قلبت را با خود می‌برم


قلبت را با خود می‌برم (قلبت را در
قلبم حمل می‌کنم) هیچ‌گاه بدون قلب تو نیستم (هرجا
که می‌روم تو می‌آیی، نازنین من، و هر کار که تنها من می‌کنم
کار توست، محبوب من)
هراسی ندارم
از سرنوشت (چون تو سرنوشت منی، شیرین من)
جهان را نمی‌خواهم (که زیبا تویی که جهان من شده‌ای، راستیِ من)
و این تویی منظور همیشگی ماه
و هر آوازی که خورشید همیشه خواهد خواند.

پیشکش تو عمیق‌ترین رازی که کس نمی‌داندش
(پیشکش تو ریشه‌ی ریشه و جوانه‌ی جوانه
و آسمانِ آسمانِ درختی که زندگی می‌نامندش؛ که می‌روید
بالاتر از جایی که روح بتواند آرزو کند یا ذهن پنهان شود)
و این حیرتی است که ستاره‌ها را جدا از هم نگه می‌دارد.

من قلبت را با خود می‌برم (من قلبت را در قلبم حمل می‌کنم)


#ای_ای_کامینگز


@asheghanehaye_fatima

هیح چیز به‌راستی وحشت‌ناک‌تر از
تنها بودن در خانه نیست، با کسی و با چیزی
تو رفته‌ای.
خنده و یاس به خیابان جان می‌دهند
به پنجره تکیه داده‌ام، اشباح را می‌نگرم
مردی، زنی را در پارک در آغوش کشیده است.
تمام‌اش کن
و بسیار آهسته (چرا؟ یا مبادا که بفهمیم)
و بسیار آهسته می‌شنوم که کسی
دارد از پله‌ها بالا می‌آید، به‌دقت
(به‌دقت پله‌های مفروش را یکی بعد از دیگری می‌پیماید. در سکوت، از پله های مفروش وحشت صعود می‌کند)
و پیوسته چیزی را می‌بینم
به آرامی سیگاری را پک می‌زند (در آینه)

■●شاعر: #ای_ای‌_کامینگز | #ادوارد_استلین_کامینگز | "E. E. Cummings" | آمریکا، ۱۹۶۲-۱۸۹۴ |

■●برگردان: #سیروس_شمیسا

@asheghanehaye_fatima