@asheghanehaye_fatima



#ادیت_پیاف
#Édith_Piaf
#marion_cotillard
#La_Vie_en_Rose
2007

تولد ؛ ۱۹ دسامبر ۱۹۱۵ - وداع: ۱۰ اکتبر ۱۹۶۳


خواننده برجسته تاریخِ موسیقی فرانسه است.از پدری فرانسوی و مادری ایتالیایی. . او از چهره‌های شاخص این کشور در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ بود. دو ترانهٔ «زندگی به‌رنگ رز » ؛ و "من پشیمان نیستم" یا "حسرت چیزی را نمیخورم " ،او دارای شهرت جهانی است.

پیاف زندگی دردناکی داشت.در کودکی به خاطر مادرش ؛ در روسپیخانه بزرگ شده بود ، و به قول خودش ، به جز خواندن ؛ کاری بلد نبود...



پس از مرگش ؛ به دلایلی ، کلیسا هم از تدفین او ، در گورستان رسمی شهروندان مومن و عادی ؛ سر باز زد ؛ تابالاخره ، در قبرستان #پرلاشز ؛ قبرستان صادق هدایت و غلامحسین ساعدی عزیزمان ؛ به خاک سپرده شد ؛ و امروز ؛ طرفدارانش ؛ در تمام جهان ؛ هر روز روی مزار او ، گل میگذارند، و ترانه های او شهرت جهانی دارند و هنوز ؛ هیچکس نتوانسته ؛ مثل خودش ؛ آنها را اجرا کند!

فیلم " زندگی مانند گل سرخ " ؛ برشهایی از رنجها و شادیهای پیاف را به شکلی خلاقانه و با ترکیب موسیقی و صدای او ؛ نشان میدهد. و بخصوص ؛ واکاوی دلایل مرگ زود هنگام پیاف ؛ دردهه ی چهل زندگی ؛ بخاطر افسردگی شدید ؛ مصرف شدید دارو و مخدر ؛ و درد سوگ معشوقش ، بر اثر سانحه هوایی ؛ که او را به مرز جنون ؛ و رها کردن همه چیز ؛ نزدیک کرد.



همیشه میگفت :
"اگر دیگر نتوانم بخوانم ، میمیرم! " ؛ و دقیقا ؛ همین شد !



ماریون #کوتیار ؛ #بازیگر_مطرح_فرانسوی ؛ با گریمی متفاوت ؛ نقش ادیت پیاف را ، بسیار ماهرانه بازی کرد و دومین زن خارجی است ، که بعد از
#سوفیا_لورن ؛

جایزه ی
#بهترین_بازیگر_زن
#اسکار را برای این نقش دریافت کرد.

#ترانه :
من حسرت چیزی را نمیخورم.
#ماریون_کوتیار با صدای ادیت پیاف و درنقش او



#ترجمه_ی_ترانه :


#non_je_ne_regrette_rien

#نه_من_حسرت_هیچ_چیز_را_نمی_خورم

هیچ، هیچ
من حسرت هیچ چیز را نمی خورم.
نه خوبی ها،
و نه بدی هایی
که با من شد؛
همه برایم یکیست.

هیچ، هیچ
من حسرت هیچ چیز را نمی خورم.
بهایش را داده ام،
و آن را فراموش کرده ام
برای همیشه
این گذشته ای که از آن بیزارم

آتشی​ روشن کردم،
به کمک خاطراتم.
غم هایم،
آرزو هایم،
دیگر به آن ها نیازی ندارم.
عشق هایم
و همگی آشفتگی هایش
آن ها را به آتش انداختم،
تا همیشه؛
و به صفر رسیدم.



ترجمه :
#مهسا_آقاجری

@asheghanehaye_fatima

رقص زیبای : #سوفیا_لورن
در فیلم : #غرور_و_تعصب
#رقص


به غیر از عشق، دوستی ؛ زیبایی‌های هنر، چیز قابل توجه دیگری نمی‌بینم که بتواند به زندگی معنا بدهد...


@asheghanehaye_fatima

‍ " #سوفیا_لورن " در زیباترین دوران زندگیشه . از ته
دل لبخند میزنه و در بغل "کری گرانت" به دوربین نگاه میکنه. شاید زمانی که دخترکی فقیر و یتیم در جنوب ایتالیا بوده، وقتی این هنرپیشه خوش قیافه افسانه ای را بر پرده سینما میدیده روزی چنین آغوشی رو در رویا داشته و حالا از رسیدن به اون رویای به ظاهر محال این چنین شاد و سرخوش با تمام وجود لب به خنده باز کرده.

اما "کری گرانت "به وضوح نیمچه لبخندی پرحسرت
به لب داره و با چشمهای غمگین به ما نگاه میکنه.
شاید از حسرت دیر بودن چنین آغوشی در فکر این
که هرگز نرسیدن بهتر از دیر رسیدنه.

شاید هم ته ذهنش آرزویی محال است. ای کاش
جوانتر بود تا میشد این بغل دوستانه ، آغوشی
عاشقانه باشد پر از شور و حرارت.

هرچه هست عکس در عین زیبایی غمگین است
تضاد جوانی و پیری، رویا و بی سرانجامی ، امید
و پوچی..

حالِ سوفیا را برای همه آرزو می کنم، در آغوش کشیدن رویاهایتان پیش از آن که دیر شود و مثل این جِنتِلمَن
سینما در حال شمردن بارهایی باشید که یا دیر رسیده اید
یا زودتر از آنکه باید آمده اید.