ArtTalks
997 subscribers
1.48K photos
775 videos
5 files
1.71K links
رسانه تصویری-تحلیلی سینما
سردبیر: خسرو نقیبی
زیرنظر گروه رسانه‌ای تحلیلگران
Download Telegram
🎬 ونیز ۲۰۲۰ 🇮🇹
‌.
💢 جایزه‌ی مارچلو ماسترویانی (استعداد تازه‌ظهور) اهدا می‌شود به روح‌الله زمانی برای فیلم خورشید
#Venezia77 #LABIENNALE
#حلقه_منتقدان_آرت_تاکس
‌.
💢 رستگاری در کوارتر چهارم
درباره‌ی «راه بازگشت»
‌.
✍️ نوشته‌ی حمیدرضا سلیمانی
‌.
1️⃣ «راه بازگشت» پایه های درامش را در محل تلاقی دو کلیشه‌ی امتحان‌پس‌داده‌ی قدیمی سینمای آمریکا بنا کرده است. از یک طرف داستان بارها تعریف‌شده‌ی بازنده‌ی ناامیدی است که روزگار فرصتی دوباره به او می دهد و کلیشه‌ی دوم سنت سابقن پرطرفدار فیلم‌های ورزشی است. داستان تیم همیشه شکست‌خورده و شلخته‌ای که با ورود یک مربی جدید متحول می‌شود.
‌.
2️⃣ گناه نابخشودنی خالقان اثر بیش از همه شاید این باشد که در اثری که تقریبن تمام نقاط‌عطفش برای بیننده‌ی حرفه‌ای از همان ابتدا قابل پیش‌بینی است، دست به هیچ ریسکی در مسیر شخصیت‌پردازی و طراحی نقاط داستانی نمی‌زنند. نتیجه‌ی نهایی، فیلمی شده که به‌جز بازی دیدنی بن افلک غافل‌گیری دیگری ندارد و با این‌که تماشای آن آزاردهنده نیست ولی در نهایت تماشاگر را راضی و شگفت‌زده هم به خانه نمی‌فرستد.

📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
www.arttalks.ir
#حلقه_منتقدان_آرت_تاکس
‌.
💢 گرم‌تر بتاب
درباره‌ی «خورشید» مجید مجیدی
‌.
✍️ نوشته‌ی گل‌بو فیوضی
‌.
1️⃣ این‌که «خورشید» بازتاب یک طبقه است، با این‌که فیلم خوبی از کار درآمده باشد، دو اتفاق مجزاست. در روایت منطبق با واقعیتِ داستان‌هایی این‌چنین، چیزی که توی ذوق می‌زند و فیلم را به ورطه باورناپذیری می‌برد، اغراق و فریادزدن است. مجیدی فریاد نمی‌زند. داستان تعریف می‌کند. او داستان طبقه‌ای را می‌گوید که زیر پوست شهر، بی‌صدا، برای زندگی‌شان می‌جنگند.

2️⃣ خورشید فیلم بچه‌هاست. فیلم تقلای طبقه‌ای که هنوز «بزرگ‌نشده»، فرسوده‌اند. روایتی که بدون بزرگ‌نماییِ یک اتفاق یا دوره‌ای، داستان طبقه‌ای را تعریف می‌کند. شاید برای همین است که توی ذوق نمی‌زند. ترحم نمی‌گیرد.

3️⃣ مجید مجیدی بعد از بلندپروازی‌های سالیان اخیر که به پروژه‌ی میلیون‌دلاری «محمد (ص)» و فیلم‌سازی در هند با عوامل غیرایرانی ختم شد (فیلم‌هایی در حال‌وهوایی متفاوت از آثاری که او را به جایگاه امروزش رسانده بود) حالا انگار به خودش بازگشته. به آن تُردی و لطافت سکانس‌های سینمای خودش.

📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
www.arttalks.ir
#حلقه_منتقدان_آرت_تاکس
‌.
💢 «عشق آشفته، خودخواهانه، ناگوار ... و جسورانه است»
درباره‌ی «نیمی از آن» ساخته‌ی آلیس وو
‌.
✍️ نوشته‌ی محمد تقوی
‌.
1️⃣ «نیمی از آن» داستانی به ظاهر کلیشه‌ای دارد که به‌نظر نمی‌رسد حرف زیادی برای گفتن داشته باشد. نکته‌ی کلیدی همین است؛ فیلم را می‌توان استعاره‌ای از تضاد ظاهر و باطن و جسارت برای یافنن خود واقعی دانست.
‌.
2️⃣ استفاده‌ی به جا از هر سه شخصیت به عنوان راوی داستان زندگی‌شان، دنیای هر شخصیت را به دیگری پیوند می‌زند. ظرافت واقعی کار وو در این‌جا مشخص می‌شود. او توانسته روایت سه شخصیت را به هم گره بزند بدون آن‌که هرکدام از روایت داستان جا بمانند.

3️⃣ می‌توان گفت «نیمی از آن»، تجسسی است در روح و ذات آدمی و پرورش ذهن و فکر او با کمک تمام انسان‌های گوناگون و منحصربه‌فردی که اطراف ما حاضر هستند.

📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
www.arttalks.ir
🎬 تیف ۲۰۲۰ 🍁
‌.
💢 نقد فیلم «خط فرضی» به کارگردانی #فرنوش_صمدی و بازی #سحر_دولتشاهی و #پژمان_جمشیدی
‌.
✍🏻⁩ مینا تکلا از Awardswatch ـ #مترجم: پویا مشهدی‌ محمدرضا
‌.
1️⃣ «خط فرضی» فرنوش صمدی عصاره‌ای از فیلم‌های بزرگ ایرانی را داراست که تمرکزش را معطوف به بر لحظه‌هایی کوچک و شخصی که زندگی آدم‌ها را تغییر می‌دهند می‌کند. آخرین فیلم صمدی، درست مانند فیلم‌های اصغر فرهادی، لحظه‌ای صمیمی و به نظر مهم را در دست می‌گیرد و آن را به ویترینی برای نمایش سرکوب زنان تبدیل می‌کند.
‌.
2️⃣ آن چه «خط فرضی» را موثر می‌کند این است که هرگز آن‌چه را که مخاطب می‌خواهد به او نمی‌دهد. از سوی دیگر، این فیلم می‌توانست به درامی دادگاهی تبدیل شود که در آن سارا درخواست اجرای عدالت می‌کند و می‌خواهد که هم‌اندازه‌ی مردان حرف‌هایش شنیده شده و به‌طور متقابل با او رفتار شود. ولی این جا تهران است. جایی که در آن تغییر ایده‌آل‌ها و ارزش‌ها، به ویژه زمانی که نوبت به جایگاه زن در جامعه‌ای مردسالار که به اعمال فشار بر زنان به عنوان شکلی از مسئولیت اخلاقی افتخار می‌کند، ناممکن است.
‌.
📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
Forwarded from خسرو نقیبی
📺 امی علیه ریس ویترسپون، Homeland و «اپل تی‌وی+»
⬅️ درباره‌ی غایبان فهرست نامزدهای امی ۲۰۲۰
✍🏻⁩ خسرو نقیبی
Photo: bit.ly/3hLqem1

نامزدهای امی ۲۰۲۰ خیلی‌ها را غافل‌گیر کرد وقتی نامی از فصل آخر «سرزمین مادری/ Homeland»، فصل نخست «برنامه‌ی صبح‌گاهی/ The Morning Show» و «کبیر/ The Great»، فصل دوم «دروغ‌های کوچک بزرگ/ Big Little Lies»، فصل سوم «دنیای غرب/ Westworld» و دو مینی‌سریال «عشق امروزی/ Modern Love» و «دفاع از جیکوب/ Defending Jacob» میان نامزدهای بهترین سریال‌های شاخه‌های مختلف نبود. برخی به کل نادیده گرفته شده‌اند و برخی به رغم نامزدی در رشته‌های اصلی، به فهرست بهترین سریال‌ها راه پیدا نکرده‌اند.
ماجرا بیش‌تر به نوعی نادیده‌گرفتن عمدی می‌ماند؛ مثلن انگار قرار بوده سریالی از اپل تی‌وی+ نامزد بهترین سریال سال نشود، اگرنه «برنامه‌ی صبح‌گاهی» مجموعه‌ای که پنج نامزد بازیگری دارد نه متن، نه کارگردانی و نه خودش نامزدی ندارد (سریالی که بلافاصله پس از پخش نامزد گلدن گلوب شد) و از سوی دیگر مینی‌سریال مهم این شبکه‌ی تازه‌تأسیس یعنی «دفاع از جیکوب» فقط دو نامزدی در فیلم‌برداری و موسیقی تیتراژ به دست آورده. سریالی که هم در کارگردانی، هم در بازی‌ها (حیرت‌انگیز است ندیدن کریس ایوانز و میشل داکری و حتا ج. ک. سیمونز) و هم در خود شاخه‌ی بهترین سریال محدود یا مینی‌سریال می‌توانست مدعی اصلی باشد.
تکیه می‌کنم روی نادیده‌گرفتن عامدانه، وقتی ریس ویترسپون با بازی در سه سریال (که دوتاش از پرسروصداترین آثار سال بوده‌اند و بازیگران مقابل‌ش در دو سریال تقریبن همه نامزد امی هستند) به چشم داوران نیامده؛ درحالی‌که می‌توانست برای هر سه (به‌ویژه بازی درخشان‌ش مقابل جنیفر انیستون در «برنامه‌ی صبح‌گاهی») حداقل نامزد بهترین بازیگر زن باشد.
بدترین بخش ماجرا، برای سریالی است که دیگر فرصت دل‌جویی هم از نادیده‌گرفتن‌ش وجود ندارد. امی از دو فصل نخست «سرزمین مادری» استقبال باشکوهی کرد، به فصل نخست امی بهترین سریال درام سال را داد و کلیر دینس دو سال پیاپی بهترین بازیگر زن درام شد؛ اما این رابطه‌ی خوب حتا در فصل‌های ضعیف‌تر و سپس سال‌های امتداد سریال ادامه داشت و حداقل بازیگران مجموعه (به‌خصوص مندی پتینکین) همواره نامزد امی بودند؛ با این حال فصل هشتم و آخر که وداع با «سرزمین مادری» است، با وجود قوت‌های غیرقابل انکار داستانی و اجرایی، تنها در یک رشته‌ی بهترین کارگردانی برای قسمت «زندانیان جنگ» نامزد امی ۲۰۲۰ است. عادت کرده بودیم فصل‌های آخر سریال‌های بزرگ معمولن با وداعی گرم در فصل جوایز هم‌راه باشند اما یکی از بهترین فصل‌های سریال الکس گانزا و هاوارد گوردون پایانی تلخ در این فصل داشت.

بخوانید: لیست کامل نامزدهای جایزه‌ی امی ۲۰۲۰

🆔 t.me/khosrow_naghibi
#حلقه_منتقدان_آرت_تاکس
‌.
💢 «تنفس هوای مانده ملولم می‌کند»
درباره‌ی «بی‌وزنی» ساخته‌‌ی مهدی فردقادری
‌.
✍️ نوشته‌ی پوریا یوسفی کاخکی
‌.
1️⃣ تماشای «بی‌وزنی»، برای من تداعی‌کننده‌ی «ویران می‌آیی»، ر‌مان حسین سناپور است. چه در فُرم، چه در خُرده پی‌رنگ‌هایی و حتا شروع فیلم -و بعد، آن پایانِ تجسم‌یافته‌‌تر از واقعه‌ی ویرانی در سکانس نهایی- که دامادِ «بی‌وزنی» فی‌الواقع، ویران می‌آید!
‌.
2️⃣ آن‌چه «بی‌وزنی» از آن محروم است جزییاتی‌ست تا تماشاچی را به کشفِ آنْ و زمان، ترغیب و تشویق کند. در نبود التذاذِ همچه مکاشفاتی، ذهن تماشاچی بیش‌تر معطوف پرسش‌های معمولی مثل «داماد کجاست؟» می‌شود. در واقع این با اصرارِ فیلم‌ساز بر برداشت‌های بلند است که ناگزیر، ناممکن می‌شود.

3️⃣ اهمیت جزئیات موقعیت‌ها با همچه رویکردی، تقلیل می‌یابد و اطلاعات فیلم در دهان شخصیت‌ها کپه می‌شود تا تنها با واگویه‌هایی از گذشته‌شان، به واکاوی شخصیت‌ها بپردازیم.
‌.

📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
www.arttalks.ir
💢 «نان‌خوردن از ایده‌های گل‌درشت»
درباره‌ی «پنج هم‌خون» ساخته‌‌ی اسپایک لی
‌‌
✍️ نوشته‌ی سارا آقابابایان
‌.
1️⃣ چهار کهنه‌سرباز رنگین‌پوست جنگ ویتنام پس از نیم قرن به جنگل‌های ویتنام برمی‌گردند تا محموله‌ی طلای مخفی شده‌ای را بیابند. چنین پلات جذابی ‌فی‌النفسه در دست هر کارگردان و تکنیسن متوسطی خوراک تریلر ماجراجویی جذابی می‌شد اما جناب اسپایک لی بغل دست گنجینه طلا انگیزه‌ی یافتن فرمانده مفقودالجسدی را نیز گنجانده تا بهانه‌ای شود در باب ظلم تاریخی علیه آفریقایی‌تبارهای آمریکا و پاساژهای تاریخ‌نگاری جنبش‌های مدنی ضدتبعیض نژادی.
‌.
2️⃣ علی‌الظاهر فیلم‌سازی که هم‌چنان نان محبوبیت ایده‌های گل‌درشتش را نزد محافل مضمون‌زده می‌خورد، اشرافش به مبانی سینما از بدو دهه‌ی نود جلوتر نیامده و چندان اهمیتی برای تدوین قائل نیست چرا که در غیر این صورت حداقل نیم‌ساعت زائد فیلم را قیچی می‌کرد.

📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
www.arttalks.ir
#حلقه_منتقدان_آرت_تاکس
‌.
💢 «حباب زر»
درباره‌ی «حمال طلا» ساخته‌‌ی تورج اصلانی
‌.
✍️ نوشته‌ی فرهاد ریاضی
‌.
1️⃣ نسبت‌دادن شغل به کاراکتر اصلی یک درام، از جذاب‌ترین دریچه‌های ورود به دنیای ذهنی اوست. به دنیای «حمال طلا»ی تورج اصلانی می‌توان از این دریچه وارد شد؛ رضا (پیام احمدی‌نیا)، حمال طلایی است که شغلش رساندن طلا و جواهرات از یک کارگاه سنتی/زیرزمینی به مغازه است. یک روز در مسیر از او دزدی می‌شود و او باید غرامت بپردازد و این آغاز عزیمت ما به جهان زیستیِ اوست.
‌.
2️⃣ تورج اصلانی فیلم‌بردار را با تجربه‌گرایی‌های جوانانه‌اش در «کسی از گربه‌های ایرانی خبر ندارد»، «آشغال‌های دوست‌داشتنی» یا «درخونگاه» در کنار فیلم‌سازان نوجو به یاد می‌آوریم. ویژگی رفتاری او که آن را در فیلم‌هایی که کارگردانی هم کرده، می‌توان پی‌گیری کرد.
‌.
3️⃣ اصلانی با دست‌کم گرفتن مخاطب، با دادن کدهایی دوباره، سعی در شیرفهم‌کردن آنان در باورپذیری شخصیت اصلی قصه دارد. این سکته‌های روایی در پایان فیلم هم به‌رغم‌ تاثیرگذاری این عدم تکمیل‌شدن مسیر رو به رشد قصه را تکمیل می‌کند.

📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
www.arttalks.ir
#حلقه_منتقدان_آرت_تاکس
‌.
💢 «رستگاری در شیکاگو»
درباره‌ی مستند «آخرین رقص» به کارگردانی جیسون هیر
‌.
✍️ نوشته‌ی محمدحسین گودرزی
‌.
1️⃣ در اینجا بیش ‌از ‌آن‌که «مستند ورزشی» توضیح‌دهنده‌ی طرح اثر باشد، خود اثر است که به کمک شرح دنیای روایت «مستند» و احوال جهان «ورزش» می‌آید؛ با بهره‌بردن از خاصیت‌ها و شباهت‌های دراماتیک هردوی‌شان.
2️⃣ خط اصلی روایت، به مایکل جردن مربوط می‌شود؛ اما هاله‌ای که اطراف رشته‌ی روایت اصلی شکل گرفته، از رفیق تا رقیب جردن و از ورزشکار تا مدیر و سیاست‌مدار را جلوی دوربین می‌آورد. انگار که جردن یک بهانه باشد برای اثر و بسکتبال مثالی خاص در جواب سؤالی عام.
3️⃣ در فضای کلی‌تر سریال، به‌طور مشخص، یک‌دهه از زندگی آمریکایی نشان داده می‌شود. دقایقی از آخرین رقص، فراتر از زمین بازی و تیم شیکاگو، درباره‌ی شور و جوی عمومی در شهر شیکاگو ساخته شده است.
4️⃣ چیدمان تحسین‌برانگیز مکالمه‌ها و روایت مهیج مصاحبه‌ها، هربار مخاطب را با تماشای واقعه‌ای که ابتدا و انتهایش روشن است، در دل یک تجربه‌ی نفس‌گیر قرار می‌دهد.

📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
www.arttalks.ir
#حلقه_منتقدان_آرت_تاکس
‌.
💢 «زنده‌باد جناب شیطان!»
درباره‌ی فیلم «شیطان، همیشه» به کارگردانی آنتونیو کمپوس
‌.
✍️ نوشته‌ی عرفان استادرحیمی
‌.
1️⃣ اگر یکی از آسیب‌های آثار متکی بر راوی دانای کل، واگذارکردن شخصیت‌پردازی به نریشن، و یکی از مشکلات اقتباس ادبی، عدم ترجمه‌ی وقایع داستان منبع به بیان سینمایی باشد، «شیطان، همیشه» ترکیبی از هردوست!

2️⃣ هرچقدر هم که نماهای لانگِ ساکن کمپوس در ترکیب با بافت بصری کثیف و تیره، و موسیقی هم محزون و هم هشداردهنده‌ی فیلم، به خلق حال‌وهوای یک‌دستی در سراسر اثر منجر شود و جورِ شلختگی روایت فیلم را بکشد، چشم‌پوشی بر یک حقیقت آسان نیست: اقتباس آنتونیو کمپوس از رمان دونالد ری پولاک، بیش از آن که پیِ کاوش در عمق داستانی که روایت می‌کند باشد، درگیر و مرعوب سطح است.


📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
www.arttalks.ir
📺 تلویزیون
‌.
💢 چیزی میان میامی‌وایس تا بلک‌هت
پروژه‌ی جدید #مایکل_مان در توکیو
‌.‌
▪️ کمپانی تلویزیونی واواو که برند اول شبکه‌ی تلویزیونی کشور ژاپن محسوب می‌شود، قرار است از جمله تولیدکنندگان کلیدی سریال جنایی مایکل مان، «توکیو وایس» باشد. این سری که توسط جی‌تی راجرز خلق و نوشته شده، براساس کتابی با نام «توکیو وایس: بررسی یک خبرنگار آمریکایی روی پلیس در ژاپن» است.
‌.
▪️این کتاب خاطرات جیک ادلستاین، روزنامه‌نگاری آمریکایی را که برای دوازده سال دبیر بخش جنایی روزنامه‌ی یومیوری شیمبون، بزرگ‌ترین روزنامه‌ی ژاپن، بود، روایت می‌کند. در «توکیو وایس»، #آنسل_الگورت نقش خبرنگار آمریکایی را ایفا کرده و کن واتانابه در قالب کارآگاه پلیس و رینکو کیکوچی در قالب یک خبرنگار ژاپنی حاضر خواهند بود.
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎬 سینمای روز
‌.
💢 جود لاو: به ما گفتند شیوع ویروسی مثل کرونا قطعی‌ست!
‌.
با #زیرنویس فارسی اختصاصی - ترجمه از محمد تقوی
‌.
▪️ جود لاو، بازیگر فیلم «شیوع» به کارگردانی استیون سودربرگ طی مصاحبه‌ای اطلاعات جالبی را از پشت‌صحنه‌ی این فیلم و حواشی پیرامون آن فاش کرد.
‌.
▪️ بنا بر گفته‌ی لاو، شیوع ویروسی مانند کرونا در دنیا توسط دانشمندانی که مشاور این پروژه بودند، پیش‌بینی شده بود و تنها زمان همه‌گیری آن نامشخص بود. او می‌گوید: «اتفاقات دقیقن به آن شکل که توصیف شد، رخ داده. تمام مناطقی که ممکن بود بیش‌ترین سهم را در انتشار چنین ویروسی داشته باشند و علل شیوع سریع این بیماری را مشخص کردند. چنین چیزی هیچ وقت از یاد نمی‌رود.»
🎬 سینمای روز
‌.
💢 مستقل ولی پرستاره
سفر سرشا رونان و سم راکول به لندن دهه‌ی پنجاه با قصه‌ای جنایی‌
.
▪️ با از سرگیری تولید فیلم‌های بلاک‌باستری، چند اثر کوچک‌تر و نیمه مستقل نیز راه خود را برای تولید باز کرده‌اند. تام جورج که تجربه‌ی کارگردانی قسمت‌هایی از سیت‌کام «این کشور / This Country» را برعهده داشته، در اولین کارگردانی فیلم بلندش گروه بازیگرانی نظیر سرشا رونان، سم راکول و دیوید اویلوو با فیلم‌نامه‌ای از مارک چپل بهره خواهد برد.
‌.
▪️ این فیلم در ژانر جنایی در لندن دهه‌ی ۵۰ میلادی می‌گذرد؛ جایی که یک تهیه‌کننده‌ی هالیوودی در تلاش برای تبدیل یک نمایش‌نامه‌ی معروف به فیلم است. با آغاز قتل‌های زنجیره‌ای در میان اعضای گروه تولید فیلم، کارآگاه باتجربه سربازرس استوپارد (راکول) و دستیار خام و بی‌تجربه‌اش گروهبان استاکر (رونان) خود را در میان ماجرایی مرموز از دنیای تئاتر لندن می‌یابند. تاریخ انتشاری برای این فیلم تعیین نشده است.
#حلقه_منتقدان_آرت_تاکس
‌.
💢 «کافمن را نباید سرراست تعریف کرد؛ یا... لابیرنت زندگی مدرن را بازی کن»
درباره‌ی فیلم «من به پایان‌دادن این وضع فکر می‌کنم» به کارگردانی چارلی کافمن
‌.
✍️ نوشته‌ی گل‌بو فیوضی

📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
www.arttalks.ir
#حلقه_منتقدان_آرت_تاکس
‌.
💢 «نه یک #مستند تبلیغی دیگر پیرامون جنگ»
درباره‌ی مستند «خاطرات موتورسیکلت» به کارگردانی امیرحسین نوروزی
‌.
✍️ نوشته‌ی فرهاد ریاضی

📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
www.arttalks.ir
#حلقه_منتقدان_آرت_تاکس
‌.
💢 تشریح یک جنایت
درباره‌ی «محاکمه‌ی هفت شیکاگویی » به کارگردانی آرون سورکین
‌.
✍️ نوشته‌ی حمیدرضا سلیمانی
‌.

📝 نسخه‌ی کامل را این‌جا بخوانید.
@arttalks
www.arttalks.ir
Forwarded from خسرو نقیبی
🎦 چرا «همشهری کین» هشت دهه بعد مهم است؟
📼 نقد فیلم #منک ساخته‌ی #دیوید_فینچر
#️⃣ #راهنمای_فیلم_خسرونقیبی

«مَنک» فیلمی خوش‌آب‌ورنگ است (این را برای فیلمی سیاه‌وسفید هم می‌شود گفت؟) که ما را به دل سفری در زمان می‌برد اما برخلاف تجربه‌ی سال پیش از خودش (تارانتینو در «روزی روزگاری در هالیوود») این سفر زمان، جز ترسیم دقیق شمایل یک دوران، آورده‌ای در شناخت بیش‌تر یا دانسته‌ای فراتر، دست تماشاگر نمی‌دهد.
راست‌ش «منک» که تمام شد، دل‌م خواست بروم یک‌بار دیگر آن نسخه‌ی برای چندمین‌بار ترمیم‌شده‌ی چندسال پیش از شاهکار ولز را ببینم؛ شاید برای فیلم‌سازی دیگر، خود این هم دست‌آورد کمی نبود. این‌که فیلمی بسازی در دعوت و وسوسه به تماشای دوباره‌ی یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما یعنی «همشهری کین» اثر اورسن ولز؛ هرچه‌قدر هم که بخشی از تاریخ (و حالا هم آقای فینچر) بخواهد این ماحصلِ او بودن را زیر سؤال ببرد.

📜 متن کامل نقد فیلم «مَنک» را می‌توانید در ادامه بخوانید:
bit.ly/37eQYsS

🆔 t.me/khosrow_naghibi
ببینید: بهرام رادان در نخستین تصویر «ابلقِ» نرگس آبیار

نخستین تصویر از #ابلق تازه‌ترین اثر #نرگس_آبیار رونمایی شد. این تصویر گریم متفاوت #بهرام_رادان را در این فیلم سینمایی نشان می‌دهد. این کارگردان که تاکنون جوایز بسیاری را از جشنواره‌های داخلی و خارجی از آن خود کرده است، این ‌بار با «ابلق» به جشنواره‌ فیلم فجر می‌آید.
عوامل فیلم سینمایی ابلق عبارتند از:
کارگردان: نرگس آبیار، تهیه‌کننده: محمدحسین قاسمی، نویسندگان: نرگس آبیار و پریسا کرزیان، مدیر فیلم‌برداری: سامان لطفیان، طراح صحنه و لباس: محمدرضا شجاعی، طراح چهره‌پردازی: ایمان امیدواری، صدابردار: طاهر پیشوایی، طراحی و ترکیب صدا: سیدعلیرضا علویان، موسیقی: مسعود سخاوت‌دوست، تدوین: حمید نجفی راد، عکاس: طاها آبیار، مدیر تولید: مسعود زمانی، سرپرست گروه کارگردانی و مدیر برنامه‌ریزی: روزبه سجادی حسینی، مشاوررسانه‌ای: مهسا همتی.

بازیگران: بهرام رادان، الناز شاکردوست، هوتن شکیبا، مهران احمدی، گلاره عباسی، گیتی معینی، شادی کرم رودی، امین میری و ...

داستان: برای یک زن که در حاشیه‌ی شهری بزرگ با همسر و فرزندش زندگی می کند، ماجرایی رقم می‌خورد.

@arttalks.ir