@asheghanehaye_fatima
دیگر رویایی ندارم، دیگر سیگار هم نمی کشم
دیگر حتی داستانی برای تعریف کردن ندارم
بی تو پاک نیستم، بی تو زیبا نیستم
شبیه به کودکی تنها در یتیم خانه شده ام
دیگر میلی به زندگی ندارم
وقتی که تو رفتی زندگی من از حرکت ایستاد
من دیگر زنده نیستم و حتی تختم شبیه به ایستگاه قطار شد
وقتی که رفتی
من بیمارم، کاملا بیمار
مثل وقت هایی که مادرم شب ها بیرون می رود
و مرا با غمم تنها می گذارد
من بیمارم، کاملا بیمار
تو یک روز می آیی، اما هیچ کس نمی داند کی
تو رفته ای، هیچ کس نمی داند کجا
دو سال گذشته است
از رفتنت
من
به مانند یک صخره،
به مانند یک گناه
به تو آویخته ام
من خسته ام
در مانده ام
که بتوانم در مقابل آن ها تظاهر به خوشبختی کنم
من هر شب می نوشم
اما همگی شراب ها برایم یک مزه را می دهند
انگار که همگی کشتی ها پرچم تو را برافراشته اند
دیگر نمی دانم کجا بروم
تو همه جا هستی
من بیمارم، کاملا بیمارم
روحم را در جسم تو جاری کرده ام
و شبیه به پرنده ای بی روح شده ام از وقتی خوابیدی
من بیمارم، کاملا بیمارم
تو مرا از تمامی ترانه هایم محروم ساخته ای
مرا از تمام کلماتم خالی ساخته ای
اما با این همه قبل از این که تو باشی من با استعداد بودم
این عشق مرا می کشد
و اگر همینطور ادامه پیدا کند
در خود فرو می روم
کنار رادیو
مانند کودکی احمق
و به صدای خودم گوش می دهم که می خواند
من بیمارم، کاملا بیمارم
مانند وقت هایی که مادرم شب ها بیرون می رود
و مرا با غمم تنها می گذارد
من بیمارم، بله من بیمارم
تو مرا از تمامی ترانه هایم محروم ساخته ای
مرا از تمامی کلماتم خالی ساخته ای
و قلب من کاملا بیمار است
و حس خفقان دارم
می شنوی
من بیمارم
ترجمه از #فرانسه:
#مهسا_آقاجری
دیگر رویایی ندارم، دیگر سیگار هم نمی کشم
دیگر حتی داستانی برای تعریف کردن ندارم
بی تو پاک نیستم، بی تو زیبا نیستم
شبیه به کودکی تنها در یتیم خانه شده ام
دیگر میلی به زندگی ندارم
وقتی که تو رفتی زندگی من از حرکت ایستاد
من دیگر زنده نیستم و حتی تختم شبیه به ایستگاه قطار شد
وقتی که رفتی
من بیمارم، کاملا بیمار
مثل وقت هایی که مادرم شب ها بیرون می رود
و مرا با غمم تنها می گذارد
من بیمارم، کاملا بیمار
تو یک روز می آیی، اما هیچ کس نمی داند کی
تو رفته ای، هیچ کس نمی داند کجا
دو سال گذشته است
از رفتنت
من
به مانند یک صخره،
به مانند یک گناه
به تو آویخته ام
من خسته ام
در مانده ام
که بتوانم در مقابل آن ها تظاهر به خوشبختی کنم
من هر شب می نوشم
اما همگی شراب ها برایم یک مزه را می دهند
انگار که همگی کشتی ها پرچم تو را برافراشته اند
دیگر نمی دانم کجا بروم
تو همه جا هستی
من بیمارم، کاملا بیمارم
روحم را در جسم تو جاری کرده ام
و شبیه به پرنده ای بی روح شده ام از وقتی خوابیدی
من بیمارم، کاملا بیمارم
تو مرا از تمامی ترانه هایم محروم ساخته ای
مرا از تمام کلماتم خالی ساخته ای
اما با این همه قبل از این که تو باشی من با استعداد بودم
این عشق مرا می کشد
و اگر همینطور ادامه پیدا کند
در خود فرو می روم
کنار رادیو
مانند کودکی احمق
و به صدای خودم گوش می دهم که می خواند
من بیمارم، کاملا بیمارم
مانند وقت هایی که مادرم شب ها بیرون می رود
و مرا با غمم تنها می گذارد
من بیمارم، بله من بیمارم
تو مرا از تمامی ترانه هایم محروم ساخته ای
مرا از تمامی کلماتم خالی ساخته ای
و قلب من کاملا بیمار است
و حس خفقان دارم
می شنوی
من بیمارم
ترجمه از #فرانسه:
#مهسا_آقاجری
@asheghanehaye_fatima
#ادیت_پیاف
#Édith_Piaf
#marion_cotillard
#La_Vie_en_Rose
2007
تولد ؛ ۱۹ دسامبر ۱۹۱۵ - وداع: ۱۰ اکتبر ۱۹۶۳
خواننده برجسته تاریخِ موسیقی فرانسه است.از پدری فرانسوی و مادری ایتالیایی. . او از چهره‌های شاخص این کشور در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ بود. دو ترانهٔ «زندگی به‌رنگ رز » ؛ و "من پشیمان نیستم" یا "حسرت چیزی را نمیخورم " ،او دارای شهرت جهانی است.
پیاف زندگی دردناکی داشت.در کودکی به خاطر مادرش ؛ در روسپیخانه بزرگ شده بود ، و به قول خودش ، به جز خواندن ؛ کاری بلد نبود...
پس از مرگش ؛ به دلایلی ، کلیسا هم از تدفین او ، در گورستان رسمی شهروندان مومن و عادی ؛ سر باز زد ؛ تابالاخره ، در قبرستان #پرلاشز ؛ قبرستان صادق هدایت و غلامحسین ساعدی عزیزمان ؛ به خاک سپرده شد ؛ و امروز ؛ طرفدارانش ؛ در تمام جهان ؛ هر روز روی مزار او ، گل میگذارند، و ترانه های او شهرت جهانی دارند و هنوز ؛ هیچکس نتوانسته ؛ مثل خودش ؛ آنها را اجرا کند!
فیلم " زندگی مانند گل سرخ " ؛ برشهایی از رنجها و شادیهای پیاف را به شکلی خلاقانه و با ترکیب موسیقی و صدای او ؛ نشان میدهد. و بخصوص ؛ واکاوی دلایل مرگ زود هنگام پیاف ؛ دردهه ی چهل زندگی ؛ بخاطر افسردگی شدید ؛ مصرف شدید دارو و مخدر ؛ و درد سوگ معشوقش ، بر اثر سانحه هوایی ؛ که او را به مرز جنون ؛ و رها کردن همه چیز ؛ نزدیک کرد.
همیشه میگفت :
"اگر دیگر نتوانم بخوانم ، میمیرم! " ؛ و دقیقا ؛ همین شد !
ماریون #کوتیار ؛ #بازیگر_مطرح_فرانسوی ؛ با گریمی متفاوت ؛ نقش ادیت پیاف را ، بسیار ماهرانه بازی کرد و دومین زن خارجی است ، که بعد از
#سوفیا_لورن ؛
جایزه ی
#بهترین_بازیگر_زن
#اسکار را برای این نقش دریافت کرد.
#ترانه :
من حسرت چیزی را نمیخورم.
#ماریون_کوتیار با صدای ادیت پیاف و درنقش او
#ترجمه_ی_ترانه :
#non_je_ne_regrette_rien
#نه_من_حسرت_هیچ_چیز_را_نمی_خورم
هیچ، هیچ
من حسرت هیچ چیز را نمی خورم.
نه خوبی ها،
و نه بدی هایی
که با من شد؛
همه برایم یکیست.
هیچ، هیچ
من حسرت هیچ چیز را نمی خورم.
بهایش را داده ام،
و آن را فراموش کرده ام
برای همیشه
این گذشته ای که از آن بیزارم
آتشی روشن کردم،
به کمک خاطراتم.
غم هایم،
آرزو هایم،
دیگر به آن ها نیازی ندارم.
عشق هایم
و همگی آشفتگی هایش
آن ها را به آتش انداختم،
تا همیشه؛
و به صفر رسیدم.
ترجمه :
#مهسا_آقاجری
@asheghanehaye_fatima
#ادیت_پیاف
#Édith_Piaf
#marion_cotillard
#La_Vie_en_Rose
2007
تولد ؛ ۱۹ دسامبر ۱۹۱۵ - وداع: ۱۰ اکتبر ۱۹۶۳
خواننده برجسته تاریخِ موسیقی فرانسه است.از پدری فرانسوی و مادری ایتالیایی. . او از چهره‌های شاخص این کشور در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ بود. دو ترانهٔ «زندگی به‌رنگ رز » ؛ و "من پشیمان نیستم" یا "حسرت چیزی را نمیخورم " ،او دارای شهرت جهانی است.
پیاف زندگی دردناکی داشت.در کودکی به خاطر مادرش ؛ در روسپیخانه بزرگ شده بود ، و به قول خودش ، به جز خواندن ؛ کاری بلد نبود...
پس از مرگش ؛ به دلایلی ، کلیسا هم از تدفین او ، در گورستان رسمی شهروندان مومن و عادی ؛ سر باز زد ؛ تابالاخره ، در قبرستان #پرلاشز ؛ قبرستان صادق هدایت و غلامحسین ساعدی عزیزمان ؛ به خاک سپرده شد ؛ و امروز ؛ طرفدارانش ؛ در تمام جهان ؛ هر روز روی مزار او ، گل میگذارند، و ترانه های او شهرت جهانی دارند و هنوز ؛ هیچکس نتوانسته ؛ مثل خودش ؛ آنها را اجرا کند!
فیلم " زندگی مانند گل سرخ " ؛ برشهایی از رنجها و شادیهای پیاف را به شکلی خلاقانه و با ترکیب موسیقی و صدای او ؛ نشان میدهد. و بخصوص ؛ واکاوی دلایل مرگ زود هنگام پیاف ؛ دردهه ی چهل زندگی ؛ بخاطر افسردگی شدید ؛ مصرف شدید دارو و مخدر ؛ و درد سوگ معشوقش ، بر اثر سانحه هوایی ؛ که او را به مرز جنون ؛ و رها کردن همه چیز ؛ نزدیک کرد.
همیشه میگفت :
"اگر دیگر نتوانم بخوانم ، میمیرم! " ؛ و دقیقا ؛ همین شد !
ماریون #کوتیار ؛ #بازیگر_مطرح_فرانسوی ؛ با گریمی متفاوت ؛ نقش ادیت پیاف را ، بسیار ماهرانه بازی کرد و دومین زن خارجی است ، که بعد از
#سوفیا_لورن ؛
جایزه ی
#بهترین_بازیگر_زن
#اسکار را برای این نقش دریافت کرد.
#ترانه :
من حسرت چیزی را نمیخورم.
#ماریون_کوتیار با صدای ادیت پیاف و درنقش او
#ترجمه_ی_ترانه :
#non_je_ne_regrette_rien
#نه_من_حسرت_هیچ_چیز_را_نمی_خورم
هیچ، هیچ
من حسرت هیچ چیز را نمی خورم.
نه خوبی ها،
و نه بدی هایی
که با من شد؛
همه برایم یکیست.
هیچ، هیچ
من حسرت هیچ چیز را نمی خورم.
بهایش را داده ام،
و آن را فراموش کرده ام
برای همیشه
این گذشته ای که از آن بیزارم
آتشی روشن کردم،
به کمک خاطراتم.
غم هایم،
آرزو هایم،
دیگر به آن ها نیازی ندارم.
عشق هایم
و همگی آشفتگی هایش
آن ها را به آتش انداختم،
تا همیشه؛
و به صفر رسیدم.
ترجمه :
#مهسا_آقاجری
@asheghanehaye_fatima