بارها گفته‌ایم که ما خواهان توافق آزادی و عدالتیم، گویا این امر چندان روشن نیست. منظور ما از عدالت آن وضع اجتماعی است که هر کس، در آغاز، دارای همه‌ی امکان‌ها باشد و نیز اقلیتی ممتاز، اکثریت مردم کشور را در وضعیتی ناشایست نگاه ندارد. منظور ما از آزادی، آن جو سیاسی است که در آن شخصیت انسانی، هم از حیث آنچه هست و هم از باب آنچه می‌گوید، مورد احترام قرار گیرد.


#تعهد_اهل_قلم
#آلبر_کامو

@Sadegh_Hedayat©

در نهضت انقلابی رفته رفته آزادی محکوم گردیده، زیرا جامعه‌ی بورژوایی آزادی را وسیله‌ی تحمیق مردم قرار می‌داده است. از بی‌اعتمادی درست و بجا نسبت به فحشای آزادی، فحشایی که جامعه‌ی بورژوایی به آزادی تحمیل کرده بود، کار به بی‌اعتمادی نسبت به خود آزادی کشیده شد. به عبارت بهتر آزادی به دوره‌ی آخرالزمان محول شد، و از مردم خواستند که در این زمان درباره‌ی آن صحبت نکنند. گفتند که پیش از همه چیز عدالت لازم است و سپس نوبت به آزادی می‌رسد. گویی ممکن است بردگان هم آرزوی عدالت داشته باشند.
روشنفکران فعال به کارگر گفتند فقط مسأله‌ی نان مهم است نه آزادی، گویی کارگر نمی‌دانست که نان او نیز بسته به آزادی اوست.

#تعهد_اهل_قلم
#آلبر_کامو

@Sadegh_hedayat©

(—«ای آدمیزاد، تو کدام را بیشتر می‌پسندی؟ آن را که می‌خواهد به نام آزادی نان تو را ببرد، یا آن را که می‌خواهد در برابر دادن نان، آزادیت را بگیرد؟»
—جواب: «توی صورت کدام یکی، اول تف کنم؟»)

#آلبر_کامو
#تعهد_اهل_قلم
ترجمه‌ی #مصطفی_رحیمی
‌

@Sadegh_Hedayat©