ما برای خاطر مرده ها زنده هستیم
ما خوش گریه هستیم و گریه بر هر درد بیدرمان دواست !
ما از غضب مُرده ها میترسیم
ما مُردار پرستیم
اجی مجی لاترجی !


#صادق#هدايت
#ولنگاری
@sadegh_hedayatt

...طعم تلخ يك فنجان قهوه
غروب يک جمعه ی دلگير
صدای فرهاد با مرور #بوف_کور #هدايت
هيچ آرامشی ندارد
وقتی ميدانی طوطی سخنگو
پيام #داش_آكل را هرگز به مرجان نخواهد گفت...


#محسن_شاه_بيگ

#صادق_هدايت يک نويسنده و هنرمند به معنی و مفهوم واقعی آن بود.او انديشمندی بود که رسوایی های جامعه خود را می شناخت و در همه حال به بيان اين رسوايي ها می پرداخت.هرجا که بود و در هر محفلی و در هر جمعی از انديشيدن خسته نمی شد.
صادق هدايت بيش از همه نويسندگان دوران اخير به مفاد و محتوا توجه داشت و ظاهر لفظ و کلمات را ناچيز می شمرد. اگر ضرب المثل های عوامانه را در نوشته هايش می آورد، از خود آنها ياد گرفته و بازگوکننده بيزاری او از لفاظی و صورت سازی مرسوم دوران حيات او بود و در اين راه فاتحانه پيروز و موفق گرديد.
در ميان شاگردان مکتب ادبی او کسی را نمی يابيم که اندک همانندی با او داشته باشد و همه کسانی که در حوزه ادبی او تلاشی و تجربه ای کرده اند تنها ادای صادق هدايت را درآورده و نتوانسته اند چون #هدايت توفيقی به دست بياورند.
بيشمارند کسانی که آثار #هدايت را در شبهای دراز زمستان به خاطر شهيد کردن وقت خوانده و لذت برده اند اما هرگز پی به اين نکته نبرده اند که در پشت اين طنزها و هزل های هدايت فلسفه ای نهفته است.انديشه های هدايت از شناخت
و دانش او سرچشمه می گيرد زيرا از اعماق جامعه خود بيرون آمده و به نوشت زخم ها پرداخته است.
تمامی نوشته های او ريشخندی دلچسب اما دلهره آور است. هدايت با قلم سحار و افسونگر خود قهرمانان داستانهای خويش را در جلوی چشم خواننده به رقص وا می دارد و روح و جسم خواننده را قلقلک می دهد.
اگر هدايت در بعضی از آثار خود خرافات و تحميق مذهبی را ريشخند می کند از آگاهی او سرچشمه می گيرد.
کتابهای اسلامی خرافی را خوانده است و عالمانه در حاشيه های آن کتب نظر خود را نوشته و با شناختی عميق زيرکانه در نوشته های خود از آن سود می برد.
هدايت در نامه ای به استاد مجتبی مينوی مینويسد:
«به حيدرآباد شهر اسلامی رفتم. حقيقتاً اسلامی بود. چون به چشم خودم ديدم که در جوی آب می شاشيدند».
اگر خواننده چون هدايت آشنا با دستورات آب کُر در فقه اسلامی نباشد، متوجه باريک انديشی و ژرف بينی هدايت نخواهد شد.
او در تاريخ ١١/١٢/٤٨ به حسن شهيدنورايی مینويسد:
«از قرار معلوم فرانسويها به شدت مشغول ليسيدن کون اسلام هستند».
او به مطالعات اسلام شناسان غربی با شک و ترديد می نگرد و در پس آن توطئه را لمس می کند. در همين کتاب می نويسد:
«مگر اين همه فلاسفه و علمای اروپايی در مدح اسلام کتاب ننوشته اند؟ آنها را چه می گويی؟» «آن هم برای سياست استعماری است. اين کتابها دستوری است که برای داشتن ما شرقيها تأليف می کنند تا بهتر سوارمان بشوند... ملل استعماری برای به دست آوردن دل آنها و با تفرقه انداختن بين هندو و مسلمان به نويسنده های طماع زرپرست وجه نقد می دهند تا اين تُرّهات را بنويسند».
با خواندن اين سطور متوجه می شويم که شناخت هدايت از رويدادهای زمان خود آنچنان عميق است که امروزه بعد از سالهای طولانی اثرات آن را با وقايع چند سال اخير به چشم خود می بينيم.
هدايت در مقدمه کتاب «وغ وغ ساهاب»‌ با ريشخندی مخصوص به خود می نويسد:
«حالا مردم قدر اين کتاب را نمی دانند. دويست سال بعد حرفهای ما را خواهند فهميد».
و اين حقيقتی ژرف و هولناک می باشد.
چاپ اول اين کتاب با استقبال پرشور هم ميهنان روبرو شد. بطوری که در فاصله سه ماه (اواخر ارديبهشت تا اوايل مرداد ١٣٦١)نُسَخ آن در اروپا و آمريکا ناياب گرديد. اين استقبال و عطش جامعه ايرانی برای شناخت مسايل سياسی و مذهبی نشانه خودشناسی و رهايی از بند خرافات و گامهای نخست برای دوباره سازی و شناخت ارزشها می باشد.
باش تا صبح دولتت بدمد که اين هنوز از نتايج سحر است.
يادش گرامی باد


#بهرام_چوبينه

@Sadegh_Hedayat©

بوف كور سرگذشتی مرگ آلود و تخيلی است و سرشار است از سمبول هایی كه خواننده را به ياد آثار كافكا و ادگارالن پو می اندازد.

#ژيلبر_لازار
#هدايت_از_نگاه_اروپائيان

@sadegh_hedayat©

به پنداشت بيشتر ادبيات شناسان و سخن سنجان و سخندانان ميهنی و جهانی، #هدايت برجسته ترين و درخشان ترين نماينده نثر داستانی پارسی در سده بيستم شمرده می شود.
هدايت هنرور «همه کاره» يی بود. او هم زبانشناس،هم تبارشناس،هم ادبيات شناس و هم گزارنده و در گام نخست،استاد بی‌مانند و چيره دست داستان نويسی مدرن پارسی بود.
من به او- به نويسنده بزرگ و به انسان راستين، به خاطر حقيقت جویی، دلیری و استادیش در هنر و ادب مهر می‌ورزیدم.

#دانیل_کمیساروف

@sadegh_hedayat©

#هدايت كه به خصوص با مجموعه داستانهايش مانند سگ ولگرد،سه قطره خون،سايه روشن،زنده بگور،شناخته شده است،نويسنده رومان عجيب بوف كور و چند نمايشنامه است.
هدايت كه چندين متن پهلوی را ترجمه كرده است پيش آهنگ مطالعات فرهنگ توده (فولكلور) در ايران مى باشد و اولين نويسنده اى كه درصدد برآمده است زندگى طبقات مختلف مردم كشورش را توصيف نموده تجزيه و تحليل كند و زخمهای جامعه جديد ايران را عريان سازد.

(مجله paix La de Defense' شماره ٢٦، ماه ژویه ٨٩٢١)


#نظریات_نویسندگان_اروپایی_پیرامون_صادق_هدایت
#حسن_قائمیان

@Sadegh_Hedayat©