چند رباعی از مجموعۀ «سراسیمه در مکث» #احسان_افشاری


چشــم تو ادامۀ شبی غمگین اسـت
ابروی تو ردِّ خــوشۀ پرویــن اسـت
پیوسته دو ابروی تو، بالای دو چشم
نایاب‌ترین شکلِ رباعی، این اسـت

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ای خـونِ دویـده در رگِ اشعـارم،
ای نبضِ دقیــــقه‌های بی‌تکرارم،
تو جـانِ منی و اعترافم این است:
از جانِ خودم دوست‌ترت می‌دارم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

هم‌صحبتِ این جهانِ مبهم نشدیم
بازیــچۀ شـاعـران عالـــم نشدیم
مـانند دو تـا واژۀ بـاران و درخــت
ما هیــچ زمان، قافیۀ هم نشدیم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

این گوش به آن گوش روایت کرده،
دیــوار بـه دیــوار حکــایت کرده،
مــانند دو تا اتـاق در تـاریکـــی،
تنهـاییِ مـا بـه‌هــم سـرایت کـرده

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

این خانه صدای پای خش‌خش دارد
در خود دوهــــزار روحِ سرکش دارد
آرام‌تر از همیـشه ترکـم کـن، عشـق!
ایـن خـاطره احتـــمالِ ریـزش دارد


@asheghanehaye_fatima