@asheghanehaye_fatima
قفس يعنى بخوانى پر زدن را با نفسهايت
ميان سردى ديوار زندان هاى نامرئى
صدايت پر كند حجم سياهِ تلخكامى را
غزل آگين شوى در قلب ديوان هاى نامرئى
دلت با گام هاى نور همراهى كند تا شب
بخوانى و بخوانى و بخوانى و بخوانى تا...
تمام آسمان را عطـــــرِ پروازت فرا گيرد
اگر چه در حصار ميله ها بايد بمانى تا...
سكوتت آخرين تير خشاب توست...دقت كن
هدف، قلبِ سياهِ جوخه ى اعدام آواز است
ميان چشمهاى خيره ى مين هاى ضدِّ دل
قدم بگذار در راهى كه رو به آسمان باز است
تو را شايد ببوسد ردِّ سرگردان شلّاقـــــــى
تو هم تكريم كن با بوسه ى سُرخت حضورش را
نوازش گاهِ جلاد اميــــدت باش تا روزى
شفا بخشد نگاه مهرپاشَت چشم كورش را
تو تنها نيستى. مانند تو دربند بسيار است
همه در ميله هاى تن گرفتارنـــد مثل تو
ميان سينه هايى سوخته، خاكسترى، باير
براى زنده ماندن آه مى كارنــــد مثل تو
تولد، اولين سيلى، نخستين گريه، يادت هست؟
تقلايت براى زندگى نه. زنده مانــــدن بود
به روى گونه هاى خيسِ آوازِ تو پى در پى
جهان آماده ى يك سيلىِ ديگر نشاندن بود
به ضربِ زخمهاى سختِ نامردى دلت خون شد
تبسم هاى كمرنگ تو روى صورتت خشكيد
ولى نوشيدن يك روز در هر صبح رسمت بود
تمام چشمه هاى آرزو در حسرتت خشكيد
مشامِ تيغه هاى تيز را پر كرد شعرِ كاج
تبرها قلبِ جنگل را نمى خواهند. مى بُرَّند...
هميشه هم نوا با جيـــك جيــــكِ جوجه گنجشكان
صفى از ارِّه برقيهاى بى احساس، مى غرَّند...
قفس حاليست كه سخت است بيرون آمدن از آن
قفس ديوار نه. زنجير نه. كابوسِ ويرانيست
نگاهى تازه ويران مى كند بغضِ اسارت را
علاجِ جامه ى پوسيده ى اندوه، عريانيست...
#غزل_آرامش
قفس يعنى بخوانى پر زدن را با نفسهايت
ميان سردى ديوار زندان هاى نامرئى
صدايت پر كند حجم سياهِ تلخكامى را
غزل آگين شوى در قلب ديوان هاى نامرئى
دلت با گام هاى نور همراهى كند تا شب
بخوانى و بخوانى و بخوانى و بخوانى تا...
تمام آسمان را عطـــــرِ پروازت فرا گيرد
اگر چه در حصار ميله ها بايد بمانى تا...
سكوتت آخرين تير خشاب توست...دقت كن
هدف، قلبِ سياهِ جوخه ى اعدام آواز است
ميان چشمهاى خيره ى مين هاى ضدِّ دل
قدم بگذار در راهى كه رو به آسمان باز است
تو را شايد ببوسد ردِّ سرگردان شلّاقـــــــى
تو هم تكريم كن با بوسه ى سُرخت حضورش را
نوازش گاهِ جلاد اميــــدت باش تا روزى
شفا بخشد نگاه مهرپاشَت چشم كورش را
تو تنها نيستى. مانند تو دربند بسيار است
همه در ميله هاى تن گرفتارنـــد مثل تو
ميان سينه هايى سوخته، خاكسترى، باير
براى زنده ماندن آه مى كارنــــد مثل تو
تولد، اولين سيلى، نخستين گريه، يادت هست؟
تقلايت براى زندگى نه. زنده مانــــدن بود
به روى گونه هاى خيسِ آوازِ تو پى در پى
جهان آماده ى يك سيلىِ ديگر نشاندن بود
به ضربِ زخمهاى سختِ نامردى دلت خون شد
تبسم هاى كمرنگ تو روى صورتت خشكيد
ولى نوشيدن يك روز در هر صبح رسمت بود
تمام چشمه هاى آرزو در حسرتت خشكيد
مشامِ تيغه هاى تيز را پر كرد شعرِ كاج
تبرها قلبِ جنگل را نمى خواهند. مى بُرَّند...
هميشه هم نوا با جيـــك جيــــكِ جوجه گنجشكان
صفى از ارِّه برقيهاى بى احساس، مى غرَّند...
قفس حاليست كه سخت است بيرون آمدن از آن
قفس ديوار نه. زنجير نه. كابوسِ ويرانيست
نگاهى تازه ويران مى كند بغضِ اسارت را
علاجِ جامه ى پوسيده ى اندوه، عريانيست...
#غزل_آرامش
@ashehhanehaye_fatima
اى خاطرات كهنه و اى روزهاى تلخ
با چشمهاى خيره مرا خوب بنگريد!
ديگر نمى هراسم و نالان نمى شوم
وقتى مرا به محبس اندوه مى بريد
يك آسمان ستاره ميان دل من است
آيا شما از اينهمه خورشيد برتريد؟
من سبزباورم و خزانم پر از بهار
اى واى بر شما كه به حسرت شناوريد!
من با نسيم نرم شبانگاه دلخوشم
وقتى شما به هيبت خفاش مى پريد!
اى بادهاى وحشىِ دلسردى و ركود
لطفاً از اين عمارت محصور، بگذريد!
گر يك دريچه هم بگشايم به سويتان
مى دانم آنچه را كه به روزم مى آوريد...
اى مردمانِ در به درِ لحظه هاى تلخ
دفترچه خاطراتِ مرا چند مى خريد !!؟
#غزل_آرامش
اى خاطرات كهنه و اى روزهاى تلخ
با چشمهاى خيره مرا خوب بنگريد!
ديگر نمى هراسم و نالان نمى شوم
وقتى مرا به محبس اندوه مى بريد
يك آسمان ستاره ميان دل من است
آيا شما از اينهمه خورشيد برتريد؟
من سبزباورم و خزانم پر از بهار
اى واى بر شما كه به حسرت شناوريد!
من با نسيم نرم شبانگاه دلخوشم
وقتى شما به هيبت خفاش مى پريد!
اى بادهاى وحشىِ دلسردى و ركود
لطفاً از اين عمارت محصور، بگذريد!
گر يك دريچه هم بگشايم به سويتان
مى دانم آنچه را كه به روزم مى آوريد...
اى مردمانِ در به درِ لحظه هاى تلخ
دفترچه خاطراتِ مرا چند مى خريد !!؟
#غزل_آرامش
@asheghanehaye_fatima
.
مرا آتش بزن ... من سوختن را دوست میدارم
من از ققنوسها آموختن را دوست میدارم
به شب آويختم فانوسِ زرينِ خيالم را
غزل در نيمه شب افروختن را دوست میدارم
نه اينكه با سياهى الفت ديرينه دارم، نه...
نگين بر چادرِ شب دوختن را دوست میدارم
دلم گنجینه اى از زخم هاى سرخ یاقوتی ست
چنان خاکم که گنج اندوختن را دوست میدارم
تو را وقتى كه عطرت در دلم پيچيد فهميدم
براى درك آهوها، خُتَن را دوست میدارم
بهشتى بى بها و بى بهانه نيست جز قلبم
به دنيا حال خود نفروختن را دوست میدارم...
#غزل_آرامش
.
مرا آتش بزن ... من سوختن را دوست میدارم
من از ققنوسها آموختن را دوست میدارم
به شب آويختم فانوسِ زرينِ خيالم را
غزل در نيمه شب افروختن را دوست میدارم
نه اينكه با سياهى الفت ديرينه دارم، نه...
نگين بر چادرِ شب دوختن را دوست میدارم
دلم گنجینه اى از زخم هاى سرخ یاقوتی ست
چنان خاکم که گنج اندوختن را دوست میدارم
تو را وقتى كه عطرت در دلم پيچيد فهميدم
براى درك آهوها، خُتَن را دوست میدارم
بهشتى بى بها و بى بهانه نيست جز قلبم
به دنيا حال خود نفروختن را دوست میدارم...
#غزل_آرامش