آنچه ثروت می‌تواند فرای ارضای نیازهای واقعی و طبیعی فراهم آورد، در خشنودیِ ما تأثیری اندک دارد. بر‌عکس، خشنودیِ ما در اثر نگرانی‌های بسیار و ناگزیر که از نگهداری دارایی کلان ناشی می‌شود، مختل می‌گردد. با وجود این، آدمیان در راه کسب ثروت هزار بار بیش‌تر می‌کوشند تا در کسب فرهنگ، حال آنکه به یقین، " آنچه هستیم " بسیار بیش‌تر موجب سعادتمان می‌شود تا " آنچه داریم "...

#آرتور_شوپنهاور
#در_باب_حکمت_زندگی


@asheghanehaye_fatima

▫️

انزوا عیبی دارد که مانند معایب دیگر آن، به‌آسانی قابل درک نیست و آن این است:
همانطور که اگر آدمی به طور مستمر در خانه بماند، جسمش در برابر تأثیرات بیرون چنان حساس می‌شود که هر نسیم خنک او را بیمار می‌کند، خُلق آدمی هم در اثر انزوا و تنهاییِ ممتد چنان حساس می‌شود که بی‌اهمیت‌ترین حوادث، حرف‌ها یا حتی حالت چهره دیگران او را نگران، رنجیده خاطر یا مجروح می‌کند، در حالی که کسانی که مدام در آشوب و اغتشاش زندگی می‌کنند، هیچ متوجه اینها نمی‌شوند.

#آرتور_شوپنهاور
در باب حکمت زندگی
@asheghanehaye_fatima

طبیعتِ کینه‌توزِ ما اگر با مقدار متناسبی از ترس مخلوط نشده بود تا آن را در بند نگه دارد ، از هر کدام ما یک قاتل می‌ساخت و اگر خشم در انسان نبود و مراقب نبود ترس تنها هم می‌توانست او را اسباب خنده و بازی بچه‌ ها کند ...

‌#آرتور_شوپنهاور
کتاب: متعلقات و ملحقات


@asheghanehaye_fatima

در همه اموری که مربوط به مسیر زندگی‌مان می‌شود باید تخیل را مهار کنیم ، نخست باید هوشیار باشیم کاخ‌های موهوم نسازیم زیرا بهای گزافی دارند و پس از اندک زمانی فرو می‌ریزند که این موجب افسوس ما می‌شود.

افزون بر این باید مراقب باشیم که با تصویر کردن حوادث ناگواری که فقط احتمال وقوع دارند دل خود را از ترس آکنده نکنیم. البته اگر این افکار کاملا بی‌اساس یا بسیار نامحتمل باشند ...

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: در باب حکمت زندگی
ترجمه: محمد مبشری

@asheghanehaye_fatima

از نگاه ما هیچ رنجی، خواه آن رنج از جانب طبیعت باشد یا از جانب سرنوشت، به اندازه رنجی که از خواست و اراده شخص دیگر بر ما تحمیل شده باشد سخت‌تر و سنگین‌تر نیست. ما طبیعت و سرنوشت را به عنوان نخستین اربابان جهان می‌شناسیم و می‌دانیم که آن‌ها هر چه با ما می‌کنند با دیگران نیز انجام می‌دهند. فرقی بین هیچ کس قایل نمی‌شوند و وقتی از طرف آن‌ها رنجی بر ما وارد آید ما نیز مانند دیگران به ناله و شکایت می‌پردازیم. اما اگر این رنج از طرف شخص دیگری به ما آسیب برساند به این معنی است که عامل رنج چه از لحاظ میزان قدرت و چه از نظر اندازه‌‌ی حیله‌گری، بر ما برتری دارد. ما این امر را ناشی از ضعف و پستی خود می‌دانیم. اگر امکان جبران خسارت وجود داشته باشد شاید بتواند از شدت درد و رنج ما بکاهد اما نمی‌تواند احساس دردی که اغلب بیشتر از خود رنج زجرآورتر است را التیام بخشد. در نتیجه به این فکر می‌افتیم که به هر صورتی شده برتری از دست رفته خود را بر شخصی که به ما آسیب رسانده ثابت کنیم.

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: ترس‌ ها و مزخرفات ذهنی


@asheghanehaye_fatima

اگر معاشرت با دیگران
تو را آزرده می‌کند،
همیشه  قَدری از تنهایی‌اَت را
با خود  به جمع بِبَر.

یعنی:
بیاموز آنچه می‌اندیشی را
فوراً ابراز نکنی؛
چیزی که می‌شنوی را
زیادی جِدّی نگیری؛
و از دیگران
بیش از اندازه
انتظار نداشته باشی ...




          #آرتور_شوپنهاور

( کتاب: در بابِ حکمتِ زندگی )

@asheghanehaye_fatima

.
لذتی كه نابغه از زيبايی ميبرد و تسلی خاطری كه از هنر می يابد و هيجانی كه از ديدن هنر و هنرمند در او پيدا ميشود، همه غم و اندوه زندگی را از ياد او ميبرند. اين جبران رنجی است كه از روشن بينی و تنهايی خود می‌برد.

#آرتور_شوپنهاور


@asheghanehaye_fatima

✨

عده‌ی کمی برای معاشرت مناسب‌اند و باید به ویژه از مراوده با طبایع پست پرهیز کرد. اگر کسی به این فکر بیفتد که وابستگی من به دیگری بسیار بیشتر از وابستگی دیگری به من است، ناگاه دچار این احساس می‌شود که گویی آن دیگری چیزی از او دزدیده است؛ سپس خواهد کوشید تلافی کند و آن چیز را پس بگیرد. تنها راه برتری یافتن بر دیگران این است که آدمی به‌هیچ‌وجه نیازی به دیگران نداشته باشد و این را نشان بدهد. از این رو توصیه می‌شود که بگذاریم هر کس، چه زن، چه مرد، گاهگاه احساس کند که می‌توانیم از او صرفنظر کنیم: این کار، دوستی را مستحکم می کند. حتی نزد بعضی‌ها بی‌فایده نیست که گاهی رفتار خود را با ذره‌ای تحقیر نسبت به آنان بیامیزیم.
‌
#آرتور_شوپنهاور
در باب حکمت زندگی

@asheghanehaye_fatima

اگر کسی برای ما ارزشمند باشد ، باید این راز را از او پنهان کنیم چنان که جنایتی را پنهان می کنیم این واقعیت خوشایند نیست ، اما حقیقت دارد. آدم ها تاب مهربانی بسیار را ندارند.

#آرتور_شوپنهاور


@asheghanehaye_fatima

یک بار  کسی، با انصافِ کامل،
به من خاطرنشان کرد
که همه‌ی انسان‌ها
هم  چیزی بسیار نیک و بشری
در سِرشتِ خود دارند
و هم  چیزی بسیار شرّ و خطرآفرین؛

و این که او
کدام یک را
به حرکت در می‌آورَد
آن چیز را  نمایان می‌سازد.

منظره‌ی رنجِ دیگران
نه فقط در افرادِ متفاوت
بلکه در یک انسانِ واحد نیز
زمانی
موجبِ دل‌سوزیِ زیاد می‌شود
و زمانی دیگر  موجبِ نوعی خرسندی؛
و این خرسندی
می‌تواند افزایش پیدا کند
تا  تبدیل به
بی‌رَحمانه‌ترین لذّت از دَردِ دیگران شود.

من  خودم را می‌بینم  که زمانی
همه‌ی بشر را
با تَرَحُّمِ عمیق می‌نگرم
و  وقتی دیگر
با حداکثرِ بی‌اعتنایی،
و گاه  با نفرت
و حَتیّٰ  لذّتی حقیقی از دَردِشان ...




               #آرتور_شوپنهاور




پ. ن :

هر کس را که می‌بینم،
در تدارکِ گُریز است!
از جایی در خود،
به جای دیگری در خود ...  🙂


@asheghanehaye_fatima

شاید درست تر آن باشد که مقصود جهان را بدبختی خود بدانیم نه خوشبختی خود. زیرا انسان هرچه بیشتر رنج ببرد غایت حقیقی زندگی زودتر حاصل میشود و هرچه خوش تر زندگی کند از هدف دورتر می رود.

سنگا می گوید: پس خیر شخصی خود را نگاه خواهی داشت آنگاه که ببینی که خوشبختان ناشادترین همگان هستند ...

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: جهان و تأملات فیلسوف

@asheghanehaye_fatima

رنج و عذاب موجود در جهان تنها حقیقتی است که انسان با آن رو به روست.

آنچه که به راستی شادی نامیده میشود در حقیقت نبود چند لحظه غم است ، مانند روشنایی که نبود تاریکی است. احساس شادی بعد از پشت سر گذاشتن رنج و مصیبتی است که بر آن غلبه کرده‌ ایم.

پس بدون رنج و مشقت شادی معنا نمی داشت. پس در حقیقت این ذات غم‌ هاست که مثبت است. اگر شادی قائم به ذات خود بود نهایت آن چیزی به غیر از کسالت نبود ...

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: جهان همچون اراده فیلسوف

@asheghanehaye_fatima

زندگی مانند بازی شطرنج است.
ما نقشه‌ای می‌ریزیم اما اجرای آن مشروط به حرکتهایی است که رقیب به دلخواه می‌کند.
این رقیب در زندگی ، سرنوشت است.


#آرتور_شوپنهاور

@asheghanehaye_fatima