شافور که همان رویکرد مردم گریزانه فلاسفه نسل قبلش را داشت این موضوع را به سادگی بیان می‌کند: (افکار عمومی بدترین نوع افکار است)
دلیل این اِشکال افکار عمومی در این است که عموم مردم به خود سختی نمی‌دهند افکارشان را در معرض بررسی عقلانی قرار دهند و در عوض بر شمّ درونی، احساسات و عادت تکیه می‌کنند. شافور می‌گوید می‌توان مطمئن بود که هر تفکر همگانی و هر عقیده رایجی مزخرف است، چون توانسته نظر اکثریت را جلب کند.
او همچنان می‌گوید چیزی که بی جهت شعور عمومی نامیده می‌شود معمولا دست کمی از بی‌شعوری عمومی ندارد چرا که ساده‌انگارانه، نامعقول، متعصبانه و سطحی است.
پوچ‌ترین رسوم و مسخره‌ترین مراسم در همه جا با عبارت (ولی رسم است) توجیه می‌شود.
این دقیقن همان عبارتی‌ست که قوم خوی خوی در جواب اروپایی‌هایی که از آنان پرسیدند چرا ملخ می‌خوردند و شپش بدنشان را با ولع می‌بلعند، گفتند (رسم است)

#آلن_دوباتن
📚اضطراب منزلت
@asheghanehaye_fatima

عشق يک طرفه ممكن است دردناک باشد، ولی درد امنی است، چون به كس ديگری جز خودمان صدمه نمی‌زند.


#آلن_دوباتن

@asheghanehaye_fatima

اگر بتوانیم کج‌خلقی‌های معشوقِ دلخور خود را همچون یک نوزاد در نظر بگیریم، بهترین لطف را در حق او کرده‌ایم. در این صورت نسبت به او بخشنده‌تر، مهربان‌تر و عاشق‌تر خواهیم بود. پشت نقابِ بزرگسالیِ همه‌ی ما، کودکی است نیازمندِ عاطفه، گذشت، عشق، و ترسیده از تنهایی.


#آلن_دوباتن


@asheghanehaye_fatima