تو را در پنجره‌ها جسته‌ام
بوستان‌ها بيهوده از رايحه‌ها پُرند
كجا، كِی می‌توانی باشی؟!
به چه چيزِ زندگی بايد دل بستن در ميانه‌ی بهار؟!
چه می‌دانی تو از شوربختی دوست داشتن؟!

چه می‌دانی تو از انتظار طولانی
و از زيستن فقط برای ناميدن‌ات
هميشه همان و هميشه متفاوت
و از سوی من فقط ملامت و نكوهيدن
چه می‌دانی تو از شوربختی دوست داشتن؟!

■شاعر: #لویی_آراگون | Louis Aragon |
فرانسه، ۱۹۸۲--۱۸۹۷ |

■برگردان: #جواد_فرید





@asheghanehaye_fatima

@asheghanehaye_fatima



تو را در پنجره‌ها جسته‌ام
بوستان‌ها بیهوده از رایحه‌ها پُرند
کجا، کِی می‌توانی باشی؟!
به چه چیزِ زندگی باید دل بستن در میانه‌ی بهار؟!
چه می‌دانی تو از شوربختی دوست داشتن؟!

#لویی_آراگون
ترجمه:
#جواد_فرید

شب می‌آید، بی‌صدا، بی‌هیچ.
آنجا می‌مانم، به جست‌وجوی شوقی، لذتی؛
و بیهوده و شگفت‌زده می‌بینم
باید تاب آورم رنجم را،
مانند اندکی آفتاب در آبِ سرد.

Le soir vient, sans voix, sans rien
Je reste là, me cherchant un désir, un plaisir
Et vain, je n'ai qu'à m'étonner d'avoir eu à subir
Ma douleur, comme un peu de soleil dans l'eau froide.


#پل_الوار
برگردان: #جواد_فرید

@asheghanehaye_fatima

مرا نمی‌توان شناخت
بهتر از آنکه تو شناخته‌ای

چشمان تو، که ما هر دو، در آن‌ها به خواب فرو می‌رویم
به روشنایی‌های انسانی من
سرنوشتی زیباتر از شب‌های جهان می‌بخشند

چشمان تو که در آن‌ها به سیر و سفر می‌پردازم
به جان جاده‌ها
احساسی بیگانه از زمین می‌بخشند

چشمانت که تنهایی بی‌پایان ما را می‌نمایانند
آن نیستند که خود می‌پنداشتند

تو را نمی‌توان شناخت
بهتر از آنکه من شناخته‌ام.




#پل_الوار
#جواد_فرید (مترجم )

@asheghanehaye_fatima