@asheghanehaye_fatima
■مرثیه‌ی بی‌موسیقی

هرگز تن به این تقدیر نمی‌سپارم که قلب‌های عاشق درون خاک بی‌رحم جای گیرند.
اما از کهن‌ترین روزگاران چنین بوده، هست و خواهد بود:
که فرزانگان و عاشقان ره‌سپار تاریکی شوند.
با تاجی از سوسن‌های سپید و برگ‌های رخشان؛
اما تن به این تقدیر نمی‌سپارم
و لختی نمی‌آرامم.
چه بسیار عاشقان و اندیش‌مندانی که در خاک هم‌راه شمایند.
با خاک تیره و خودسر درآمیزید.

شاید ذره‌ای از احساسات، پندارها، رازها و گفته‌هاتان به‌جا مانده باشد
اما به‌ترین چیز از دست رفته.
حاضر‌جوابی‌ها، نگاه‌های صادقانه، خنده‌ها، عشق‌ها
برای همیشه رفته‌اند.
رفته‌اند تا گل‌های سرخ را جانی تازه بخشند.
شکوفه، زیبا و دل‌رباست.

عطرآگین است.
نیک می‌دانم.
با این همه از سر تسلیم و عجز، تن به این تقدیر نمی‌سپارم.
فروغی که در دیدگان‌تان می‌درخشید از تمامی گل‌های دنیا گران‌بهاتر بود.

فرو می‌روند،
در قعر تاریکی گور آرام فرو می‌روند،
زیبارویان، پرمهران، دل‌نوازان؛
خردمندان، بذله‌گویان، دلیران.
نیک می‌دانم. با این‌همه نمی‌پذیرم و تن به این تقدیر نمی‌سپارم.

#ادنا_سنت_وینست_میلی | Edna St Vincent Millay | آمریکا، ۱۹۵۰-۱۸۹۲ |

برگردان: #مستانه_پورمقدم