@asheghanehaye_fatima


کنارم بودی،
نزدیک‌تر به من
از همه حس‌هایم.
سخنِ عشق از درون‌ات بود،
نورانی.
کلماتِ نابِ عشق به زبان نمی‌آیند.
سرت به جانبِ من بود
آرام،
آن موهای بلندت
و کمرِ شاداب‌ات.
از قلبِ عشق سخن می‌رانی،
نورانی،
در بعدازظهرِ خاکستری یک روز.
جوانی و کلمات‌ام
چیزی جز خاطره‌ی صدای‌ات
و تن‌ات نیست،
و این تصویر زنده‌ام می‌دارد.

■●شاعر: #خوزه_آنخل_بالنته | José Ángel Valente | اسپانیا، ۲۰۰۰ --۱۹۲۹ |

■●برگردان: #مهیار_مظلومی

@asheghanehaye_fatima



درختی به دستان‌ام وارد شد
شیره‌اش از بازوان‌ام بالا رفت
در سینه‌ام رشد کرد
و شاخه‌هایش از تن‌ام بیرون آمد.
درخت، تویی.
خزه، تویی.
بنفشه‌هایی که باد می‌نوازدشان، تویی.
تو کودکی آن بالا.
و همه این‌ها در چشم دنیا ابلهانه است.

■●شاعر: #ازرا_پاوند | Ezra Pound | آمریکا، ۱۹۷۲-۱۸۸۵ |

■●برگردان: #مهیار_مظلومی

@asheghanehaye_fatima




وقتی عشق چیزی نیست
جز حالتی ساختگی
و نشانه‌ای توخالی.
وقتی خانه پُر است از کنده‌های چوب،
اما آتشی نمی‌سوزد.
وقتی تشریفات از انسان پیشی می‌گیرد.
شاید وقتی کلماتی را تکرار می‌کنیم
که قادر به دور کردنِ فقدان نیستند.
وقتی من و تو
روی‌ در روی‌ایم،
و بیابانی میان‌مان گسترده می‌شود.
وقتی شب فرامی‌رسد.
وقتی خودمان را نومیدانه
به امید می‌سپاریم،
شاید آن هنگام‌ست که
تنها عشق
لب‌هایت را به روشنایی روز می‌گشاید‌.

■●شاعر: #خوزه_آنخل_بالنته | José Ángel Valente | اسپانیا، ۲۰۰۰ --۱۹۲۹ |

■●برگردان: #مهیار_مظلومی

@asheghanehaye_fatima



فقط روی تنت،
می‌خواهم بیارامم،
مانند مارمولکی که در روزهای غمگین،
به آفتاب پناه می‌برد.
فریادِ درهم‌شکسته در هوا محو می‌شود،
پایه مجسمه‌ها را پیچک فرا می‌گیرد،
و دستان تو مرا می‌جویند
روی پوست شکمت،
که دراز کشیده‌ام.



#خوزه_آنخل_بالنته
ترجمه: #مهیار_مظلومی

@asheghanehaye_fatima



نمان،
آنگاه که رفتن بایسته است.
و نرو،
آن هنگام که ماندن.
زندگی رسیدن به ادراکی‌ست تا بدانی
چه زمانی
بی‌ذره‌ای تردید،
کدام را برگزینی.



#تایلر_نات_گرگسون
ترجمه:
#مهیار_مظلومی

@asheghanehaye_fatima


هر کجا بودی
من آن‌جا بوده‌ام.
در تمامی مکان‌هایی که
شاید هنوز باشی.
یا قسمتی از وجودت،
یا نگاه‌ات،
در حال زوال است.
آیا این حجمِ خالیِ تحلیل‌رونده
از تو،
ناگهان فضایی بوجود می‌آورد،
از نبودن‌ات؟




#خوزه_آنخل_بالنته | José Ángel Valente | اسپانیا، ۲۰۰۰ --۱۹۲۹ |

برگردان: #مهیار_مظلومی

@asheghanehaye_fatima



خیال‌ام را تبعید می‌کنم
تا دیگر به تو نیاندیشد.
دهان‌ام را می‌درم
اگر نام تو را دیگر بار بگوید.
در این هنگام
اگر هنوز هم حضور داری
آخرین کلمات‌ام را
در زندگی یا مرگ
با تو می‌گویم:
بدرود.



#کنوت_هامسون | Knut Hamsun | نروژ، ۱۸۵۹-۱۹۵۲ |

برگردان: #مهیار_مظلومی

@asheghanehaye_fatima



من دوستت داشتم،
چونان مردی
كه عاشق زنی‌ست،
كه هیچگاه لمس نكرده،
فقط برایش نوشته است
و چند عكسِ کوچكش را
نگاه می‌دارد...
بيشتر دوستت می‌داشتم،
اگر در اتاقِ كوچک می‌نشستم،
سیگاری می‌پیچیدم،
و به صدای شاشيدنت در توالت
گوش می‌دادم...
اما این هیچ‌گاه رخ نداد...

چارلز بوکوفسکی | شاعر آلمانی-آمریکایی
برگردان: مهیار مظلومی
کتاب: عشق سگی‌ست از جهنم

I loved you
like a man loves a woman
he never touches,
only writes to,
keeps little photographs of.
I would have loved you more
if I had sat in a small room
rolling a cigarette
and listened to you piss
in the bathroom,
but that didn’ happen...

#Charles_Bukowski
#چارلز_بوکوفسکی
#مهیار_مظلومی

@asheghanehaye_fatima
"شعرِ عاشقانه"

خیلی خوبه که صبح،
تنها از خواب بیدار بشی
و مجبور نباشی به کسی بگی:
عاشقتم؛
وقتی که دیگه عاشقش نیستی!

ریچارد براتیگان | شاعر آمریکایی
برگردان: مهیار مظلومی

"Love Poem"

It's so nice
to wake up in the morning
all alone
and not have to tell somebody
you love them
when you don't love them
any more.

#ریچارد_براتیگان
#مهیار_مظلومی

@asheghanehaye_fatima


"نبوغِ مردم"

درونِ انسانی معمولی،
آنقدر خیانت،
نفرت،
خشونت،
و چرندیات وجود دارد،
که هر ارتشی را
برای هر زمانی تأمین می‌کند.
بهترین قاتلان آنانند
که بر ضدِ قتل موعظه می‌کنند،
و آنان که پر از نفرتند
از عشق سخن می‌رانند،
و در نهایت، جنگ‌افروزترینان
آن‌هایند که دم از صلح می‌زنند.
آن‌ها که شما را به خدا سوق می‌دهند
به خدا نیاز دارند.
آن‌ها که ندای صلح سرمی‌دهند
در آرامش نیستند.
آن‌ها که از عشق می‌گویند
عشقی ندارند.
از واعظان برحذر باشید.
از مدعیانِ دانایی برحذر باشید.
از آن‌ها که همیشه کتاب می‌خوانند برحذر باشید.
از آن‌ها که از فقر بیزارند
و آن‌هایی که به آن افتخار می‌کنند
برحذر باشید.
از آن‌ها که زود لب به تحسین می‌گشایند برحذر باشید؛
زیرا به تحسینِ متقابل نیازمندند.
از آن‌ها که به سرعت چیزی را مورد سرزنش قرار می‌دهند
برحذر باشید؛
زیرا آن‌ها از ندانسته‌هایشان می‌ترسند.
از آن‌ها که مدام دنبالِ جمعِ خاصی هستند برحذر باشید؛
آن‌ها در تنهایی پوچند.
از مردان و زنانِ عادی
و عشقشان برحذر باشید‌.
عشقشان معمولی‌ست
و هدفی معمولی را دنبال می‌کند.
اما در نفرتشان نبوغی نهفته است
که می‌تواند شما را
و هر آدمی را بکشد.
تنهایی را نمی‌خواهند،
تنهایی را نمی‌فهمند،
و هرآنچه که با خلوتِ آن‌ها در تضاد باشد را تخریب می‌کنند.
عاجز از خلقِ هنر،
هنر را درک نمی‌کنند.
حسابِ شکست‌هایشان را
به پای دنیا می‌نویسند.
عاجز از بی‌محابا عشق‌ورزیدن،
عشقِ شما را ناقص می‌پندارند
و از شما متنفر می‌شوند.
نفرتشان بی‌نقص است،
چون الماسی درخشان
همچون یک چاقو
یک کوه
یک پلنگ
و چون شوکران؛
این بهترین هنرشان است...

چارلز بوکفسکی | شاعر آمریکایی-آلمانی
برگردان: مهیار مظلومی
کتاب: لذت‌های نفرین شده

#چارلز_بوکفسکی
#مهیار_مظلومی