نشریه زمان ظهور

🔺

چهارم: استفادﮤ بیش ‌از حد از دستورات و روش‌های محدودکننده، الزام به رعایت معیارهای رفتاری نامتناسب با سن کودک و دخالت در امور شخصی او.

🔺

پنجم: لوس کردن کودک که باعث می‌شود او انتظار داشته باشد دیگران همیشه به خواسته‌هایش پاسخ دهند و در صورت برآورده نشدن آنها عصبانی شود.

🔺

ششم: سخت‌گیری شدید به کودک و احساس او نسبت به بی‌عدالتی از سوی والدین، خواهر و برادرها.

🔺

هفتم: الگو برداری [از رفتار دیگران]؛ کودک رفتار والدین، معلمان یا آنچه را که از طریق رسانه‌ها مشاهده می‌کند، تقلید می‌کند.
هشتم: احساس شکست در زندگی‌ یا در مدرسه یا در ایجاد روابط در خانه.

💢راهکارهای پیشنهادی برای مدیریت خشم

برای کمک به کودک در مدیریت خشم، والدین می‌توانند از راهکارهای زیر استفاده کنند:

🟠

اول: والدین باید هنگام خشمِ کودک آرامش خود را حفظ کنند و به او بگویند که از خشمش آگاه‌اند و او حق دارد عصبانی شود، اما بیان خشم به این روش اشتباه است. سپس راه مناسب برای بیان خشم را به او بیاموزند.

🟠

دوم: از دخالت در هر مسئلۀ کوچک و بزرگ در زندگی کودک خودداری کنند. برای مثال، زمانی که کودک با کودک دیگری دعوا می‌کند، والدین تنها زمانی مداخله کنند که به کودک آسیب می‌رسد.

🟠

سوم: پرهیز از محروم کردن کودک از دارایی‌های شخصی‌اش و استفاده از آن به‌عنوان تنبیه، هر بار که کودک عصبانی می‌شود، زیرا این کار استثمار است و کودک را عادت می‌دهد که در بزرگسالی نیز سوءاستفاده‌گر باشد، یا کودک را به این باور برساند که دیگران حق دارند از او استثمار کنند. بنابراین، روش محرومیت باید با حکمت و به صورت غیرمکرر انجام شود.

🟠

چهارم: از بحث دربارﮤ مشکلات او در حضور دیگران خودداری کنند.

🟠

پنجم: والدین الگوی خوبی برای کودک باشند و خودشان در حضور او عصبانی نشوند، زیرا کودک احتمالاً از آنها تقلید می‌کند.

🟠

ششم: نیازهای روانی کودک را برآورده کنند و از آن غافل نشوند یا خواهر و برادرش را به او ترجیح ندهند.

🟠

هفتم: از تحریک کودک با هدف تمسخر یا تحقیر یا کاستن از ارزشش خودداری کنند.

🟠

هشتم: از دستورات و آموزش‌های بسیار خودداری کنند و به او استقلال بدهند.

🟠نهم: او را به انجام کارهایی بیش از توانش مجبور نکنند.

🟠دهم: آموختن آداب اسلامی؛ برای مثال، باید کودک را هنگام خشم به وضو گرفتن راهنمایی کرد و اگر ایستاده بود، بنشیند و اگر نشسته بود، دراز بکشد. [1]

💢چند نکتۀ قابل توجه:

کودکان از اطرافیان خود الگو می‌گیرند. پدران و مادرانِ عصبانی رفتارهای خود را به فرزندانشان منتقل می‌کنند، درحالی‌که والدینِ آرام می‌توانند به فرزندان خود آرامش و لطافت یاد دهند. همچنین توجه بیش از حد به کودک صفت‌های خودخواهی و خودپسندی را در او پرورش می‌دهد و او را همیشه متمرکز بر خودش و خودخواهی می‌کند. بنابراین او همه چیز را برای خودش می‌خواهد و اگر زمانی خواسته‌هایش به‌سرعت برآورده نشود، عصبانی می‌شود و پافشاری می‌کند تا به خواسته‌هایش برسد.

📖صفحه ۲
👇ادامه

👏@Zaman_Zohour

Please open Telegram to view this post