@asheghanehaye_fatima



چگونه می‌توان به تو رسید؟
اهل بهشتی؟
به سجده‌ی خدایان می‌نشینم!
اهل دوزخی؟
زمین را می‌پوشانم از کفر!
چگونه می‌توان به تو رسید؟
پوستم را بیرق‌ات می‌کنم،
اگر شهری به تاراج رفته باشی!



#عبدالله_پشیو

@asheghanehaye_fatima



تو می‌دانی آسمان‌ها چقدر دورند؟
من اندازه‌ی دوری آسمان‌ها دوستت دارم
تو ژرفای دریاها را هم می‌دانی؟
من به قد٘ر ژرفای دریاها هم دوستت دارم

جانان من
تو همچون یک نوشتاری
با سطوری بی‌نهایت همچون زلفت
که سال‌هاست می‌خوانمت
و فکرم را از برای فهمیدنت پرواز می‌دهم
اما نه می‌فهممت
و نه ازت سیر می‌شوم

#عبدالله_پشیو

@asheghanehaye_fatima




"پیوند"

چگونه می‌توان به تو رسید؟
اهل بهشتی؟
به سجد‌ه‌ی خدایان می‌نشینم!

اهل دوزخی؟
زمین را می‌پوشانم از کفر!

چگونه می‌توان به تو رسید؟
پوستم را بیرقت می‌کنم
اگر شهری به تاراج رفته باشی!

عبدالله پشیو
شاعر کورد(کوردستان عراق)
برگردان: آرش سنجابی
کتاب: عاشقانه‌های شعر کورد
نشر: ثالث

#عبدالله_پشیو
#آرش_سنجابی



@asheghanehaye_fatima

@asheghanehaye_fatima



"سیب"

سیبم را دو پاره می‌کنم
نیمی تو و
نیمی من
لبخندم را دو پاره می‌کنم
نیمی تو و
نیمی من
غمم را به تو نمی‌دهم؛
به مثابه‌ی بازپسین نفسی
به سینه می‌گذارمش...

عبدالله پشیو - شاعر کورد(کوردستان عراق)
برگردان: آرش سنجابی
کتاب: عاشقانه‌های شعر کورد
نشر: ثالث

#عبدالله_پشیو
#آرش_سنجابی

"همزاد"
@asheghanehaye_fatima


دهان که باز می‌کنی
قناری غمگینی می‌خواند
نگاهم که می‌کنی
نگاهِ بچه آهوی گُم‌کرده‌مادری را داری
از کنارم که می‌روی
مثل یک بازِ قهار
سرکش می‌شوی و مغرور.

عبدالله پشیو - کوردستان عراق
برگردان: آرش سنجابی
کتاب: عاشقانه‌های شعر کورد
نشر: ثالث

#عبدالله_پشیو
#آرش_سنجابی

@asheghanehaye_fatima


اگر سیبی بود،دو‌‌نیمش می‌کنم:
نیمی برای خودم،نیمی برای تو
خنده‌ای اگربود،دونیمش میکنم:
نیمی برای خودم ،ونیمی برای‌تو
اندوهی بود،چیزی به تو نمی ‌دهم
درخودفرومی‌کشمش
چون واپسین نفس، بی‌تو...!


#عبدالله_پشیو
برگردان:نیروان رضایی

چگونه می‌توان به تو رسید؟
اهل بهشتی؟
به سجده خدایان می‌نشینم
اهل دوزخی؟
زمین را می‌پوشانم از کفر

چگونه می‌توان به تو رسید؟
پوستم را بیرقت می‌کنم
اگر شهری به تاراج رفته باشی ...
‌



#عبدالله_پشیو
برگردان : #آرش_سنجابی

@asheghanehaye_fatima

نامه‌یی به دل‌بر
.

دل‌بر من!
بسوزان نامه‌های مرا
برای شعری که برای من سروده‌یی
چوبه‌ی دار برافراز
اندوه مدار!
این‌جا نه تنها تو... که مرد را نیز
بر سرِ واژه‌یی بال‌دار
دست‌بسته به دار می‌کشند
زنی چون تو
لب به آواز اگر بگشاید...
ای‌ بسا دیوانه‌گانِ پشت‌ میزنشینِ شهر
گلوی سبزش را بشکافند
چشمانِ زلالش را خارآجین کنند
گیسوانِ سیاهش را به آتش کشند.

#عبدالله_پشیو
برگردان: #رضا_کریم‌مجاور

@asheghanehaye_fatima

با من عهدی ببند
که تاریکی پیش رویم نگُسترانی
با من عهدی ببند
که با یخبندان، راه بر من نبندی
تا من نیز عهدی ببندم با تو
که لب به اعتراف گذشتەام بگشایم...
پیش از چشمانِ تو
از جامِ بنفشەایِ چشمانی دیگر،
پیالەها سر کشیدەام
پیش از نامەهای تو
زلفِ خیلی نامەها را شانه کردەام
پیش از سینەی تو
بسیاری سینەها،
دستەگلِ هوسِ سرخ برایم چیدەاند
پیش از دیدارِ تو
بسیاری دیدارِ دیگر،
مرا به راەِ دوری بردەاند...
شاعری بودم
گلوی خشکم
به دنبال جرعەای آب سرگردان بود
زیرِ بارانِ هر آسمانی خم شدم
گل‌آلود بود...
اگر می‌خواهی
خونِ جاری در رگ‌های شعرم باشی،
داستانی باشی بی پایان...
اگر می‌خواهی
عشقمان خاتمه نیابد
با بوسەی سرد خداحافظی...
عهدی ببند
که آسمانِ من باشی
عهدی ببند
که نفس، سایه و بارانِ من باشی
تا من نیز
از نمایشِ قدیمی‌ام بگریزم،
نقاب از چهره برچینم
و دست‌های پر مهرم را
دورادورت حلقه کنم...

#عبدالله_پشیو


@asheghanehaye_fatima

هرچه زمان می‌گذرد
شعر را بیشتر دوست دارم
زیرا شعر
چونان زیباروی مُرَدّدی است
که روز با او
وعده‌ی دیدار می‌گذارم
اما به ندرت می‌آید
یا هرگز نمی‌آید ...






#عبدالله_پشیو



@asheghanehaye_fatima