@asheghanehaye_fatima
#معرفی_فیلم
#سنگ_صبور
فیلمی به کارگردانی و نویسندگی #عتیق_رحیمی، کارگردان موفق افغانی‌ـ‌فرانسوی.
...
#معرفی_فیلم
#سنگ_صبور
فیلمی به کارگردانی و نویسندگی #عتیق_رحیمی، کارگردان موفق افغانی‌ـ‌فرانسوی.
...
«تماشاخانه»
فیلم « #سنگ_صبور»، ساختۀ « #عتیق_رحیمی»
«سنگ صبور» روایت سلطه‌گری دین و سنت‌هاست. زن، تیماردار مردی است که در پی نزاعی ناموسی گلوله‌ای به گردنش خورده و به حالت کما فرو رفته. این مرد شوهر و پدرِ دو فرزندش است. میدان جنگ میان مجاهدان و طالبان لحظه به لحظه به خانۀ این زن نزدیک می‌شود. گلوله‌ای که مرد را زمینگیر و بیهوش کرده، باعث شده است زن پس از سال‌ها بتواند با مردش حرف بزند، به قول خودش «گپ بزند» و بدین‌سان گویی که مرد به «سنگ صبور» زن شده است. قدرت فیزیکی مرد نابود شده و سلطه‌اش به خاک افتاده در این «خلأ قدرت مردانه» زن می‌تواند لب به سخن بگشاید و رفته رفته رازهایی را فاش کند که با تصورات و باورهای مرد، جهانی فاصله دارد، و اصلاً ضد تمام ارزش‌های مردسالارانه و سنت‌گرایانه‌ای است که در ظاهر امر بر آن زندگی حکمفرماست.
مسئلۀ فیلم سلطۀ سنت‌هاست، اما نشان می‌دهد، درست در لحظه‌ای که سنت‌ها به شکلی کاملاً مردسالارانه چکمه بر گلوی زندگی میفشارد، در لابلای شیارهای کفِ چکمه‌اش اتفاقاتی رخ می‌دهد که همۀ آن نظام سنتی حاکم را به سخره می‌گیرد. سنت، با زور فیزیکی و خشونت، همۀ امور نامطلوبش را در هم می‌کوبد، اما این لایۀ بیرونی است، در پسِ این جلوۀ سنتی، در زیر این لایۀ سرکوبگر، اتفاقاتی رخ می‌دهد که اربابان سنت از آن بی‌خبرند.
نمی‌توانم بگویم که این فیلم مردستیز یا فمینیستی است. اتفاقاً فیلم به خوبی نشان می‌دهد که سنت‌سالاریِ زورمدار هم مرد را قربانی می‌کند و هم زن. چنان‌که پسر جوان فیلم، به اندازۀ زن «دردمند» است؛ تن او هم پر از سوختگی است، تن او هم مجروح دشنۀ زورمداری است و دیگر مردها با او هم هر چه خواسته‌اند کرده‌اند. اما چرخۀ خشونت در جایی بریده می‌شود، و این درست همان‌جاست که زن و مرد جوان نیازمند نوازشند. زن در جایی از فیلم برای این‌که طالبان کاری به او نداشته باشند، خود را روسپی معرفی می‌کند و این آغاز رابطه‌ای جدید است.
حقایقی که در فیلم برملا می‌شوند در جای خود تکان‌دهنده‌اند. گویی عتیق رحیمی با این داستان می‌خواسته از سنت‌های جامعۀ موطنش انتقام بگیرد. مردِ سنت‌گرا و زورمدار و متعصب را با چشمان باز در وضعیتِ کما قرار داده تا مرد در مرز میان زندگی و مرگ همه چیز ببیند و بشنود، اما هیچ واکنشی نتواند نشان بدهد! مانند مرده‌ای که از آن دنیا می‌بیند پس از او نزدیکانش چه می‌کنند. مرد تازه درمی‌یابد از چه مسائلی خبر نداشته و انگار که این وضعیت برزخی برای آن مرد، انتقام از سنتی است که نمایندگانش چنین مردانی‌اند.
حرف دربارۀ این فیلم بسیار است، به همین بسنده می‌کنم و دعوت می‌کنم فیلم را ببینید. بازی گلشیفته فراهانی و لهجۀ افغانی او چشمگیر است و البته کمی طول می‌کشد تا ببیننده با این گویش افغانی آشنا شود.
مشخصات فیلم:
کارگردان: عتیق رحیمی
نویسنده: ژان‌کلود کاریر و عتیق رحیمی (بر اساس اولین رمان عتیق رحیمی به زبان فرانسوی)
بازیگران: گلشیفته فراهانی / حمید جاودان / مسیح مروت / حسینا بورقان
موسیقی: مکس ریشتر
تاریخ‌های انتشار: ۲۰۱۲
مدت زمان: ۹۸ دقیقه
کشور: افغانستان / فرانسه
زبان: فارسی
#تماشاخانه، #سنگ_صبور، #فیلم_سینمایی
@asheghanehaye_fatima
فیلم « #سنگ_صبور»، ساختۀ « #عتیق_رحیمی»
«سنگ صبور» روایت سلطه‌گری دین و سنت‌هاست. زن، تیماردار مردی است که در پی نزاعی ناموسی گلوله‌ای به گردنش خورده و به حالت کما فرو رفته. این مرد شوهر و پدرِ دو فرزندش است. میدان جنگ میان مجاهدان و طالبان لحظه به لحظه به خانۀ این زن نزدیک می‌شود. گلوله‌ای که مرد را زمینگیر و بیهوش کرده، باعث شده است زن پس از سال‌ها بتواند با مردش حرف بزند، به قول خودش «گپ بزند» و بدین‌سان گویی که مرد به «سنگ صبور» زن شده است. قدرت فیزیکی مرد نابود شده و سلطه‌اش به خاک افتاده در این «خلأ قدرت مردانه» زن می‌تواند لب به سخن بگشاید و رفته رفته رازهایی را فاش کند که با تصورات و باورهای مرد، جهانی فاصله دارد، و اصلاً ضد تمام ارزش‌های مردسالارانه و سنت‌گرایانه‌ای است که در ظاهر امر بر آن زندگی حکمفرماست.
مسئلۀ فیلم سلطۀ سنت‌هاست، اما نشان می‌دهد، درست در لحظه‌ای که سنت‌ها به شکلی کاملاً مردسالارانه چکمه بر گلوی زندگی میفشارد، در لابلای شیارهای کفِ چکمه‌اش اتفاقاتی رخ می‌دهد که همۀ آن نظام سنتی حاکم را به سخره می‌گیرد. سنت، با زور فیزیکی و خشونت، همۀ امور نامطلوبش را در هم می‌کوبد، اما این لایۀ بیرونی است، در پسِ این جلوۀ سنتی، در زیر این لایۀ سرکوبگر، اتفاقاتی رخ می‌دهد که اربابان سنت از آن بی‌خبرند.
نمی‌توانم بگویم که این فیلم مردستیز یا فمینیستی است. اتفاقاً فیلم به خوبی نشان می‌دهد که سنت‌سالاریِ زورمدار هم مرد را قربانی می‌کند و هم زن. چنان‌که پسر جوان فیلم، به اندازۀ زن «دردمند» است؛ تن او هم پر از سوختگی است، تن او هم مجروح دشنۀ زورمداری است و دیگر مردها با او هم هر چه خواسته‌اند کرده‌اند. اما چرخۀ خشونت در جایی بریده می‌شود، و این درست همان‌جاست که زن و مرد جوان نیازمند نوازشند. زن در جایی از فیلم برای این‌که طالبان کاری به او نداشته باشند، خود را روسپی معرفی می‌کند و این آغاز رابطه‌ای جدید است.
حقایقی که در فیلم برملا می‌شوند در جای خود تکان‌دهنده‌اند. گویی عتیق رحیمی با این داستان می‌خواسته از سنت‌های جامعۀ موطنش انتقام بگیرد. مردِ سنت‌گرا و زورمدار و متعصب را با چشمان باز در وضعیتِ کما قرار داده تا مرد در مرز میان زندگی و مرگ همه چیز ببیند و بشنود، اما هیچ واکنشی نتواند نشان بدهد! مانند مرده‌ای که از آن دنیا می‌بیند پس از او نزدیکانش چه می‌کنند. مرد تازه درمی‌یابد از چه مسائلی خبر نداشته و انگار که این وضعیت برزخی برای آن مرد، انتقام از سنتی است که نمایندگانش چنین مردانی‌اند.
حرف دربارۀ این فیلم بسیار است، به همین بسنده می‌کنم و دعوت می‌کنم فیلم را ببینید. بازی گلشیفته فراهانی و لهجۀ افغانی او چشمگیر است و البته کمی طول می‌کشد تا ببیننده با این گویش افغانی آشنا شود.
مشخصات فیلم:
کارگردان: عتیق رحیمی
نویسنده: ژان‌کلود کاریر و عتیق رحیمی (بر اساس اولین رمان عتیق رحیمی به زبان فرانسوی)
بازیگران: گلشیفته فراهانی / حمید جاودان / مسیح مروت / حسینا بورقان
موسیقی: مکس ریشتر
تاریخ‌های انتشار: ۲۰۱۲
مدت زمان: ۹۸ دقیقه
کشور: افغانستان / فرانسه
زبان: فارسی
#تماشاخانه، #سنگ_صبور، #فیلم_سینمایی
@asheghanehaye_fatima