@asheghanehaye_fatima
ما انسان‌های توخالی هستیم
انسان‌هایی با ظاهرهایی پُر
تکیه می‌زنیم به یک‌دیگر
با ادراکِ پُر شده‌ی پوشالی‌مان، آه!
آرام و بیهوده‌اند
صدای‌ی خشکیده‌ی‌مان
آن‌گاه که نجوا می‌کنیم با یک‌دیگر
چون نسیمی لای‌ِعلف‌زاری خشک
یا چون گام‌های موشی روی شیشه‌ی شکسته‌ی سردابه‌ی خشکیده‌ی‌مان.
شکل دادنی بدون شکل، سایه‌دار کردنی بدونِ رنگ
فلج شدنی اجباری، اشاره‌هایی بی‌تکان
آنان که با چشمانی صادقانه
به سرزمینِ دیگر مرگ گام نهادند
به یاد می‌آورند ما را
نه چون گم‌شده‌ای با جان‌های پُرآشوب
که تنها انسان‌هایی تو خالی
با ظاهرهایی پُر.
#تی_اس_الیوت | T.S Eliot | آمریکا-انگلیس، ۱۹۶۵-۱۸۸۸ |
برگردان: #پویا_نیک‌فر
ما انسان‌های توخالی هستیم
انسان‌هایی با ظاهرهایی پُر
تکیه می‌زنیم به یک‌دیگر
با ادراکِ پُر شده‌ی پوشالی‌مان، آه!
آرام و بیهوده‌اند
صدای‌ی خشکیده‌ی‌مان
آن‌گاه که نجوا می‌کنیم با یک‌دیگر
چون نسیمی لای‌ِعلف‌زاری خشک
یا چون گام‌های موشی روی شیشه‌ی شکسته‌ی سردابه‌ی خشکیده‌ی‌مان.
شکل دادنی بدون شکل، سایه‌دار کردنی بدونِ رنگ
فلج شدنی اجباری، اشاره‌هایی بی‌تکان
آنان که با چشمانی صادقانه
به سرزمینِ دیگر مرگ گام نهادند
به یاد می‌آورند ما را
نه چون گم‌شده‌ای با جان‌های پُرآشوب
که تنها انسان‌هایی تو خالی
با ظاهرهایی پُر.
#تی_اس_الیوت | T.S Eliot | آمریکا-انگلیس، ۱۹۶۵-۱۸۸۸ |
برگردان: #پویا_نیک‌فر