🔺 سخنان #ابوطالب_آدینه‌وند در برنامه بزرگداشت #روز_دانشجو #انجمن_پلی_تکنیک:

💢 ۱۶ آذر روزی هست که #دانشجو آمده و یک حساسیتی با خون خود نسبت به سرنوشت کشور نشان داده. پیام اصلی ۱۶ آذر همین است. دلیل باقی ماندن این روز هم به این دلیل است که #خون دینامیزم دارد. خون #جوشش و تحرک داره. همچنان که خون های تاریخی، مثل #مسیح، #سقراط، #حسین ابن علی که ریخته شده، دینامیزم تاریخی خود را حفظ کردند و پیام خودشون رو تاکنون همچنان رساندند. دعوت اصلی که 16 آذر برای ما دارد این است که #مسئولیت_انسانی اخلاقی خود را در برابر وضع موجود نشون بدیم و برای سرنوشت و آینده کاری بکنیم.
💢 باور ندارم در کشور #خفقان است.نه اینکه آزادی است. #آزادی نیست. #سرکوب است. اما اساساً در فضای جدید جهان و افقی شدن جهان، و #شبکه‌های_اجتماعی و موج سوم آلوین تافلر امکان خفقان را از حاکمیت استبدادی گرفته. ابتدا باید گفت در کجا ایستاده ایم. اگر ندانیم در کجا ایستاده‌ایم نمیدانیم چه کار باید بکنیم و مرحله تاریخی ما درواقع چه چیزی است. هروقت صحبت از راهکار می‌شود، طبعا صحبت از امکان و فرصت و #آینده است. به نظرم جهان سراسر فرصت و امکان است و #تجربه_تاریخی به ما نشان می‌دهد در واقع این دالان‌ها تا انتها تاریک نیستند و کورسوهای نور و امید را می‌شود در آن‌ها پیدا کرد و مسیر نور را پی گرفت.
💢 ما اگر نتوانیم مواجهه روش‌مند، یا به تعبیر استادم #هدی_صابر، نتوانیم درک استراتژیکی از تاریخ ارائه بدهیم، مواجه ما می‌شود مانند خسرو معتضد و چیزی از آن در نمیاد. این درک استراتژیک از تاریخ به این معناست که سیرهای طی شده را به ما نشان می‌دهد. آینده از دو چیز تشکیل می‌شود: یکی وزن گذشته به علاوه فشار اکنون. اگر ما نتوانیم از ضریب انعکاسی گذشته، که تا حدی منعکس می‌شود در آینده را خوب درک کنیم. این جهان، جهان تصادفات نیست، در جهان #انسان_کنش‌گر وجود دارد و درک تصادفی از تاریخ و جهان، درک الهیات قرون وسطی است که ما از آن عبور کردیم.
💢 اگر ما بر نزدیک دست زوم کنیم و #اصلاحات را در نظر بگیریم. این یک استراتژی بود که در دهه ۷۰ رشد کرد، ۷۶ به بار نشست و طی مسیر می‌کرد. در یک جمع‌بندی کلی که از شرایط دارم این است که استراتژی پیشین که استراتژی #توسعه_سیاسی بود و از طریق اصلاحات بالا آمد توفیق نیافت. در سال ۸۸ به نقطه‌ی بحرانی خود رسید، زیرا ظرفیت‌هایش که اصلاح طلبانه بود با‌ نظم سیاسی مستقر نتواست عمل اغنایی انجام بدهد که به تنش نیانجامد، این تعامل شکل نگرفت و نظم سیاسی مستقر با سرکوب با آن مقابله کرد.
💢 در‌واقع #جنبش_سبز جنبشی بود که میل به کمتر کردن #نابرابری‌‌ها داشت و میل به جنبش اجتماعی داشت تا نگاه ساختار محور و تصرف قدرتی که اصلاح طلبان داشتند. در نتیجه به نظر من با توجه به این اتفاقی که برای استراتژی که استراتژی فعال در جامعه بود و جریان سازی می‌کرد، تعبیر من این است که ما بیشتر تا با عنوان #خفقان رو به رو باشیم، با عنوان #تعلیق رو به رو هستیم. تحلیل استراتژی و جمع‌بندی از شرایط وجود ندارد. و این دوران تعلیق تا بیشتر محصول سرکوب ها باشد، محصول #عدم_آمادگی هاست. یعنی نیروهای سیاسی برای ورود به عرصه جدید، برای اینکه بتوانند در عرصه شکاف ایجاد کنند و بتوانند به وضعیت جدید عبور کنیم، آمادگی لازم را ندارند.
💢 منظور از تعلیق این است که تحلیل مشخص از شرایط مشخص وجود ندارد و ما نمیدانیم در کجا ایستاده‌ایم. مرحله تاریخی ما چیست را نمی‌دانیم. راهکار و استراتژی که بتوان حول آن اجماعی صورت داد، یک تبیین و چهارچوب توضیحی و معنایی داشته باشه که بتونه اغنا و اجماع را ایجاد کند وجود ندارد. در نتیجه ما به تعبیری از مهندس #میثمی با #استراگیجی هم دچار شدیم. ما دچار #اختلال_استراتژیک شدیم. و این وضعیت تعلیق را رقم میزند.

#دانشجو_صفیر_آزادی

🆔 @AnjomanPolytechnic

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

#یادداشت_دانشجویی

🔻 به بهانه‌ی دهمین سالگرد #جنبش_سبز

«امنیت تنها در امنیت دولت و دولتیان خلاصه نمی‌شود. بحث از امنیت انسانی است و امنیت انسانی در آزادی از ترس و رهایی از نیاز به دست می‌آید. کسانی که سوار بر زره پوشهای امن دولتی چشم خود را می‌بندند و صحبت از عرضه نان به قیمت‌های بین‌المللی می‌کنند، درد و ترس مردم را لمس نمی‌کنند.»
#میرحسین_موسوی

«جنگ» را ندیده‌ام؛ اما (حدود) یک میلیون شهید و مجروح ایرانی بعد از هشت سال جنگ فرسایشی طاقت فرسا با عراق، حداقل برای زنده نگه‌داشتن جنگ در ذهنم کافی است.

🔻 ادامه متن در لینک زیر:

🆔 @IUSTArman

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

https://telegra.ph/صلح-06-14

سوگند به خون همرهانم
سوگند به اشک‌ مادران
هرگز به تیغشان نمیرد؛
فریاد جاودانمان... 🌱

🎥 #کلیپ تهیه شده توسط انجمن اسلامی دانشجویان آزاداندیش دانشگاه علامه طباطبائی به مناسبت #روز_دانشجو، #بدون_سانسور

#یادآر
#از_۱۶آذر_تا_۲۵خرداد
#وقتی_بهار_وصله_ناجور_فصل_هاست
#جنبش_سبز

🆔 @atuazadandish

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmatahed

📻 #پادکست به مناسبت دهمین سالگرد بیست و پنجم خرداد

#ارغوان
این چه رازی است که هر بار بهار
با عزای دل ما می‌آید؟
که زمین هرسال از #خون پرستوها رنگین است
وین چنین بر جگر سوختگان
داغ بر داغ می افزاید

#بیست_و_پنجم_خرداد
#جنبش_سبز

🆔 @AnjomanPolytechnic

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

#یادداشت_دانشجویی

🔰 به مناسبت سالروز #بیست_و_پنجم_خرداد

امروز ۲۵ خرداد ۹۸ در دهمین سالگرد حضور ۳ میلیونی مردم در خیابان هستیم. دقیقا ۱۰ سال پیش در روز‌هایی که گرد بغض و حسرت و ناامیدی بر سر مردم ریخته‌شد و چهره‌های مردم از شنیدن اخبار مبهوت شده‌بود. مردم با حضور میلیونی در عرصه‌ی #خیایان صدای خود را فریاد زدند.
مردمی که صدایشان در بازه‌های مختلف تاریخ سرکوب شده‌بود، فرصت آن را یافتند که بار دیگر از قاعده‌ی طردشدگان خارج شوند و خواست‌های خود را فریاد کنند.
رخداد ۸۸ در مقابل ما امکان اعتراضات مسالمت‌آمیز خیابانی را باز کرد، امکان آنکه مردم بدون واسطه‌ها و بدون نیاز به کسانی که ادعای پیگیری مطالبات را دارند و جایگاه سیاست را تنها پشت درهای بسته‌ی اتاق سیاستمداران میدانند؛ مطالبات خود را در خیابان فریاد بزنند و #سیاست راستین را به نمایش بگذارند.
امروزه مشکلات اقتصادی، وضعیت نامطلوب کارگران، معلمان و دانشجویان از هر سو مشخض است. سبد معیشت فرودستان هرروز کوچک‌تر می‌شود و مسئولین هیچگونه دغدغه‌‌ای ندارند. فارغ از آنکه گفتمان مهندس موسوی میتواند علاج شرایط کنونی باشد، جنبش سبز هر روز و هر لحظه‌اش به ما این امکان را یادآوری میکند که میتوانیم اعتراض‌هایمان را فریاد بزنیم و مطالباتمان را از مجاری فراتر از صندوق رای، صندوقی که امروزه به واسطه‌ی نظارت استصوابی و هزاران موانع دیگر، به بن‌بست رسیده است؛ بیان کنیم.
مناقشه‌ی انتخابات حتی چند ماه بعد از ۲۲ خرداد دیگر مسئله‌ی اصلی نبود، چه برسد به الان که نزدیک به ۱۰ سال از آن واقعه  گذشته است، اما  ایستادن بر حق اعتراض هنوز مسئله‌ی اصلی میباشد، البته که مناقشه‌ی انتخابات هرگز فراموش نمی‌شود.
‏
«از ما میخواهند که مسئله انتخابات را فرامـوش کنـیم. چگونه توضیح دهیم که مساله مردم انتخابات نیست؟ این نیست که فلانی باشد و فلانی نباشد؛ مسئله آنها این است کـه به یک ملت بزرگ، بزرگی فروخته می‌شود. چیزی که مـردم راعصبانی میکند و به واکنش وامیدارد آن است که به صریحترین لهجه بزرگی آنان انکار میشود»
بخشی از بیانیه‌ی ۱۶ میرحسین موسوی

جنبش سبز مجرایی بود برای آنکه روایت‌های متفاوت انقلاب ۵۷، روایت‌هایی که در گفتمان‌های رسمی کنار زده‌شدند را درون خود بیان کند. آرمان‌هایی که روزی مردم به خاطرشان انقلاب کردند و البته به مرور زمان به فراموشی سپرده شدند، گویی در ۸۸ همگی احضار، زنده و بیان شدند.
 
«بروز انحرافات گوناگون و موانع بتدریج سازمان یافته در مسیر تحقق اهداف و آرمان هایی چون #عدالت، #استقلال، #آزادی و جمهوری اسلامی که مردم به خاطر آنها انقلاب شکوهمند اسلامی را به پا کردند، ظهور گرایشات تمامیت خواهانه در میان برخی از مسوولین حکومتی، نقض حقوق بنیادین شهروندان، بی حرمتی به کرامت انسانی، سوءمدیریت دولتی، افزایش فاصله طبقاتی و محرومیت های اقتصادی و اجتماعی، قانون گریزی بل قانون ستیزی برخی مجریان قانون، نادیده گرفتن منافع ملی و ماجراجویی های عوامفریبانه در تعاملات بین المللی، فراموشی تدریجی و دردناک اخلاق و معنویت برای قدرت عواملی است که به نضج گیری نگرش های اعتراضی در میان دلسوختگان، دردمندان و قاطبه مردم ایران در سال های اخیر انجامید که بروز بارز و نیرومند آن در جنبش سبز مردم ایران پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ جلوه کرد.»
بخشی از بیانیه‌ی ۱۸ میرحسین موسوی
 
به هر ترتیب با #جنبش_سبز برخورد شد  و رهبرانش حصر شدند، اما بازهم ایستادن بر سر «حق» اعتراض با مقاومت ۳ رهبر سرافراز جنبش سبز ادامه پیدا کرد. ۸ سال است که مهندس موسوی، زهرا رهنورد، مهدی کروبی در حصری ظالمانه و غیر قانونی بسر میبرند، حصری که ادامه‌اش در این چند سال نشان دهنده‌ی ایستادگی بر سر حق مردم است.
 
‏«در ایامی که گذشت شخصیت‌ها و گروه‌هایی بـه سـراغ اینجانب آمدند و خواستار گذشت من از آنچـه گذشـت شدند.شاید توجه نمیشد که اینجانب از همان ابتـدا از حق شخصی خود گذشته بودم،امـا مسـاله انتخابـات، مساله شخصی من نبود و نیست. من نمیتوانم بر سـر حقوق و آرای پایمال شده مردم معامله یامصالحه کـنم»
بخشی از بیانیه‌ی ۹ میرحسین موسوی
 
حال ۱۰ سال از ۸۸ میگذرد، هرروز افراد، احزاب، ارگان‌ها و ... ندای #فراموشی گذشته را سر میدهند. فراموشی یعنی فراموشی مردم، فراموشی حق اعتراض، فراموشی خیابان به عنوان مکانی که در ۸۸ به آن حیات بخشیده شد. حال یکی از مهمترین کنش‌های سیاسی ما ایستادن در مقابل فراموشی است. ایستادن در مقابل پروپاگاندای رسانه‌هایی که فراموشی را ندا میدهند. ایستادن در مقابل کسانی که میگویند گذشته‌ها گذشته است و #گذشته را  باید فراموش و به آینده فکر کرد. در حالی که از خلال بازخوانی مکرر و رجوع انتقادی به گذشته است که می‌توان مسیر صحیح‌تر و کم‌رنج‌‌تری را در تاریخ پیمود.

🆔 @IUSTArman

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

📌 طرح #برد انجمن پلی‌تکنیک به مناسبت سالگرد #بیست_و_پنجم_خرداد

🔻 احساس امنیت تنها در امنیت دولت و دولتیان خلاصه نمی‌شود. بحث از امنیت انسانی است و امنیت انسانی در آزادی از ترس و رهایی از نیاز به دست می‌آید. کسانی که سوار بر زرهپوش‌های امن دولتی چشم خود را می‌بندند و صحبت از عرضه نان به قیمت‌های بین‌المللی می‌کنند، درد و ترس مردم را لمس نمی‌کنند. آنها نمی‌فهمند که ترس از بیرون ریختن اسباب و اثاثیه یک خانواده به دلیل ناتوانی در پرداخت اجاره بها چگونه روح و جسم #کم‌درآمدها را می‌تراشد. به ویژه در فضایی که سرپوش گذاشتن به فسادهای بزرگ و #قانون‌گریزی‌ها به یک رویه تبدیل شده است.
#جنبش_سبز⁦
#روزهای_سبز
#ادب_مرد_به_ز_دولت_اوست

🆔 @AnjomanPolytechnic

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

‼️ #18_تیر بی‌سرانجام نبود.
هیچ قیام و لحظه‌‌ای تاریخی نیست که تاثیری در حال و آینده نداشته باشد.

⭕️ همان‌طور که #انقلاب_مشروطه، #نهضت_ملی شدن نفت، #انقلاب 57، #جنبش_سبز و دی ماه 96 بی‌سرانجام نبودند و تاثیر خود را در خاطره جمعی مردم گذاشته‌اند، 18 تیر نیز بخش مهمی از تاریخ و سنت مبارزه در ایران را شکل داده است. 18 تیر حرکتی در امتداد و برخاسته از تلاش دیرپای مردم ایران برای رسیدن به آرمان‌ هایی بود که نخستین بار در نهضت مشروطه طلوع کردند؛ همان آرمان‌هایی که #استبداد_صغیر در تلاشی از پیش شکست خورده با به توپ بستنش سعی در کشتنش داشت؛ همان آرمان‌هایی که افرادی مانند ستارخان، میرزا‌ کوچک‌خان جنگلی و #دکتر_مصدق در پیچ و خم تاریخ سعی در به دست آوردن داشتند. مبارزه میان حاملین این آرمان‌ها و مبارزان راه عدالت و آزادی با نیروها و عمال ارتجاع و استبداد تاریخ پرخون این سرزمین را رقم زده است.

⭕️ #دیکتاتوری رضاخانی با سرکوب و خفقان تلاش در کشتن آن روح جمعی داشت که در مشروطه ظهور کرده بود؛ حربه‌ای که مستبدان تاریخ از شکست آن هیچگاه درس نمی‌گیرند. نهضت ملی شدن نفت ظهور دگرباره‌ی آن #روح_جمعی مبارزه بود؛ این بار در قامت مبارزه‌ی همزمان با #استعمار_خارجی و #استبداد_داخلی. سرکوب نهضت و اعدام دکتر حسین فاطمی و حصر مصدق نیز نتوانست این روح جمعی را بکشد زیرا مستبدین یک نکته را همواره فراموش می‌کنند: این آرمان و اندیشه است که بزرگمردان تاریخ را حیاتی جاودانه می‌بخشد و نه برعکس آن.
انقلاب 57 در امتداد همان روح جمعی مبارزه ظاهر شد اما دیری نگذشت که استبداد و ارتجاع این بار در لباسی دیگر بازگشت. دهه‌ی پرخون شصت شاهد خورده شدن فرزندان انقلاب به دست خویش بود. دهه هفتاد با #قتل‌های_زنجیره‌ای که سینه‌ی بهترین فرزندان این سرزمین را شکافت در خاطره‌ها مانده است. در چنین فضایی بذرهای 18 تیر جوانه زد. توقیف نشریه‌‌ی سلام تنها جرقه‌ای برای شعله‌ور شدن آتش اعتراض دانشجویان بود. عمال و بندگان اربابان قدرت که همواره دانشگاه، دانشجو و هر شکل از اندیشه‌ای را دشمن استمرار ارتجاع و استبداد خویش می‌دیدند نیز منتظر بهانه‌ای برای حمله به ساحت مقدس دانشگاه بودند.
دشمنی استبداد با دانشگاه تنها محدود به این مورد نیست و دانشگاه از دیکتاتوری پهلوی تا امروز همواره زیر تیغ دشمنی کورکورانه بندگان قدرت قرار داشته است. از #16_آذر 32 تا #انقلاب_فرهنگی و سپس 18 تیر، از 88 تا دی‌ماه 96، از 20 اسفند 96 تا 13 آذر 97، دانشگاه شاهدی بر جولان #خودفروختگان و #مزدوران اربابان قدرت بوده که دشمنی آنان با دانشگاه و دانشجو، در شعار «#مرگ_بر_دانشجوی» آنان بر همگان عیان شده است.
❗️ 18 تیر را نمی‌توان صرفا اعتراضی به توقیف یک نشریه و یا #توقیف_فله‌ای نشریات دانست، بلکه قیام دانشجویان استمرار سنت تاریخی مبارزه‌ی روح عدالت‌طلبی و آزادی‌خواهی با استبداد و ارتجاع بود. خون‌هایی که در کوی دانشگاه ریخته شد و فرزندانی از این کشور که دیگر هیچگاه کسی نشانی از آنان نیافت، هم‌ردیف همرزمان ستارخان، دکتر فاطمی و مبارزان #نهضت_ملی_شدن_نفت، خون‌های ریخته شده در تپه‌های اوین و بدن‌های آرمیده در گورهای دسته جمعی خاوران قرار دارند.

❗️ اکنون دانشگاه وارثِ میراثِ سنگین این سنت مبارزه است. مبارزه‌ای مستقل و بدون نگاه به کاسه‌ی اربابان قدرت، مبارزه‌ای #آزاد_از_ترس_و_رها_از_نیاز. دانشگاه همواره نشان داده است مستبدان علی رغم تلاش پیاده‌نظام‌هایشان در دانشگاه، آرزوی ساکت شدن و مرگ دانشگاه را در حیات خود تجربه نخواهند کرد که 18 تیر شاهدی روشن و سربلند بر عدم کامیابی آنان بوده و خواهد بود.

#18_تیر
#کوی_دانشگاه

🆔 @AnjomanPolytechnic

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

🔰 برای بهاره هدایت...

🖋 فرشته طوسی

▫️سال ۱۳۹۳، بهاره به مرخصی آمده بود و من چشم‌انتظار این بودم که زودتر او را ببینم. در تمام این سال‌هایی که فعالیت کرده بود، از نزدیک ندیده بودمش. زمانی که سخنگوی دفتر تحکیم بود و به عنوان تنها زن در شورای مرکزیِ آن فعالیت می‌کرد، فقط از درون مانیتور و خبرهای روزنامه‌ها او را می‌شناختم.

▫️بسیاری از فعالین دانشجوییِ نسل من، قبل از ورود به دانشگاه، با بیانیه‌ها، تجمع‌ها و خبرهایی که از جنبش دانشجویی می‌شنیدند و با دنبال کردن فعالینی مثل بهار، سیاسی شده بودند. خبر تجمع زنان در میدان هفت تیر در اعتراض به قوانین نابرابر برای #زنان و بازداشت فعالان زنان زیادی همراه او، زمانی که هنوز دبیرستانی بودم، من را هر چه بیشتر به فعالیت جدی‌تر ترغیب می‌کرد.

▫️چند سال بعد، زمانی که در سال ۱۳۸۸ در میان اعتراضات #جنبش_سبز بازداشت و مجبور به تحمل حبسی هفت‌ساله شد، هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد که تمام این سال‌ها را باید در زندان بماند. نامه‌هایی که از زندان می‌فرستاد و عکس‌هایش، برای کسی مثل من، نشان‌دهنده مقاومت او و ظلمی بود که بیش از پیش عریان می‌شد. از سال ۱۳۹۵ هم که از زندان آزاد شد، برخلاف بسیاری از کنشگران سیاسی که هر چه بیشتر به آن‌ها نزدیک می‌شوی، تصویرهایی که از گذشته از آنان در ذهنت داری، تخریب می‌شوند، او به آنچه که تصور می‌کردم، شبیه‌تر می‌شد.

▫️به عنوان یک شهروند، یک دانشجو و یا یک فعال دانشجویی و سیاسی و مدنی به اطرافتان نگاه کنید؛ چند نفر را می‌شناسید که پس از تحمل حبس‌های طولانی‌مدت، همچنان به تداوم فعالیت اعتقاد دارند؟ یا همچنان به راهی که آمده‌اند باور دارند؟ چند نفر را می‌شناسید که حتی با وجود این که پیشروی نکرده‌ایم، هنوز منفعل نشده‌اند و به نظرشان نفسِ «مشارکت فعالانه» اهمیت دارد؟ چند نفر را می‌شناسید که مقاومت روزمره، فارغ از نتیجه آن، همچنان برایشان ارزش دارد؟ یا تصور می‌کنند که زندگی کردن، چیز دیگری جز همین انجام مناسبات روزمره است که برای همه چیده شده است؟ آنان ممکن است ناامید هم بشوند، حتی ممکن است که بترسند، اما اعتقاد دارند که تنها راه تغییر، تداوم فعالیت و استمرار آن است. زندان رفتن را فضیلت نمی‌شمارند، آن‌ها هم دوست دارند که آزادانه کنار عزیزان و دوستانشان زندگی کنند، دوست دارند که بلندبلند در خیابان‌ها بخندند، درس بخوانند، کارکنند و افق چشمانشان محدود به حصارهای زندان نشود، دوست دارند مسافرت کنند و مثل خیلی از ما آزادانه با آدم‌ها ارتباط داشته باشند؛ اما نمی‌توانند وضعیت موجود را نادیده بگیرند. برایشان نفس مداخله در قدرت مسلط، اینکه نتوانند برایت بدون هیچ پیامدی تصمیم بگیرند، ارزش دارد و به همین خاطر نمی‌توانند بگذارند و بروند. زندگی از آن‌ها گرفته نمی‌شود، آن‌ها زندگی را برای خودشان دوباره بازخوانی کرده‌اند. اگر مدام به آن‌ها بگویی که ساکت باش، آن وقت است که محدودشان کرده‌ای. این «رهایی» از آنچه که جامعه به صورت متعارف «زندگی» می‌نامد، برای ما غیرقابل تصور است. تصور می‌کنیم که مگر می‌شود در این وضعیت ادامه داد، در حالی که آن همه مخاطره را پشت سر گذاشته‌ای؟ اما برای آن‌ها، این خود زندگی است و این، در زندگی معنای دوباره‌ای ایجاد می‌کند.

▫️ترسیم خوشبختی در ذهن ما به صورت یک تصویر کلیشه‌ای نقش بسته است. همه می‌خواهند آن تصویر را برای ما الگو قرار دهند. در جهانی که رنج فقط به صورت ساختی مشخص و در قالبی از پیش تعیین شده عرضه می‌شود و شادمانی برای کسانی است که نمی‌خواهند به یاد بیاورند؛ اینجاست که هر کسی که می‌خواهد مسیری فارغ از آنچه که مقدر شده را بسازد، توسط نظم مسلط باید از صحنه خارج شود. نمی‌خواهند اجازه دهند تا کسانی احساس کنند که می‌شود نوع دیگری هم زندگی کرد. تمامی احتمالات برای صورت‌های دیگری از زندگی باید از بین برود. اما چگونه می‌توان هم‌زمان از شجاعت او گفت و زندان را عادی‌سازی نکرد؟ چگونه می‌توان هم‌زمان در دوگانه قهرمان-قربانی نیفتاد و ظلم را دائما گوشزد کرد؟ هنوز کافی نیست؟ شاید باید تجربه‌های دیگری هم در انتظار بهار باشند.

▫️به خودم می‌گویم که چگونه می‌توان بیش از ۱۸ سال فعالیت مستمر کرد و ایمان داشت که قرار است تغییری ایجاد شود؟ گرچه می‌دانم او، به قدر توان، مقاومت را همچون سپری درونش حمل می‌کند، اما وظیفه ماست که بگوییم او باید آزاد باشد و «زندگی» کند.

#بهاره_هدایت
#دانشجو_بازداشتی
#یادداشت_دانشجویی
🆔 @atuazadandish

#دانشجویان_متحد 🍀
🆔 @anjmotahed

📎 https://b2n.ir/561237