می‌ایستد روبه‌روی پنجره
دست می‌كشد به موهایش،
می‌گوید:
پریدن، ربطی به بال ندارد
قلب می‌خواهد.
#گروس_عبدالملکیان
@asheghanehaye_fatima
دست می‌كشد به موهایش،
می‌گوید:
پریدن، ربطی به بال ندارد
قلب می‌خواهد.
#گروس_عبدالملکیان
@asheghanehaye_fatima
یعنی کسی نمی‌دانست
که زندان دری در سینه‌ی تو داشت
و این سطرها از همان جا گریخته‌اند
و حالا هروقت سطرها را پاک می‌کنم
استخوانت از زیر آن‌ها پیداست
یعنی همیشه دیده‌ام
گلوله‌ها شلیک می‌شوند و پلک‌ها می‌افتند
گلوله‌ها شلیک می‌شوند و درخت‌ها می‌افتند
گلوله‌ها شلیک می‌شوند و پرنده‌ها می‌افتند
گلوله‌ها شلیک شدند...
تو اما
چون آبشار
به افتادن، ایستاده‌ای!
#گروس_عبدالملکیان
@asheghanehaye_fatima
که زندان دری در سینه‌ی تو داشت
و این سطرها از همان جا گریخته‌اند
و حالا هروقت سطرها را پاک می‌کنم
استخوانت از زیر آن‌ها پیداست
یعنی همیشه دیده‌ام
گلوله‌ها شلیک می‌شوند و پلک‌ها می‌افتند
گلوله‌ها شلیک می‌شوند و درخت‌ها می‌افتند
گلوله‌ها شلیک می‌شوند و پرنده‌ها می‌افتند
گلوله‌ها شلیک شدند...
تو اما
چون آبشار
به افتادن، ایستاده‌ای!
#گروس_عبدالملکیان
@asheghanehaye_fatima
چگونه با تو از چمدان سخن بگویم؟
در را که باز کنم
دو فنجان کنار هم نشانده ای
و عطر چای
مرا می برد
به دست های تو
به ساعت چهار
به آن فکر کوچک
که برخیزی و
دلتنگی ات را در قوری گل سرخ دم کنی
در را باز می کنم
عطر ها مرده اند
بر میز کاغذی است که بر آن نوشته ای:
چگونه با تو از چمدان سخن بگویم؟
#گروس_عبدالملکیان
@asheghanehaye_fatima
در را که باز کنم
دو فنجان کنار هم نشانده ای
و عطر چای
مرا می برد
به دست های تو
به ساعت چهار
به آن فکر کوچک
که برخیزی و
دلتنگی ات را در قوری گل سرخ دم کنی
در را باز می کنم
عطر ها مرده اند
بر میز کاغذی است که بر آن نوشته ای:
چگونه با تو از چمدان سخن بگویم؟
#گروس_عبدالملکیان
@asheghanehaye_fatima
✨
سرت را روی سینه‌ام بگذار
می‌شنوی...
صدای قلب من نیست
صدای پای توست که در قلبم می‌دوی
کافی‌ست خسته شوی،
کافی‌ست بایستی...
#گروس_عبدالملکیان
#شما_فرستادید
@asheghanehaye_fatima
سرت را روی سینه‌ام بگذار
می‌شنوی...
صدای قلب من نیست
صدای پای توست که در قلبم می‌دوی
کافی‌ست خسته شوی،
کافی‌ست بایستی...
#گروس_عبدالملکیان
#شما_فرستادید
@asheghanehaye_fatima
اگر می خواهی از حالِ من بدانی
سخت نیست...
تصور کن کسی را که
هر روز چند بار
و هر بار چند ساعت،
روبروی پنجره می ایستد
و کسی که نیست را
به خاطر می آورد!
کسی که نیست،
کسی که هست را
از پای در می آورد...!
#گروس_عبدالملکیان
@asheghanehaye_fatima
سخت نیست...
تصور کن کسی را که
هر روز چند بار
و هر بار چند ساعت،
روبروی پنجره می ایستد
و کسی که نیست را
به خاطر می آورد!
کسی که نیست،
کسی که هست را
از پای در می آورد...!
#گروس_عبدالملکیان
@asheghanehaye_fatima
زخم سینه‌ات را باز کردم
نشستم به تماشای آسمان
تو را نمی‌توان نوشت
چرا که مثل رودخانه‌ای طولانی در جریانی
و همزمان که آفتاب
بر پاهایت طلوع می‌کند
در سرت غروب کرده است.
تو را نمی‌توان نوشت
تو زیبایی
و این هیچ ربطی به زیبایی‌ات ندارد
حرف نمی‌زنی
چرا که می‌دانی
یک پرنده وقتی حرف می‌زند انسان است
وقتی سکوت می‌کند، آسمان
عصر
بر روح پله‌ها می‌نشینی
رنج چای را می‌نوشی
و می‌گویی
خدا نزدیکتر شده است
آن‌قدر نزدیک
که وقتی درخت را می‌تکانم
ابرها بر زمین می‌ریزند
#گروس_عبدالملکیان
سه‌گانهٔ خاورمیانه(جنگ، عشق، تنهایی)، چاپ ششم، چشمه، ص۴۲.
گروس عبدالملکیان (زادهٔ ۱۸ مهر ۱۳۵۹ تهران) شاعر معاصر ایرانی و مدرس شعر و نظریه‌ی ادبی‌ست. وی دبیر بخش شعر «نشر چشمه» و برنده جوایزی چون جایزه شعر امروز ایران-کارنامه، جایزه ادبی ایتالیا «رودی»و نامزد نهایی جایزه پِن (جایزه قلم آمریکا) است. کتاب‌های وی تاکنون به چندین زبان ترجمه شده‌است
#شما_فرستادید
@asheghanehaye_fatima
نشستم به تماشای آسمان
تو را نمی‌توان نوشت
چرا که مثل رودخانه‌ای طولانی در جریانی
و همزمان که آفتاب
بر پاهایت طلوع می‌کند
در سرت غروب کرده است.
تو را نمی‌توان نوشت
تو زیبایی
و این هیچ ربطی به زیبایی‌ات ندارد
حرف نمی‌زنی
چرا که می‌دانی
یک پرنده وقتی حرف می‌زند انسان است
وقتی سکوت می‌کند، آسمان
عصر
بر روح پله‌ها می‌نشینی
رنج چای را می‌نوشی
و می‌گویی
خدا نزدیکتر شده است
آن‌قدر نزدیک
که وقتی درخت را می‌تکانم
ابرها بر زمین می‌ریزند
#گروس_عبدالملکیان
سه‌گانهٔ خاورمیانه(جنگ، عشق، تنهایی)، چاپ ششم، چشمه، ص۴۲.
گروس عبدالملکیان (زادهٔ ۱۸ مهر ۱۳۵۹ تهران) شاعر معاصر ایرانی و مدرس شعر و نظریه‌ی ادبی‌ست. وی دبیر بخش شعر «نشر چشمه» و برنده جوایزی چون جایزه شعر امروز ایران-کارنامه، جایزه ادبی ایتالیا «رودی»و نامزد نهایی جایزه پِن (جایزه قلم آمریکا) است. کتاب‌های وی تاکنون به چندین زبان ترجمه شده‌است
#شما_فرستادید
@asheghanehaye_fatima