‍ تو را دوست دارم
نه به خاطرِ حالتِ خُمار و شیدای چشمانت ؛
برای این که وقتی غمگینم ،
هر قدر هم که آن را با لبخند بپوشانم ،
چشم هایَت از نگاهم می فهمند .

تو را دوست دارم
نه به خاطرِ عطر و تاب و رنگِ گیسویت ؛
برای این که
وقتی موهایت را
رنگ می کنی و من نمی فهمم ،
با این که مثلِ هر زنی می رَنجی ،
باز با لبخند می گویی :
" عزیزم رنگِ موهایم خوب شده ؟! "

تو را دوست دارم
نه به خاطرِ اندامِ رعنا و موزونَت ؛
برای این که
می دانم چینِ روی پوستِ شِکمَت
حاصلِ نورِ امیدیست که به زندگی مان
بخشیدی ،
و کبودیِ زیرِ چشمانت
از شب بیداری هایی است
که بچه را بُردی اتاق کناری
تا من آرام بخوابم ..

تو را دوست دارم
نه به خاطرِ لَحنِ شیرین و گیرا و
شیوای کلامَت ؛
برای همان ترانه هایی
که غلط و غُلوت و پَرتَکی ،
وقتی داری ظرف می شویی
و من چُرتِ بعد از ظهرم را می زنم ،
زیر لب زمزمه می کنی .

تو را دوست دارم
نه برای این که روشن فکر و
کتابخوان و هنرمندی ؛
برای همان بُغضی که وقتی گفتم :
" تو هیچ چیز نمی فهمی " ،
توویِ گلویت شکست
اما باز هم سَرِ دوست داشتنم ماندی

تو را دوست دارم
برای این که بعد از این همه سال ،
به منِ بی جَنبه
ثابت کرده ای
جَنبه ی دوست داشته شدن را داری ...

#م_سرخوش

@asheghanehaye_fatima