሬ ነበር፡፡ከወዳጅ ዘመዱ ጋር በይፋ የሚያስተዋውቃትና በቅርቡ
የሚያገባት እጮኛው መሆንኗ የሚያበስርበት ቆንጆ አጋጣሚ ዛሬ በደስታው ቀን ነበር፡፡ ግን ምን ያደርጋል? እሷም ተመራቂ ነችና በወላጆቿ ቤት ከሠርግ መልስ ግብዣ ተደርጎ ዓለም እየታየ በመሆኑ አልተቻለም፡፡

“ሰውዬው በል እንጂ ምሳችንን ቶሎ አስቀርብልን፡፡ አንተ ልብህ ወዴት እንደኮበለለ አውቄዋለሁ"ባልቻ እየሳቀ በነገር ወጋ አደረገው፡፡
"አንተ ቡዳ! ምንድነው የምታውቀው ደግሞ?" እሱም ሳቀና ጎሽመው ባልቻ የአማረችና የጌትነትን ፍቅርን ጠንቅቆ የሚያውቅ የትምህርት ቤት
ጓደኛው ነው።እሱም የሚቀጥለው ዓመት ተመራቂ ነው፡፡

“ዘይንዬ! እባክሽ ገላግይኝ ሰዎቹ ጠላው አናታቸው ላይ እየወጣ ነው መስለኝ ምሳ! ምሳ!! ቶሎ በይ!” አለና ዘይኑን ተጣራ። ዘይኑ ከእናቷ ጋር ተጋግዛ በፍጥነት ምሳ አቀረበችና መመገብ ጀመሩ።
"እንግዲህ እርስዎም እዚሁ ከልጆችዎ ጋር መጠቃለል አለብዎት እማማ በመመላለስ ይጎዳሉ..." አለ ዘበነ፡፡
“አይ የኔ ልጅ እዚህ ከልጆቼ ጋር መቀመጡን ጠልቼው መሰለህ ? ደስታውን አልችለውም ነበር፡፡ እነሱን ተለይቼ የምኖረው ኑሮ አይደለም፡፡
በሬሳ ውስጥ አስሮ ያስቀመጠኝ የሟች አባታቸው ቃል ነው "
“እንዴ?! ለምን?” ባልቻና ዘበነ በአንድ ላይ ጠየቁ፡፡
“መኩሪያ አሁን ያለሁበትን ቤት ተአባቱ የወረሰው ነው። የአባቱ አስክሬን ከወጣበት ቤት ነው የሱም የወጣው፡፡ ታዲያ ሊሞት ሲያጣጥር ከዚች ቀዬ ንቅንቅ እንዳትይ መታመሚያሽ፣ መሞቻሽ መቀበሪያሽ እዚች ጎጆ እዚች መንድር ውስጥ ይሁን አደራ! ብሎ አስሮኝ ነው ያረፈው"
በሬሳን መልቀቅ የማትችልበትን ምክንያት አጫወተቻቸው። ለነገሩ በመኩሪያ ቃል አሳበበች እንጂ ያቺን ጎጆ መልቀቅ የማትፈልግበት እንዲህ ነው ብላ ልትገልፀው የማትችለው የራሷ ምክንያት ነበራት፡፡ጌትነት ሽመልስን ለእናቱ ሲያስተዋውቃት "እማዬ ሽመልስ ማለት እሱ ነው በህይወቴም ሆነ በህይወታችን ውስጥ ታላቅ ለውጥን ያስገኘልን ወንድሜ ነው፡፡
ስለ እውነት ሲል የተሟገተ፡፡ የገባውን ቃል ያከበረ.." ቃላት አጥረውት ስለ ሽመልስ ማንነት ገለፀላት፡፡
“እሰይ! እስይ! እግዚአብሔር የሱንም ኑሮ እንደዚሁ ያሳምርለት። ለሰው ደግ መስራት ከምድር ባይገኝ እሱ ፈጣሪ ውለታውን በሰማይ ይከፍለዋል" ሽመልስን አመሰገነችለት፡፡ በዚህ ሁኔታ በተሰባስቡ ወዳጅ ዘመዶቹና ጎረቤቶቹ የጌትነት ቤት ተጣባ ደስታውን ተደስተው ፅዋቸውን
እያነሱ ሲያጋጩ ሲጫወቱ ሲጨፍሩ ዋሉ.....
።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።
የወይዘሮ ባንቺደሩ ጎጆ የሞት ጥላ እያንዣበበባት ነው። ጨካኙ
ሞት ህፃን፣ አዋቂ፣ ሴት፣ ወንድ አይመርጥም፡፡ እንደ ቋያ እሳት ያገ
ኘውን በእጁ የወደቀለትን ሁሉ እየበላ እያኘከ መሄድ ነው። ምህረት የለም፡፡ አሮጊቷ ወይዘሮ ባንቺደሩ በአንድ በኩል የዕድሜ ጫና በሌላ በኩል ደግሞ የሙት ልጆችና እናታቸው ጥላቸው የኮበለለች ሁለት ህፃናትን ለማሳደግ መከራቸውን እያዩ ናቸው፡፡ የአያትነት ግዴታ በላያቸው ወድቆ በስተርጅና የልጃቸውን ልጆች በህይወት ለማቆየት ብዙ ደከሙ፡፡ በበሽታ ክፉኛ የተደቆሰው ምትኬ እናቱንና አባቱን ክፉኛ እየናፈቀ አባቱን በአካል ሲያጣው እየተሳቀቀ እናቱ እንደ ድሮው እንድትሆንለት እየተመኘ እናቱ ስትጨክንበት፣ ሀሳብ አደቀቀውና፣ ተሳቀቀና ለጋ
የህፃንነት አዕምሮው በሀዘን ቆስለ። ቀስ በቀስ እየመነመነ በሽተኛ እየሆነ ሄደ፡፡ አሮጊቷ በአብዛኛው የሚሰጡት ርዳታ እንባቸውን ማፍሰስ ብቻ
ነበር። "አብዬ የኔ ጌታ አይዞህ!...እኔ ልጨነቅ. እኔ ልጠበብ እህ!...”ምትኬ ግን በሳቸው እንባ ሊጠነክርና ሊለመልም አልቻለም፡፡

#የተወጋ_ልብ
፡
፡
#ክፍል_አርባ_ሦስት
፡
፡
#ድርሰት_በትክክል_ገና


...ዛሬም በሱ የቡድን መሪነት ውስጥ በአባልነት በታቀፈው በሸጋው አንበሴ ቁመናና የዐይኖቹ ውበት ተማርካ በመልከ
መልካምነቱ ልቧ ተሸንፎ በፍቅሩ ነዳለት ጎንቻን ደብቃ ፍቅሯን እያስኮመኮመችው አለማቸውን እየቀጩ ነው።

ይሄንን ያላወቀው ጎንቻ ደግሞ ስሞኑን በብዙ አፈላላጊ ከተገናኘው ሰው ላይ ቀብድ ለመቀበል ተፈልጎ ሄዷል መቀስ ያንን ሹልክ እያለ እየመጣ
የሚቀምሰውን ፍቅር ለመቅመስ በዚያውም ተጨማሪ ገንዘብ ለመበደር ነበር የጎንቻን እግር ጠብቆ የገባው፡፡ እንደተገናኙ ተቃቀፉና አልጋው ላይ ወደቁ፡፡ ያንን የስርቆሽ ፍትወት ከፈፀሙ በኋላ በጀርባቸው ተንጋለሉ። ዓለሚቱ ልቧ ድው ድው ማለት ጀመረ።ስርቆሹን ትወደዋለች፡፡
ይጣፍጣታል።የሚያስከትለውን መዘዝ ስታሰላስለው ግን ትሰጋለች። ትርበተበታለች። በዚያ የስሜት እሳት ውስጥ ገብታ ፍሙን፣ ረመጡን እስከምታጣጥመው ድረስ ምንም አይነት የፍርሃት ስሜት አያድርባትም፡፡አደጋው አይታወሳትም፡፡ ሁሉ ነገር ጎልቶ የሚታያት ከዚያ በኋላ ነው፡፡ አሁንም የፍትወት ስሜቷን ካረካች በኋላ ስጋቷ በረታና መተንፈስ ግድ ሆነባት።

"አይታወቅም የሱ ነገር ወይ በመሀል ከተፍ ይላል። ቶሎ ቶሎ ተጨዋውተን በጊዜ ብትሄድ አይሻልም?" አለችው፡፡
"ልክ ነሽ፡፡ እውነትሽን ነው። እኔም ሳስበው ነበር። እሱ እኮ ስላቢ ነው፡፡ በድንገት ከች! ሊል ይችላል ፡ጉሮሮ ለጉሮሮ ሳንያያዝና በእጄ ሰበብ ሳይሆንብኝ ብሄድ ይሻላል” አለና ከአልጋው ላይ ተነስቶ ሱሪውን ማጥለቅ ጀመረ፡፡ እሷም ተነሳች፡፡ዓለምዬ ዛሬ ችስታ ወግሮኛል ሁለት መቶ ብር ትጨምሪልኛለሽ፡፡ አንድ
ላይ ወደ አንድ ሺህ መጠጋቱ ነው" አላት፡፡“ትቀልዳለህ እንዴ አንበሴ?! እንዲያውም ስሞኑን የሌለበትን የገንዘብ
መቆጣጠር ፀባይ እያሳየ ነው፡፡ አሁን በድንገት ውለጂ ቢለኝ ምን እመልስለታለሁ? ዛሬ ሁሉንም ይዘህ ትመጣለህ ብዬ ነበር የገመትኩት። አንተ ግን ጭራሽ በላይ በላዩ ልትጨምር ትፈልጋለህ፡ የበላችው ያስገሳታል በላይ በላዩ ያጎርሳታልሆነ አሁንስ!" በስጨት ብላ ተናገረችው።

አንበሴ ያልጠበቀው ነበር፡፡ በሱ ቤት ተደብቆ እየመጣ የሚያቀምሳት ፍቅር ጣፍጧት ስለሚጠይቃት ገንዘብ ደንታ የሌላት መስሎት ነበር።
ተወድጃለሁ የፈለኩትን እንድታደርግልኝ ባዝዛት ትፈፅማለች ባይ ነበር፡፡
ለእንቢታው አንደበቷ የሚፈታ የተጠየቀችውን ገንዘብ ላጥ አድርጎ ለመስጠት እጅዋ የሚያጥር አልመሰለውም ነበር፡፡ በዓለሚቱና በገንዘብ መካከል ግን ቀልድ አልነበረም።
ሲቀር ፍቅሩ ተሽቀንጥሮ ይቀራል እንጂ ብሯን የምትበትን ሆና አልተገኘችም። እንደዚያም ሆኖ ግን ለሱ እጇ ብዙም አይጨክንም ነበር። ከዚያ በፊት ያለውን በደስታ ነው የሰጠችው
ዛሬ በዛባትና ፊት ነሳችው እንጂ፡፡ ባሏ ጎንቻ የቡድኑ ገንዘብ አዛዥ ሆኖ የበለጠውን ድርሻ መውሰዱ ውስጥ ውስጡን በቅናት ቢያቃጥለውም ቁልፉን በእጁ ይዟል። የገንዘቡን ካዝና የዓለሚቱን ልብ ተቆጣጥሯልና
በተዘዋዋሪ መንገድ እየተካስ ይፅናናል።ይሄ በመሆኑ እንጂ እንደ ጎንቻ አያያዝ ቢሆን ኖሮ ገና ድሮ ድብልቅልቅ ብለው በተጣሉ ነበር፡፡ ዓለሚቱ ቀስ ትልና ብሩንም ፍቅሩንም እየሰረቀች ትሰጠዋለች። ይቀዘቅዛል፡፡

"ተይ እንጂ ዓለሚቱ! ምን ማለትሽ ነው? ገንዘቡን ለጥብቅ ጉዳይ ስለምፈልገው ነው እኮ!ደግሞ ብዙ ችግር እንደሌለብኝ ታውቂያለሽ፡፡ በሙሉ እምነት ነው ወዳንቺ የመጣሁት። ዓለሚቱ ካንቺ ሌላ ማንንም ብድር
መጠየቅ አልፈልግም!"
“አንበሴ ሙት አትቀልድ! ይልቁንስ የወሰድከውን ቶሎ መልስ እንዳን
ጣላ!"
ትቀልጃለሽ እንዴ ዓለሚቱ?"
አልቀለድኩም አንተ ነህ የምትቀልደው!"
“ኧረ በናትሽ ዓለሚቱ?!"
“አይገባህም እንዴ?!" ቁጣዋ ባሰ...የበለጠ ተደናገጠ፡፡ ፕሮግራሙ ሊከሽፍ ነው፡፡ የበርጫውና የጨብሲው... ከአዲሷ የሴት ጓደኛው ጋር የያዘው ቀጠሮ ዜሮ…ደግሞም ባለሥልጣን ነኝ ብሉ የዋሻት፣ ልቡ የወደዳት ቆንጆ ልጅ....
“በቃ እንጣላ?!"
«አንበሴ ሙት በዚህስ እንጣላ! በዚህስ የፈለከውን አምጣ እንጂ አላደርገውም! ትንሽ አታስብም እንዴ?! ያምነኛል እንጂ ገንዘቡን ያውቀዋል እኮ! ምን ልለው ነው በተለይ እንደዚህ መንገብገቡ ከሴት ጋር ቀጠሮ ቢኖረው ነው ብላ ስለገመተች ጨከነችበት።

“በዚህ ላይ አንተ ጋ ያለው ብቻ አይደለም፡፡ በአራጣ ያበደርኳቸው
ብዙዎቹ መክፈል እያቃታቸው አሮጌ ዕቃ እያግበሰበሱልኝ ነው። አሮጌ እቃ ለኔ ምን ያደርግልኛል? የረቡ ዕቃዎች ያየሃቸው ሀብሎችና ቀለበቶች ብቻ ናቸው። ሌላው ዝባዝንኬ ቅራቅንቦ ነው!”
"ገባኝ!... እኔን እኮ እንደሌላው አራጣ ተበዳሪ ማየት የለብሽም። ማወቅ ያለብሽ ነገር ገንዘቡን በጋራ የሰራነው መሆኑን ጭምር ነው! የንዴት ትኩሳት ማተኮስ ጀመረውና ሳያስበው ተስፋ በመቁረጥ ውስጥ የወጣ
ንግግር ተናገራት፡፡

"ኧረ? በጋራ?! በል ተወው! የራስህን ድርሻማ እየላፍከው ሄደሃል። ከዚህ ውስጥ ሰባራ ሳንቲም የባለቤትነት መብት የለህም! በጠየከኝ ቁጥር እያ
ወጣሁ ያስታቀፍኩህ እኮ የተግባባን መስሎኝ ነበር! ለካስ የራስህ ገንዘብ አድርገህ ነዋ እስካሁን ያልመለስከው?! አንበሴ ሙት እንደዚህ አይነት የማይረባ አስተሳሰብ ያለህ ሰው አትመስለኝም ነበር፡፡ ወይ የሰው ነገር? ለካ ሰው እያደር ነው የሚታወቀው?! እና የወሰድከውን ለመመለስ ሀሳብ የለህም ማለት ነው?! እንዴት ያለኸው ቀላል ነህ ባክህ?! ይህንን ያዳፈረህ ጎንቻን ደብቄ ቀሚሴን ስለገለብኩልህ ይሆን እንዴ ? እሱ ይሆናል
እንጂ ያናናቀን! ለምነህ የወሰድከውን ከምስጋና ጋር መመለስ ሲገባህ ጭራሽ..." ፊቷ በንዴት ቀላ፡፡
“እና አሁን አትሰጭኝም?!"
“እስቲ ድብን ያደርግህ እንደሆነም ጉድ አያለሁ! ሰባራ ሳንቲም! " አንበሴ የዓለሚቱን ንዴት ሲመለከት አጉል እልህ ምንም ዋጋ እንደሌለው ተረዳ፡፡ ከብዙ ጉልበት ትንሽ ብልሃት የምትበልጥበትን ጊዜ አሰበ፡፡ በዘዴ አባብሎ ብዙ ነገር ማድረግ ሲችል ብጥብጥ ፈጥሮ ቢሄድ ራሱን ይጎዳል እንጂ እሷን አይጎዳትም ይሄን ማመዛዘን ጀመረ፡፡ ቀስ በቀስ ረገበና ልምምጡን ቀጠለ፡፡ ከውስጡ ንዴትና ብሽቀት ቢያቃጥሉትም ከውጭ ሌላ ሆነ፡፡ ፈገግ አለ፡፡

“እሺ ዓለምዬ እንዳልሽው ይሁን። ማወቅ ያለብሽ ግን እኔን ልቤን የነሳሽው ጣፋጭ ፍቅርሽ እንጂ ገንዘብሽ ያለመሆኑን ነው። ገንዘብ ገደል ይግባ! ፍላጎቴ ፍቅር ሳይሆን ገንዘብ ቢሆን ኖሮ በሴት ብር ብቻ ፎቅ ቤት መስራት እችል ነበር፡፡ ያንን ግን አልፈልገውም፡፡ እዚህ የባልሽን ኮቴ እየጠበኩ ስር ስርሽ የሚያስሮጠኝ ፍቅርሽ ብቻ ነው። አሁንም ቢሆን እኔ የምፈልገው ገንዘብሽን ሳይሆን ፍቅርሽን ነውና አለብህ የም
ትይኝን በሙሉ አምጥቼ እወረውርልሻለሁ። አንቺነትሽን እንደዚህ የለወጣው ገንዘብ ከሆነ ካንቺ የሚተርፍ ገንዘብ አስታቅፍሻለሁ። እውነቴን
ነው የምልሽ ሩቅ ቦታ ስላስቀመጥኩት እንጂ እንኳን ለራሴ ለሌላ የምትርፍ ስው ነኝ ጉራውን ቸረቸረላት።
ዓለሚቱ ልቧ ወከክ... አለ፡፡ እውነትም አንበሴ ገንዘብ በገንዘብ ሲያደርጋት ታያት። በአምስቱ ጣቶቹ ላይ የደረደራቸው የወርቅ ቀለበቶቹ በየቀኑ የሚቀያይራቸው ፋሽን ልብሶቹ ሁሉ ነገሩ የገንዘብ ችግር የሌለበት መሆኑን ይመሰክራሉ። ገንዘብ ስጠኝ ብላ ባለመጠየቋ እንጂ ብትጠይቀው ሊያንበሸብሻት እንደሚችል ተስፋ አደረገች፡፡ በአንድ ጊዜ' በደስታ

#የተወጋ_ልብ
፡
፡
#ክፍል_አርባ_አራት
፡
፡
#ድርሰት_በትክክል_ገና


...ጭንቀት በጭንቀት ሆነች። ብቅ ጥልቅ ወጣ ገባ.አበዛች። ለመጀመሪያ ጊዜ ማምሸቱ ያሳሰባት ዘይኑ የምትሆነውን አጣች። ከምሽቱ ሁለት ሰዓት ተኩል ጀምሮ ነበር መጠባበቅ የጀመረችው። እንደበፊቱ ትምህርት ቤት እንዳትል ትምህርቱን ጨርሷል። ምን ነክቶት ይሆን? ተርበተበተች፡፡ ስዓቱ እየገፋ እየሄደ ነው። ስጋት ከጀመረችበት ጊዜ ጀምሮ ጌትነት
አደጋ ላይ እስከወደቀበት እስከ ምሽቱ አራት ሰዓት ተኩል ድረስ...
ከዚያም ሙሉውን ለሊት ስታምጥ አነጋች፡፡ ወንድም ጋሻዋ..ድምጡ
ጠፋ፡፡ የውሃ ሽታ ሆነ፡፡ ለሊቱን ተቅማጥ ሲያጣድፋት አደረ። ጎረቤታቸው ወይዘሮ ጤናዳም ደግሞ ሲያፅናኗት አነጉ።

"ምንም አይደለም ወንድ ልጅ አንዳንድ ጊዜ አመሉ ነው። አይዞሽ ጠዋት ይመጣልሻል"እያሉ ሞራል ሲሰጧት አደሩ። መንጋት አይበለው እንደ ምንም ነጋላት። ወንድም ጋሻዋን የበላችባት ወፍ ግን ድምጿን አላሰማ አለች፡፡ እዬዬ... ኡኡታ... ዋይታ…ቁጭ ብድግ.. በዚያች እሷ በጭንቀት በምትሸበርባት ማለዳ አንድ ሰው ወደ ስራ በማምራት ላይ እያለ እሪ በከንቱ ዳገቱ ላይ ወደተፈጠረው ትርምስ ጎራ አለ።

ታደሰ ገብረማሪያም ይባላል። በአሰቃቂ ሁኔታ የተደበደበውን ወጣት ሲመለከት ዐይኖቹ በእንባ ተሞሉ፡፡ አደጋውን ለፖሊስ ቀድሞ ሪፖርት ያደረገው እሱ ነበር፡፡ ፖሊስ ከስፍራው ሲደርስ ነፍሱ አልወጣችም እንጂ ያ ወጣት የሞት ያክል ከባድ ጉዳት ደርሶበት ተገኘ፡፡ ወጣቱ በአንቡላንስ ወደ ዳግማዊ ሚኒሊክ ሆስፒታል ከተወሰደ በኋላ ታደስ ወደ መስሪያ
ቤቱ ቢያመራም የእለት ተግባሩን በአግባቡ መከወን ተስኖት ነበር። ገና በጠዋቱ ከቤቱ እንደወጣ ባየው አሰቃቂ አደጋ ቀኑን ሙሉ ሲረበሽ ውሎ ሲመሽ ወደ ቤቱ ተመለሰ፡፡
ታደሰ የጨለማ ድባብ በዋጣት ጠባብ ክፍሉ ውስጥ ብረቱ የዛገ የሽቦ አልጋውን ተንተርሶ በሃሳቡ ጭልጥ ብሎ ሄደ። የዚያ በደም ተለውሶ የተንጋላለ ወጣት ሁኔታ ከፊቱ እየተመላለሰ ሰላም አየነሳው ነበር።
መንግሥትና ህግ ባሉበት አገር ውስጥ እዚያ ጥግ የደረሰ አስከፊ ወንጀል በአደባባይ መፈፀሙ እያስቀጨነቀው፣ የቀማኞችና የነፍሰ በላዎች መሸሽጊያ ዋሻ እሪ በከንቱ የሚፀዳበት ጊዜ እየናፈቀው እንቅልፍ የሚባል ነገር
በአይኑ ሳይዞር ሰማይና ምድር ተላቀቁ።

ታደሰ በጠዋቱ ተነሳና ወንበር ላይ አጣጥፎ ያስቀመጣቸው ልብሶቹን
ለባብሶ በየማዕዘኑ ሸረሪት ያደራባት ጎጆውን ከውጪ ቆለፈና እንደ ልማዱ ወደ መስሪያ ቤቱ የሚያደርሰውን ሰርቪስ ለመያዝ ወጣ፡፡ያ አሳዛኝ ወጣት ወድቆበት የነበረውን አካባቢ በጥላቻ ወደ ጎን እየተመለከተ ወደ ፊት በር አቀና፡፡

አንገቱን አቀርቅሮ እጆቹን እያወራጨ ሲራመድና ለራሱ ሲያወራ የተመለከተ ሰው ከአዕምሮው ጤነኛ አለመሆኑን ቢጠራጠር የሚፈረድበት
አይሆንም፡፡ ለሰው ልጅ ህይወት ደንታ ሳይኖራቸው እየነጠቁና ደም
እያፈሰሱ በእሪ በከንቱ ዋሻ ውስጥ ተደብቀው የሚኖሩ ግፈኞች ጉዳይ በእጅጉ እያሳስበውና ነገ ከነገ ወዲያ የዚያ ወጣት እጣ ፈንታ በሱ ላይ
የማይደርስ ስለመሆኑ ዋስትና በማጣት ጭምር እየተጨነቀ ነው። ታደሰ ይሄ ጉዳይ ክፉኛ ስላሳሰበው አቅሙ በፈቀደ መጠን ወንጀልና ወንጀለኞችን ለመፋለም ለራሱ ቃል ገብቷል። "ምነው ታዴ እንደ እብድ ብቻሽን ታወሪ ጀመር እንዴ ?" አለው ጓደኛው አማኑኤል፡፡
"እብደት አልከኝ አማኑኤል? ልክ ነህ አእምሮ ጫና ሲበዛበትና ፊውዙ ሲቃጠል ተከታዩ እብደት ሊሆን ይችላል። የኔ አዕምሮ ፊውዝ ግን የነሱን ሳያቃጥል በቀላሉ አይቃጠልም!!" ፊቱን ቅጭም አደረገ፡፡ አማኑኤል በታደሰ አነጋገር ግራ ተጋባ፡፡
"እነማንን ነው የምትለው ታዴ?"
"እነዚያን የሰውን ልጅ ህይወት በጩቤ ጀልባ እየቀዘፉ በደም ውቅያኖስ ውስጥ የሚዋኙትን፣ እነዚያን የንፁሃንን ጉሮሮ ያለርህራሄ የሚበጥሱትን፣ እነዚያን ሳይሐፉ፣ሳይደክሙ በደም የተለወሰ እንጀራ የሚበሉትን!"

አማኑኤል ከዩኒቨርስቲ ተመርቆ ስራውን ከጀመረ ሁለት ዓመት እንኳን አልሞላውም ነበር፡፡ ከታደስ ጋር በዚህ መስሪያ ቤት ውስጥ ከተዋወቁበት ጊዜ ጀምሮ ተግባብተውና ተሳስቀው ስራቸውን በትጋት ከማከናወን
ባለፈ የዚህ ዓይነቱን የመረረ ሁኔታ አይቶበት አያውቅም ነበር ።
አስቃቂ ድርጊትም አከለለት።
“ባልና ሚስትን ደብድበው ንብረታቸውን ዘርፈው ተሰወሩ፣ እገሌን ማጅራቱን መቱት፣ የለበሰውን ልብስ ገፈው ቱቦ ውስጥ ጥለውት ሄዱ፤
እገሌን ሃንግ አደረጉ..." ሌላም ሌላም፡፡ በዚያ ወጣት ላይ ደርሶ ያየውን አሰቃቂ ድርጊት አከለለት

“ይሄ አረመኔነት የተጠናወተው ሰይጣናዊ ተግባር ነው። ይሄ እኩይ መቆሚያ ካልተበጀለት የእያንዳንዳችን ጉሮሮ ተራ በተራ መታነቁ የማይቀር ነው" አለ በብስጭት።
"አቦ ተወና ታዴ! ያልበላህን እያከክ ነው እንዴ?! እሱ የኛ ችግር አይደለም! ይሄ ለዚሁ ተግባር የተሰማሩ የፖሊሶች ስራ ነው፡፡ የሰው ስራ አትሻማ!” አለው።

“እንደሱ አይደለም አማኑኤል!.….በፍፁም አትሳሳት!…አንዱ ለሌላው ፖሊስ ሊሆን ይገባል፡፡ የኛ ድጋፍ፣ የኛ ትብብር በሌለበት ፖሊስ ብቻውን ተአምር ሊፈጥር አይችልም፡፡ የሌላው ቤት ሲፈተሽ፣ ሲበረበር፣ ሌላው አንገቱ ሲመታ፣ሲታነቅ እንደ ዶሮ ሲጠመዘዝ እያየን እንዳላየ ፊታችንን አዙረን የመሄዱን አስከፊ ልማድ እስካልቀየርነው ድረስ የደህንነት ዋስትናችን አደጋ ላይ መውደቁ የማይቀር ነው፡፡ የሰው ልጅ ጥሮ ግሮ ያፈራው አንጡራ ሀብቱን በገሃድ መነጠቁ አንሶ ህይወቱ መጥፋት የለበትም። በየሜዳውና በየድልድዩ ውስጥ መደፋት የለበትም፡፡ ወንጀለኞቹ
ገንዘብ ብቻ ዘርፈው አይሄዱም እኮ! እሱ ብቻውን አያረካቸውም፡፡የሚያረካቸው ደሙ ሲንዠቀዠቅ፣ እስትንፋሱ ስትቆም ማየት ነው"
እና መፍትሄው ምንድን ነው ታዴ ? ምንስ ማድረግ ትችላለህ?"
ከዚች ደቂቃና ሴኮንድ ጀምሮ ምሽጋቸውን ለመናድ ከተደራጀው ሰራዊት ጎን ቆሜ እኩይ ተግባራቸውን ለማስቆም የበኩሌን ጥረት አደርጋለሁ” አለው በፅናት፡፡

'ተው እንጂ ታደስ? ለምን በአንገትህ ላይ ሸምቀቆ ታስገባለህ? ለምን ራስህን ለአደጋ ተጋልጣለህ?ፖሊስ የሚፋለማቸውኮ በተገቢው ትጥቅ ተደራጅቶ ነው፡፡ አንተ ግን ባዶ እጅህን ነህ በባዶ እጅ ያዋጣል? እንኳን በባዶ እጅ በትጥቅም አልተቻሉም ወዳጄ!.."
ተራህ እስከሚደርስ ቁጭ ብለህ ጠብቃቸው እያልከኝ ነው?"
“ታዴ ብቻህን ተቆርቋሪ በመሆንህ ወይንም ራስህን ለጥቃት በማጋለጥህ ለችግሩ መፍትሄ ትሆናለህ ብዬ ስለማላምን ነው። ጨለምተኛ እንዳትለኝ እንጂ መፍትሄው ያለው በመንግሥት እጅ ብቻ ነው።ማጅራት መቺው፣ ቤት ሰርሳሪው፣ ኪስ አውላቂው ሁሉ የየራሳቸው የሆነ የተለያየ ታሪክ ያላቸውና በተለያዩ ጊዜያት ተይዘው እስር ቤት የገቡ፣ የተገረፉ፣ የተደበደቡ ጭምር ናቸው፡፡ ምክንያታቸው ደግሞ የስራ መስክ አልተፈጠረልንም፣ ሰርተን የምንኖርበት ሁኔታ አልተመቻቸልንም የሚል ነው።
ዘላቂ መፍትሄ የሚገኘው እነሱን በማጥፋት ብቻ ሳይሆን እነሱን
የሚፈለፍለውን የኋላ ቀርነት ማሽን ከስር መሰረቱ በማጥፋት ነው።
ወንጀልና ወንጀለኛን መከላከል የሚቻለው ስራ አጥነትን፣ የትምህርት እድል እጦትን፣ ረሃብን ፣ በሽታን ፣ ድንቁርናን በአጠቃላይ በድህነት ሰፊ ማህፀን ውስጥ የሚፀነሱ ችግሮችን በመዋጋት ነው። ለዚህ ደግሞ በቂ የስራ እድል በመፍጠር፣ ህብረተሰቡ ለስራ ያለውን ዝቅተኛ አመለካከቱን እንዲለውጥ በማስተማር፣ መሃይምነትን በመታገል እና ሌሎች ተመሳሳይ ስራዎችን በመስራት እንጂ ወንጀለኛን በማሳደድ ብቻ ማስቆም የሚቻል አይሆንም፡፡ ይሄ እጅግ ሰፊ አገራዊ ችግርና አጀንዳ ስለሆነ