‍ باید در آغوش خودم باشی
دنیا نمیفهمد جهانت را
اندوه تو ترد ست و میداند
تا بشکند هر استخوانت را

باید در آغوش خودم باشی
اندازه دنیای زیبایت
باید که با بوسیدن لبهام
پنهان کنی اندوه فردایت

باید در آغوش خودم باشی
تا از تعلقهات بنویسم
باید ببارانی جهانت را
بر شاهراه گونه ی خیسم

اندام تو تندیس زیبایی ست
جغرافیای جبر و سرکوب ست
باید در آغوش خودم باشی
در چشم من حال دلت خوب ست

تو انقلاب تازه ای هستی
بطلان هر چه مرز و محدوده
پستان تو خورشید آزادی ست
چشمت سرود زندگی بوده

باید پرستش کرد نامت را
تو اعتبار زندگی هستی
میبوسمت وقتی کمر را بر
قتل تمام جبرها بستی

تو فسخ نام کهنه ی دردی
چشمان تو اندوه باران ست
آغوش من دنیای آزادی ست
اما جهانت مثل زندان ست

باید در آغوش خودم باشی
تا غرق هم باشیم هر لحظه
باید جهان را زیر و رو ...اصلا
باید بپاشد از زمین لرزه


تو میوه ی ممنوعه ای و من
مست از شراب ناب این گندم
باید در آغوش خودم باشی
گور تفکرهای این مردم


#محمدرضا_واقف
#عزیز_روزهام



@asheghanehaye_fatima

میبوسم اما گرمی لبهات
سهم تَرَک های لب من نیس
میبوسمت اما نمیفهمی
میبوسمت با چشمهای خیس

این دلخوشی ها رو نگیر از من
دنیای خوشبختیم محدوده
دنیای خوشبختیم همقده
بوسیدن عکس چشات بوده

#محمدرضا_واقف
#عزیز_روزهام


@asheghanehaye_fatima

‍ لم داده بودم مثل یک برکه
در انزوای سرد این زندان
بوی تعفن داشت احساسم
احساس یاس از بارش باران

مرداب جانم خواب بد میدید
این خانه بوی مرگ و خون میداد
تا اینکه یک شب عکس ماهی بر
این خانه ی ویرانه ام افتاد

بوی جهنم رفت و گندابش
اردیبهشتی سر زد از مرداب
محکم بغل میکرد ماهش را
در ابتدای هر شب مهتاب

هی بوسه میزد ماه بر مرداب
با دامن کوتاش میرقصید
قرصی که حل شد توی اشک او
ماهی که با اشکاش میخندید

پیش از تو از مرگ من و شعرم
بی هیچ‌ شکی مطمئن بودم
بوسیدیم انگار بعد از آن
موسیقی یی از بتهوون بودم

از هر سرانگشتم تو میریزی
در بیت بیت من تو پیدایی
ماهی که جای خانه در دریا
در قلب این برکه هویدایی

اردیبهشتی زن! تنت آتش
رب النوع آرامش محضی
تو اتفاق ناب تاریخی
تو به همه دنیام می ارزی



#محمدرضا_واقف
#عزیز_روزهام


@asheghanehaye_fatima