روزها، همه زودگذرند
پس این‌همه ترس و اندوهِ بی‌دلیل برای چیست؟
هیچ‌چیزی همیشگی نیست
فردا که بیاید، امروز فراموش شده است.

ما ترجیح می‌دهیم که با لب‌خندها و بوسه‌های‌مان
خود را با طالع و سرنوشت‌مان هماهنگ کنیم.
اگرچه باهم فرق داریم،
اما یک‌دیگر را هم‌راهی می‌کنیم؛
درست مثلِ دو قطره‌ی آب!

#ویسواوا_شیمبورسکا [ Wisława Szymborska / لهستان،  ۱۹۲۳ – ۲۰۱۲ ]

@asheghanehaye_fatima

‌
پياز چيز ديگرى است‎
دل و روده ندارد‎
تا مغزِ مغز پياز است‎
تا حدِ پياز بودن‎
پياز بودن از بيرون‎
پياز بودن تا ريشه‎
پياز مى‌تواند بى‌دلهره‌اى
به درونش نگاه كند‎
‌
در ما بيگانگى و بى‌رحمى است
كه پوست به زحمت آن را پوشانده
جهنم بافت‌های داخلی در ماست
آناتومی پرشور
اما در پياز به جای روده‌های پيچ‌درپيچ
فقط پياز است
پياز چندين برابر عريان‌تر است
تا عمق، شبيه به خودش
‌
پياز وجودی‌ست بی‌تناقض
پياز پديده‌ی موفقی‌ست
لايه‌ای درون لايه‌ی ديگر، به همين سادگی
بزرگتر كوچكتر را در بر گرفته
و در لايه‌ی بعدی يكی ديگر يعنی سومی، چهارمی
فوگِ* متمايل به مركز
پژواكی كه به كر تبديل می‌شود
‌
پياز، اين شد يک چيزی
نجيب‌ترين شكم دنيا
از خودش هاله‌های مقدسی می‌تند
برای شكوهش
در ما
چربی‌ها و عصب‌ها و رگ‌ها
مخاط و رمزيات
حماقت كامل شدن را از ما دريغ كرده‌اند
‌


#ویسواوا_شیمبورسکا
آدم‌های روی پل
ترجمه‌ی شهرام شیدایی،
@asheghanehaye_fatima