@asheghanehaye_fatima



جایی برای رفتن نداشتیم،
ما را بسته بندی کردند
بین چند تکه استخوان سخت
که هر روز
به مجسمه ای ماندگار فکر می کردم

مرگ ما آنقدر طبیعی بود
که کنار هم لبخند زدیم و
عکس یادگاری گرفتیم
رنج و اندوه
ما را تراشیده بود،
هرچه سعی می کردم بیرون بزنم
ترک های روی پوستم بیشتر می شد

زندگی بر ما سخت گرفت
آنقدر که
کف دستمان
دنبال راه های فرار بودیم

حالا چطور می خواهی
از روی لبخندم مرا بشناسی؟
آنقدر دست به دست شده ام
که حتی تو را به یاد نیاورم

من از هر چیز سخت می ترسم
این تکه سنگ را بردار و
به عمیق ترین جای رودخانه
پرت کن...



#پریسا_صالحی

.
تو خدا نیستی
که سکوتت،
برگ‌ها را به راه بیاندازد
و درخت‌ها را سبک کند
که پاییز بیاید
و نفهمی چرا همیشه گریه راه آخر است

با من حرف بزن
می‌خواهم تمامِ چشمه‌ها را به خشکی بدهم
دهانم را بگذارم بر چشمانت
و سال‌ها نگفتن را
نرسیدن را
نفهمیدن را
یک‌جا سر بکشم

تو‌ خدا نیستی
که همیشه بخواهمت
گرم است و
شقیقه‌های من از این اضطراب
که سایه‌ای ندارند،
در هم کوفته می‌شوند
مرا در آغوشت بگیر
مثل آفتابی وسطِ زمستان
و بگذار کنارت
وجود داشته باشم

از خودم می‌ترسم
بیشتر از خدا
و طوفان که راه می‌افتد
و باران که می‌زند
و سایه‌ها که خودشان را پنهان می‌کنند
می‌دانم
کارم تمام است...
.
شعر و دکلمه #پریسا_صالحی



@asheghanehaye_fatima

اگر رفتن چاره بود
به آن پرنده‌ی زخمی می‌گفتم
که شانه‌های من
از تکاندنِ خودم هم ابایی ندارند

تو پاییزِ مرا دیده‌ای و
باز هم کنارم مانده‌ای

اگر رسیدن چاره بود
تو را با ریشه‌هایم در آغوش می‌کشیدم
و به شاخه‌هایم
پرواز کردن را می‌آموختم...


#پریسا_صالحی

@asheghanehaye_fatima

اگر رفتن چاره بود
به آن پرنده‌ی زخمی می‌گفتم
که شانه‌های من
از تکاندنِ خودم هم ابایی ندارند

تو پاییزِ مرا دیده‌ای و
باز هم کنارم مانده‌ای

اگر رسیدن چاره بود
تو را با ریشه‌هایم در آغوش می‌کشیدم
و به شاخه‌هایم
پرواز کردن را می‌آموختم...


#پریسا_صالحی

@asheghanehaye_fatima

.


پرنده ها؛
عادت دارند
روی درخت های خشکیده لانه کنند
اما من نمی دانم
چطور می شود به یک آدم تنها فهماند
کسی که به او دل بسته
فقط
جایی برای رفتن نداشته است؟!


@asheghanehaye_fatima


#پریسا_صالحی

از هر راهی بروم
تو روبه رویم ایستاده ای
و چقدر غم انگیز است
همیشه زخم
پیش از من دهان باز می کند!
بگذار با طعم خون بگویم "دوستت دارم"
که در روزگار ما
پیوند قلب ها کار دشواری ست

بگذار پشت به خودم بایستم
مثل آینه ای
که هرگز خودش را ندید
و تو قول بده
دستی که به شانه ام می زند
برای شکستنم نیامده باشد !
بگذار
بگذار
بگذار
با دهان بسته هم
حرفی برای تو داشته باشم


#پریسا_صالحی


@asheghanehaye_fatima

.
می‌ترسم از دلم،
از این کودک
که هر لحظه دلتنگی می‌کند
و دست‌های تو،
رودخانه‌ای
که همین امروز خشک می‌شود

گریه می‌کنم
همچون زنی که فرزندش را به آب می‌سپارد و
می داند
هیچ کاخی در انتظارش نیست.

#پریسا_صالحی


@asheghanehaye_fatima

مرا برای روز مبادا کنار بگذار؛
مثل مسافرخانه ای متروکه ام
در جاده ای سوت و کور،
یک روز
خسته از راه می رسی
و جز آغوش من
برایت پناهی نیست ...

#پریسا_صالحی ‌


@asheghanehaye_fatima

خودش را به هر دری می‌زند
سر از خیابانی بی‌انتها در می‌آورد

فکر کن
چقدر تنهاست!
که به سایه‌ی نداشته‌اش می‌خندد و
دست می‌اندازد دور گردن تمام رهگذرها

سرگردانم!
چون بادهایی که معلوم نیست
از کجا دل کنده‌اند
و به کجا می‌روند.

#پریسا_صالحی

@asheghanehaye_fatima

به چشم های غمگین من نگاه کن!
دوست داشتن از کجای آدم شروع می شود؟
و چشمه ای که خودش تشنه است،
از کدامین ِ ابرها
آب می خورد؟

لعنت به من
که تو را دوست دارم و
استخوان هایم هنوز قد می کشند،
قلبم
سایه اش را از سرم کم نمی کند
و پوستم
در برابر آفتاب لجاجت می کند

می خواهم خودم را سر بکشم و
اضافه ی این زندگی را
مثل لیوان شکسته ای دور بریزم
من تشنه ام
و لب های تو،بسم الله...
گناه کارم
و گلوی تو،بسم الله...
خیانت از کجای آدم شروع می شود؟
زبانت را تیز کن و
حرف های برنده تری به من بزن

آنقدر عریانم
که پوستم را کنار بزنی و
دهلیزهای خشک شده را ببینی
ماهیان سرخی
که خون مرا می خورند و
هر شب به یک بوسه دعوتم می کنند

کسی که کمترین معجزه اش،
دوست داشتن است
از جهنم نمی ترسد
آخرین قطره ام را حیف کن و
بیا با هم به درک بریزیم...

#پریسا_صالحی
@asheghanehaye_fatima

.
تخت خالیِ یک بیمارستانم
آمدنت یا رفتنت
هر دو غمگینم می کند...




#پریسا_صالحی

@asheghanehaye_fatima