عاشقانه های فاطیما
Photo
Portrait de Marjorie Ferry,1932
By Tamara de Lempicka
”پرتره مارجری فری“ { ۱۹۳۲ }
اثری از #تامارا_دو_لمپیکا
زن جوانی که در بالکن مرمرین قدم می‌زند، فریبنده به نظر می‌رسد ، اما در عین حال با ملایمت در یک ملحفه ساتن پیچیده شده است.
او می تواند بازیگری باشد که اولین بازی خود را در دوران طلایی هالیوود انجام داد - الهه‌ی بلوندِ مشتاق که گرتا گاربو ، ژان هارلو یا کارول لومبارد را به چالش کشید. مارجری فری یک خواننده‌ی کاباره انگلیسی بود که در پاریس اجرا می‌کرد که با ملاقات با یک سرمایه‌دارِ ثروتمند ، همسر او شد.
در سال ۱۹۳۲ به یکی از نقاشان موفق پرتره آن زمانِ پاریس - Tamara de Lempicka سفارش داد اثری (پرتره‌ای) را از مارجری خلق کند. چند سال پیش ، هنرمند لهستانی ، که به دلیل برهنه‌سازی‌های شهوانی خود مشهور بود، به برجسته‌ترین زن در میان نقاشان برجسته مدرنیست تبدیل شده بود. لمپیکا که به عنوان یک فرد اجتماعی مشهور شد ، در اوایل دهه‌ی ۱۹۳۰، در اوج شهرت بود. جنبه‌های حرفه‌ای و اجتماعی زندگی او پیوندی ناگسستنی با یکدیگر داشت و مرکز جاذبه یک استودیوی هنری دکو با تجهیزات ویژه در خیابان Meixin ، 7 در منطقه 14 پاریس بود. او شیوه زندگی مستقل خود را رهبری می‌کرد، که در آن زمان دستاورد نسبتأ کمی برای یک زن محسوب می‌شد.
پس از سفری کوتاه به نیویورک در اوایل دهه‌ی سی ، لمپیکا اولین نقاش پرتره مورد تقاضا در بین ثروتمندان اروپایی و آمریکایی بود که از مدرنیسم حاکم بر هنر بین‌المللی پس از جنگ پیروی کردند. او می‌تواند در صورت صلاحدید دستورات را بپذیرد یا از آنها امتناع کند. مشتریان بین‌المللی Lempicka گسترده‌تر از رقیب اصلی او ، Kees van Dongen بود. اگرچه او رویکرد شدیدتر و بی پرواتری نسبت به کار داشت ، اما فاقد ارتباطات آمریکایی بود.
از اواخر دهه ۱۹۲۰ ، لمپیکا در علامت تجاری کلاسیک بالا نقاشی کرده است ، که در تمام جنبه های این پرتره جسورانه Marjorie Ferry جسورانه مشهود است. محیطِ روی آن به احتمال زیاد خیالی است ، گویی مناظر فیلمی درباره یونان باستان است. یک نرده سنگی منحنی صیقلی و چهار ستون صعودی مدل او را برمی دارند و او را به ارتفاع المپوس می‌برند، جایی که مارجوری فری در سراسر جهان نگاه می‌کند. تصمیم هنرمند برای بریدن بالای سر مدل یک حرکت سینمایی است، اما یک تکنیک جسورانه و نادر در نقاشی پرتره است. بنابراین ، بیننده زن را بلندتر می داند. مراقبت‌هایی که لمپیکا، پارچه را پوشانده است نیز اشاراتی مستقیم به آثار کلاسیک یونان باستان است.
تامارا دو لمپیکا با ترکیب ویژگیهای سبکی کوبیسم فرانسه ، پوریسم پس از جنگ و نئوکلاسیسیسم با مطالعات او در مورد استادان اولیه ایتالیایی و نشان دادن درک روندهای واقع گرایانه معاصر در آلمان ، سبک جسورانه جهانی و کلاسیک خود را ایجاد کرده است. او از اینگرس الهام گرفت ، که کلاسیک‌گرایی نمونه او در اواسط قرن نوزدهم، باعث شد پیکاسو پس از جنگ جهانی اول به نقاشی مجسمه ای بازگردد.
تامارا در ورشو و در خانواده‌ای بسیار ثروتمند یهودی متولد شد. او آموختن نقاشی را در مدرسه شبانه‌روزی در لوزان، سوئیس فراگرفت. در پی انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷، خانواده‌اش از سن پترزبورگ به پاریس نقل مکان کردند. تامارا در پاریس با آندره لوت و موریس دنیس آشنا شد و تحت تأثیر سبک نقاشی کوبیسم، فوویسم و هنر انتزاعی قرار گرفت. وی در سال ۱۹۲۵، نخستین نمایشگاه انفرادی آثارش را در میلان، ایتالیا افتتاح کرد. آثار نمایشگاه بسیار متأثر از سبک آرت دکو بود و شامل پرتره‌های انفرادی و نقاشی بدن‌های برهنه زنانه می‌شد که بسیار با حال و هوای اروتیک حاکم بر محافل هنری آن روزها هماهنگ بود...
تامارا دو لمپیکا؛ { ماریا گروسکی }؛ نقاشِ لهستانی و در اوج دوران هنری‌اش، پرآوازه‌ترین نقاش در سبک آرت دکو بود. آفرینش پرتره‌هایی که درونمایه‌هایی تن‌کامانه و اغواکننده داشت، باعث شهرت وی شد. از آثار مشهورش خودنگاره (تامارا در بوگاتیِ سبز) را می‌توان نام برد.
زادروز ۱۶ مهٔ ۱۸۹۸ —درگذشت ۱۸ مارس ۱۹۸۰
#هنر
#هنرنقاشی
#نقاشی
@asheghanehaye_fatima
By Tamara de Lempicka
”پرتره مارجری فری“ { ۱۹۳۲ }
اثری از #تامارا_دو_لمپیکا
زن جوانی که در بالکن مرمرین قدم می‌زند، فریبنده به نظر می‌رسد ، اما در عین حال با ملایمت در یک ملحفه ساتن پیچیده شده است.
او می تواند بازیگری باشد که اولین بازی خود را در دوران طلایی هالیوود انجام داد - الهه‌ی بلوندِ مشتاق که گرتا گاربو ، ژان هارلو یا کارول لومبارد را به چالش کشید. مارجری فری یک خواننده‌ی کاباره انگلیسی بود که در پاریس اجرا می‌کرد که با ملاقات با یک سرمایه‌دارِ ثروتمند ، همسر او شد.
در سال ۱۹۳۲ به یکی از نقاشان موفق پرتره آن زمانِ پاریس - Tamara de Lempicka سفارش داد اثری (پرتره‌ای) را از مارجری خلق کند. چند سال پیش ، هنرمند لهستانی ، که به دلیل برهنه‌سازی‌های شهوانی خود مشهور بود، به برجسته‌ترین زن در میان نقاشان برجسته مدرنیست تبدیل شده بود. لمپیکا که به عنوان یک فرد اجتماعی مشهور شد ، در اوایل دهه‌ی ۱۹۳۰، در اوج شهرت بود. جنبه‌های حرفه‌ای و اجتماعی زندگی او پیوندی ناگسستنی با یکدیگر داشت و مرکز جاذبه یک استودیوی هنری دکو با تجهیزات ویژه در خیابان Meixin ، 7 در منطقه 14 پاریس بود. او شیوه زندگی مستقل خود را رهبری می‌کرد، که در آن زمان دستاورد نسبتأ کمی برای یک زن محسوب می‌شد.
پس از سفری کوتاه به نیویورک در اوایل دهه‌ی سی ، لمپیکا اولین نقاش پرتره مورد تقاضا در بین ثروتمندان اروپایی و آمریکایی بود که از مدرنیسم حاکم بر هنر بین‌المللی پس از جنگ پیروی کردند. او می‌تواند در صورت صلاحدید دستورات را بپذیرد یا از آنها امتناع کند. مشتریان بین‌المللی Lempicka گسترده‌تر از رقیب اصلی او ، Kees van Dongen بود. اگرچه او رویکرد شدیدتر و بی پرواتری نسبت به کار داشت ، اما فاقد ارتباطات آمریکایی بود.
از اواخر دهه ۱۹۲۰ ، لمپیکا در علامت تجاری کلاسیک بالا نقاشی کرده است ، که در تمام جنبه های این پرتره جسورانه Marjorie Ferry جسورانه مشهود است. محیطِ روی آن به احتمال زیاد خیالی است ، گویی مناظر فیلمی درباره یونان باستان است. یک نرده سنگی منحنی صیقلی و چهار ستون صعودی مدل او را برمی دارند و او را به ارتفاع المپوس می‌برند، جایی که مارجوری فری در سراسر جهان نگاه می‌کند. تصمیم هنرمند برای بریدن بالای سر مدل یک حرکت سینمایی است، اما یک تکنیک جسورانه و نادر در نقاشی پرتره است. بنابراین ، بیننده زن را بلندتر می داند. مراقبت‌هایی که لمپیکا، پارچه را پوشانده است نیز اشاراتی مستقیم به آثار کلاسیک یونان باستان است.
تامارا دو لمپیکا با ترکیب ویژگیهای سبکی کوبیسم فرانسه ، پوریسم پس از جنگ و نئوکلاسیسیسم با مطالعات او در مورد استادان اولیه ایتالیایی و نشان دادن درک روندهای واقع گرایانه معاصر در آلمان ، سبک جسورانه جهانی و کلاسیک خود را ایجاد کرده است. او از اینگرس الهام گرفت ، که کلاسیک‌گرایی نمونه او در اواسط قرن نوزدهم، باعث شد پیکاسو پس از جنگ جهانی اول به نقاشی مجسمه ای بازگردد.
تامارا در ورشو و در خانواده‌ای بسیار ثروتمند یهودی متولد شد. او آموختن نقاشی را در مدرسه شبانه‌روزی در لوزان، سوئیس فراگرفت. در پی انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷، خانواده‌اش از سن پترزبورگ به پاریس نقل مکان کردند. تامارا در پاریس با آندره لوت و موریس دنیس آشنا شد و تحت تأثیر سبک نقاشی کوبیسم، فوویسم و هنر انتزاعی قرار گرفت. وی در سال ۱۹۲۵، نخستین نمایشگاه انفرادی آثارش را در میلان، ایتالیا افتتاح کرد. آثار نمایشگاه بسیار متأثر از سبک آرت دکو بود و شامل پرتره‌های انفرادی و نقاشی بدن‌های برهنه زنانه می‌شد که بسیار با حال و هوای اروتیک حاکم بر محافل هنری آن روزها هماهنگ بود...
تامارا دو لمپیکا؛ { ماریا گروسکی }؛ نقاشِ لهستانی و در اوج دوران هنری‌اش، پرآوازه‌ترین نقاش در سبک آرت دکو بود. آفرینش پرتره‌هایی که درونمایه‌هایی تن‌کامانه و اغواکننده داشت، باعث شهرت وی شد. از آثار مشهورش خودنگاره (تامارا در بوگاتیِ سبز) را می‌توان نام برد.
زادروز ۱۶ مهٔ ۱۸۹۸ —درگذشت ۱۸ مارس ۱۹۸۰
#هنر
#هنرنقاشی
#نقاشی
@asheghanehaye_fatima