📝 #علی_حاتمی با اصالت تفرشی(23 مرداد1323_15 آذر 1375) دانش آموخته از دانشکده #سینما و #هنر، او کار هنری خود را با نویسندگی در #تئاتر آغاز کرد.حداقل 15 فیلم سینمایی و مجموعه تلوزیونی ساخته است.
اولین اثر سینمایی حاتمی در سال 1348 با عنوان #حسن_کچل ساخته شد. نخستین فیلم ریتمیک و موزیکال ایرانی و برگرفته از داستان های کهن ایرانی بود.
فیلم #طوقی با بازی #بهروز_وثوقی در سال 1349 و در سال بعد #بابا_شمل را ساخت. #قلندر، #ستارخان و #خواستگار همگی در سال 1351 ساخته شد و پرکار ترین سال دوره‌ی علی حاتمی بود. دو سریال #داستان_های_مولوی (1352) و #سلطان_صاحبقران (1354) پیش از انقلاب در شبکه های #تلویزیون پخش شدند.
مهمترین و کاملترین فیلم حاتمی قبل از انقلاب #سوته_دلان در سال 1356 است. پس از اتمام سوته دلان حاتمی مشغول نوشتن فیلم نامه سریال "#هزاردستان" شد که در ابتدا "جاده ابریشم" نام داشت. علی حاتمی برای نوشتن متن فیلمنامه این سریال عازم فرانسه شد و موهای خود را از ته تراشید تا رویش نشود به خیابان برد و فقط مشغول نوشتن فیلمنامه باشد. ساخت این سریال در سال 1358 کلید خوردو 8 سال طول کشید تا به آنتن تلویزیون برسد. وی برای ساخت این سریال دست به ساخت تهران قدیم زد و حاصل کار او به عنوان یک شهرک سینمایی برای تلویزیون و سینمای ایران باقی ماند.
"#حاجی_واشنگتن" نخستین فیلم او بعد از انقلاب اسلامی در سال 1361 بود. سال های بعدی با ساخت فیلم های #کمال‌الملک در سال 1362، #مادر در سال 1368 و #دل_شدگان برای 1370، مشغول بود.
آخرین #فیلمنامه و فیلمنامه نیمه تمامش با نام "#جهان_پهلوان_تختی" که یکی از بزرگترین پروژه‌های سینمایی او بعد از مجموعه هزار دستان بود که به علت مرگ ناشی از بیماری سرطان نافرجام ماند.
درون مایه‌ی تمامی آثار حاتمی بر اساس ویژگی‌های قومی و انسان‌های رشد یافته در این باورها و اعتقادات، شکل گرفته است.
برخی منتقدان سینمایی علی حاتمی را پرشورترین فیلم ساز وابسته به آداب و سنن ایرانی می‌دانند. کار او در نوشتن فیلمنامه و دیالوگ در سیمای ایران بی نظیر اگر نباشد، کم نظیر است. او را #شاعر_سینمای_ایران می‌دانند زیرا دیالوگ هایش همه موزون بودند.
فیلم های او بدون میزان بودند و از هیچ الگویی پیروی نمیکردند؛ به همین دلیل منتقدان نمی‌توانستند آثار او را با آثار دیگر کارگردانان مقایسه کنند و تعیین کنند آثار او خوب یا بد بوده است؛ اما اکنون همه بر این واقفند که آثار او موثر و ماندگار در سینمای ایران است.
حاتمی شاید زود از میان ما رفته باشد ولی حس او همچنان زنده است آنچنان که هر دیالوگ از فیلم های او مصداقی برای شرح و احوال ایران کنون است.
در هزار دستان میشنوی که میگوید: پیروزی رویت میشود حتی اگر در کاسه‌ی چشمان من و تو گیاه روییده باشد.
در این سخن بوی امید می‌آید و در هر امید انگیزه قوت میدهد.
در کمالملک میبینیم که اتابک با خرده عقلش رو به بزرگ مرد هنر ایران میگوید: استاد، ایرانِ کوچک را تنها نگذارید. و در جواب میشنود: شما از ایران دست بردارید مملکت بزرگی میشود؛ و یا در حاجی واشنگتن حسینقلی خان صدرالسلطنه با عتابی که در سوالش جواب نهفته است میپرسد: به راستی ما ملتی کهن هستیم یا ملتی کهنه؟!
به یاد بیاوریم جایگاه ملت و ایران بزرگ را، بدانیم قدر این سرزمین مادر را آنچنانی که خودش همواره به خیاطش می‌گفت: اگر می‌توانی رختی بر قامتم بدوز که آستین ها، دست ها را نه دست به سینه کند و نه دست به کمر. سکوت نکنیم در برابر ظلم و جور و مغرور نباشیم در برابر دشمن هوشیار که همواره در پی فرصتیست برای ضربه.
در حاجی واشنگتن سکانسی است بسیار موثر و مشهور. قصابیست که گوشت تکه میکند با زخم نشسته بر جان و داد میکند از بیداد زمان:
فکر و ذکرمان شده کسب آبرو؛ چه آبرویی؟! مملکت را تعطیل کنید، دایر الایتام دایر کنید.
#مردم نان شب ندارند، شراب از فرانسه میآید.
قحطی است. دوا نیست. مرض بیداد میکند. نفوس حقالنفس میدهند.
باران رحمت از دولتی سر قبله‌ی عالم است و سیل و زلزله از معصیت مردم.
میرغضب بیشتر داریم تا سلمانی. سر بریدن از ختنه سهل تر.
سالک بر پیشانی همه مهر نکبت زده.
چشم ها از تراخم خمار است، چهره ها تکیده از تریاک.
آن 4 آب انبار عهد عباس هم آبش کِرم گذاشته.
ملیجک در گلدان نذه میشاشد. خلق خدا به چه روزی افتاده اند از تقدیر ما.
دلال، فاحشه، لوتی، قاپ باز، کف زن، رمال، معرکه گیر و گدایی که خودش شغلیست.
ببینیم حاتمی میدیده‌است آنچه را که ما اکنون می‌بینیم.
#کمیته_فرهنگی
#انجمن_پلی_تکنیک
@AnjomanPolytechnic