مغز مانند یک قصه گوست و هر یک از ما داستانی را که مغز تعریف می کند باور می کنیم. اینکه دستخوش یک پندار بصری باشیم یا به رؤیایی گرفتار شویم یا حروف الفبا را رنگی ببینیم یا در دوره ای از بیماری اسکیزوفرنی دچار هذیانی شویم، فرقی ندارد. به هر حال همه ما واقعیت هایی را که مغزمان ترسیم می کند، باور می کنیم.

علیرغم آنکه حس می کنیم جهان خارج را به طور مستقیم درک می کنیم، اما واقعیت وجود ما در تاریکی و به زبان ناشناخته سیگنالهای الکتروشیمیایی نوشته میشود. فعالیت شبکه گسترده عصبي ما به داستانی تبدیل می شود که همان درک خاص ما از جهان است: مثل حس در دست گرفتن همین كتاب، روشنایی اتاق، بوی گلهای سرخ و صدای حرف زدن دیگران. حتی عجیب تر آن است که هر مغزی داستانی مختصر متفاوت با دیگران را تعریف می کند. چون در هر موقعیتی که شاهدان متعددی در صحنه باشند با شرحهای گوناگونی از جانب آنان روبرو می شویم. با توجه به اینکه نزدیک هفت میلیارد مغز انسانی روی این سیاره وجود دارد و علاوه بر این با تریلیونها مغز جانوری نیز سرو کار داریم، پس یک نسخه واحد از واقعیت وجود ندارد. هر مغزی حامل حقیقتی خاص خود است.

پس واقعیت چیست؟ واقعیت مثل نمایشی تلویزیونی است که از یک طرف شما می توانید آن را ببینید و از طرف دیگر قادر به خاموش کردن آن هم نیستید. اما خبر خوب این است که این بهترین نمایشی است که شما امکان دیدن آن را دارید: نمایشی که با حک و اصلاح برای شخص شما ساخته شده و فقط برای شما به نمایش در می آید.

#دیوید_ایگلمن
کتاب: مغز داستان شما


@asheghanehaye_fatima