رومئو: اکنون با لبان تو،
گناه از لبانم پاک شده است.
ژولیت: پس لبان من با گرفتن آن گناه،
گناهکار شده‌اند.
رومئو: گناه از لبان من؟
آه! چه بی‌حرمتی بزرگی که باید جبران شود ،
گناه مرا به من پس بده.
" ودوباره او را می‌بوسد."

#ویلیام_شکسپیر
نمایشنامه رومئو و ژولیت
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌

@asheghanehaye_fatima

کیست که بتواند آتش بر کف دست نهد
و با یاد کوه‌های پر برف قفقاز خود را سرگرم کند
یا تیغ تیز گرسنگی را با یاد سفره‌های رنگارنگ کند کند
یا برهنه در برف دی‌ماه فروغلتد
و به آفتاب تموز بیاندیشد
نه هرگز
هرگز كسی
چنین خطری را به چنان خاطره‌ای تاب نیاورد
از این‌که خیال خوبی‌ها درمان بدی‌ها نیست
بل‌که صد چندان بر زشتی آن‌ها می‌افزاید.

O, who can hold a fire in his hand
By thinking on the frosty Caucasus
Or cloy the hungry edge of appetite
By bare imagination of a feast
Or wallow naked in December snow
By thinking on fantastic summer’s heat
O, no! the apprehension of the good
Gives but the greater feeling to the worse.

#ویلیام_شکسپیر
■برگردان: #حسین_الهی‌قمشه‌ای

√●از نمايش‌نامه‌ی «ريچارد دوم»، پرده‌ی سوم

@asheghanehaye_fatima