اگر تو بخواهی
با آخرین دسته‌ی پرندگان استوایی
به مهاجرت می‌روم و بازنمی‌گردم

اگر تو بخواهی
با تنها بازمانده‌های ببرهای دندان‌شمشیری
در چاه‌های قیر می‌افتم

اگر تو بخواهی
چشم به راه شهاب سنگ می‌شوم
تا با سایر دایناسورها برای همیشه ناپدید شوم

اگر تو بخواهی
با حلزون‌های پیش از تاریخ
بر سنگ‌های سخت فسیل می‌شوم

اگر تو بخواهی
با نادرترین گونه‌ی بوفالوها
خودم را از دره پایین می‌اندازم

اگر تو بخواهی
با آخرین نسل خرس‌های قطبی
در تَرَکِ یخ‌های غول‌آسا گیر می‌کنم

اگر تو بخواهی
تنها اگر تو بخواهی
با آخرین گله‌ی ماموت‌ها منقرض می‌شوم
تا هر وقت به یادم افتادی
یخ‌های سیبری را بشکافی
و گوشت بیست هزارساله‌ی تنم را
به دندان بکشی
بازگردی به غار
آتشی روشن کنی
و با زغال و خون بر دیواره‌ی غار
برای فرزندانت
داستان آخرین شکارت را ترسیم کنی

که دوستت داشت...


#بابک‌زمانی
مجموعه‌شعراعداد


@asheghanehaye_fatima

بودنِ بعضی از آدما شبیه ساعت شِنیه!

داریشون...
کنار خودت داریشون ..
توو دستات داریشون ..

اما هر لحظه حجمِ نبودنشون زیاد و زیادتر میشه
و تو هیچ کاری از دستت برنمیاد
جز اینکه فقط تماشا کنی و ببینی کِی آخرین دونه‌ی شن پایین میفته...؟!
آخرین بهونه‌ی بودن...

بعد اگه هم بخوای ساعت شنی رو زیر و رو کنی
تا واسه چند لحظه هم که شده
دوباره بودنشونو به دست بیاری؛

تازه میفهمی که فقط انبوهی از «نبودن»هارو زیر و رو کردی....


#بابک‌زمانی

@asheghanehaye_fatima