من هر آن تازه خواهم شد
و پیرامون خویش را تازه خواهم کرد

بگذار هر بامداد،
آفتاب بر این دیوارِ آجری بتابد
تا ببینی روانِ من، هر بار در شورِ تماشا چه می‌کند.

دریغ که پلک‌ها در این پرتوِ سرمدی گشوده نمی‌گردد
دلهایی هست که جوانه نمى‌زنند.
من این را درد يافتم و سخت باورم شد.
چه هنگام آیا روان‌ها بادبان خواهد گسترد.
و قطره‌ها دریا خواهد شد.

نپرسیم
و با خود بمانیم.
و درونِ خویش را آب پاشی کنیم
و در آسمانِ خود بتابیم
و خویشتن را پهنا دهیم

و اگر تنهایی از نفس افتاد
در بگشاییم و یکدیگر را صدا بزنیم.



📝 #سهراب_سپهری
📚 "هنوز در سفرم" (شعرها و یادداشت‌های منتشر نشده سهراب سپهری)


@asheghanehaye_fatima

من به سيبی خوشنودم
و به بوييدن يک بوته بابونه.
من به يک آينه،
يک بستگی پاک قناعت دارم.
من نمی‌خندم اگر بادکنک می‌ترکد.
و نمی‌خندم اگر فلسفه‌ای، ماه را نصف کند.
من صدای پر بلدرچين را، می‌شناسم،
رنگ‌های شکم هوبره را، اثر پای بز کوهی را.

خوب می‌دانم ريواس کجا می‌رويد،
سار کی می‌آيد، کبک کی می‌خواند، باز کی می‌ميرد،
ماه در خواب بيابان چيست،
مرگ در ساقه خواهش
و تمشک لذّت، زير دندان هم آغوشی...


#سهراب_سپهری☘
@asheghanehaye_fatima