💠 معلمان از دولت آینده چه می‌خواهند؟
✍️ نرگس ملک‌زاده
(روزنامه رسالت ۱۸ خرداد ۱۴۰)
«متأسفانه در میان جامعه فرهنگیان که نقش مهم و اثرگذاری در رویدادهای اجتماعی و سیاسی کشور دارند، جوی از ناامیدی حاکم است. این ناامیدی ناشی از شرایطی است که بر جامعه حکمران بوده و نتیجه بی‌تدبیری و عدم پایبندی دولتمردان به قول‌ها و عدم توجه به مطالبات معلمان بوده است و فقط هم نتیجه عملکرد دولت روحانی نیست، روندی پیوسته و مداوم است درراهی که تمام دولت‌ها در پیش‌گرفته‌اند و تکراری‌ترین خواسته ما یعنی اولویت‌بخشی به امر آموزش‌وپرورش همیشه با کلیشه‌ای‌ترین پاسخ‌ها روبه‌رو بوده و قدیمی‌ها بیراه نگفته‌اند که بدقولی آدم را بی‌اعتبار می‌کند. حال که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری هستیم، همین بدقولی‌ها سبب شده تا فرهنگیان، نه سعی در یادآوری مطالبات خود داشته باشند و نه به دنبال کسانی باشند که می‌توانند خواسته‌هایشان را در #دولت_آینده پیگیری کنند.
از دید من معلم، بدقولی نشانه بی‌مسئولیتی است و امروز آموزش‌وپرورش در این وضعیت به سر می‌برد و بعد از چند سال درجا زدن، با توجه به این‌که نظام آموزشی دیگر کشورها خود را منطبق بر پیشرفت‌های روز کرده‌اند، ما عقب‌گرد محسوسی نیز داشته‌ایم، قبلا این بی‌مسئولیتی را دولت تدبیر و امید بر دوش داشت و امسال این بار را بر زمین می‌گذارد و به دولتی دیگر می‌سپارد. در چشم‌انداز پیش رو، مشخص بوده و هست که قرار نیست تغییری ایجاد شود اما بازهم مطالباتمان را برمی‌شماریم تا ثبت شود و بعدها نگویند معلمان، آن‌هایی که باید راه را به چراغی روشن کنند سکوت کردند و از خواسته‌هایشان نگفتند.
1-عدالت آموزشی: عدالت آموزشی یک از پرتکرارترین کلیدواژه‌هایی است که وجود آن لازم و مقدمه‌ای بر تقویت عدالت محوری در جامعه است. اصل ۳۰ قانون اساسی این وظیفه را بر دوش دولت گذاشته اما متأسفانه سال‌هاست باوجوداین‌که دربند سوم سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش نیز بر لزوم گسترش و تأمین همه‌جانبه آن تأکید شده، این امر، مسیری غیر از اصل ۳۰ و سند تحول را در پیش‌گرفته است.
در بحث #عدالت_آموزشی اولین و برجسته‌ترین مسئله، تأسیس مدارس غیرانتفاعی است، مدارسی که زائیده سال ۱۳۶۷ است و در آن سال‌ها بعضی از کارشناسان، موضوع تأسیس این مدارس را مغایر با قانون اساسی خواندند که باعث ایجاد و تقویت تضاد طبقاتی در حوزه عدالت آموزشی است و ادامه این مسیر راه را برای رسیدن دانش آموزان این مدارس به دانشگاه‌های برتر و درنتیجه به دست آوردن موقعیت اجتماعی بهتر در آینده منتهی می‌شود. محصول فکری سال ۶۷ اکنون ۳۳ ساله شده و ریشه‌اش را در آموزش‌وپرورش محکم کرده است و این یعنی ۳۳ سال مهجور ماندن عدالت آموزشی و۳۳ سال بلعیدن اصل ۳۰ قانون اساسی. اما فقط مدارس غیرانتفاعی نیستند که فرصت همگانی و برابر و حق برخورداری همه افراد جامعه را از آموزش‌وپرورش نشانه گرفته است، بلکه این نیاز اساسی در مدارس دولتی نیز یکسان توزیع نشده است، تفاوت امکانات اولیه بین مدارس شهری و روستایی، مدارس بالای شهر و پایین‌شهر، خط نابرابری‌ها را عریان‌تر نشان می‌دهد و تأثیر این امکانات ازلحاظ کمی و کیفی در آموزش روشن‌تر از روز است و نیازی به تکرار نیست و دریکی، دو سال اخیر که آموزش را به‌صورت مجازی داشته‌ایم بیشتر متوجه نبود عدالت آموزشی شده‌ایم، دانش آموزان زیادی که به دلیل عدم دسترسی به امکانات آموزش مجازی درس را رها کرده و به آمار ترک تحصیل‌ها اضافه‌شده‌اند.
2-آموزش مدرسه محور: یکی از خواسته‌های فرهنگیان نواندیش در سال‌های اخیر، ترویج #مدرسه_محوری و کم کردن بایدها و نبایدها برای مدیران‌مدارس و کاهش آموزش متمرکز است. مدیریت مشارکتی یا مدیریت مدرسه محور در اکثر نظام‌های آموزشی موردتوجه است و تصمیمات مربوط به نحوه اداره مدرسه می‌تواند شامل روش‌ها و فرآیندهای آموزش، هزینه‌ها و درآمدها باشد و در خود مدرسه و به‌وسیله کسانی که آشنایی بیشتری به امورات اجرایی مدرسه دارند اتخاذ شود. مدرسه محوری باعث می‌شود فرهنگ مشارکت پررنگ‌تر شده و نوآوری و خلاقیت در مسائل مدیریتی فرصت ظهور پیدا کند و آرام‌آرام تمرکززدایی در ساختار آموزش‌وپرورش انجام شود. باید سعی بیشتری در برطرف کردن موانع مدرسه محوری صورت پذیرد؛ مدرسه محوری یکی از فرآیندهای رسیدن به مدرسه شاد است و الزام رسیدن به مدرسه محوری، داشتن نیروهای توانمند انسانی در رده‌های مختلف مدیریتی است.
#نابرابری_آموزشی
#نابرابری_اجتماعی
✅ با ما همراه باشید🤝
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
✅ آدرس صفحه ما در اینستاگرام 👇
https://instagram.com/ksmi2001t?igshid=6kfccnzsk6d2
https://tttttt.me/ksmtehran1/29
✍️ نرگس ملک‌زاده
(روزنامه رسالت ۱۸ خرداد ۱۴۰)
«متأسفانه در میان جامعه فرهنگیان که نقش مهم و اثرگذاری در رویدادهای اجتماعی و سیاسی کشور دارند، جوی از ناامیدی حاکم است. این ناامیدی ناشی از شرایطی است که بر جامعه حکمران بوده و نتیجه بی‌تدبیری و عدم پایبندی دولتمردان به قول‌ها و عدم توجه به مطالبات معلمان بوده است و فقط هم نتیجه عملکرد دولت روحانی نیست، روندی پیوسته و مداوم است درراهی که تمام دولت‌ها در پیش‌گرفته‌اند و تکراری‌ترین خواسته ما یعنی اولویت‌بخشی به امر آموزش‌وپرورش همیشه با کلیشه‌ای‌ترین پاسخ‌ها روبه‌رو بوده و قدیمی‌ها بیراه نگفته‌اند که بدقولی آدم را بی‌اعتبار می‌کند. حال که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری هستیم، همین بدقولی‌ها سبب شده تا فرهنگیان، نه سعی در یادآوری مطالبات خود داشته باشند و نه به دنبال کسانی باشند که می‌توانند خواسته‌هایشان را در #دولت_آینده پیگیری کنند.
از دید من معلم، بدقولی نشانه بی‌مسئولیتی است و امروز آموزش‌وپرورش در این وضعیت به سر می‌برد و بعد از چند سال درجا زدن، با توجه به این‌که نظام آموزشی دیگر کشورها خود را منطبق بر پیشرفت‌های روز کرده‌اند، ما عقب‌گرد محسوسی نیز داشته‌ایم، قبلا این بی‌مسئولیتی را دولت تدبیر و امید بر دوش داشت و امسال این بار را بر زمین می‌گذارد و به دولتی دیگر می‌سپارد. در چشم‌انداز پیش رو، مشخص بوده و هست که قرار نیست تغییری ایجاد شود اما بازهم مطالباتمان را برمی‌شماریم تا ثبت شود و بعدها نگویند معلمان، آن‌هایی که باید راه را به چراغی روشن کنند سکوت کردند و از خواسته‌هایشان نگفتند.
1-عدالت آموزشی: عدالت آموزشی یک از پرتکرارترین کلیدواژه‌هایی است که وجود آن لازم و مقدمه‌ای بر تقویت عدالت محوری در جامعه است. اصل ۳۰ قانون اساسی این وظیفه را بر دوش دولت گذاشته اما متأسفانه سال‌هاست باوجوداین‌که دربند سوم سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش نیز بر لزوم گسترش و تأمین همه‌جانبه آن تأکید شده، این امر، مسیری غیر از اصل ۳۰ و سند تحول را در پیش‌گرفته است.
در بحث #عدالت_آموزشی اولین و برجسته‌ترین مسئله، تأسیس مدارس غیرانتفاعی است، مدارسی که زائیده سال ۱۳۶۷ است و در آن سال‌ها بعضی از کارشناسان، موضوع تأسیس این مدارس را مغایر با قانون اساسی خواندند که باعث ایجاد و تقویت تضاد طبقاتی در حوزه عدالت آموزشی است و ادامه این مسیر راه را برای رسیدن دانش آموزان این مدارس به دانشگاه‌های برتر و درنتیجه به دست آوردن موقعیت اجتماعی بهتر در آینده منتهی می‌شود. محصول فکری سال ۶۷ اکنون ۳۳ ساله شده و ریشه‌اش را در آموزش‌وپرورش محکم کرده است و این یعنی ۳۳ سال مهجور ماندن عدالت آموزشی و۳۳ سال بلعیدن اصل ۳۰ قانون اساسی. اما فقط مدارس غیرانتفاعی نیستند که فرصت همگانی و برابر و حق برخورداری همه افراد جامعه را از آموزش‌وپرورش نشانه گرفته است، بلکه این نیاز اساسی در مدارس دولتی نیز یکسان توزیع نشده است، تفاوت امکانات اولیه بین مدارس شهری و روستایی، مدارس بالای شهر و پایین‌شهر، خط نابرابری‌ها را عریان‌تر نشان می‌دهد و تأثیر این امکانات ازلحاظ کمی و کیفی در آموزش روشن‌تر از روز است و نیازی به تکرار نیست و دریکی، دو سال اخیر که آموزش را به‌صورت مجازی داشته‌ایم بیشتر متوجه نبود عدالت آموزشی شده‌ایم، دانش آموزان زیادی که به دلیل عدم دسترسی به امکانات آموزش مجازی درس را رها کرده و به آمار ترک تحصیل‌ها اضافه‌شده‌اند.
2-آموزش مدرسه محور: یکی از خواسته‌های فرهنگیان نواندیش در سال‌های اخیر، ترویج #مدرسه_محوری و کم کردن بایدها و نبایدها برای مدیران‌مدارس و کاهش آموزش متمرکز است. مدیریت مشارکتی یا مدیریت مدرسه محور در اکثر نظام‌های آموزشی موردتوجه است و تصمیمات مربوط به نحوه اداره مدرسه می‌تواند شامل روش‌ها و فرآیندهای آموزش، هزینه‌ها و درآمدها باشد و در خود مدرسه و به‌وسیله کسانی که آشنایی بیشتری به امورات اجرایی مدرسه دارند اتخاذ شود. مدرسه محوری باعث می‌شود فرهنگ مشارکت پررنگ‌تر شده و نوآوری و خلاقیت در مسائل مدیریتی فرصت ظهور پیدا کند و آرام‌آرام تمرکززدایی در ساختار آموزش‌وپرورش انجام شود. باید سعی بیشتری در برطرف کردن موانع مدرسه محوری صورت پذیرد؛ مدرسه محوری یکی از فرآیندهای رسیدن به مدرسه شاد است و الزام رسیدن به مدرسه محوری، داشتن نیروهای توانمند انسانی در رده‌های مختلف مدیریتی است.
#نابرابری_آموزشی
#نابرابری_اجتماعی
✅ با ما همراه باشید🤝
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
✅ آدرس صفحه ما در اینستاگرام 👇
https://instagram.com/ksmi2001t?igshid=6kfccnzsk6d2
https://tttttt.me/ksmtehran1/29
Telegram
..