@asheghanehaye_fatima


از کارخانه های چوب بری
صدای اندوهگین پرندگانی می آید
که آوازه هایشان را
در سینه ی درختانی
جا گذاشته اند
که عاقبت شان بریدن است

بریده ام
همچون شاخه ی نازکی
از درختی تنومند
می خواهم
این بار تابوتی شوم
که فقط مرگ را جابجا می کند

ببین
چگونه درخت ها این همه تنهایی را
میز می شوند
صندلی
تختخوابی تک نفر

و آوازهایی که این زمستان در شومینه می سوزد
صدای بی بال پرندگانی است
که به درخت های سوخته فکر می کنند!




📖 #من_چهره_ی_گوناگون_زنان_هستم
#نرگس_دوست