بعد‌ها من فهمیدم همه ترانه‌هایی که زیر لب زمزمه می‌کنم از اوست.او یک مرد تنها بود.

غمگین بود و خسته… تنهای تنها

او بوی خوب #گندم را برای خودش می‌خواست و هر چه داشت را برای آن‌ها.او یک وجب #خاک را برای خودش می‌خواست و هر چه می‌کاشت را برای آن‌ها.تن او #ریشه سخت بود و تن آن‌ها مثل #تبر‌؛ اما تپش عکس یک قلب همچنان مانده روی #درخت.

او #نوستالژی همهمه و آشوب دم عید را با کودکانه نوشته بود و به ما نوید داده بود که این زمستان را هم سر می‌کنم با:
عشق یک ستاره ساختن با دولک
ترس ناتموم گذاشتن جریمه های عید مدرسه
بوی گل محمدی که خشک شده لای کتاب

او #صدا‌ست.او #ترانه است.او #عاشقانه است.او #اجتماعی است.او #اعتراض نسلی که نگذاشتند #هم‌صدایی را بلد باشد.او #امید آینده‌است.حتی اگر نباشد.حتی اگر نباشیم. حتی اگر نباشد و باز " لالا لالا" را برایمان می‌خواند.
نخواب آروم گل بادوم ناباور
گل دل نازک خسته، گل پرپر
بگو باد ولایت، پرپرت کرده
دلاور پر کشیدن رو بگیر از سر

دوباره قد بکش تا اوج فواره
نگو این ابر بی بارون نمی ذاره
مث یار دلاور نشکن از دشمن
ببین سر میشکنه تا وقتی سر داره

سرش سلامت و قلمش تا همیشه مانا.

#شهیار_قنبری
#کمیته_فرهنگی
#انجمن_پلی_تکنیک
🆔@AnjomanPolytechnic