💠 « نام برخی ها روشنم می دارد »
✍ رضوان حکیم زاده (معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش)
بسم الله الرحمن الرحیم
« مهدی بهلولی » از آن نام هاست. من هرگز از نزدیک مهدی بهلولی را ندیدم اما دورادور و از طریق فضای مجازی و گاه تلفنی با ایشان مرتبط بودم و البته نوشته ها و نقدهای ارزشمندش را همیشه با اشتیاق می خواندم.
زمانی که به آموزش و پرورش آمدم تعدادی از همکاران فرهنگی که اصحاب رسانه بودند؛ بدون شناخت و فقط به دلیل اینکه از آموزش عالی و به قول آن ها از بیرون آمده بودم مرا شدیدا مورد لطف قرار دادند و من که نه اعتقاد به جدایی آموزش عالی و آموزش و پرورش داشتم و نه فاصله ای بین رشته علوم تربیتی و وزارت تعلیم و تربیت می دیدم، نمی توانستم بیرونی بودن را بپذیرم. البته من هرگز به خودم اجازه نداده ام گله و شکایتی ابراز کنم که دغدغه این همکاران را ارزشمند دانسته و می دارم و همه آنها برایم عزیز و گرانقدر هستند.
در این میان برخی ها متفاوت بودند؛ نقد می کردند اما عالمانه و همیشه انصاف را رعایت می کردند که نشان می داد مشکلشان با اشخاص نیست بلکه دغدغه تعلیم و تربیت دارند. مهدی بهلولی از آن دسته همکاران اندیشمندی بود که بسیار به جوهر ادب و آداب آراسته بود .لطف زیادی هم به من داشت و دیدگاه ها و نقد هایش را برایم ارسال می کرد و برخی اوقات که موضوعی را مهم می دید برای پیگیری و بررسی برای من می فرستاد. به شدت فروتن بود و شخصیت استوار و متینی داشت.
سال گذشته کتاب ارزشمند « مقاومت در برابر خصوصی سازی و تلاش برای نجات مدارس دولتی ، تجربه آمریکا » را که به همراه همکار ارجمند آقای نیک نژاد ترجمه کرده بودند برا ی من فرستاد. طی تماس تلفنی به من اطلاع داد که به دلیل دغدغه مشترک در مورد خصوصی سازی آموزش و پرورش و همچنین ارتقای عدالت آموزشی ، این کتاب را برایم می فرستد. خیلی خوشحال شدم و تشکر کردم .
قرار شد حضوری هم صحبت کنیم، اما کرونا متاسفانه مرا از فرصت ملاقات حضوری اش محروم کرد اما هرگز فکر نمی کردم که کرونا او را از ما بگیرد و من هرگز فرصت گفت و گوی حضوری با او را نداشته باشم.
چند روز قبل برای احوالپرسی و خبر گرفتن از شرایطش با تلفن همراهش تماس گرفتم و همسر گرامی اش با صدایی گریان پاسخ داد و از نگرانی عمیقش برای سلامتی همسرش صحبت کرد .
امروز ناباورانه خبر سفر ابدی اش را دیدم و فهمیدم گاهی وقت ها چقدر زود دیر می شود و گاهی وقت ها چقدر مغتنم نشمردن برخی فرصت ها تبدیل به یک حسرت و افسوس دائمی می شود و حالا من مانده ام با یک دستخط و امضای او و خاطره ای که پر از اندوه است.
من درگذشت این معلم اندیشمند و صادق را خدمت همسر محترم و خانواده داغدارش همچنین همکاران فرهنگی تسلیت می گویم و از درگاه خداوند متعال برای ایشان رحمت واسعه و برای بازماندگانش صبر و اجر خواستارم.
پنجم خرداد ۱۴۰۰
منبع: #سخن_معلم
✅ با ما همراه باشید🤝
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
✅ با کانون صنفی معلمان ایران در اینستاگرام همراه باشید
آدرس صفحه
https://instagram.com/ksmi2001t?igshid=6kfccnzsk6d2
✍ رضوان حکیم زاده (معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش)
بسم الله الرحمن الرحیم
« مهدی بهلولی » از آن نام هاست. من هرگز از نزدیک مهدی بهلولی را ندیدم اما دورادور و از طریق فضای مجازی و گاه تلفنی با ایشان مرتبط بودم و البته نوشته ها و نقدهای ارزشمندش را همیشه با اشتیاق می خواندم.
زمانی که به آموزش و پرورش آمدم تعدادی از همکاران فرهنگی که اصحاب رسانه بودند؛ بدون شناخت و فقط به دلیل اینکه از آموزش عالی و به قول آن ها از بیرون آمده بودم مرا شدیدا مورد لطف قرار دادند و من که نه اعتقاد به جدایی آموزش عالی و آموزش و پرورش داشتم و نه فاصله ای بین رشته علوم تربیتی و وزارت تعلیم و تربیت می دیدم، نمی توانستم بیرونی بودن را بپذیرم. البته من هرگز به خودم اجازه نداده ام گله و شکایتی ابراز کنم که دغدغه این همکاران را ارزشمند دانسته و می دارم و همه آنها برایم عزیز و گرانقدر هستند.
در این میان برخی ها متفاوت بودند؛ نقد می کردند اما عالمانه و همیشه انصاف را رعایت می کردند که نشان می داد مشکلشان با اشخاص نیست بلکه دغدغه تعلیم و تربیت دارند. مهدی بهلولی از آن دسته همکاران اندیشمندی بود که بسیار به جوهر ادب و آداب آراسته بود .لطف زیادی هم به من داشت و دیدگاه ها و نقد هایش را برایم ارسال می کرد و برخی اوقات که موضوعی را مهم می دید برای پیگیری و بررسی برای من می فرستاد. به شدت فروتن بود و شخصیت استوار و متینی داشت.
سال گذشته کتاب ارزشمند « مقاومت در برابر خصوصی سازی و تلاش برای نجات مدارس دولتی ، تجربه آمریکا » را که به همراه همکار ارجمند آقای نیک نژاد ترجمه کرده بودند برا ی من فرستاد. طی تماس تلفنی به من اطلاع داد که به دلیل دغدغه مشترک در مورد خصوصی سازی آموزش و پرورش و همچنین ارتقای عدالت آموزشی ، این کتاب را برایم می فرستد. خیلی خوشحال شدم و تشکر کردم .
قرار شد حضوری هم صحبت کنیم، اما کرونا متاسفانه مرا از فرصت ملاقات حضوری اش محروم کرد اما هرگز فکر نمی کردم که کرونا او را از ما بگیرد و من هرگز فرصت گفت و گوی حضوری با او را نداشته باشم.
چند روز قبل برای احوالپرسی و خبر گرفتن از شرایطش با تلفن همراهش تماس گرفتم و همسر گرامی اش با صدایی گریان پاسخ داد و از نگرانی عمیقش برای سلامتی همسرش صحبت کرد .
امروز ناباورانه خبر سفر ابدی اش را دیدم و فهمیدم گاهی وقت ها چقدر زود دیر می شود و گاهی وقت ها چقدر مغتنم نشمردن برخی فرصت ها تبدیل به یک حسرت و افسوس دائمی می شود و حالا من مانده ام با یک دستخط و امضای او و خاطره ای که پر از اندوه است.
من درگذشت این معلم اندیشمند و صادق را خدمت همسر محترم و خانواده داغدارش همچنین همکاران فرهنگی تسلیت می گویم و از درگاه خداوند متعال برای ایشان رحمت واسعه و برای بازماندگانش صبر و اجر خواستارم.
پنجم خرداد ۱۴۰۰
منبع: #سخن_معلم
✅ با ما همراه باشید🤝
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
✅ با کانون صنفی معلمان ایران در اینستاگرام همراه باشید
آدرس صفحه
https://instagram.com/ksmi2001t?igshid=6kfccnzsk6d2