اگر کسی برای ما ارزشمند باشد ، باید این راز را از او پنهان کنیم چنان که جنایتی را پنهان می کنیم این واقعیت خوشایند نیست ، اما حقیقت دارد. آدم ها تاب مهربانی بسیار را ندارند.

#آرتور_شوپنهاور


@asheghanehaye_fatima

یک بار  کسی، با انصافِ کامل،
به من خاطرنشان کرد
که همه‌ی انسان‌ها
هم  چیزی بسیار نیک و بشری
در سِرشتِ خود دارند
و هم  چیزی بسیار شرّ و خطرآفرین؛

و این که او
کدام یک را
به حرکت در می‌آورَد
آن چیز را  نمایان می‌سازد.

منظره‌ی رنجِ دیگران
نه فقط در افرادِ متفاوت
بلکه در یک انسانِ واحد نیز
زمانی
موجبِ دل‌سوزیِ زیاد می‌شود
و زمانی دیگر  موجبِ نوعی خرسندی؛
و این خرسندی
می‌تواند افزایش پیدا کند
تا  تبدیل به
بی‌رَحمانه‌ترین لذّت از دَردِ دیگران شود.

من  خودم را می‌بینم  که زمانی
همه‌ی بشر را
با تَرَحُّمِ عمیق می‌نگرم
و  وقتی دیگر
با حداکثرِ بی‌اعتنایی،
و گاه  با نفرت
و حَتیّٰ  لذّتی حقیقی از دَردِشان ...




               #آرتور_شوپنهاور




پ. ن :

هر کس را که می‌بینم،
در تدارکِ گُریز است!
از جایی در خود،
به جای دیگری در خود ...  🙂


@asheghanehaye_fatima

شاید درست تر آن باشد که مقصود جهان را بدبختی خود بدانیم نه خوشبختی خود. زیرا انسان هرچه بیشتر رنج ببرد غایت حقیقی زندگی زودتر حاصل میشود و هرچه خوش تر زندگی کند از هدف دورتر می رود.

سنگا می گوید: پس خیر شخصی خود را نگاه خواهی داشت آنگاه که ببینی که خوشبختان ناشادترین همگان هستند ...

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: جهان و تأملات فیلسوف

@asheghanehaye_fatima

رنج و عذاب موجود در جهان تنها حقیقتی است که انسان با آن رو به روست.

آنچه که به راستی شادی نامیده میشود در حقیقت نبود چند لحظه غم است ، مانند روشنایی که نبود تاریکی است. احساس شادی بعد از پشت سر گذاشتن رنج و مصیبتی است که بر آن غلبه کرده‌ ایم.

پس بدون رنج و مشقت شادی معنا نمی داشت. پس در حقیقت این ذات غم‌ هاست که مثبت است. اگر شادی قائم به ذات خود بود نهایت آن چیزی به غیر از کسالت نبود ...

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: جهان همچون اراده فیلسوف

@asheghanehaye_fatima

زندگی مانند بازی شطرنج است.
ما نقشه‌ای می‌ریزیم اما اجرای آن مشروط به حرکتهایی است که رقیب به دلخواه می‌کند.
این رقیب در زندگی ، سرنوشت است.


#آرتور_شوپنهاور

@asheghanehaye_fatima