سعید نوری

صادق هدایت نه‌تنها به شرایط سخت دوران خودش می‌تازید، که اساساً کج‌روی‌های تند اخلاقی در جامعه ایرانی و باورهای خرافی مردم را که موجب عقب‌ماندگی‌شان می‌دانست با تندترین زبان نقد می‌کرد. اما خودش روحیه‌ای دوگانه داشت.
روشنفکر ایرانی تا پیش از وقایع سال ۱۳۳۲ طنز گزنده و سیاهی را در محافل خود مطرح می‌کرده که همزمان هم خنده‌دار و هم انتقادی بوده و به قول غفاری نوعی بدبینی در جامعه ایرانی مد شده بود كه تا چند دهه بعد هم ادامه پیدا كرد و به فیلم‌ها و ترانه‌ها و روحیات دانشجویان هم نفوذ كرد. اما ربطی به مسیر اجتماع ایرانی نداشت و بیشتر از طرف روشنفكران القا می‌شد.
این‌جا فرخ غفاری از روحیات دوگانه صادق هدایت در مهمانی‌های دورهمی می‌گوید. ۲۸ بهمن، ۱۲۱مین سالروز تولد این نویسنده بزرگ ایرانی است که نثر روایی در ادبیات داستانی ایران را با دستور نانوشته‌ی موسیقی گفتار پیوند داد و از عبارت‌های عامیانه و ضرب‌المثل‌های رایج در روایت داستان‌هایش استفاده كرد و زبان نوشتار را از نثر رسمی منشی‌های اداری و پیچیده‌نویسی دوران قاجار رهاند.

#صادق_هدایت
#فرخ_غفاری

@Sadegh_Hedayat©