Forwarded from اتچ بات
#زادروز #معرفی_مشاهیر
#ﭘﺎﺑﻠﻮ_ﻧﺮﻭﺩﺍ که ﻧﺎﻡ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﻭ «ﻧﻔﺘﺎﻟﯽ ﺭﯾﮑﺎﺭﺩﻭ ﺍﻟﯿﺴﺮ ﺭﯾﻪﺱ ﺑﺎﺳﻮﺁﻟﺘﻮ» ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺎﻡ «ﭘﺎﺑﻠﻮ ﻧﺮﻭﺩﺍ» ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﺎﻡ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﭼﮏ #ﯾﺎﻥ_ﻧﺮﻭﺩﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﻣﺴﺘﻌﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺑﻌﺪﻫﺎ «ﭘﺎﺑﻠﻮ ﻧﺮﻭﺩﺍ» ﻧﺎﻡ ﺭﺳﻤﯽ ﺍﻭ ﺷﺪ.
ﺍﻭ ﺩﺭ 12ژوئیه سال 1904 در ﺷﻬﺮ ﭘﺎﺭﺍﻝ، ۴۰۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﺟﻨﻮﺏ ﺳﺎﻧﺘﯿﺎﮔﻮ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪ. ﭘﺪﺭﺵ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺭﺍﻩ ﺁﻫﻦ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻮﺩ. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﻣﺎﻫﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭘﺪﺭﺵ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺗﻤﻮﮐﻮ ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪﻧﺪ.
ﻧﺮﻭﺩﺍ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﯿﻞ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺎ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﯽﺷﺪ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺸﻮﻗﺎﻥ #ﺍﻭﮔﺎﺑﺮﯾﻼ_ﻣﯿﺴﺘﺮﺍﻝ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺟﺎﯾﺰﻩ #ﻧﻮﺑﻞ_ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺷﺪ. ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﺮﻭﺩﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﻠﯽ ﭼﺎﭖ ﺷﺪ
ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻧﺘﯿﺎﮔﻮ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎﯼ ﺷﻌﺮﺵ ﺷﻬﺮﺕ ﺍﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪ. ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺩﻭﻟﺖ ﺷﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﻣﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻧﺰﯼ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﺑﻌﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﮐﻨﺴﻮﻟﮕﺮﯼ ﺷﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻥ ﻭ ﺑﻌﺪ ﮐﻨﺴﻮﻝ ﺷﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﻣﺎﺩﺭﯾﺪ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﻨﮓ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺩﺭﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺮﻭﺩﺍ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﻢ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎ #ﻓﺪﺭﯾﮑﻮ_ﮔﺎﺭﺳﯿﺎ_ﻟﻮﺭﮐﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺮﻭﺩﺍ ﮐﻨﺴﻮﻝ ﺷﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﯾﺲ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﯾﺲ ﺑﻪﻣﮑﺰﯾﮑﻮ ﺭﻓﺖ. ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺵ ﻣﮑﺰﯾﮑﯽ ﺩﺍﻭﯾﺪ ﺁﻟﻔﺎﺭﻭ ﺳﯿﮑﻪﺍﯾﺮﻭﺱ ﮐﻪ ﻣﻈﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﺗﺮﻭﺗﺴﮑﯽ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ
ﺩﺭ ۱۹۴۳ ﺑﻪ ﺷﯿﻠﯽ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻔﺮﯼ ﺑﻪ ﭘﺮﻭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﻪﻫﺎﯼ ﻣﺎﭼﻮﭘﯿﭽﻮ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺍﺛﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﻌﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮﻭﺩ.
ﺩﺭ ۱۹۴۵ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻨﺎﺗﻮﺭﯼ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺳﻨﺎﯼ ﺷﯿﻠﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺭﺳﻤﺎً ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺷﯿﻠﯽ ﺷﺪ. ﺩﺭ ۱۹۴۶ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺳﺮﮐﻮﺑﯽ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻭ ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺍﻭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺗﻨﺪﯼ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﺨﻔﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۹ ﺑﺎ ﺍﺳﺐ ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﺑﻪ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﮔﺮﯾﺨﺖ.
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﻮﺋﻨﻮﺱﺁﯾﺮﺱ ﺷﺎﻋﺮ ﻭ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﮔﻮﺍﺗﻤﺎﻻﯾﯽ #ﻣﯿﮕﻞ_ﺁﻧﺨﻞ_ﺁﺳﺘﻮﺭﯾﺎﺱ ، ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺑﻌﺪﯼ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﻧﻮﺑﻞ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺑﻮﺩ. ﻧﺮﻭﺩﺍ ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﻮﺭﯾﺎﺱ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﯾﺲ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺪﺗﯽ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻣﮑﺰﯾﮏ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩ. ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺷﻌﺮ ﺑﻠﻨﺪ " #ﺁﻭﺍﺯ_ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ " ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩ.
ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ۱۹۵۰ ﺑﻪ ﺷﯿﻠﯽ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ. ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ۱۹۶۰ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺷﺪﯾﺪ ﺍﺯ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭﯾﺘﻨﺎﻡ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﺩﺭ ۱۹۶۶ ﺩﺭ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻗﻠﻢ ﺩﺭ ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ. ﺩﻭﻟﺖ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﻭﺍﺩﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ، ﺑﻮﯾﮋﻩ #ﺁﺭﺗﻮﺭ_ﻣﯿﻠﺮ ، ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﯾﺰﺍ ﺩﺍﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ۱۹۷۰ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻮﺍﺩﻭﺭ ﺁﻟﻨﺪﻩ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮﺩ.
ﺩﺭ ۱۹۷۱ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﻧﻮﺑﻞ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺷﺪ.
ﺍﻭ ﺩﺭ 23سپتامبر ﺳﺎﻝ ۱۹۷۳ در 69سالگی بر اثر بیماری ﺳﺮﻃﺎﻥ درگذشت.
از جمله ﺁﺛﺎﺭ او :
+ #ﭘﺴﺘﭽﯽ
+ #ﻣﻦ_ﻫﺴﺘﻢ
+ #ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ_ﻣﻦ
+ #ﻣﺎ_ﺑﺴﯿﺎﺭﯾﻢ
+ #ﺍﺷﻌﺎﺭ_ﺗﮑﻤﯿﻠﯽ
+ #ﺍﻗﺎﻣﺖ_ﺑﺮ_ﺭﻭﯼ_ﺯﻣﯿﻦ
+ #ﺳﺮﻭﺩ_ﻫﺎﯼ_ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ
+ #ﺑﯿﺴﺖ_ﺳﺮﻭﺩ_ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ_ﻭ_یﮏ_ﻏﻢ_ﺁﻭﺍ
+ #ﺁﻭﺍﯼ_ﺟﻬﺎﻧﯽ
+ #ﺗﺎﺭﯾﮏ_ﻭ_ﺭﻭﺷﻨﺎ
+ #ﯾﺎﺩﺑﻮﺩ_ﻫﺎﯼ_ﺟﺰﯾﺮﻩ_ﺳﯿﺎﻩ
+ #ﺑﻠﻨﺪﯼ_های_ﻣﺎﭼﻮﭘﯿﭽﻮ
+ #ﺳﺮﻭﺩ_ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ
+ #ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ_ﺩﺭ_ﻗﻠﺐ_ﻣﺎ
+ #ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ_ﻧﯿﮑﺴﻮن_کشی_ﻭ_ﺟﺸﻦ_ﺍﻧﻘﻼﺏ_ﺷﯿﻠﯽ
+ #ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ_ها
+ #ﻫﻮﺍ_ﺭﺍ_ﺍﺯ_ﻣﻦ_ﺑﮕﯿﺮ_ﺧﻨﺪﻩ_ﺍﺕ_ﺭﺍ_نه
+ #ﭘﺎﯾﺎﻥ_ﺟﻬﺎﻥ
@asheghanehaye_fatima
#ﭘﺎﺑﻠﻮ_ﻧﺮﻭﺩﺍ که ﻧﺎﻡ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﻭ «ﻧﻔﺘﺎﻟﯽ ﺭﯾﮑﺎﺭﺩﻭ ﺍﻟﯿﺴﺮ ﺭﯾﻪﺱ ﺑﺎﺳﻮﺁﻟﺘﻮ» ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺎﻡ «ﭘﺎﺑﻠﻮ ﻧﺮﻭﺩﺍ» ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﺎﻡ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﭼﮏ #ﯾﺎﻥ_ﻧﺮﻭﺩﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﻣﺴﺘﻌﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺑﻌﺪﻫﺎ «ﭘﺎﺑﻠﻮ ﻧﺮﻭﺩﺍ» ﻧﺎﻡ ﺭﺳﻤﯽ ﺍﻭ ﺷﺪ.
ﺍﻭ ﺩﺭ 12ژوئیه سال 1904 در ﺷﻬﺮ ﭘﺎﺭﺍﻝ، ۴۰۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﺟﻨﻮﺏ ﺳﺎﻧﺘﯿﺎﮔﻮ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪ. ﭘﺪﺭﺵ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺭﺍﻩ ﺁﻫﻦ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻮﺩ. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﻣﺎﻫﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭘﺪﺭﺵ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺗﻤﻮﮐﻮ ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪﻧﺪ.
ﻧﺮﻭﺩﺍ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﯿﻞ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺎ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﯽﺷﺪ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺸﻮﻗﺎﻥ #ﺍﻭﮔﺎﺑﺮﯾﻼ_ﻣﯿﺴﺘﺮﺍﻝ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺟﺎﯾﺰﻩ #ﻧﻮﺑﻞ_ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺷﺪ. ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﺮﻭﺩﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﻠﯽ ﭼﺎﭖ ﺷﺪ
ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻧﺘﯿﺎﮔﻮ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎﯼ ﺷﻌﺮﺵ ﺷﻬﺮﺕ ﺍﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪ. ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺩﻭﻟﺖ ﺷﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﻣﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻧﺰﯼ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﺑﻌﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﮐﻨﺴﻮﻟﮕﺮﯼ ﺷﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻥ ﻭ ﺑﻌﺪ ﮐﻨﺴﻮﻝ ﺷﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﻣﺎﺩﺭﯾﺪ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﻨﮓ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺩﺭﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺮﻭﺩﺍ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﻢ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎ #ﻓﺪﺭﯾﮑﻮ_ﮔﺎﺭﺳﯿﺎ_ﻟﻮﺭﮐﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺮﻭﺩﺍ ﮐﻨﺴﻮﻝ ﺷﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﯾﺲ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﯾﺲ ﺑﻪﻣﮑﺰﯾﮑﻮ ﺭﻓﺖ. ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺵ ﻣﮑﺰﯾﮑﯽ ﺩﺍﻭﯾﺪ ﺁﻟﻔﺎﺭﻭ ﺳﯿﮑﻪﺍﯾﺮﻭﺱ ﮐﻪ ﻣﻈﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﺗﺮﻭﺗﺴﮑﯽ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ
ﺩﺭ ۱۹۴۳ ﺑﻪ ﺷﯿﻠﯽ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻔﺮﯼ ﺑﻪ ﭘﺮﻭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﻪﻫﺎﯼ ﻣﺎﭼﻮﭘﯿﭽﻮ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺍﺛﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﻌﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮﻭﺩ.
ﺩﺭ ۱۹۴۵ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻨﺎﺗﻮﺭﯼ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺳﻨﺎﯼ ﺷﯿﻠﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺭﺳﻤﺎً ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺷﯿﻠﯽ ﺷﺪ. ﺩﺭ ۱۹۴۶ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺳﺮﮐﻮﺑﯽ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻭ ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺍﻭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺗﻨﺪﯼ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﺨﻔﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۹ ﺑﺎ ﺍﺳﺐ ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﺑﻪ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﮔﺮﯾﺨﺖ.
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﻮﺋﻨﻮﺱﺁﯾﺮﺱ ﺷﺎﻋﺮ ﻭ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﮔﻮﺍﺗﻤﺎﻻﯾﯽ #ﻣﯿﮕﻞ_ﺁﻧﺨﻞ_ﺁﺳﺘﻮﺭﯾﺎﺱ ، ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺑﻌﺪﯼ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﻧﻮﺑﻞ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺑﻮﺩ. ﻧﺮﻭﺩﺍ ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﻮﺭﯾﺎﺱ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﯾﺲ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺪﺗﯽ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻣﮑﺰﯾﮏ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩ. ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺷﻌﺮ ﺑﻠﻨﺪ " #ﺁﻭﺍﺯ_ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ " ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩ.
ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ۱۹۵۰ ﺑﻪ ﺷﯿﻠﯽ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ. ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ۱۹۶۰ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺷﺪﯾﺪ ﺍﺯ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭﯾﺘﻨﺎﻡ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﺩﺭ ۱۹۶۶ ﺩﺭ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻗﻠﻢ ﺩﺭ ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ. ﺩﻭﻟﺖ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﻭﺍﺩﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ، ﺑﻮﯾﮋﻩ #ﺁﺭﺗﻮﺭ_ﻣﯿﻠﺮ ، ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﯾﺰﺍ ﺩﺍﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ۱۹۷۰ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻮﺍﺩﻭﺭ ﺁﻟﻨﺪﻩ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮﺩ.
ﺩﺭ ۱۹۷۱ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﻧﻮﺑﻞ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺷﺪ.
ﺍﻭ ﺩﺭ 23سپتامبر ﺳﺎﻝ ۱۹۷۳ در 69سالگی بر اثر بیماری ﺳﺮﻃﺎﻥ درگذشت.
از جمله ﺁﺛﺎﺭ او :
+ #ﭘﺴﺘﭽﯽ
+ #ﻣﻦ_ﻫﺴﺘﻢ
+ #ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ_ﻣﻦ
+ #ﻣﺎ_ﺑﺴﯿﺎﺭﯾﻢ
+ #ﺍﺷﻌﺎﺭ_ﺗﮑﻤﯿﻠﯽ
+ #ﺍﻗﺎﻣﺖ_ﺑﺮ_ﺭﻭﯼ_ﺯﻣﯿﻦ
+ #ﺳﺮﻭﺩ_ﻫﺎﯼ_ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ
+ #ﺑﯿﺴﺖ_ﺳﺮﻭﺩ_ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ_ﻭ_یﮏ_ﻏﻢ_ﺁﻭﺍ
+ #ﺁﻭﺍﯼ_ﺟﻬﺎﻧﯽ
+ #ﺗﺎﺭﯾﮏ_ﻭ_ﺭﻭﺷﻨﺎ
+ #ﯾﺎﺩﺑﻮﺩ_ﻫﺎﯼ_ﺟﺰﯾﺮﻩ_ﺳﯿﺎﻩ
+ #ﺑﻠﻨﺪﯼ_های_ﻣﺎﭼﻮﭘﯿﭽﻮ
+ #ﺳﺮﻭﺩ_ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ
+ #ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ_ﺩﺭ_ﻗﻠﺐ_ﻣﺎ
+ #ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ_ﻧﯿﮑﺴﻮن_کشی_ﻭ_ﺟﺸﻦ_ﺍﻧﻘﻼﺏ_ﺷﯿﻠﯽ
+ #ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ_ها
+ #ﻫﻮﺍ_ﺭﺍ_ﺍﺯ_ﻣﻦ_ﺑﮕﯿﺮ_ﺧﻨﺪﻩ_ﺍﺕ_ﺭﺍ_نه
+ #ﭘﺎﯾﺎﻥ_ﺟﻬﺎﻥ
@asheghanehaye_fatima
Telegram
attach 📎