سدی بزرگ به نام #لذت_آنی !
خواسته های شناخنه شده ی ما برای مغز، یا همان لذت های آنی که نسل اندر نسل با ما بوده اند و آنها را خوب می شناسیم مربوط به سه چاکرای مادی ما #مولادهارا (ریشه)، #سوادهیستانا (جنسی) و #مانیپورا (خورشیدی) هستند و ما را از تجربه #سرور دائمی دور نگه می دارند.
ما همچنان در حال آدرس دهی این ها به مغز خود و درحال درجا زدن هستیم؛ غافل از اینکه همین ها ما را از کشف ناشناخته ها و تجربه های مراکز بالاتر که دائمی ترند، باز می دارند ...
چشم چرانی - میل به #سیگار و قلیان و مشروبات و .. . خواستن غذای_لذیذ به همان روشی که قرن ها با آن زیسته ای- خواستن #سکس فراوان به همان سیستمی که نسل ها تجربه اش کرده ای - طمع برای #پول یا #قدرت زیاد جهت منافع شخصی (بدون حضور قلب) و....
چسبیدن به همه این لذت های کوتاه مدت هم جهان کوچک فردی ما و هم جهان بزرگ (کل) را از #تعادل خارج می کنند و همه و همه در این سه #چاکرا، #رشته می اندازند و بمرور(طی نسل ها) تبدیل به قفل (گره یا عقده) می شوند
🔒قفلی بود میل و هوا بنهاده بر دل های ما
مفتاح شو مفتاح را دندانه شو دندانه شو🔑
حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو..
#مولانا
دل = #خورشیدی #مانیپورا #سولار
🔑معمولا "دلم می خواهد ها" در بازه کوتاه مدت سیر می کنند و اگر هم اتفاق بیافتند باز احساس اینکه چیزی کم است وجود دارد!
این سقوط (هبوط) های مستمر تا قبل احیای خورشیدی دلیلش همین هاست
همان قفلی که مولانا میگوید ( هوای نفس ) که در اعصار گذشته و زمان حال بر #خورشیدی های ما زده شده و اجازه نمیده انگار یه پرده بالاتر و ببینیم !
و در ادامه می گوید مفتاح (کلید )شو
این که تو خود کلیدی و می توانی (دندانه) برجسته و برآمده (#خودآ) (و قسمتی از یک کلید بزرگتر برای باز کردن قفلی بزرگتر) باشی را یادآور می شود!
🔑#خدا= خودآ = از خود برآمده =به خود آمده
از قلب به بالا لذت، تبدیل به #سرور می شود.
همه این طلب لذت ها بدون حضور قلب زشت هستند اما در حضور قلب می توان گفت که درحال عبور کردن از آنهایی..
با عبور از خورشیدی و مستقر شدن در قلب (#آناهاتا) ، #کندالینی هیج وقت سقوط نمی کند و ما بالاخره مزه سرور دائمی را خواهیم چشید.
اینجاست که آگاهی به کمک مان می آید که از چرخه جبر #کارما به چرخه اختیار #دارما وارد شویم.
بسیار سخت است اما با وجود #عشق و #آگاهی نشدنی نیست.
خواسته های شناخنه شده ی ما برای مغز، یا همان لذت های آنی که نسل اندر نسل با ما بوده اند و آنها را خوب می شناسیم مربوط به سه چاکرای مادی ما #مولادهارا (ریشه)، #سوادهیستانا (جنسی) و #مانیپورا (خورشیدی) هستند و ما را از تجربه #سرور دائمی دور نگه می دارند.
ما همچنان در حال آدرس دهی این ها به مغز خود و درحال درجا زدن هستیم؛ غافل از اینکه همین ها ما را از کشف ناشناخته ها و تجربه های مراکز بالاتر که دائمی ترند، باز می دارند ...
چشم چرانی - میل به #سیگار و قلیان و مشروبات و .. . خواستن غذای_لذیذ به همان روشی که قرن ها با آن زیسته ای- خواستن #سکس فراوان به همان سیستمی که نسل ها تجربه اش کرده ای - طمع برای #پول یا #قدرت زیاد جهت منافع شخصی (بدون حضور قلب) و....
چسبیدن به همه این لذت های کوتاه مدت هم جهان کوچک فردی ما و هم جهان بزرگ (کل) را از #تعادل خارج می کنند و همه و همه در این سه #چاکرا، #رشته می اندازند و بمرور(طی نسل ها) تبدیل به قفل (گره یا عقده) می شوند
🔒قفلی بود میل و هوا بنهاده بر دل های ما
مفتاح شو مفتاح را دندانه شو دندانه شو🔑
حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو..
#مولانا
دل = #خورشیدی #مانیپورا #سولار
🔑معمولا "دلم می خواهد ها" در بازه کوتاه مدت سیر می کنند و اگر هم اتفاق بیافتند باز احساس اینکه چیزی کم است وجود دارد!
این سقوط (هبوط) های مستمر تا قبل احیای خورشیدی دلیلش همین هاست
همان قفلی که مولانا میگوید ( هوای نفس ) که در اعصار گذشته و زمان حال بر #خورشیدی های ما زده شده و اجازه نمیده انگار یه پرده بالاتر و ببینیم !
و در ادامه می گوید مفتاح (کلید )شو
این که تو خود کلیدی و می توانی (دندانه) برجسته و برآمده (#خودآ) (و قسمتی از یک کلید بزرگتر برای باز کردن قفلی بزرگتر) باشی را یادآور می شود!
🔑#خدا= خودآ = از خود برآمده =به خود آمده
از قلب به بالا لذت، تبدیل به #سرور می شود.
همه این طلب لذت ها بدون حضور قلب زشت هستند اما در حضور قلب می توان گفت که درحال عبور کردن از آنهایی..
با عبور از خورشیدی و مستقر شدن در قلب (#آناهاتا) ، #کندالینی هیج وقت سقوط نمی کند و ما بالاخره مزه سرور دائمی را خواهیم چشید.
اینجاست که آگاهی به کمک مان می آید که از چرخه جبر #کارما به چرخه اختیار #دارما وارد شویم.
بسیار سخت است اما با وجود #عشق و #آگاهی نشدنی نیست.