♦️ ۱۳۴ سال پیش و در اول ماه می سال ۱۸۸۶، مجموعه اعتصابات سراسری #کارگران در آمریکا در اعتراض به عدم کاهش ساعات کاری آغاز شد. در روز چهارم اعتصاب‌ها در شهر شیکاگو، پلیس به روی معترضان آتش گشود. شمار زیادی کشته و مجروح و چهار تن از کارگران نیز مدتی بعد به #اعدام محکوم شدند. در طول دهه‌های مختلف، #سندیکاها، #احزاب و کارگران در سراسر جهان این روز را به عنوان #روز_جهانی_کارگر گرامی داشته‌اند. روزی که نمایانگر #اتحاد_دولت_و_سرمایه برای سرکوب و بهره‌کشی هر چه بیشتر از طبقه کارگر است. روزی که بر خلاف تصویرسازی‌های رسانه‌ای رایج از سرمایه‌داری، پرده از خوی وحشی #استثمارگری و سلطه نظم موجود جهانی بر کارگران برمی‌دارد.
♦️ مبارزه‌ی یک طرفه و نابرابر میان سرمایه‌دار و کارگر چیزی نیست که نیاز به روزی برای یادآوری داشته باشد. کارگرانی که روزانه جسم و روح خود را در برابر سهم ناچیزی از #محصول_کار خودشان قربانی می‌کنند تا بقای خود را تضمین کنند، نیاز به روزی برای یادآوری #ستم_طبقاتی علیه خود ندارند. کارگرانی که در گوشه کارخانه‌ها تا حد ابزار کار فروکاسته شده‌اند و #دستمزد ناچیزی که به آنان پرداخت می‌شود نه در حد تامین یک زندگی به راستی انسانی، بلکه در حد نگهداری و تعمیر وسایل و ابزار کار است.
♦️ در ایران نیز #روز_کارگر تاریخچه خونینی دارد. نخستین سرکوب تظاهرات روز کارگر در ایران به سال ۱۳۲۵ و در کرمانشاه باز می‌گردد که ۱۴ تن از کارگران معترض به خاک و خون کشیده شدند. پس از آن، چه در نظام شاهنشاهی و چه در جمهوری اسلامی، تظاهرات مستقل کارگران در این روز با برخوردهای سنگین #امنیتی و قضایی مواجه گشته است. تفاوتی در رفتار دو نظام در برخورد با اعتراضات و خواسته‌های کارگران دیده نمی‌شود. پیش و پس از انقلاب، سندیکاها و احزاب مستقل کارگری حق فعالیت نداشته و از #تشکل‌یابی کارگران جلوگیری شده است. متشکل شدنی که کابوس تمام دولت‌ها و سرمایه‌دارانی است که نفع خود را در استمرار استثمار و بهره کشی از کارگران می‌یابند؛ زیرا به خوبی می‌دانند که #طبقه_کارگر_متشکل در سندیکاها و احزاب مستقل، بزرگترین خطر برای استمرار وضعیت نابرابر موجود اند. این مسئله به خوبی به ما نشان می‌دهد که عملکرد #سرمایه در دولت‌ها و نظام‌های مختلف، با وجود تفاوت‌ها در #ایدئولوژی و ساختارهای سیاسی، کمابیش یکسان است. دولت‌ها به عنوان مدافع طبقه فرادست عمل می‌کنند که بیش از هر چیز، وظیفه تضمین #منافع_طبقاتی فرادستان را دارند.
♦️ تاریخ #فعالیت_کارگری در ایران، تاریخ #سرکوب، #جعل، #شکنجه و #زندان بوده است. از سرکوب احزاب، اعدام‌های دسته جمعی، شکنجه‌ها و اعتراف گرفتن‌های گروهی و بستن تشکل‌های مستقل در دهه شصت تا ایجاد #تشکل‌های_وابسته به قدرت مانند خانه کارگر یا شورای اسلامی کار و تا سرکوب اعتراضات کارگری #هفت‌تپه و هپکو، از هر گونه متشکل شدن کارگران جلوگیری شده است. در چند سال اخیر و در نتیجه سیاست‌های #تعدیل_ساختاری تجویز شده از سوی نهادهای بین المللی مانند بانک جهانی و صندوق بین المللی پول، که نتیجه آن #خصوصی‌سازی‌های گسترده و #غارت اموال عمومی مردم و کارگران بوده است، اعتراضات کارگری بیش از پیش شدت یافته است. پاسخ حکومت به این اعتراضات تنها با زبان خشونت، سرکوب، کشتار، زندان و شکنجه بوده است. از سرکوب #دی_ماه_۹۶ تا کشتار گسترده معترضان در #آبان_خونین_۹۸ که بدنه اصلی این اعتراضات را اقشار فرودست شکل داده بودند، از برخورد خشن با کارگران هپکو تا بازداشت و شکنجه‌ی کارگران معترض در هفت تپه از جمله #اسماعیل_بخشی، همگی نشان از عزم جدی حاکمیت برای برخورد با هرگونه اعتراض از سوی #فرودستان دارد.
♦️ در آخرین تظاهرات مستقل روز کارگر به تاریخ یازدهم اردیبهشت ماه سال ۹۸، چندین تن از فعالان مدنی به صورت غیر قانونی #بازداشت شده و مدت زیادی را در زندان گذراندند. از جمله آنان می‌توان به #ندا_ناجی اشاره کرد که نزدیک به ۳۰۰ روز را در بازداشت موقت در زندان سپری کرد. علاوه بر این، در هفته‌های اخیر و طی روندی ناعادلانه و با اتهام‌های واهی، دادگاه برای #کیوان_صمیمی، سردبیر نشریه ایران فردا، به علت شرکت در #تظاهرات_روز_کارگر، حکم ۵ سال زندان صادر کرده است. همه‌ی این رفتارها نشان از این دارد که در مبارزه میان دولت و سرمایه داران با طبقه کارگر، تنها خود کارگران و فرودستان هستند که می‌توانند ناجی خود باشند. تنها به میانجی #حرکتی_از_میان_فرودستان است که امکان رهایی از مناسبات سلطه به وجود می‌آید. با گسترش #آگاهی_طبقاتی و تشکل یابی کارگران، هیچ نیرویی یارای ایستادگی در برابر خواسته‌ها و مطالبات آنان را نخواهد داشت.
#روز_کارگر
#کمیته_سیاسی
#انجمن_پلی_تکنیک
🆔 @AnjomanPolythechnic
♦️ مبارزه‌ی یک طرفه و نابرابر میان سرمایه‌دار و کارگر چیزی نیست که نیاز به روزی برای یادآوری داشته باشد. کارگرانی که روزانه جسم و روح خود را در برابر سهم ناچیزی از #محصول_کار خودشان قربانی می‌کنند تا بقای خود را تضمین کنند، نیاز به روزی برای یادآوری #ستم_طبقاتی علیه خود ندارند. کارگرانی که در گوشه کارخانه‌ها تا حد ابزار کار فروکاسته شده‌اند و #دستمزد ناچیزی که به آنان پرداخت می‌شود نه در حد تامین یک زندگی به راستی انسانی، بلکه در حد نگهداری و تعمیر وسایل و ابزار کار است.
♦️ در ایران نیز #روز_کارگر تاریخچه خونینی دارد. نخستین سرکوب تظاهرات روز کارگر در ایران به سال ۱۳۲۵ و در کرمانشاه باز می‌گردد که ۱۴ تن از کارگران معترض به خاک و خون کشیده شدند. پس از آن، چه در نظام شاهنشاهی و چه در جمهوری اسلامی، تظاهرات مستقل کارگران در این روز با برخوردهای سنگین #امنیتی و قضایی مواجه گشته است. تفاوتی در رفتار دو نظام در برخورد با اعتراضات و خواسته‌های کارگران دیده نمی‌شود. پیش و پس از انقلاب، سندیکاها و احزاب مستقل کارگری حق فعالیت نداشته و از #تشکل‌یابی کارگران جلوگیری شده است. متشکل شدنی که کابوس تمام دولت‌ها و سرمایه‌دارانی است که نفع خود را در استمرار استثمار و بهره کشی از کارگران می‌یابند؛ زیرا به خوبی می‌دانند که #طبقه_کارگر_متشکل در سندیکاها و احزاب مستقل، بزرگترین خطر برای استمرار وضعیت نابرابر موجود اند. این مسئله به خوبی به ما نشان می‌دهد که عملکرد #سرمایه در دولت‌ها و نظام‌های مختلف، با وجود تفاوت‌ها در #ایدئولوژی و ساختارهای سیاسی، کمابیش یکسان است. دولت‌ها به عنوان مدافع طبقه فرادست عمل می‌کنند که بیش از هر چیز، وظیفه تضمین #منافع_طبقاتی فرادستان را دارند.
♦️ تاریخ #فعالیت_کارگری در ایران، تاریخ #سرکوب، #جعل، #شکنجه و #زندان بوده است. از سرکوب احزاب، اعدام‌های دسته جمعی، شکنجه‌ها و اعتراف گرفتن‌های گروهی و بستن تشکل‌های مستقل در دهه شصت تا ایجاد #تشکل‌های_وابسته به قدرت مانند خانه کارگر یا شورای اسلامی کار و تا سرکوب اعتراضات کارگری #هفت‌تپه و هپکو، از هر گونه متشکل شدن کارگران جلوگیری شده است. در چند سال اخیر و در نتیجه سیاست‌های #تعدیل_ساختاری تجویز شده از سوی نهادهای بین المللی مانند بانک جهانی و صندوق بین المللی پول، که نتیجه آن #خصوصی‌سازی‌های گسترده و #غارت اموال عمومی مردم و کارگران بوده است، اعتراضات کارگری بیش از پیش شدت یافته است. پاسخ حکومت به این اعتراضات تنها با زبان خشونت، سرکوب، کشتار، زندان و شکنجه بوده است. از سرکوب #دی_ماه_۹۶ تا کشتار گسترده معترضان در #آبان_خونین_۹۸ که بدنه اصلی این اعتراضات را اقشار فرودست شکل داده بودند، از برخورد خشن با کارگران هپکو تا بازداشت و شکنجه‌ی کارگران معترض در هفت تپه از جمله #اسماعیل_بخشی، همگی نشان از عزم جدی حاکمیت برای برخورد با هرگونه اعتراض از سوی #فرودستان دارد.
♦️ در آخرین تظاهرات مستقل روز کارگر به تاریخ یازدهم اردیبهشت ماه سال ۹۸، چندین تن از فعالان مدنی به صورت غیر قانونی #بازداشت شده و مدت زیادی را در زندان گذراندند. از جمله آنان می‌توان به #ندا_ناجی اشاره کرد که نزدیک به ۳۰۰ روز را در بازداشت موقت در زندان سپری کرد. علاوه بر این، در هفته‌های اخیر و طی روندی ناعادلانه و با اتهام‌های واهی، دادگاه برای #کیوان_صمیمی، سردبیر نشریه ایران فردا، به علت شرکت در #تظاهرات_روز_کارگر، حکم ۵ سال زندان صادر کرده است. همه‌ی این رفتارها نشان از این دارد که در مبارزه میان دولت و سرمایه داران با طبقه کارگر، تنها خود کارگران و فرودستان هستند که می‌توانند ناجی خود باشند. تنها به میانجی #حرکتی_از_میان_فرودستان است که امکان رهایی از مناسبات سلطه به وجود می‌آید. با گسترش #آگاهی_طبقاتی و تشکل یابی کارگران، هیچ نیرویی یارای ایستادگی در برابر خواسته‌ها و مطالبات آنان را نخواهد داشت.
#روز_کارگر
#کمیته_سیاسی
#انجمن_پلی_تکنیک
🆔 @AnjomanPolythechnic