آسمان را اجاره باید داد
به پرستوی حامل خبرت
از نبودت اجاره باید کرد
خانه‌ای را که آخرین اثرت...

پلک‌هایی که سرزمین تو نیست
گریه‌هایی که منهدم شده‌اند
اشک‌هایی که در محاصره است
**
کودکی‌های کم‌بغل‌شده‌ات
خفته در  بستر حیات من‌اند
آخرین خنده‌های گم‌شده ات
آخرین نقشه‌ی نجات من‌اند

بوف یادت نشسته گوشه‌ی باغ
هر شبِ تیره خانه را به سکوت
می‌نشیند نظاره‌گر به شکست
**
حدسِ غمگینِ ماندنت در من
کنج افکار خسته جا خوش کرد
با امید رسیدنت می‌شد
در هزاران ستاره کاوش کرد

از منِ ساده بر نمی‌آید
مگر آن لحظه‌های رفتن تو
می‌توان پشت پنجره ننشست!
**
بهترین اشتباه ساده‌ی من
انتخاب درست روز نخست
که هراندازه عاشقت شده‌ام
درصدی کوچک از لیاقت توست

آسمان را اجاره باید داد
به پرستوی حامل خبرت
به شب خسته‌ی ستاره‌به‌دست





#جلال_بابایی_پور

@asheghanehaye_fatima