به کنار تپه شب رسید.
با طنین روشن پایش آیینه فضا شکست.
دستم را در تاریکی اندوهی بالا بردم
و کهکشان تهی تنهایی را نشان دادم،
شهاب نگاهش مرده بود.
غبار کاروان ها را نشان دادم
و تابش بیراهه ها
و بیکران ریگستان سکوت را،
و او
پیکره اش خاموشی بود.
لالایی اندوهی بر ما وزید.
تراوش سیاه نگاهش با زمزمه سبز علف ها آمیخت.
و ناگاه
از آتش لب هایش جرقه لبخندی پرید.
در ته چشمانش ، تپه شب فرو ریخت .
و من،
در شکوه تماشا، فراموشی صدا بودم.

#سهراب_سپهری

@asheghanehaye_fatima

پیغامِ ماهی‌ها ...





رفته بودم سَرِ حوض
تا  ببینم شاید
عکسِ تنهاییِ خود را  در آب؛
آب ،   در حوض نبود!


ماهیان می‌گفتند :
هیچ  تقصیرِ درختان نیست!

ظُهرِ دَم‌کرده‌ی تابستان بود،
پسرِ روشنِ آب،  لَبِ پاشُویه نشست
و عقابِ خورشید،
آمد  او را  به هوا  بُرد که بُرد !


به دَرَک راه نَبُردیم به اکسیژنِ آب،
برق ، از پولکِ ما  رفت که رفت،
ولی آن نورِ درشت،
عکسِ آن میخکِ قرمز  در آب
که اگر باد   می‌آمد
دلِ او ، پشتِ چین‌های تغافل می‌زد
چشمِ ما بود،
روزنی بود به اِقرارِ بهشت !


تو  اگر
در تَپشِ باغ    خدا را دیدی
همّت کن
و بگو
ماهی‌ها
حوضِ‌شان،  بی آب است.


باد  می‌رفت به سَر وَقتِ چنار

من
به سَر وَقتِ خدا می‌رفتم ...



   #سهراب_سپهری


@asheghanehaye_fatima