جهان در وضع بسیار بدیست
آدم های وحشی یکدیگر را می خورند،
وآدم های متمدن یکدیگر را
فریب می دهند،
و این همان است که نامش را
گردش جهان گذارده اند

#آرتور_شوپنهاور

@asheghanehaye_fatima

ما زندگی می‌کنیم، برای حفظ زندگی‌مان به طرز وحشتناکی زحمت می‌کشیم، زندگی‌ای که فقط مهلتی طولانی‌ست میان رأی قاضی و اعدام محکوم...

#آرتور_شوپنهاور
#اخلاق_قانون_و_سیاست
@asheghanehaye_fatima

⁠زن بیش از مرد در زمانِ حال می‌ زید و حتی وقتی که زمان حال قابل تحمل نیست زن به فراست از آن محفوظ می‌ گردد.

این همان سرچشمه‌ خوشرویی و لطفِ زنانه است که ایشان را جهتِ انگیزشِ علاقه‌ مرد مُهیا می‌ سازد و به وقتِ احتیاج آنگاه که مرد زیر بارِ اندوه و اضطراب کمر خم میکند موجبِ تسلی خاطر است.

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: جهان و تأملات فیلسوف


@asheghanehaye_fatima

آنچه مرد را به گزینشِ زنی زیبا وا میدارد در حقیقت همان غریزه است که بهترین گزینه برای «نوع» را هدف میگیرد، هرچند که مرد تصور کند که با این کار تنها در پیِ افزودن بر خشنودی خویشتن است! حقیقت این است که در اینجا به نکته‌ای آموزنده از اسرارِ طبیعت برمیخوریم که میگوید تمامیِ غرایز همچون این موردِ بخصوص تقریباً همواره در پیِ سعادتِ «نوع» هستند. دقتی که یک حشره در انتخابِ یک گل یا میوه یا یک تکه گوشتِ بخصوص به خرج میدهد، به وضوح شبیه به همان دقتی است که مرد در انتخابِ زنِ متناسب با طبع و نهادِ خود به کار می‌بندد.
با چنان شور و حرارتی برای دست یافتن به او تلاش میکند و با دیگران به رقابت می‌پردازد که غالباً برای رسیدن به مقصود با وجودِ همه‌ی دلایلِ منطقی، خوشبختیِ خود را با ازدواجی احمقانه تباه می‌سازد، با عشقی که به بهای ثروت و عزت و زندگی ‌اش تمام میشود و حتی با ارتکابِ جُرم.
و این همه را تحتِ سُلطه‌ی اراده‌ی طبیعت که حکمفرمایِ مطلقِ این جهان است انجام میدهد و به مؤثرترین شکلی به «نوع» خدمت میکند.

#آرتور_شوپنهاور
#متافیزیک_عشق
#جهان_و_تأملات_فیلسوف


@asheghanehaye_fatima

بدفرجام‌ترین ازدواجها آن است که از روی عشق انجام گیرد و علت آن مسلماً در این است که هدف عشق ادامه‌ی نوع است نه لذت شخصی.
یک مثل اسپانیایی می‌گوید : آن که  از روی عشق ازدواج می‌کند، باید در اندوه به سر برد. نیمی از کتاب هایی  که درباره‌ی ازدواج نوشته شده است بیهوده است؛ برای آن که این کتاب ها به جای آن که ازدواج را برای حفظ نوع بدانند، بهر همکاری و دوستی می‌دانند؛ طبیعت توجه ندارد که بداند آیا پدر و مادر برای همیشه خوشبختند یا برای یک روز، آنچه طبیعت بدان علاقه‌مند است این است که بداند تولید مثل تا کجا انجام می‌گیرد، ازدواج‌هایی که به دستور پدر و مادر به خاطر ثروت و مقام انجام می‌گیرد، غالبا از ازدواجهای عشقی بادوامتر و سعادتمندتر است. با اینهمه زنی که، به رغم نصیحت پدر و مادر، به خاطر عشق ازدواج می کند مایه‌ی تحسین است؛ زیرا او آنچه را که مهمتر است برگزیده و مطابق روح طبیعت ( و به عبارت بهتر نوع ) عمل کرده است؛ در صورتی که نصیحت پدر و مادر بر طبق روح خودخواهی خودشان بوده است. عشق بهترین راه اصلاح نژاد است.

#آرتور_شوپنهاور
📕در باب حکمت زندگی


@asheghanehaye_fatima

آدمیان شتاب‌زده عاشق می‌شوند،
ولی سر فرصت کینه می‌ورزند.

#آرتور_شوپنهاور


@asheghanehaye_fatima

هر کس می‌تواند توقع آبرومند بودن داشته باشد. اما توقع شهرت داشتن، منحصر به افراد استثنایی است. زیرا شهرت فقط در اثر دستاوردهای فوق‌العاده حاصل می‌شود.

این دستاوردها یا مربوط به اعمال آدمی می‌شود یا به آثار او و بنابراین برای شهرت دو راه باز است. برای دستیابی به اعمال بزرگ به ویژه قلب بزرگ و برای رفتن به راه خلق آثار، ذهنی بزرگ لازم است.

هر یک از این دو راه , مزایا و مضرات خود را دارند. تفاوت اصلی این است که اعمال گذرا هستند، اما آثار , ماندگارند. شریف‌ترین عمل , همیشه زمانی کوتاه تاثیرگذار است. اما اثر نبوغ آسا در طول همه اعصار , تاثیری ماندگار دارد و انسان‌ها را ارتقا می‌دهد.

#آرتور_شوپنهاور

@asheghanehaye_fatima

به کسی که به ویژه در سنین جوانی طاقت تحمل وجود خسته کننده‌ی دیگران را ندارد و به حق از معاشرت با آنان ناخرسند می‌گردد و به انزوا رانده می‌شود، توصیه می‌کنم که عادت کند، قدری از تنهاییِ خویش را به همراه خود به جمع ببرد، یعنی بیاموزد که حتی در جمع نیز تا اندازه‌ای تنهایی خود را حفظ کند، هر چه می‌اندیشد فوراً ابراز نکند و همچنین آنچه را که می‌گویند زیاده به جد نگیرد، و از دیگران نه از حیث اخلاقی، نه عقلی انتظار بسیار نداشته باشد و بنابراین بی‌اعتنایی را در برابر نظرات آنان در خود استوار کند که این مطمئن‌ترین روش برای اعمال شکیبایی در خور تحسین است. اگر چنین کند، در میان جمع است، اما با دیگران نیست و رابطه اش با دیگران واجد ماهیتی صرفا عینی است. این روش او را از تماس نزدیک با جمع و در نتیجه از آلودگی و رنجش مصون می‌دارد...

#آرتور_شوپنهاور
#در_باب_حکمت_زندگی
@asheghanehaye_fatima

آنچه ثروت می‌تواند فرای ارضای نیازهای واقعی و طبیعی فراهم آورد، در خشنودیِ ما تأثیری اندک دارد. بر‌عکس، خشنودیِ ما در اثر نگرانی‌های بسیار و ناگزیر که از نگهداری دارایی کلان ناشی می‌شود، مختل می‌گردد. با وجود این، آدمیان در راه کسب ثروت هزار بار بیش‌تر می‌کوشند تا در کسب فرهنگ، حال آنکه به یقین، " آنچه هستیم " بسیار بیش‌تر موجب سعادتمان می‌شود تا " آنچه داریم "...

#آرتور_شوپنهاور
#در_باب_حکمت_زندگی


@asheghanehaye_fatima

▫️

انزوا عیبی دارد که مانند معایب دیگر آن، به‌آسانی قابل درک نیست و آن این است:
همانطور که اگر آدمی به طور مستمر در خانه بماند، جسمش در برابر تأثیرات بیرون چنان حساس می‌شود که هر نسیم خنک او را بیمار می‌کند، خُلق آدمی هم در اثر انزوا و تنهاییِ ممتد چنان حساس می‌شود که بی‌اهمیت‌ترین حوادث، حرف‌ها یا حتی حالت چهره دیگران او را نگران، رنجیده خاطر یا مجروح می‌کند، در حالی که کسانی که مدام در آشوب و اغتشاش زندگی می‌کنند، هیچ متوجه اینها نمی‌شوند.

#آرتور_شوپنهاور
در باب حکمت زندگی
@asheghanehaye_fatima

طبیعتِ کینه‌توزِ ما اگر با مقدار متناسبی از ترس مخلوط نشده بود تا آن را در بند نگه دارد ، از هر کدام ما یک قاتل می‌ساخت و اگر خشم در انسان نبود و مراقب نبود ترس تنها هم می‌توانست او را اسباب خنده و بازی بچه‌ ها کند ...

‌#آرتور_شوپنهاور
کتاب: متعلقات و ملحقات


@asheghanehaye_fatima

در همه اموری که مربوط به مسیر زندگی‌مان می‌شود باید تخیل را مهار کنیم ، نخست باید هوشیار باشیم کاخ‌های موهوم نسازیم زیرا بهای گزافی دارند و پس از اندک زمانی فرو می‌ریزند که این موجب افسوس ما می‌شود.

افزون بر این باید مراقب باشیم که با تصویر کردن حوادث ناگواری که فقط احتمال وقوع دارند دل خود را از ترس آکنده نکنیم. البته اگر این افکار کاملا بی‌اساس یا بسیار نامحتمل باشند ...

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: در باب حکمت زندگی
ترجمه: محمد مبشری

@asheghanehaye_fatima

از نگاه ما هیچ رنجی، خواه آن رنج از جانب طبیعت باشد یا از جانب سرنوشت، به اندازه رنجی که از خواست و اراده شخص دیگر بر ما تحمیل شده باشد سخت‌تر و سنگین‌تر نیست. ما طبیعت و سرنوشت را به عنوان نخستین اربابان جهان می‌شناسیم و می‌دانیم که آن‌ها هر چه با ما می‌کنند با دیگران نیز انجام می‌دهند. فرقی بین هیچ کس قایل نمی‌شوند و وقتی از طرف آن‌ها رنجی بر ما وارد آید ما نیز مانند دیگران به ناله و شکایت می‌پردازیم. اما اگر این رنج از طرف شخص دیگری به ما آسیب برساند به این معنی است که عامل رنج چه از لحاظ میزان قدرت و چه از نظر اندازه‌‌ی حیله‌گری، بر ما برتری دارد. ما این امر را ناشی از ضعف و پستی خود می‌دانیم. اگر امکان جبران خسارت وجود داشته باشد شاید بتواند از شدت درد و رنج ما بکاهد اما نمی‌تواند احساس دردی که اغلب بیشتر از خود رنج زجرآورتر است را التیام بخشد. در نتیجه به این فکر می‌افتیم که به هر صورتی شده برتری از دست رفته خود را بر شخصی که به ما آسیب رسانده ثابت کنیم.

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: ترس‌ ها و مزخرفات ذهنی


@asheghanehaye_fatima

اگر معاشرت با دیگران
تو را آزرده می‌کند،
همیشه  قَدری از تنهایی‌اَت را
با خود  به جمع بِبَر.

یعنی:
بیاموز آنچه می‌اندیشی را
فوراً ابراز نکنی؛
چیزی که می‌شنوی را
زیادی جِدّی نگیری؛
و از دیگران
بیش از اندازه
انتظار نداشته باشی ...




          #آرتور_شوپنهاور

( کتاب: در بابِ حکمتِ زندگی )

@asheghanehaye_fatima

.
لذتی كه نابغه از زيبايی ميبرد و تسلی خاطری كه از هنر می يابد و هيجانی كه از ديدن هنر و هنرمند در او پيدا ميشود، همه غم و اندوه زندگی را از ياد او ميبرند. اين جبران رنجی است كه از روشن بينی و تنهايی خود می‌برد.

#آرتور_شوپنهاور


@asheghanehaye_fatima

✨

عده‌ی کمی برای معاشرت مناسب‌اند و باید به ویژه از مراوده با طبایع پست پرهیز کرد. اگر کسی به این فکر بیفتد که وابستگی من به دیگری بسیار بیشتر از وابستگی دیگری به من است، ناگاه دچار این احساس می‌شود که گویی آن دیگری چیزی از او دزدیده است؛ سپس خواهد کوشید تلافی کند و آن چیز را پس بگیرد. تنها راه برتری یافتن بر دیگران این است که آدمی به‌هیچ‌وجه نیازی به دیگران نداشته باشد و این را نشان بدهد. از این رو توصیه می‌شود که بگذاریم هر کس، چه زن، چه مرد، گاهگاه احساس کند که می‌توانیم از او صرفنظر کنیم: این کار، دوستی را مستحکم می کند. حتی نزد بعضی‌ها بی‌فایده نیست که گاهی رفتار خود را با ذره‌ای تحقیر نسبت به آنان بیامیزیم.
‌
#آرتور_شوپنهاور
در باب حکمت زندگی

@asheghanehaye_fatima

اگر کسی برای ما ارزشمند باشد ، باید این راز را از او پنهان کنیم چنان که جنایتی را پنهان می کنیم این واقعیت خوشایند نیست ، اما حقیقت دارد. آدم ها تاب مهربانی بسیار را ندارند.

#آرتور_شوپنهاور


@asheghanehaye_fatima

یک بار  کسی، با انصافِ کامل،
به من خاطرنشان کرد
که همه‌ی انسان‌ها
هم  چیزی بسیار نیک و بشری
در سِرشتِ خود دارند
و هم  چیزی بسیار شرّ و خطرآفرین؛

و این که او
کدام یک را
به حرکت در می‌آورَد
آن چیز را  نمایان می‌سازد.

منظره‌ی رنجِ دیگران
نه فقط در افرادِ متفاوت
بلکه در یک انسانِ واحد نیز
زمانی
موجبِ دل‌سوزیِ زیاد می‌شود
و زمانی دیگر  موجبِ نوعی خرسندی؛
و این خرسندی
می‌تواند افزایش پیدا کند
تا  تبدیل به
بی‌رَحمانه‌ترین لذّت از دَردِ دیگران شود.

من  خودم را می‌بینم  که زمانی
همه‌ی بشر را
با تَرَحُّمِ عمیق می‌نگرم
و  وقتی دیگر
با حداکثرِ بی‌اعتنایی،
و گاه  با نفرت
و حَتیّٰ  لذّتی حقیقی از دَردِشان ...




               #آرتور_شوپنهاور




پ. ن :

هر کس را که می‌بینم،
در تدارکِ گُریز است!
از جایی در خود،
به جای دیگری در خود ...  🙂


@asheghanehaye_fatima

شاید درست تر آن باشد که مقصود جهان را بدبختی خود بدانیم نه خوشبختی خود. زیرا انسان هرچه بیشتر رنج ببرد غایت حقیقی زندگی زودتر حاصل میشود و هرچه خوش تر زندگی کند از هدف دورتر می رود.

سنگا می گوید: پس خیر شخصی خود را نگاه خواهی داشت آنگاه که ببینی که خوشبختان ناشادترین همگان هستند ...

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: جهان و تأملات فیلسوف

@asheghanehaye_fatima

رنج و عذاب موجود در جهان تنها حقیقتی است که انسان با آن رو به روست.

آنچه که به راستی شادی نامیده میشود در حقیقت نبود چند لحظه غم است ، مانند روشنایی که نبود تاریکی است. احساس شادی بعد از پشت سر گذاشتن رنج و مصیبتی است که بر آن غلبه کرده‌ ایم.

پس بدون رنج و مشقت شادی معنا نمی داشت. پس در حقیقت این ذات غم‌ هاست که مثبت است. اگر شادی قائم به ذات خود بود نهایت آن چیزی به غیر از کسالت نبود ...

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: جهان همچون اراده فیلسوف

@asheghanehaye_fatima