اگر همه با هم در کوی و بَرزن
نقاب از چهره‌ی غم‌هایمان می‌گرفتیم
ای بَسا که آن‌وقت دَرمی‌یافتیم که
غمی مشترک و یگانه داریم
و همه با هم می‌گریستیم
و خدا را می‌خواندیم.

این گریستن کارگُشا بود
حتی اگر خدا صدای ما را نمی‌شنید.
اگرچه او حتما ندبه‌ها را می‌شنید.


زاری همگانی
که از حلقومِ انبوهی خَلق ،
خَلقی که از سرنوشتِ خود
در شکنجه‌ است
برآید،
کم اَرج‌تر از فلسفه نیست.

درمانِ دَرد کافی نيست،
باید گریستن از دَرد را بیاموزیم.

آری باید گریستن بیاموزیم !

شاید اوجِ فرزانگی در همین باشد ...



#میگل_اونامونو

کتاب : درد جاودانگی

@asheghanehaye_fatima

اساساً عشق ،
مقاومتِ ماست
در برابرِ « بی‌اعتباریِ جهانِ گذران »

حتی اگر این مقاومت
به شکست بینجامد،
چیزی از سِرشتِ نهفته‌ی آن نمی‌کاهد.


زندگی نمی‌تواند خود را تسلیمِ عقل کند،
زیرا غایتِ زندگی،
زیستن است نَه دانستن ... !



روزها می‌آیند و می‌روند
و عشق می‌ماند.

آنجا، در درون و عمقِ چیزها،
جریانِ این دنیا با جریانِ متضادِ دیگری
اصطکاک پیدا می‌کند
و از این سایِش،
شیرین‌ترین و غمگین‌ترین دَردها
به وجود می‌آید :
دَردِ زندگی کردن ...




#میگل_اونامونو



پ . ن :


اگر روح
دست از دوست داشتن بکشد،
حتی در همین دنیا،
به درونِ چیزی‌که هم‌طَرازِ دوزخ است
سقوط می‌کند ...

#سیمون_وی


@asheghanehaye_fatima

روزها می‌آیند و
می‌روند و
عشق می‌مانَد ...

آنجا در درون و عمقِ چیزها
جریانِ این دنیا با جریانِ متضادِ دیگری
اصطکاک پیدا می‌کند
و از این سایِش،
شیرین‌ترین و غمگین‌ترین دَردها
به وجود می‌آید؛
دَردِ زندگی کردن ...





#میگل_اونامونو

( دردِ جاودانگی )

@asheghanehaye_fatima