.


‏«هر روزمان همان لبخندها و همان دروغ‌های مکرر و همیشه، همان ستمی که از زمین بر می‌جوشد و از آسمان فرو می‌بارد؛ چه ملال تاريك و پایداری!»


#شاهرخ_مسکوب (در کوی دوست)

عکس: دوروتا گورکا


@asheghanehaye_fatima

همیشه او در نظرم
چون شیئی ظریف و لغزنده و شکستنی
بوده است.
نگهداریِ چنین شیئی دست‌های استاد می‌خواهد...
وگرنه داشتنِ چیزی چسبنده و
بی‌خطر کارِ دستِ
هر چلمنی هست...

#شاهرخ_مسکوب



@asheghanehaye_fatima

▪️

دارم می‌روم تهران.
من که آرزو می‌کردم قلبم به سبکی هوای کوهستان باشد، حالا به سنگینی کوه است. در ته دریا، در تاریکی اعماق. غصه می‌خورم. دور و برم زشت و شلخته است. نوعی دشمنی پنهان و آشکار، دانسته و نادانسته با زیبایی به چشم می‌خورد.
‌‌
در تهران پیش پری و جهانگیرم. هنوز شهر و چندان کسی را ندیدم. امروز عصر یک ساعتی در شمیران راه رفتم. همان جاهای آشنای ناآشنا. در کوچه‌باغ‌های پایین‌دست نیاوران گم شدم. ولی در همه‌حال کوه را پشت سرم حس کردم. پشتم بلند بود و به آسمان می‌رسید. هوا سبک‌ بود و به دل می‌نشست و سبزه‌ی برگ‌ها از آب و آئینه شفاف‌تر می‌نمود اما من دلم گرفته بود. نمی‌دانم چرا از همه‌چیز غصه می‌خورم؟
‌
‌‌
#شاهرخ_مسکوب / روزها در راه

@asheghanehaye_fatima